Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας: Γιορτάζει 30 χρόνια τιμώντας τους καλλιτέχνες

Αντικρίζοντας τη Λίντα Καπετανέα στο πόντιουμ του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης και τη Βίκυ Μαραγκοπούλου στο ακροατήριο, συνειδητοποιείς πως το Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας βρίσκεται σε ένα χρονικό σταυροδρόμι. Τα 30ά γενέθλια του σημαντικότερου θεσμού Χορού της Ελλάδας – που έχει εδώ και καιρό κερδίσει διεθνή αναγνώριση – συσπείρωσαν τις γυναίκες εκείνες που είναι ή βρέθηκαν στην καλλιτεχνική του διεύθυνση· συμβάλλοντας στην πορεία του που άλλαξε το τοπίο του χορού στη χώρα μας.

«Δεν μπορώ να φανταστώ τον σύγχρονο χορό στην Ελλάδα χωρίς το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας. Το Φεστιβάλ αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς σταθμούς της ιστορίας του. Δεν δημιουργήθηκε μόνο για να στηρίξει πολιτιστικά την πόλη της Καλαμάτας, αλλά και για να εμπνεύσει το ευρύτερο κοινό και να το τροφοδοτήσει με ιστορίες ικανές να συμβάλλουν θετικά στα ζητήματα του συλλογικού και προσωπικού βίου. Δημιουργήθηκε, επίσης, για να γεννηθούν οι επόμενες γενιές καλλιτεχνών που θα υπηρετήσουν την τέχνη του σύγχρονου χορού. Μόνο δημιουργώντας τις επόμενες γενιές χορευτών αλλά και θεατών μπορεί να έχει μέλλον το Φεστιβάλ. Μόνο στηρίζοντας τους θεσμούς στην παιδεία, στον πολιτισμό και στην τέχνη μπορεί να έχει μέλλον η ελληνική κοινωνία. Τέχνη όμως δεν νοείται χωρίς τους καλλιτέχνες», τόνιζε νωρίτερα η, επί έξι χρόνια καλλιτεχνική του διευθύντρια, Λίντα Καπετανέα.

Έχοντας νωρίτερα καλέσει στο βήμα την πρώτη και ιστορική του επικεφαλής για 21 χρόνια, Βίκυ Μαραγκοπούλου. «Δεν μπορώ παρά να νιώθω συγκίνηση για κάτι που με τόσο κόπο και τόλμη βοηθήσαμε να προχωρήσει και να ανθίσει» σχολίαζε η τελευταία, τονίζοντας πως «πλέον πιο εύκολα μπορώ να πω ότι το Φεστιβάλ Καλαμάτας λογίζεται ως ένα κορυφαίο πολιτιστικό φεστιβάλ στο εξωτερικό».

Η καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, Λίντα Καπετανέα με τις προκατόχους της: Την επί 21 χρόνια στο τιμόνι της διοργάνωσης Βίκυ Μαραγκοπούλου και την Κατερίνα Κασιούμη. @Ελίνα Γιουνανλή.

Ως εκ τούτου, το φετινό 30ό Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας κινείται από τις 12 έως τις 21 Ιουλίου σε εορταστική διάθεση, αφιερώνοντας – σύμφωνα με την καλλιτεχνική του διευθύντρια – το φετινό του σχεδιασμό στους καλλιτέχνες της κίνησης, στους καλλιτέχνες «που αναμετρώνται με τους περιορισμούς αλλά και τις ανεξάντλητες και μυστηριώδεις δυνατότητές του, στους γενναίους ανθρώπους που αποφάσισαν να ακολουθήσουν το δύσκολο δρόμο της τέχνης του χορού, ενάντια στο χρόνο και τη φθορά, υπηρετώντας μια από τις αρχαιότερες μορφές έκφρασης. Αφιερώνεται επίσης σε όλα τα παιδιά, τους εφήβους και τους νέους που έρχονται ίσως για πρώτη φορά σε επαφή με το χορό, που ήδη χορεύουν ή που ονειρεύονται μια μέρα να ανέβουν στη σκηνή. Αυτοί είναι το μέλλον».

Το φετινό πρόγραμμα συνθέτουν 19 ομάδες από όλο το εμπειρικό φάσμα στην Ελλάδα και στον κόσμο: Νέους καλλιτέχνες, σπουδαστές της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης, ανερχόμενους και ώριμους βραβευμένους δημιουργούς που καταθέτουν τις θέσεις τους για το σήμερα αλλά και καταξιωμένους καλλιτέχνες που μοιράζονται με το κοινό το κλείσιμο της πορείας τους. Ανάμεσα τους, οι δέκα ομάδες είναι ελληνικές ενώ οι διεθνείς καταφτάνουν από το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γερμανία, τη Γαλλία, τη Σερβία, την Ισπανία, την Ιταλία, τη Σλοβακία και τη Μοζαμβίκη.

Ο φοβερός Βρετανός Botis Seva με το νέο hip hop έργο του “Until we sleep”.

Στις κορυφαίες μετακλήσεις του Main Stage θα συναντήσουμε το Κρατικό Μπαλέτο της Έσσης για πρώτη φορά στην Ελλάδα, με δύο από τις πιο επιτυχημένες νέες δημιουργίες της περασμένης σεζόν, τα έργα «Midnight Raga» του Marco Goecke και «I’m afraid to forget your smile» των Imre & Marne van Opstal (12 &13 Ιουλίου) σε μία διπλή παράσταση, τη μουσική της οποίας θα ερμηνεύει ζωντανά η χορωδία Melifono Extended του Δημοτικού Ωδείου Καλαμάτας. Κατά το δεύτερο διήμερο δυνατόν παρόν θα δώσει ένας καλλιτέχνης – φαινόμενο, ο Βρετανός Botis Seva με το «Until We Sleep» (20 Ιουλίου). Επίσης, στην Κεντρική Σκηνή, η Πατρίσια Απέργη θα παρουσιάσει την τελευταία χορογραφία της «Ο οίκος της ταραχής» που ανέβηκε πέρυσι στη Στέγη και φιλοξενείται στην Καλαμάτα στο πλαίσιο του προγράμματος «Εξωστρέφεια» της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση.

Στο Black Box θα φιλοξενηθούν πέντε παραγωγές – δύο Ελλήνων και τριών ξένων χορογράφων: Η Αθανασία Κανελλοπούλου με την παγκόσμια πρεμιέρα του έργου της «Two — Matters of Existence» (12 Ιουλίου) που εστιάζει στο γυναικείο βλέμμα. Ο Ιταλός χορογράφος Diego Tortelli με το «Terranova» (13 & 14 Ιουλίου) αφιερωμένο στη μη λεκτική επικοινωνία. Ο διεθνής χορευτής και χορογράφος Χάρης Γκέκας με το «Χίλια» (16 Ιουλίου) εμπνευσμένο από το φιλοσοφικό έργο «Χίλια πατώματα». Ο σκηνικός αποχαιρετισμός του θρυλικού Σέρβου καλλιτέχνη Josef Nadj «Full Moon» (18 & 19 Ιουλίου). Και τέλος, η αγαπημένη του κοινού της Καλαμάτας, η Καταλανή Lali Ayguadé με το έργο «Runa» (20 και 21 Ιουλίου).

“Το Φεστιβάλ αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς σταθμούς της ιστορίας του. Δεν δημιουργήθηκε μόνο για να στηρίξει πολιτιστικά την πόλη της Καλαμάτας, αλλά και για να εμπνεύσει το ευρύτερο κοινό και να το τροφοδοτήσει με ιστορίες ικανές να συμβάλλουν θετικά στα ζητήματα του συλλογικού και προσωπικού βίου” δήλωνε νωρίτερα η κ. Καπετανέα.

Ο θεσμός της πλατείας, δηλαδή ο χορός στο δημόσιο χώρο, εξακολουθεί και φέτος συγκεντρώνοντας σύντομα έργα 13 χορογράφων: Τα ντουέτα των Edivaldo Ernesto και Εύας Γεωργιτσοπούλου, Αλέγιας Παπαγεωργίου και Μαρίας Μπρέγιαννη, αλλά και τους Yoann Bourgeois, Μαρία Φοντούλη, Μαρία Μανουκιάν, το δεύτερο έτος της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης σε χορογραφία Χάρη Γκέκα, Ελευθερία Ηλιοπούλου, Peter Jasko, Κώστα Phoenix, Ηρώ Κόντη και Thomas Martino.
Εκτός από το δημόσιο χώρο της Καλαμάτας, το Φεστιβάλ Χορού θα δώσει και φέτος παρουσία και σε άλλα κεντρικά σημεία αστικών κέντρων της Πελοποννήσου (στο Ναύπλιο και την Τρίπολη) αλλά και την Πύλο και το Costa Navarino, ανοίγοντας τη σκηνή του σε ένα μεγάλο μέρος της πελοποννησιακής περιφέρειας.

Tο πιο αθόρυβο αλλά εξίσου επιδραστικό με το παραστατικό κομμάτι του Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας είναι όπως κάθε χρόνο η εκπαιδευτική ενότητα της διοργάνωση.

Περιλαμβάνει πρόγραμμα για μαθητές χορού της Καλαμάτας σε συνεργασία με τη Δημοτική Σχολή Χορού Καλαμάτας, εντατικό πρόγραμμα για επαγγελματίες και εργαστήρια χορού και κίνησης για το ευρύ κοινό όλων των ηλικιών και τα άτομα με αναπηρία. Φυσικά, το KDF συνεργάζεται για πέμπτη συνεχή χρονιά με το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης το οποίο διοργανώνει στο Φουαγιέ του Μεγάρου Χορού Καλαμάτας εικαστικό εργαστήρι για παιδιά όπου οι κινήσεις του χορού μετατρέπονται σε δυναμικά γλυπτά.

Από αριστερά: Ο νέος πρόεδρος της Φάρις Σωτήρης Κριτσωτάκης, η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, ο νέος περιφερειάρχης Πελοποννήσου Δημήτρης Πτωχός, η καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ Λίντα Καπετανέα, ο υφυπουργός Σύγχρονου Πολιτισμού Χρήστος Δήμας και ο δήμαρχος Καλαμάτας, Αθανάσιος Βασιλόπουλος.

Αν και στην 30ή επέτειο του το Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, κινείται μέσα στο αναμενόμενο πλαίσιο του προγραμματισμού, χωρίς την ευχέρεια να παρουσιάσει κάποιο μεγάλο εορταστικό γεγονός ή μια δική του παραγωγή – το δεύτερο είναι ένα διαχρονικό και εμφατικό αίτημα όλων των διοικήσεων της διοργάνωσης. Η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη που, ήταν σήμερα παρούσα κατά την παρουσίαση του φετινού προγραμματισμού, πρότεινε τη διάθεση περισσότερων χρημάτων από πλευράς του ΥΠΠΟ (εκτός προγραμματικής σύμβασης δηλαδή) ξεχνώντας προφανώς ότι μια διεθνή διοργάνωση όπως το KDF οφείλει να διαχειρίζεται με ασφαλή ορίζοντα χρόνου (διετίας τουλάχιστον) το διαθέσιμο κονδύλι, ώστε να εξασφαλίζει είτε τις επιθυμητές μετακλήσεις ή να οργανώσει ένα δικό του εγχείρημα.

Η καλλιτεχνική διευθύντρια Λίντα Καπετανέα, όπως όλα δείχνουν, κινήθηκε με το σταθερό ετήσιο προϋπολογισμό των 650.000 ευρώ (τα 400.000 εκ των οποίων διαθέτει το Υπουργείο Πολιτισμού). Έτσι, όποια επιπλέον επιχορήγηση δοθεί θα φτάσει εκπρόθεσμα, χωρίς να έχει εμπλουτίσει τον κύριο κορμό της διοργάνωσης. Ίσως, λοιπόν, η 30η επέτειος του Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας που δια στόματος κ. Μενδώνη «κατάφερε να καταξιωθεί πλήρως στην Ελλάδα και στην Ευρώπη» είναι η κατάλλληλη υπενθύμιση για τη λύση διαχρονικών εμπλοκών στη λειτουργία του που αφορούν στη χαμηλή χρηματοδότηση όσο και στην ετήσια ανανέωση της καλλιτεχνικής διεύθυνσης – εμποδίζοντας αμφότερα την ορθή ανάπτυξη εμβέλειας της διοργάνωσης και ενός οργανωμένου οράματος από την καλλιτεχνική διεύθυνση.

Δείτε αναλυτικά όλο το πρόγραμμα του 30ού Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας εδώ

Χορογραφίες από τον Marco Goecke και τους Imre & Marne van Opstal

Το Κρατικό Μπαλέτο της Έσσης [Hessisches Staatsballett], το οποίο φιλοξενείται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, συνδυάζει δύο από τις πιο επιτυχημένες νέες δημιουργίες της περασμένης σεζόν, τα έργα Midnight Raga του Marco Goecke και I’m afraid to forget your smile των Imre & Marne van Opstal σε μία συναρπαστική διπλή παράσταση.
Παρασκευή 12 Ιουλίου, 21:30 & Σάββατο 13 Ιουλίου, 22:00
Main Stage / Κεντρική Σκηνή – Μέγαρο Χορού Καλαμάτας

Το νέο έργο της ομάδας χορού Αερίτες επιθυμεί να συνομιλήσει με την έννοια της ταυτότητας μέσα από τη βία που ο καθένας μπορεί να υποστεί ή και να ασκήσει, προκειμένου να προσδιορίσει τον εαυτό, τον κόσμο και την ελευθερία του. Πρόκειται για έναν ύμνο στον άνθρωπο, στις επιλογές του, στη διαφορετικότητα και στον αυτοπροσδιορισμό. Είναι η έναρξη ενός show που στήνεται για να μας παρουσιάσει ό,τι ξεφεύγει από αυτά που έχουμε συνηθίσει, που φτιάχνεται προκειμένου να θαυμάσουμε το διαφορετικό, που τολμάει να βάζει στο κέντρο του προβολέα ό,τι δεν αποτελεί «μέσο όρο» και που υπάρχει για να μας θυμίζει το μεγαλείο και την ομορφιά κάθε σώματος, κάθε ύπαρξης. Όπως συμβαίνει σε ένα τσίρκο.
Η παρουσίαση του House of Trouble υποστηρίζεται από το πρόγραμμα «Εξωστρέφεια» της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση.
Τετάρτη 17 Ιουλίου, 22:00, Main Stage / Κεντρική Σκηνή – Μέγαρο Χορού Καλαμάτας

Η πιο πρόσφατη θεατρική παραγωγή Hip Hop του Botis Seva [Mπότις Σίβα], Until We Sleep, είναι ένα ταξίδι που χαρακτηρίζεται από την ακλόνητη αντίσταση στην αλλαγή.

Μια μοναχική γυναίκα, που αγωνίζεται κάτω από την πίεση του ηγετικού της ρόλου, αναζητά την πίστη καθώς καθοδηγεί μια περιπλανώμενη κοινότητα μέσα από τα μεταβαλλόμενα περάσματα του χρόνου. Με ένα ουράνιο μείγμα κρουστών και λαρυγγικών ήχων, η μουσική οδηγεί αβίαστα στην κυματοειδή κίνηση των Far From The Norm. Τα φτερωτά κοστούμια δημιουργούν φευγαλέες εικόνες πολεμιστών, μεταμορφώνοντας την προηγούμενη ταυτότητά τους, ενώ το φως διαπερνά τη σκηνή, μετατρέποντάς την σε ένα ανελέητο πεδίο δοκιμών και υπενθυμίζοντάς μας μια ανώτερη δύναμη που σμιλεύει την πραγματικότητά μας.
Σάββατο 20 Ιουλίου, 22:00 & Κυριακή 21 Ιουλίου, 21:00 Main Stage / Κεντρική Σκηνή – Μέγαρο Χορού Καλαμάτας

Το νέο χορογραφικό έργο της Αθανασίας Κανελλοπούλου με τίτλο Two – Matters of Existence είναι το δεύτερο μέρος της τριλογίας A few moments of gaze που εστιάζει στο γυναικείο βλέμμα.  Ένα βλέμμα εξομολογητικό και ενδοσκοπικό, που λειτουργεί σαν «φάρος» για να καταγράψει μία έντονα προσωπική και σιωπηλή συνθήκη.
Το έργο θα κάνει παγκόσμια πρεμιέρα στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας τον Ιούλιο του 2024.|
Παρασκευή 12 Ιουλίου, 19:00, Black Box / Εναλλακτική Σκηνή – Μέγαρο Χορού Καλαμάτας

Το Διαδίκτυο συνδέει περισσότερο από το μισό του παγκόσμιου πληθυσμού μέσω ενός αόρατου δικτύου διακομιστών, υπολογιστών και συσκευών. Ωστόσο, οι άνθρωποι δεν είναι οι μόνοι οργανισμοί στον πλανήτη που συνδέονται μέσω ενός αόρατου δικτύου. Ενώ τα φυτά δείχνουν εκ πρώτης όψεως απομονωμένα και μοναχικά, οι ιδιαίτερες σχέσεις τους με τα μυκήλια τούς επιτρέπουν να επικοινωνούν μεταξύ τους, συχνά και από μεγάλες αποστάσεις. Τα μυκήλια αυτά είναι τμήματα των «πραγματικών» μυκήτων που συνήθως κρύβονται κάτω από το έδαφος, και σχηματίζουν ένα δίκτυο μικρών, κλαδευτών σωλήνων μέσω των οποίων συνδέονται μεταξύ τους. Έχοντας ασχοληθεί εκτενώς με τη μη λεκτική επικοινωνία, ο χορογράφος Diego Tortelli [Ντιέγκο Τορτέλι], μαζί με τη δραματουργό του Miria Wurm [Μίρια Βερμ], εξερευνά στη νέα του δημιουργία TERRANOVA | hidden link αυτό το είδος οργανικής αλληλεπίδρασης, αντιλαμβανόμενος τα μυκήλια ως ζωτικής σημασίας πεδία επαφής που συνδέουν όλα τα διαφορετικά είδη ζωής με τη δύναμη να αλλάξουν το περιβάλλον μας αλλά και εμάς τους ίδιους. Επέλεξε να τοποθετήσει τους χορευτές στο φυσικό αυτό περιβάλλον κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας του έργου, προκειμένου να αντιδιαστείλει στη συνέχεια το τελικό προϊόν, τη χορογραφία, με τον βιομηχανικά κατασκευασμένο χώρο της σκηνής — τον χώρο εκείνο δηλαδή που οι άνθρωποι σήμερα αντιλαμβάνονται συνήθως ως φυσικό τους περιβάλλον. Ο χώρος της σκηνής που διαμορφώθηκε για να περιβάλλει τους χορευτές τονίζει τις συνεχείς αυτές εναλλαγές μεταξύ συμβίωσης και ανταγωνισμού κάθε στιγμή.
Σάββατο 15 Ιουλίου, 19:00 & Κυριακή 16 Ιουλίου, 19:00. Black Box / Εναλλακτική Σκηνή – Μέγαρο Χορού Καλαμάτας

Το ΧΙΛΙΑ βασίζεται στα ΧΙΛΙΑ ΠΛΑΤΩΜΑΤΑ των Gilles Deleuze και Felix Guattari. Ο δυναμικός τρόπος με τον οποίο εξέφρασαν τη σκέψη τους ήταν ένα δυνατό κάλεσμα στο οποίο το σώμα απάντησε με ασυγκράτητη περιέργεια και ζωντάνια. Εξερευνώντας τις έννοιες της επανάληψης και της διαφοροποίησης, το ΧΙΛΙΑ ξεδιπλώνει, χωρίς ιεραρχία αλλά με επιμονή, διαφορετικές ποιότητες οι οποίες διερευνούν την ικανότητα αποδοχής της προσωπικής μεταμόρφωσης και μίας άγνωστης ελευθερίας. Ποιες συνθήκες και ποιες θυσίες επιτρέπουν να κατακτηθούν αυτά τα πολυπόθητα ιδανικά;
Τρίτη 16 Ιουλίου, 19:00, Black Box / Εναλλακτική Σκηνή – Μέγαρο Χορού Καλαμάτας

Το έργο Full Moon, που έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Χορού του Montpellier τον Ιούνιο του 2024, συγκεντρώνει επτά από τους οκτώ χορευτές της παράστασης Omma για να συνεχίσουν, να διευρύνουν και να εμβαθύνουν την έρευνα που ξεκίνησε με εκείνο το έργο. Και, αυτή τη φορά, ο Josef Nadj [Γιόζεφ Νατζ] βρίσκεται μαζί τους επί σκηνής.

Το φεγγάρι στον τίτλο είναι μία αναφορά στο σύμπαν και τον σχηματισμό του, στη διαδικασία δηλαδή που προαναγγέλλει και προετοιμάζει την εμφάνιση της ζωής. Συνδέεται με την ανανέωση και τη μεταμόρφωση. Ο κύκλος των 28 ημερών και οι τέσσερις σεληνιακές φάσεις αποδίδουν στο έργο έναν ξεχωριστό ρυθμό, μία δική του δομή σύνθεσης.

Η έρευνα του Nadj για τις καταβολές της μουσικής και την εξέλιξή της συμπληρώνεται από έναν άλλο τομέα που επιθυμεί να εξερευνήσει σε αυτή τη δημιουργία: τον κόσμο της μαύρης αμερικανικής jazz, από τις αρχικές της μορφές – τα blues και τα spirituals – και τις μεταλλάξεις της, μέχρι τις μέρες μας· ένα μουσικό είδος που έχει καταληφθεί από λευκές πληθυσμιακές ομάδες και του οποίου η χορευτική συνισταμένη έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Αποφάσισε να εισαγάγει τους χορευτές σε αυτή τη μουσική, σε αυτά τα ακούσματα που ήταν άγνωστα για εκείνους, αν και με κάποιον τρόπο έχουν τις ρίζες τους στην αφρικανική ήπειρο.
Με την υποστήριξη του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδος – Υπηρεσία Συνεργασίας και Πολιτιστικής Δράσης της Πρεσβείας της Γαλλίας στην Ελλάδα.
Πέμπτη 18 Ιουλίου, 19:00 & Παρασκευή 19 Ιουλίου, 19:00. Black Box / Εναλλακτική Σκηνή – Μέγαρο Χορού Καλαμάτας

Αφηγήσεις από έναν άλλο κόσμο, από μία άλλη εποχή. Σε αυτό το χαοτικό τοπίο, δύο άνθρωποι ερευνούν τα ερείπια, προσπαθώντας να φανταστούν ξανά αυτό που κάποτε υπήρξε και να συνδεθούν μαζί του. Αντιλαμβάνονται την ουσία του παρελθόντος, μεταμορφώνοντας τα ερείπια αυτά σε συμμάχους, παίζοντας παιχνίδια για να αντιληφθούν τη φύση της πραγματικότητας. Το Runa αναδεικνύει την ομορφιά του εύθραυστου παρελθόντος και αναζητά αυτό το ελάχιστο που απομένει για εμάς στο παρόν. Μέσω της αφηρημένης κίνησης και μιας εσωτερικής σωματοποίησης των διαστάσεων και του βάρους, αυτοί οι χαρακτήρες μάς επαναφέρουν στον πυρήνα της ύπαρξής μας: Είμαστε όντα που διαμορφώνονται από το σκληρό πέρασμα του χρόνου. Με το σύμβολο αυτό χαραγμένο στο μυαλό μας, πώς συνεχίζουμε;
Με την υποστήριξη της Πρεσβείας της Ισπανίας και του Ινστιτούτου Θερβάντες
Σάββατο 20 Ιουλίου, 19:00 & Κυριακή 21 Ιουλίου, 19:00. Black Box / Εναλλακτική Σκηνή – Μέγαρο Χορού Καλαμάτας

Από την Παρασκευή 12 Ιουλίου έως το Σάββατο 20 Ιουλίου, σε σταθερό βραδινό ραντεβού στις 21:00, παρουσιάζονται στην Κεντρική Πλατεία της Καλαμάτας εννέα βραδιές χορού και μια βραδιά dance battle. Όλες οι παραστάσεις είναι με ελεύθερη είσοδο.

Τρεις παρουσιάσεις: 19:30 & 20:30 & 21:30

YOANN BOURGEOIS ART COMPANY / APPROACH 17. OPENING
The unreachable suspension point

Εμπνευσμένη από τη σύνθεση “Opening” από το μουσικό έργο Glassworks του Philip Glass, η παράσταση Approach 17. Opening αποτελεί μια απλουστευμένη προσέγγιση της υπαρξιακής τροχιάς, στην οποία παρακολουθούμε τις εναλλαγές μεταξύ κορύφωσης και πτώσης πάνω σε μια σκάλα που δεν οδηγεί πουθενά. Η γραμμική αφήγηση ανατρέπεται παίζοντας με την έννοια της επαναφοράς.
Με την υποστήριξη του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδος – Υπηρεσία Συνεργασίας και Πολιτιστικής Δράσης της Πρεσβείας της Γαλλίας στην Ελλάδα.

EDIVALDO ERNESTO & ΕΥΑ ΓΕΩΡΓΙΤΣΟΠΟΥΛΟΥ
PRESSURE WAVE

Σε συνθήκες όπου η καθιερωμένη αντίληψη για το σώμα διαλύεται μέσα από την αλληλεπίδραση απόψεων που επιτρέπουν να αναδυθεί η πρωτογενής ουσία του ανθρώπινου στοιχείου, εκεί γεννιέται ο χορός. Κάθε μετάβαση ενισχύει τις δυνατότητες κάθε συνάντησης. Πρόκειται για τη σύνθεση μιας γιορτής. Ο αυθορμητισμός και η αντοχή εμφανίζονται όσο το τετριμμένο ξεπερνιέται και οι κινήσεις μαρτυρούν τις ατέλειωτες διαδρομές της ζωής. Το ντουέτο Pressure Wave που ερμηνεύουν η Εύα και ο Edivaldo είναι μια δυνατή και εκφραστική παράσταση, που στοχεύει στην έντονη σύνδεση μεταξύ κοινού και ερμηνευτών.

ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΝΤΟΥΛΗ
ΔΙΑΦΑΝΗ

Σκέφτομαι «γιατί χορεύω ακόμα;», «τι νιώθω όταν χορεύω;». Νιώθω διάφανη, παραδομένη και εκτεθειμένη σε αυτό που συμβαίνει εκείνη τη στιγμή. Και μέσα σε αυτήν την ευαλωτότητα αισθάνομαι πραγματικά δυνατή. Ένα χορευτικό σόλο για τη δύναμη της ευθραυστότητας. Η προσωπική διαδρομή ενός σώματος που συνομιλεί με τον χώρο. Θα παραμορφωθεί, θα ντραπεί, θα δοκιμάσει, θα αποτύχει, θα ευχαριστηθεί.Θα τα καταφέρει;

ΜΑΡΙΑ ΜΑΝΟΥΚΙΑΝ
RE B OU N D

Το έργο RE B OU N D είναι μια διαρκής αναζήτηση μεταξύ σταθερότητας και αλλαγής, μεταξύ γείωσης και απογείωσης. Ένας χορός που γεννιέται από τον ρυθμό της ζωής μέσα μας και έξω από εμάς. Για να πετάξει κανείς ψηλά, πρέπει να έχει ρίζες αρκετά βαθιές για να αντέξει την απογείωση. Έλξη, βαρύτητα, αντίσταση, ρυθμός, επανάληψη, ανάταση γίνονται σώμα και φωνή. Ενσαρκώνουν το πνεύμα της ανθεκτικότητας και την ομορφιά της έκφρασης, υπενθυμίζοντάς μας ότι ελευθερία δεν είναι η απουσία συνδέσεων αλλά η δύναμη να υψώνεσαι πέρα από αυτές.

ΚΡΑΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΟΡΧΗΣΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ / ΧΑΡΗΣ ΓΚΕΚΑΣ
ECSTATIC APORIA

Το ECSTATIC APORIA προσκαλεί το 2ο έτος της ΚΣΟΤ σε μια ζωηρή χορογραφική πρόταση. Ο χορογράφος Χάρης Γκέκας οργανώνει με επιδέξιο τρόπο έναν συνδυασμό στημένης χορογραφίας και αυτοσχεδιασμού, θέτοντας με αυτό τον τρόπο διπλή πρόκληση στο σύνολο του 2ου έτους της ΚΣΟΤ: Την ακεραιότητα της εκτέλεσης και τη διαθεσιμότητα του αυτοσχεδιασμού. Το έργο επιτρέπει στο ένστικτο να εκφραστεί, αναζητώντας τα όρια του ελέγχου και υπογραμμίζοντας την ικανότητά μας να μετατρέπουμε το χάος σε ένα γόνιμο πεδίο δημιουργίας. Χάρη στο ECSTATIC APORIA, το σύνολο των νέων σπουδαστών αξιοποιεί κάθε ευκαιρία να δώσει το παρών και να εκφράσει την όρεξη του για ζωή και έντονες εμπειρίες. Μέσω των πολλαπλών εναλλαγών επί σκηνής, το έργο αντικατοπτρίζει την τόσο αναγκαία μεταμόρφωση στην οποία ελπίζουμε όλοι, και πρώτη απ’ όλους η νεολαία.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
FANTASTIC, ISN’T IT?

«Μετέτρεπε σε αναντίρρητες πραγματικότητες όλα τα αντικείμενα των ονειροπολήσεών του», λέει ο Charles Baudelaire στο έργο του Ένας οπιοφάγος. Σε ένα κόσμο όπου τα όρια του φανταστικού και του πραγματικού αλληλοκαλύπτονται, η τέχνη της υποκειμενοποίησης όλων των εμπειριών και η μη ύπαρξη αντικειμενικότητας εύκολα καθιστούν ένα πιθανώς φανταστικό σενάριο πραγματικότητα. Και κάπως έτσι δημιουργείται το συναρπαστικό ενδεχόμενο της ύπαρξης αμέτρητων «πραγματικοτήτων», όσων και οι συνειδήσεις των ανθρώπων που μοιράζονται κοινό συμπαντικό χρόνο. Είναι πλάνη ή αλήθεια; Εμπιστεύεσαι ή αναιρείς όλα όσα ήξερες στη σκέψη πως είναι απλώς δημιουργήματα της φαντασίας σου;

PETER JASKO
THE DANCE OF CHANGE

Επιθυμώ να εξερευνήσω τους ασυνήθιστους διαδρόμους που προσφέρουν οι εσωτερικές μας κινήσεις. Με ενδιαφέρει η πρόθεση κάθε εμπλεκόμενου μέρους του σώματος, καθώς συνδυαστικά δημιουργούν έναν ιστό πιθανοτήτων. Με ενδιαφέρει να παρακολουθήσω το πώς η πιο μικρή μας κίνηση μπορεί να δημιουργήσει τον μεγαλύτερο δυνατό αντίκτυπο και να απλωθεί σε κρυμμένες περιοχές μας. Πώς μπορούν οι μικροσκοπικές κινήσεις να εξελιχθούν σε ισχυρές γραμμές ενέργειας;

ΑΛΕΓΙΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ & ΜΑΡΙΑ ΜΠΡΕΓΙΑΝΝΗ
ΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΗΣ ΑΝΑΣΑΣ

Με αναγνωρίζουν άρα υπάρχω. Μια γυναίκα σε αγωνία. Φοράει ένα χειροποίητο κοστούμι από κομμάτια σπασμένου καθρέφτη. Αν την κοιτάξουμε από κοντά θα βρούμε ένα κομμάτι της δικής μας εικόνας πάνω της. Αν απομακρυνθούμε θα δούμε να αντανακλάται πάνω της ό,τι την περιβάλλει. Η γυναίκα φοράει το βλέμμα του κόσμου και μας παγιδεύει στο παιχνίδι της αντανάκλασης επιστρέφοντάς μας την εικόνα μας. Tί αποκαλύπτει και τί κρύβει με την εμφάνισή της; Tί βλέπουμε στους άλλους και τί οι άλλοι σε μας; Tί αναγνωρίζουμε; Mπορούμε να υπάρξουμε χωρίς το βλέμμα των άλλων;

ΕΚΔΗΛΩΣΗ
ART WITHIN ONE – Ο ΤΕΛΙΚΟΣ

Καλλιτέχνες και σπουδαστές του Φεστιβάλ αυτοσχεδιάζουν επί σκηνής. Η εκδήλωση Art Within One ξεκίνησε πριν τρία χρόνια και είχε μεγάλη ανταπόκριση σε κοινό και καλλιτέχνες. Φέτος, θα πραγματοποιηθεί στις 18.07, το πρωί 11:00-14:00 στο Δημοτικό Στάδιο Καλαμάτας και ο τελικός στις 21:00 στην Κεντρική Πλατεία Καλαμάτας, με την υποστήριξη του Flux Laboratory Athens.

ΚΩΣΤΑΣ PHOENIX & CHAOTIC UNIVERSE
I USED TO WANT TO BE A SUPERHERO

Ένα αγόρι θέλει να γίνει σούπερ ήρωας. Βλέπει τον εαυτό του δυνατό και σίγουρο. Αισιόδοξο. Τα πράγματα είναι πολύ απλά σε ένα τοπίο όπου οι καλοί πολεμούν τους κακούς και νικάνε. Γιατί είναι οι καλοί… και οι καλοί πάντα καταλήγουν νικητές.

Ή και όχι. Μεγαλώνει και ανακαλύπτει έναν κόσμο πολύ πιο σύνθετο. Οι καλοί είναι συνήθως αδύναμοι, οι κακοί κερδίζουν. Η ζωή τιμωρεί την ειλικρίνεια και επιβραβεύει τους ψεύτες. Τα πάντα είναι γκρίζα και κρύα. Παντού επικρατεί η ανασφάλεια, ο φόβος, το μίσος. Οι άνθρωποι είναι καχύποπτοι, γεμάτοι αδιέξοδα και μόνοι.

ΗΡΩ ΚΟΝΤΗ / MNΙM ΟΜΑΔΑ ΧΟΡΟΥ
MODULUS OF RESILIENCE

To Modulus of Resilience αποτελεί μια ωδή στην αξία της χειραφέτησης. Της προσπάθειας που αφυπνίζει την δυνατότητα του ατόμου να αυτοκαθορίζεται, να συγκροτεί αυτόνομα τον εαυτό του και να δομεί απενοχοποιημένα τους πολλαπλούς ρόλους που επιθυμεί να επιτελεί.

Σύγχρονες ιστορίες γυναικών από όλα τα μέρη της γης που έζησαν και περιορίστηκαν μέσα σε ένα υπό κατάρρευση κοινωνικό μοντέλο. Γυναίκες που αντιμετώπισαν τις προκλήσεις, που βρήκαν τη δύναμη να εναντιωθούν και εν τέλει κατάφεραν να επιβιώσουν απέναντι σε ένα σύστημα κανόνων που όριζε τον τρόπο συμπεριφοράς τους, τη θέση και το status τους, συναντώνται επί σκηνής, αποθεώνοντας την κουλτούρα της αντίστασης και της πίστης σε νέες (μη) νόρμες και αρχές.

THOMAS MARTINO
LIGHEA

Η Λίγεια, η πρωταγωνίστρια της δημιουργίας του Thomas Martino [Τομάς Μαρτίνο], είναι ένα θαλάσσιο πλάσμα με αλλόκοτη γοητεία. Εμπνευσμένη από το παραμύθι του 1956 του Giuseppe Tomasi di Lampedusa, η Λίγεια είναι ένα πλάσμα της θάλασσας. Μισή γυναίκα, μισή ψάρι, σέρνει το σώμα της με κομψότητα και χάρη, όμως το βλέμμα της παραμένει κενό, σαν η ίδια να απουσιάζει.

Το μαγευτικό της τραγούδι σαγηνεύει έναν όμορφο νεαρό άνδρα και η συνάντησή τους ενεργοποιεί έναν καταιγισμό συναισθημάτων και συλλογισμών. Ακολουθεί ένα ντουέτο αφιερωμένο στην επικοινωνία, ο διάλογος μιας μοναδικής, υπερφυσικής αγάπης και αλληλοϋποστήριξης. Ένα έργο που καθρεφτίζει την ανάγκη της ανθρώπινης ψυχής να βυθιστεί στον απέραντο ωκεανό της φαντασίας.

Στο πλαίσιο του προγράμματος εξακτίνωσης του Φεστιβάλ στην Πελοπόννησο με τίτλο ΧΟΡΟΣ ΣΕ ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ που υλοποιείται φέτος για τρίτη χρονιά σε συνεργασία με την Περιφέρεια Πελοποννήσου, θα παρουσιαστεί στις 13.07 και στις 15.07 σε δημόσιους χώρους των πόλεων της Τρίπολης και του Ναυπλίου το έργο APPROACH 17. OPENING του Γάλλου Yoann Bourgeois.

Στο πλαίσιο της σταθερής συνεργασίας του Φεστιβάλ με το Ίδρυμα Καπετάν Βασίλη και Κάρμεν Κωνσταντακόπουλου, με στόχο την ανάδειξη και προώθηση της πολιτιστικής κληρονομιάς και της σύγχρονης πολιτιστικής δημιουργίας της Μεσσηνίας σε διεθνή δίκτυα επισκεπτών, στις 14.07 θα παρουσιαστεί στην Πύλο το έργο APPROACH 17. OPENING του Γάλλου Yoann Bourgeois σε συνεργασία με τον Δήμο Πύλου-Νέστορος, ενώ στις 21.07 θα παρουσιαστούν στην Navarino Agora, Navarino Waterfront της Costa Navarino τα έργα MODULUS OF RESILIENCE της Ηρώς Κόντη και LIGHEA του Thomas Martino. Επίσης, στις 14.07 θα διοργανωθούν δύο εργαστήρια κίνησης: ένα εργαστήρι για γονείς και παιδιά από τη Βιτόρια Κωτσάλου στην Costa Navarino και ένα εργαστήρι κίνησης για ενήλικες άνω των 50 ετών από την Πηνελόπη Μωρούτ στο Μουσείο Πάνου & Ηλία Ηλιόπουλου στα Φιλιατρά.

Tο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας συνεργάζεται για πέμπτη συνεχή χρονιά με το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης το οποίο διοργανώνει στο Φουαγιέ του Μεγάρου Χορού Καλαμάτας, στις 15 Ιουλίου, εικαστικό εργαστήρι με τίτλο Δώσε ρυθμό στη γλυπτική, με την υποστήριξη και φέτος του Ιδρύματος Καπετάν Βασίλη και Κάρμεν Κωνσταντακόπουλου. Σε αυτό το εργαστήρι που εμπνέεται από το σώμα ως μέσο έκφρασης, οι κινήσεις του χορού μετατρέπονται σε δυναμικά γλυπτά. Τα παιδιά, υπό την καθοδήγηση της Βίβιαν Εμμανουηλίδου και και της Δάφνης Κουρή θα δημιουργήσουν μια γλυπτική εγκατάσταση εμπνεόμενα από σκηνές της καθημερινής ζωής στην αρχαιότητα, όπως αποτυπώνονται στα πήλινα αγγεία των μόνιμων εκθέσεων του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης παρατηρώντας τις μορφές των χορευτών και τον τρόπο που αποδίδονται οι κινήσεις τους.

Η εκδήλωση Αrt within One φέτος θα πραγματοποιηθεί με την υποστήριξη του Flux Laboratory Athens. H εκδήλωση, η οποία ξεκίνησε πριν τρία χρόνια και είχε μεγάλη ανταπόκριση σε κοινό και καλλιτέχνες, θα πραγματοποιηθεί φέτος στις 18.07. Οι συμμετέχοντες καλούνται μέσα από μια διαδικασία ζωντανής μάχης να συνομιλήσουν χορευτικά με τους συναδέλφους τους και να δείξουν στην καλλιτεχνική κοινότητα την προσωπική τους προσέγγιση στην κίνηση μέσα σε ένα λεπτό ενώ το κοινό αναδεικνύει τον αγαπημένο του χορευτή/χορεύτρια.