Η κόρη του μπαμπά
Η τρυφερή κωμωδία του Εργουάν Λε Ντουκ προβλήθηκε στην Εβδομάδα Κριτικής του περσινού Φεστιβάλ των Καννών και ήταν υποψήφια για Σεζάρ ερμηνείας.
Ο Ετιέν είκοσι ετών όταν ερωτεύεται τη Βαλερί. Μετά από σύντομο χρονικό διάστημα το ζευγάρι αποκτά μια κόρη, τη Ρόζα. Όμως αμέσως μετά, η Βαλερί εξαφανίζεται αφήνοντας τον Ετιέν μόνο του να μεγαλώσει το κορίτσι.
Μια διπλή ενηλικίωσηΗ ταινία ξεκινά σχεδόν ειδυλλιακά. Ο ερωτοχτυπημένος Ετιέν ζει τη μεγαλύτερη ευτυχία όταν γνωρίζει την γλυκιά Βαλερί και γίνονται ταίρι. Στις σκηνές της εισαγωγής το φανταστιό σύμπαν που σκιτσάρει ο σκηνοθέτης έχει κάτι από τη νοσταλγική γοητεία της «Αμελί.
Όμως σύντομα ακολουθεί το δράμα. Δράμα που δεν γίνεται αβάσταχτο ή αφόρητο καθώς ο απαρηγόρητος Ετιέν δεν επιτρέπει στον εαυτό του να αφήσει τη δική του ατυχία να επιδράσει στην ψυχολογία της αγαπημένης του Ρόζα. Πατέρας και κόρη μεγαλώνουν αρμονικά και δίχως σοβαρά προβλήματα αλλά δεκάξι χρόνια μετά οι δρόμοι τους είναι κοντά στο χωρισμό, καθώς η νεαρή πλέον Ρόζα ετοιμάζεται για τις σπουδές της.
Γλυκόπικρο χιούμορ και γενναίες φέτες ζωής συνυπάρχουν σε αυτή την ιστορία διπλής ενηλικίωσης. Η παιχνιδιάρικη αφήγηση πολλές φορές αναγκάζει την κάμερα να κολλάει πάνω στην καρτουνίστικη μορφή του πρωταγωνιστή ο οποίος κάπου το παρακάνει με τις μούτες (στα τρυφερά ενσταντανέ πάντως ταιριάζει απόλυτα το μελαγχολικό βλέμμα του), αφήνοντας τη νεαρή Σελέστ Μπρουνκέλ με το ώριμο παίξιμο της να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Η νεαρή ηθοποιός μάλιστα προτάθηκε για το βραβείο Σεζάρ γυναικείας ερμηνείας.