Πλούτος: ΚΘΒΕ και Γιάννης Κακλέας στην Επίδαυρο με την κωμωδία του Αριστοφάνη

H κωμωδία «Πλούτος» του Αριστοφάνη, μια παραγωγή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, σε μετάφραση- ελεύθερη απόδοση κειμένου και σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα, θα παρουσιαστεί στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου την Παρασκευή 19 και το Σάββατο 20 Ιουλίου 2024, στο πλαίσιο στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου 2024.

Στο ρόλο του Χρεμύλου ο Μάνος Βακούσης που τιμήθηκε πρόσφατα με το Μεγάλο Βραβείο Θεάτρου «Κάρολος Κουν». Στο θίασο συμμετέχει, στο ρόλο της Ελπινίκης, η Αλεξάνδρα Παλαιολόγου. Στο μουσικό μέρος της παράστασης παίρνουν μέρος οι Χατζηφραγκέτα η Nalyssa Green και ο Τελευταίος Καλεσμένος. Στην Παράβαση του έργου εμφανίζεται η Ιστορικός- Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών, Μαρία Ευθυμίου.

«Μετά από μια ενδιαφέρουσα και γεμάτη θεατρική σεζόν, υποδεχόμαστε το καλοκαίρι με τo πάντα επίκαιρο έργο του Αριστοφάνη «Πλούτος» σε μετάφραση, ελεύθερη απόδοση κειμένου και σκηνοθεσία του σπουδαίου Γιάννη Κακλέα, που μας τιμά υπογράφοντας τη σκηνοθεσία της φετινής μεγάλης καλοκαιρινής παραγωγής που θα περιοδεύσει ανά την Ελλάδα με κορύφωση την παρουσίασή της στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου. Ο Kant έγραψε κάποτε ότι τρία είναι τα πράγματα που μπορούν να απαλύνουν τη σκληρότητα της ζωής: η ελπίδα, ο ήλιος και το γέλιο. Το έργο του μεγάλου κωμικού ποιητή εμπεριέχει την ελπίδα και φωτίζει την καθημερινότητά μας με το άφθονο γέλιο που μας χαρίζει η αστείρευτη φαντασία και το ιδιοφυές του χιούμορ». σημειώνει ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του ΚΘΒΕ, Αστέριος Πελτέκης.

Ο Χρεμύλος ανησυχεί για το μέλλον του γιου του. Ποιον δρόμο θα πρέπει να επιλέξει στη ζωή του: τον τίμιο, που θα τον αναγκάσει να ζει στη φτώχεια και στην ανέχεια ή τον δρόμο της ατιμίας και της διαφθοράς, που θα τον βοηθήσει να ζήσει άνετα τη ζωή του; Η συνάντηση με τον Πλούτο, που κυκλοφορεί τυφλός και τιμωρημένος από τον Δία, θα τον βοηθήσει να λύσει το πρακτικό του πρόβλημα. Τι θα γίνει όμως με το ηθικό; Μπορεί να συμβαδίσει ο πλούτος με την αρετή; Ποια η διαφορά των ανθρώπων με λεφτά από τους πραγματικά πλούσιους ανθρώπους; Και ποιο είναι τελικά το συμφέρον των πολιτών; Ο άκρατος ατομικός πλουτισμός ή ένα πλούσιο δημόσιο ταμείο;

Ο Πλούτος παρουσιάστηκε το 388 π.Χ., σε μια εποχή που η Αθηναϊκή οικονομία είχε υποστεί μεγάλο πλήγμα μετά την ήττα του Πελοποννησιακού Πολέμου. Ο Γιάννης Κακλέας υπογράφει τη  μετάφραση- ελεύθερη απόδοση & σκηνοθεσία του αριστοφανικού κειμένου και αναμετριέται με την ουτοπία του σατιρικού ποιητή, φέρνοντας επί σκηνής διλήμματα και προβληματισμούς που επιμένουν στον χρόνο.

«Ο Χρεμύλος το alter ego του Αριστοφάνη βιώνει με τραυματικό τρόπο μια πραγματικότητα όπου οι κοινωνικές αξίες, οι ιδέες και η ηθική στη Νέα Εποχή έχουν δυστυχώς εκπέσει.

Η έλλειψη πόρων, κοινωνικής δικαιοσύνης όπως κι ο φόβος μιας οδυνηρής φτωχοποίησης τρομάζει αυτόν τον ρομαντικό ουτοπιστή, ιδιαίτερα σε σχέση με το μέλλον του παιδιού του.

Έντρομος καταφεύγει στο Μαντείο του Απόλλωνα με το αγωνιώδες ερώτημα «τι να κάνω για να έχει ένα εξασφαλισμένο μέλλον το παιδί μου». Η διφορούμενη απάντηση  του Απόλλωνα  είναι να ακολουθήσει τον πρώτο άνθρωπο που θα συναντήσει στο διάβα του και να τον πείσει να  έρθει μαζί του στο σπίτι του.

Κι αυτός δεν είναι άλλος από τον θεό Πλούτο που  χαρίζει απλόχερα χρυσάφι, χρήμα και  όλα τα υλικά αγαθά που ονειρεύεται ο Χρεμύλος, στην οικογένεια του αλλά και ολόκληρη τη  κοινωνία! Είναι  πια όλοι πλούσιοι! Το όνειρό τους  γίνεται πραγματικότητα. Η ευτυχία είναι πια παρούσα!

Όμως αυτή η προσφορά του θεού Απόλλωνα στο βάθος αποδεικνύεται  μια δοκιμασία που αποκαλύπτει την ένδεια των αξιών , την  έλλειψη της κοινωνικής  συνοχής και της έννοιας της αλληλεγγύης, στοιχεία αυτογνωσίας και κοινωνικής συνείδησης που χωρίς αυτά  δεν μπορείς να έχεις  λογική διαχείριση του πλούτου με στόχο  το κοινό καλό της Πόλης και απλώς  οδηγείσαι  στην απληστία, στον ατομικό πλουτισμό, στην ανόητη συσσώρευση υλικών αγαθών, στην αχρείαστη υπερκατανάλωση και στην κακόγουστη επίδειξη χλιδής.

Ο ποιητής μας με τον δικό του μοναδικά σατιρικό τρόπο μας δείχνει ένα δρόμο διαχείρισης των υλικών αγαθών , πάντα όμως με γνώμονα το συμφέρον της Πόλης .

Μιας Πόλης με δίκαιους, έντιμους και ενάρετους πολίτες.

Ουτοπική σκέψη; Ίσως.

Αλλά ο Αριστοφάνης διατηρεί το δικαίωμα να ονειρεύεται»!
Γιάννης Κακλέας