Megan Thee Stallion, Imagine Dragons, Ortiz: Οι δίσκοι που αξίζει να ακούσεις αυτή την εβδομάδα

I just wanna kick this shit off by saying ότι η Megan Thee Stallion είναι μέσα στους 5 καλύτερους ράπερ της νέας γενιάς και είναι εγκληματικό το πόσο υποτιμημένη είναι. Όσο για την Nicki Minaj, που επιμένει ότι είναι η βασίλισσα, έχω να πω ότι ούτε στα πιο τρελά της όνειρα δεν θα ράπαρε όπως η Megan – είπα αυτό που είπα, fight me Barbs. Η ειδοποιός διαφορά είναι ότι Megan έχει καταλάβει τι θα πει ενδυνάμωση, ραπάρει χωρίς να ρίχνει άλλες γυναίκες για να ανεβάσει τον εαυτό της, παραδίδει μαθήματα αυτοπεποίθησης για όλες μας και για ακόμη μια φορά κηρύσσει και επίσημα το hot girl summer, με τον νέο της δίσκο MEGAN, που περιλαμβάνει 18 κομμάτια – όλα τους bangers. Η ράπερ ακούγεται πιο δυνατή και σίγουρη από ποτέ. Αρκεί να σκεφτούμε πόσα έχουν μεσολαβήσει από τον προηγούμενο δίσκο της. Μίλησε για την υποκρισία της Nicki Minaj, κέρδισε ένα δικαστήριο αποδεικνύοντας ότι ο Tory Lanez πράγματι την πυροβόλησε, υπέστη εννοείται victim blaming, αλλά και ‘αστειάκια’ από τύπους όπως ο Drake, τα ‘βαλε με την δισκογραφική της εταιρία και άνοιξε την δική της εταιρία, Hot Girl, για να έχει περισσότερη δημιουργική ελευθερία. Αυτή η δημιουργική ελευθερία φαίνεται ξεκάθαρα στον τρίτο της δίσκο, που μιλάει χωρίς φίλτρο για το σεξ, φίλους και εχθρούς, σχέσεις και καταστάσεις στη βιομηχανία. Τα δυο highlights του δίσκου για εμένα είναι τα δύο κομμάτια, στα οποία επηρεάζεται από την αγάπη της για την ιαπωνική κουλτούρα και τα άνιμε – μιλάω για τα ακραία απολαυστικά Otaku Hot Girl, BOA και Mamushi. Για ακόμη μια φορά, η Megan Thee Stallion υπογράφει το soundtrack του καλοκαιριού.

Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι οι Imagine Dragons έχουν βρει μια συνταγή για hits και την ακολουθούν σε κάθε τους δουλειά κατά γράμμα. Τι σημαίνει αυτό; Ότι κάθε φορά που κυκλοφορούν έναν δίσκο ξέρεις τι θα ακούσεις και αυτό συνήθως είναι δυναμικά κομμάτια, με συναρπαστικό ρυθμό και δυνατές ερμηνείες με την χαρακτηριστική φωνή του frontman του συγκροτήματος, Νταν Ρέινολντς. Εδώ, όμως, κρύβεται μια παγίδα. Μπορεί κάθε ένα από τα δέκα τραγούδια του δίσκου να ήταν αξιόλογα, όλα τα ακούς ευχάριστα σε αυτό δεν χωρά αμφισβήτηση, αλλά δεν έχουν και κάτι καινούριο να πουν. Είναι ωραίο να έχεις έναν δικό σου χαρακτηριστικό ήχο, αλλά δεν είναι κακό και να πειραματίζεσαι που και που, για να κρατάς σε εγρήγορση το κοινό σου. Κάπου εδώ θα σταματήσω τη γκρίνια, για να πω ότι το Loom περιλαμβάνει 2-3 πολύ ωραία κομμάτια, που δεν θα μας χάλαγε καθόλου να ακούσουμε live σε μία ακόμα εκρηκτική συναυλία – αυτή τη φορά, χωρίς βροχή, αν γίνεται. Αυτά τα κομμάτια είναι το Eyes Closed, το Nice to Meet You και το Take me to the Beach. Αρκετά ενδιαφέρον και το remix του Eyes Closed με τον J. Balvin, δεν ήταν όσο άβολο το περίμενα.

Κάτσε να αναρωτηθείς πόσες φορές έχεις ακούσει σε κομμάτι που έχεις λιώσει την εισαγωγή Ortiz, got the fuego, comprende?. Αν ακούς ελληνική τραπ/ραπ, τότε σίγουρα μπορείς να σκεφτείς δεκάδες κομμάτια – με μία γρήγορη σκέψη εμένα μου έρχονται το πιο πρόσφατο Σύμπτωση του Bloody Hawk, το Όχι σήμερα και το Ματωμένο Τερέν του ΛΕΞ, το Fendi των Dirty Harry, Toquel, το Timelapse του Immune, το Δεν πεθαίνω του Lil Barty και η λίστα θα μπορούσε να συνεχίζεται για ώρες, αφού αυτά τα 5-6 χρόνια που είναι ενεργός, ο Ortiz έχει συνεργαστεί με τους μεγαλύτερους Έλληνες ράπερς από τον Mad Clip και τον Light μέχρι τον ΛΕΞ και τον Τζαμάλ. Φυσικά και ο ίδιος έχει εδραιωθεί στην ελληνική τραπ σκηνή ως ένας από τους πιο περιζήτητους παραγωγούς και η αλήθεια ειναι ότι είναι παραγωγικότατος. Πριν από μια εβδομάδα, λοιπόν, ο ακούραστος Ortiz κυκλοφόρησε έναν ιδιαίτερο δίσκο, με τίτλο Lost Files, ο οποίος περιλαμβάνει 19 κομμάτια – beats. Η αλήθεια είναι ότι έπεσα τυχαία πάνω στον δίσκο και δεν μπόρεσα να βρω πολλές πληροφορίες για αυτόν. Το μόνο που ξέρω, έχοντας ακούσει το Lost Files, είναι ότι αποτελείται από 19 beats, χαρακτηριστικά του Ortiz, που αποδεικνύουν το εύρος του ήχου και των ικανοτήτων του. Στον δίσκο αυτόν ακούμε και μερικά παλιά, αλλά αγαπημένα beats, όπως εκείνο για το Τάλιρο του Lights, τα Βρώμικα Λεφτά και το Μουδιασμένος του Mad Clip, το Δεν Πεθαίνω του Barty – το οποίο ήταν και το κομμάτι που έγινε η αφορμή για να μάθουμε αμφότερους Lil Barty και Ortiz. Στο σύνολό του, είναι μία πολύ όμορφη δουλειά, εγώ τον πρόσθεσα στη λίστα μου με playlists για διάβασμα/συγκέντρωση – ναι απ’ αυτούς είμαι. Μπορείς να τον ακούσεις, όμως, σε οποιαδήποτε συνθήκη, ειδικά αν θες να θυμηθείς μερικά παλιά, αγαπημένα σου κομμάτια.