MENU
Κερδίστε Προσκλήσεις
ΚΥΡΙΑΚΗ
27
ΑΠΡΙΛΙΟΥ
ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ
ΕΠΙΛΟΓΗ ΣΙΝΕΜΑ
ΕΠΙΛΕΞΤΕ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ X
ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΑΙΝΙΑΣ
ΕΠΙΛΕΞΤΕ ΤΑΙΝΙΑ X
8 ½
100 χρόνια από τον Οδυσσέα
Animal
Anora
Baby
Banff Centre Mountain Film Festival World Tour 2025
Black Dog
Cure
Dog Man (μεταγλωττισμένη)
Fiction
Flow
Hedwig and the Angry Inch
Maria
Mauthausen
Mickey 17
O Κομφορμίστας του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι
Pink Floyd At Pompeii – MCMLXXII
Star Wars: Επεισόδιο ΙII- Η Εκδίκηση των Σιθ
Take a Trip
The Brutalist
Until Dawn
Winona
Yu-Gi-Oh! Η σκοτεινή πλευρά των διαστάσεων (μεταγλωττισμένη)
Ένας απλός άνθρωπος
Έχω κάτι να πω
Όλα όσα φανταζόμαστε ως φως
Όνειρα ιλουστρασιόν
Αλπεις
Αλύγιστος Νίκος
Αμαρτωλοί
Αναμνήσεις ενός σαλιγκαριού
Ανοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνας… και Ανοιξη
Αρκάντια
Ασυνήθιστες φίλες
Δαχομέη
Είμαι ακόμη εδώ
Είμαι η Κούβα
Εβρος – Θολό τοπίο
Εδώ μιλάνε για λατρεία
Εμείς: Μια ταινία για τον Bloody Hawk
Ερωτική επιθυμία
Ευρυδίκη Β.Α. 2037
Η Τζούλι μένει σιωπηλή
Η επαφή
Η θάλασσα μέσα μου
Η καρδιά του κτήνους
Η μάσκα του Διαβόλου
Η νέα χρονιά που δεν ήρθε ποτέ
Η ορχήστρα του αδερφού μου
Η πένθιμη παρέλαση των ρόδων
Η σιωπή
Ησυχία 6-9
Η φωτογραφία
Θεώρημα
Θολός βυθός
Ιστορία 52
Καγιάρα: Ηρωίδα των Ινκας (μεταγλωττισμένη)
Καμία άλλη γη
Καρκαλού
Κονκλάβιο
Κραυγές και ψίθυροι
Κρυστάλλινες νύχτες
Λάκης Παπαστάθης – Σε πρώτο πλάνο
Λίλο & Στιτς
Μ – Ο δράκος του Ντίσελντορφ
Μια μέρα, ένας έρωτας
Μια νύχτα με τα ζωόμπι (μεταγλωττισμένη)
Μια ταινία Minecraft (μεταγλωττισμένη)
Μια ταινία Minecraft (με υπότιτλους)
Μικρές Αφροδίτες
Μιλώντας για το τέλος
Νοσφεράτου
Ντανίλο Τρέλες: Ο φημισμένος Ανδαλουσιανός μουσικός
Ντελικατέσεν
Ο γύρος του κόσμου του μικρού Γκρίζλι (μεταγλωττισμένη)
Ο δράκουλας των Εξαρχείων
Ο ερασιτέχνης
Οικουμενική γλώσσα
Οι κυνηγοί
Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας
Ο κανόνας του παιχνιδιού
Ο κόκκινος δάσκαλος
Ο λογιστής 2
Οντότητα
Ο πειρατής Μαυροδόντης και η κόμισσα του Γκρελ (μεταγλωττισμένη)
Ουγκέτσου Μονογκατάρι
Πριν το τέλος
Πρωινή περίπολος
Σάουντρακ για ένα πραξικόπημα
Σε μια άγνωστη χώρα
Σμιλεμένες ψυχές
Σχετικά με τον Βασίλη…
Ταξίδι του μέλιτος
Τα χρώματα της ίριδος
Τελευταία πνοή
Το Παρίσι του Σουλεϊμάν
Το Χαμίνι
Το αγαπημένο μου γλυκό
Το αγόρι
Το βλέμμα του Οδυσσέα
Το βράδυ υποχωρεί
Το κάστρο στον ουρανό
Το κακό
Το μετέωρο βήμα του πελαργού
Το μικρό μου Πάντα (μεταγλωττισμένη)
Το πάθος
Υπάρχω
Υπέροχες μέρες
Φάννυ και Αλέξανδρος
Φαντάσματα από το παρελθόν
Χιονάτη (μεταγλωττισμένη)
ΔΡΑΜΑ

All That Jazz

Με το ημι-αυτοβιογραφικό μιούζικαλ «Η παράσταση αρχίζει» ο Μπομπ Φόσι κέρδισε το 1979 το Χρυσό Φοίνικα.

ΔΙΑΡΚΕΙΑ 123'
Monopoli Team

Υπόθεση

O Τζο Γκίντεον, σούπερ επιτυχημένος χορογράφος και σκηνοθέτης στο Μπρόντγουέι και στο Χόλιγουντ, αδιόρθωτος γυναικάς, ακραίος εργασιομανής, μανιώδης καπνιστής, προετοιμάζει πυρετωδώς το επόμενο μιούζικαλ και την επόμενη ταινία του. Παθαίνει καρδιακή προσβολή και καταλήγει στο νοσοκομείο, όπου μεταξύ ζωής και θανάτου, αναστοχάζεται το παρελθόν του, τη φιλοσοφία του, τις σχέσεις και την τέχνη του.

Σχετικά με την ταινία

Στις αρχές της δεκαετίας του 70, ο Μπομπ Φόσι ήταν ήδη κυρίαρχος χορογράφος – σκηνοθέτης μιούζικαλ, ο φυσικός διάδοχος θρύλων όπως ο Μπάσμπι Μπέρκλεϊ κι ο Στάνλεϊ Ντόνεν, ο μοναδικός σκηνοθέτης που την ίδια χρονιά είχε κερδίσει Όσκαρ, Τόνι και Έμι σκηνοθεσίας (ρεκόρ που κρατάει ακόμα ως σήμερα).

Προετοιμάζοντας το μιούζικαλ «Σικάγο» για τη σκηνή και το φιλμ «Λένυ, ο βρωμόστομος» για το σινεμά, υπέστη μια σχεδόν μοιραία καρδιακή προσβολή και υποχρεώθηκε σε εγχείρηση ανοικτής καρδιάς. Τότε ήταν που γεννήθηκε η ιδέα του «All that Jazz», ίσως και σαν ενός είδους ξόρκι για τον θάνατο που του χτύπησε την πόρτα, ή εξομολόγηση προς «άφεση αμαρτιών» για τα δεινά που είχε προκαλέσει στους άλλους, στην προσωπική του ζωή.

Το «All that Jazz», ήταν η τέταρτη κινηματογραφική του σκηνοθεσία μετά το «Sweet Charity» (ελληνικός τίτλος «Γλυκιά Τσάριτι»), το «Καμπαρέ» και το «Λέννυ, ο Βρωμόστομος». Γυρισμένο το 1979, το «All that jazz» είναι απλούστατα η πιο αυτοβιογραφική ταινία της ιστορίας του σινεμά.

Ο Τζο Γκίντεον (Ρόι Σάιντερ), ο κεντρικός χαρακτήρας του φιλμ, δεν έχει απλώς κάμποσα χαρακτηριστικά του Φόσι (όπως ο Γκίντο του 8,5 του Φελίνι, της πιο κοντινής ταινίας στο «All that Jazz»), ΕΙΝΑΙ ο Φόσι. Είναι κι αυτός τοπ χορογράφος – σκηνοθέτης, μανιώδης καπνιστής, εξαρτημένος από διάφορες ντόπες για περισσότερη ενέργεια, εργασιομανής, εθισμένος στον ποδόγυρο, τελειομανής, κυνικός. Είναι κι αυτός ανίκανος να συντηρήσει μια συμβατική σχέση, διατηρώντας οικογένεια, ερωμένη και περιστασιακά κρεβατώματα, στην ταινία, η μαιτρέσα του Φόσι στην πραγματική ζωή Άλαν Ράινκινγκ, παίζει ακριβώς τον ίδιο ρόλο. Τα τρίβια είναι αναρίθμητα, τα πάντα και οι πάντες μέσα στο «All that jazz» έχουν οργανική σχέση με την πραγματική ζωή του δημιουργού της ταινίας.

Το επίτευγμα του Φόσι, είναι πως μέσα σ’ αυτόν τον αυτοαναφορικό λαβύρινθο, έχει την ικανότητα και την τόλμη να παρουσιαστεί ξεγυμνωμένος στον θεατή, προσφέροντας μια εκ των έσω ρεαλιστική, γλυκόπικρη (και συχνά αστεία) ματιά στον κόσμο της σόου μπίζνες, στον μηχανισμό του μέινστριμ θεάματος, στα ποταπά, αμοραλιστικά παρασκήνια, στις αδίστακτες συναλλαγές και αντιπαλότητες.

Ένα ολόκληρο σύμπαν περιστρέφεται γύρω από προσωπικούς εγωισμούς, λογιστικά βιβλία, ματαιώσεις προσδοκιών, απατηλής ματαιοδοξίας, προδοσιών σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο. Ο Φόσι δεν φοβάται να παρουσιάσει την «γκρίζα» πλευρά του εαυτού του, τη διαλυμένη του οικογένεια, την αδυναμία του να παραμείνει πιστός, τις εξοντωτικές απαιτήσεις από τους συνεργάτες, το φουσκωμένο «εγώ» του, μέσα σε ένα σύμπαν που κινείται αποκλειστικά από και για το χρήμα.

Ο φιλμικός χρόνος της ταινίας καλύπτει μόλις μερικές ημέρες πριν τον θάνατο του Τζο Γκίντεον, τις πρόβες για την επόμενη θεατρική παράσταση, το μοντάζ για την επόμενη ταινία, το έμφραγμα, τη νοσηλεία, το τέλος, με σφήνες από μια μεγάλη συζήτηση του μελλοθάνατου σκηνοθέτη, με μια καλλονή, άγγελο του θανάτου, ή τον θάνατο τον ίδιο, ή ίσως… και τον Θεό (η Τζέσικα Λανγκ, επίσης ερωμένη του Φόσι για ένα φεγγάρι, ερμηνεύει τον γοητευτικότερο θάνατο στην Ιστορία του σινεμά). Μέσα από ένα περίτεχνο μοντάζ (που δικαίως κέρδισε το Όσκαρ), το συνεχές του χρόνου κατακερματίζεται, τα επί μέρους επεισόδια συναρμολογούνται ξανά ως μέρη ενός νέου όλου, ενός υπερμιούζικαλ-στοχασμού για τη Ζωή και τον Θάνατο, την Τέχνη και τον Δημιουργό, τον Έρωτα και την Οικογένεια, την Επιθυμία και την Ενοχή.

Στο δεύτερο μέρος, οι διαδοχικές παραισθήσεις του Γκίντεον εντός νοσοκομείου, όλες δοσμένες σε στυλ μιούζικαλ διαφόρων εποχών, συγκλίνουν στην πιο βαθιά επιθυμία του Φόσι (και κάθε δημιουργού), να επιζήσει και να συνεχίσει να δημιουργεί στο διηνεκές.

Το «All that Jazz» αφηγείται τον κατά Φόσι ιδανικό θάνατο, κι αυτόν ενταγμένο στο σόου ως τελική έξοδο,
φροντίζοντας να υπογραμμίζει, σχεδόν ωμά, το αναπόδραστο του τέλους, εκτός σκηνής. Μερικά χρόνια μετά, το ίδιο τέλος περίμενε τον δημιουργό του, στις προετοιμασίες ενός θεατρικού και μιας νέας ταινίας, ενώ έβγαινε από το ξενοδοχείο του για να μεταβεί στο πλατό. Όπως στο σινεμά…

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Σκηνοθεσία: Μπομπ Φόσι
Σενάριο: Μπομπ Φός, Ρόμπερτ Άλαν Άρθουρ

Παίζουν: Αν Ρέινκιν, Ρόι Σάιντερ, Κλιφ Γκόρμαν, Μπεν Βίρεν, Λέλαντ Πάλμερ, Μαξ Ράιτ, Τζέσικα Λανγκ

Διάρκεια: 123'
Χώρα: ΗΠΑ
Έτος: 1979

Περισσότερα από CINEMA