Ο Εισβολέας γιόρτασε 25 χρόνια μουσικής όπως μόνο εκείνος ξέρει

Το περασμένο φθινόπωρο στην τελευταία του συναυλία για το 2023, ο Εισβολέας μάς είχε προϊδεάσει ότι η επόμενη του συνάντηση με το κοινό θα γινόταν με μία πολύ ιδιαίτερη αφορμή, μια σημαντική επέτειο για τον ίδιο, αλλά και για το κοινό του: τα 25 χρόνια παρουσίας του στη μουσική.

Οι μήνες πέρασαν και αυτή η στιγμή επιτέλους έφτασε, με τον Εισβολέα να το γιορτάζει με μία περιοδεία, που τον έφερε και στην Αθήνα. Κάπως έτσι, βρεθήκαμε την Τρίτη 19 Ιουνίου στο κατάμεστο Δημοτικό Θέατρο Λυκαβηττού, με την ανυπομονησία μας να βαράει κόκκινο – κι αυτό γιατί έχοντας παρακολουθήσει τον Εισβολέα όλα αυτά τα χρόνια, ηξερα ότι η ενέργειά του είναι χωρίς υπερβολές αστείρευτη. Σε κάθε συναυλία, εμφάνιση – ακόμα και guest σε live άλλου καλλιτέχνη να κάνει – θα φροντίσει να ξεσηκώσει το κοινό, όπως μόνο εκείνος ξέρει. Οι προσδοκίες μου, λοιπόν, ήταν στα ύψη, πόσω μάλλον αφού μιλάμε για μια συναυλία σε έναν ιστορικό χώρο για την συναυλιακή Αθήνα, σε μια στιγμή – ορόσημο της καριέρας του.

Η ώρα ήταν 21:00 και το θέατρο Λυκαβηττού ήταν ήδη γεμάτο με ανυπόμονο κοινό. Ένα Dj set φρόντισε να μας κρατήσει ανεβασμένη τη διάθεση, όσο εμείς μετρούσαμε αντίστροφα τα λεπτά για να δούμε τον Εισβολέα επί σκηνής. Η στιγμή που όλοι περιμέναμε δεν άργησε να φτάσει και ξαφνικά ο Εισβολέας ανέβηκε στη σκηνή, για να ερμηνεύσει ένα από τα καινούρια του τραγούδια από τον νέο του δίσκο, Η Βιομηχανία των Ηλιθίων. Τι κι αν είχε κυκλοφορήσει πριν από ένα μήνα; Όλοι ήξεραν στίχο-στίχο το «Εμείς Παλιά» και το πάρτι ξεκίνησε με τον καλύτερο τρόπο.

Credits: Αleksandra katsarou

Από την αρχή, βέβαια έγινε ξεκάθαρο ότι αυτό δεν ήταν ένα απλό πάρτι. Πάντα αληθινός, ο Εισβολέας κοιτώντας μας στα μάτια, απευθυνόταν στο κοινό, όσο ειλικρινά θα σου μίλαγε ένας πολύ καλός σου φίλος. Κάπως έτσι, μοιράστηκε μαζί μας ότι έχασε τον πατέρα του, αφιερώνοντας μάλιστα ένα κομμάτι σε όσους παλεύουν με τον καρκίνο.

Λίγο αργότερα επανήλθε στη σκηνή, ανεμίζοντας τη σημαία της Παλαιστίνης. «Δεν χρειάζεται να πούμε κάτι άλλο» θα πει και καθόλου τυχαία θα συνεχίσει με ένα τραγούδι από τα παλιά, που παραμένει κάθε φορά όλο και πιο επίκαιρο, το «Ο μύθος καταρρέει».

Φυσικά από ένα γενέθλιο πάρτι, όπως αυτό, δεν θα μπορούσαν να λείπουν και οι φίλοι. Ο Εισβολέας, κατά κόσμον Ηλίας Παπανικολός, γιόρτασε τα 25 χρόνια παρουσίας του στην ελληνική σκηνή με φίλους από τα παλιά και αγαπημένους συνεργάτες.

Στη «γιορτή» του Εισβολέα, βρέθηκαν ο «παλιός γνώριμος» Γέλως με τον οποίο πρωτοσύστηθηκαν στη Hip Hop σκηνή το μακρινό 1997, ως «Άγνωστοι Γνωστοί» και αργότερα «Άλφα Γάμα» . Η Ανδριάνα Αχιτζάνοβα, ήταν εκεί για να μας μαγέψει με τη φωνή της, ενώ δεν έλειψαν και οι εκπλήξεις, με την εμφάνιση της Νεφέλης Φασούλη και της Ιουλίας Καραπατάκη που εκτόξευσαν την ενέργεια στα ύψη με την «Μπανιστηρτζού» τους .

Credits: Aleksandra Katsarou

Λίγο αργότερα, μια ομάδα χορευτών που ξεπρόβαλε από το πουθενά, έφερε ξανά το hip hοp στο προσκήνιο, με props και χορογραφίες που μπορώ να πω ταίριαζαν εξαιρετικά με το vibe.

Credits: Αleksandra Katsarou

Εννοείται, ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της συναυλίας, ο Εισβολέας δεν σταμάτησε να διανύει τη σκηνή από άκρη σε άκρη, να έχει άμεση επαφή με το κοινό, να χορεύει και να μεταφέρει όλη του την ενέργεια στον κόσμο που ήταν εκεί για να τον ακούσει – τόσο τις κλασσικές του επιτυχίες, όσο και τραγούδια από το νέο του άλμπουμ, όπως το «Voodo» και το «Κατάλληλη ώρα».

Βέβαια, αν υπάρχει ένα κομμάτι που ταρακούνησε τον Λυκαβηττό όσο κανένα άλλο, αυτό ήταν φυσικά το παλιό και αγαπημένο «Έχω το θέμα μου». Ο κόσμος ράπαρε κάθε στίχο με τον ίδιο ενθουσιασμό και η ατμόσφαιρα ήταν πραγματικά απερίγραπτη.

Credits: Aleksandra Katsarou

Φεύγοντας από το Θέατρο Λυκαβηττού, σκεφτόμουν ότι αυτή η συναυλία τα είχε όλα. Χαρά, ενέργεια, συγκίνηση, τόσο για τον Εισβολέα, όσο και για όλους εκείνους που βρέθηκαν εκεί για να γιορτάσουν μαζί με τον αγαπημένο τους ράπερ τα 25 χρόνια παρουσίας του στην μουσική, τα 25 χρόνια συμπόρευσης με το κοινό του.

Ο Εισβολέας μάς υπενθύμισε με κάθε τρόπο πως δεν σταματά να είναι αντισυμβατικός, να τολμάει, να είναι ειλικρινής, να ακούει και να παρακολουθεί όσα συμβαίνουν γύρω μας – όπως οφείλει κάθε καλλιτέχνης που σέβεται το κοινό του. Τελικά, μας αποχαιρέτησε όχι ως Εισβολέας, αλλά ως Ηλίας, ως «φίλος» μας και νομίζω ότι έχει κερδίσει επάξια αυτόν τον τίτλο.