Στο Ejekt για τους Måneskin – Απίστευτη ενέργεια, χορός και τραγούδι μέχρι τελικής ανάσας

Δεν με λες και τρομερή θαυμάστρια της Eurovision αλλά το 2021, καθώς όλα είχαν “παγώσει” για δεύτερη φορά -καραντίνα με άλλα λόγια-, κάθισα κι εγώ να την παρακολουθήσω και, τότε ήταν που “σκόνταψα” πάνω στους Måneskin. Μαζί κι όλος ο πλανήτης, βέβαια. Δεν θυμάμαι άλλο συγκρότημα τις τελευταίες δύο δεκαετίες τουλάχιστον που να κάνει τη διεθνή καριέρα που κατάφεραν οι συγκεκριμένοι με ξεκίνημα τον ευρωπαϊκό αυτό διαγωνισμό μουσικής.

Το φαινόμενο-Måneskin έγινε πολύ γρήγορα παγκόσμιο και, μετά την επιτυχία της Eurovision “Zitti e buoni”, που χάρισε τη νίκη στην Ιταλία, διάφορα τραγούδια τους έγιναν επιτυχίες όπως το “I Wanna Be Your Slave” και η διασκευή τους στο “Beggin'” των Τhe Four Seasons. Και μετά από πολλά ακόμη hits, συναυλίες κι ένα νέο άλμπουμ με τίτλο “Rush!”, το ροκ συγκρότημα από τη Ρώμη επισκέφτηκε χθες (23/07) για πρώτη φορά την Ελλάδα, στα πλαίσια του Ejekt Festival.

Καιρό το έλεγα ότι κάποια στιγμή θα έρθουν κι από τα μέρη μας και, να, που ήρθε η στιγμή και βρέθηκα κι εγώ ανάμεσα σε έφηβους, σε άτομα της γενιάς μου -πάλι καλά- αλλά και μεγαλύτερους, να χορεύουμε και να τραγουδάμε παρέα. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…

Ένας από τους καλύτερους τρόπους να μάθεις και να αγαπήσεις νέα συγκροτήματα είναι σίγουρα ακούγοντάς τα σε κάποια συναυλία. Αυτό συνέβη χθες με εμένα και τους Palaye Royale, το ροκ συγκρότημα από το Λας Βέγκας. Ήταν το προτελευταίο όνομα πριν τους Måneskin και με έπιασε εντελώς εξαπίνης. Δηλαδή αν σας αρέσουν οι Måneskin, τότε να έχετε ως δεδομένο ότι θα σας αρέσουν και οι Palaye Royale.

Ξεσηκωτικοί, το λιγότερο! Έδωσαν τον ρυθμό για να χοροπηδάμε και να κουνιόμαστε στους ρυθμούς της μουσικής τους καθ’ όλη την χορταστική μια ώρα που έπαιξαν. Ήταν, όπως μας πληροφόρησαν, η τελευταία συναυλία της δίμηνης περιοδείας τους και ήρθαν με σκοπό να τους μείνει αξέχαστη. Όπως και σε εμάς άλλωστε. Το απροσδόκητο που με έκανε να κοιτάω σοκαρισμένη την οθόνη, ήταν σίγουρα η στιγμή που ο τραγουδιστής πήρε μια φουσκωτή βάρκα κι ανέβηκε στις πρώτες σειρές, πηγαίνοντας το crowd surfing σε άλλο επίπεδο! Μπόνους πόντους για το νεροπίστολο που κρατούσε και έβρεχε παράλληλα ορισμένους τυχερούς. Για να μη θυμηθώ και τη στιγμή που σκαρφάλωσε στα πλάγια της σκηνής σε ένα καλό ύψος για να μου υπενθυμίσει την υψοφοβία μου, ακόμη κι αν εμένα τα πόδια μου καλά πατούσαν στη γη. Με άλλα λόγια μετέδωσαν τόνους ενέργειας στο κοινό και ήταν πολύ ωραίο συναίσθημα να βλέπεις ότι κι εκείνοι φάνηκε να το απόλαυσαν εξίσου.

Μετά από σαραντάλεπτη αναμονή, κατέφθασαν στην σκηνή οι Måneskin! Ένας-ένας ξεπρόβαλαν και για κάθε μέλος άκουγες κι ένα καλό ζητωκραύγασμα. Πρώτα εμφανίστηκε ο κιθαρίστας Thomas Raggi, έπειτα ο ντράμερ Ethan Torchio, τρίτη η μπασίστρια Victoria De Angelis και, φυσικά, τελευταίος ο Damiano David. Και χωρίς πολλά-πολλά, έπαιξαν το ένα πίσω από το άλλο τα τραγούδια “Don’t Wanna Sleep”, “Gossip” και “Zitti e buoni”. Και έπειτα από αυτά, μάς χαιρέτησε ο Damiano, αναφέροντας πόσο ωραίο κοινό είμαστε.

Κι όντως, ήμασταν! Δεν χάναμε στίχο, τόσο στα γνωστά τραγούδια τους όσο και στα λιγότερο γνωστά και καινούργια. Μέχρι και τα ιταλικά άκουγες το κοινό να τα τραγουδάει, χωρίς δισταγμό. Η βραδιά συνεχίστηκε με το “Honey (Are you Coming?)” και το “Supermodel”  και ασταμάτητο χορό. Τα φώτα αναβόσβηναν γρήγορα και η σκηνή άλλες φορές “έλουζε” τα μέλη των Måneskin στα κόκκινα, άλλες φορές στα μπλε κι άλλες στα πράσινα ενώ, οι κάμερες, που δεν άφηναν από τα μάτια τους τον Damiano -όχι ότι παραμελούσαν και τους άλλους βέβαια- φανέρωναν την προσεγμένη εικόνα που ήθελαν και στην οπτική απεικόνισή τους.

Με την πρώτη λέξη από το “Beggin'” δεν πρέπει να υπήρξε άτομο που δεν το τραγούδησε ενώ στο “For Your Love”, ο Damiano μάς πληροφόρησε ότι είναι το δικό τους αγαπημένο, θέλοντας να δει τους πιο αφοσιωμένους θαυμαστές. Λίγες στιγμές αργότερα έπαιξαν και το “I Wanna Be Your Slave”, όπου και πάλι κανείς δεν έχανε στίχο ενώ προς το τέλος του τραγουδιού, κατεβήκαμε όλοι κάτω και με το μέτρημα του Damiano, πετάξαμε ψηλά σε ένα ασταμάτητο χοροπηδητό που έδινε ένα μεγάλο χαμόγελο στο πρόσωπό μας.

Η περίπου μιάμιση ώρα που έπαιζαν ολοκληρώθηκε με το τραγούδι “Kool Kids”, όπου έφεραν στην σκηνή γύρω στα 20-30 (;) άτομα από το κοινό -τα οποία ήδη είχαν διαλέξει τυχαία και τα είχαν πάει στα παρασκήνια- για να τραγουδήσουν μαζί το τελευταίο κομμάτι. Είναι κάτι που συνηθίζει το συγκρότημα να κάνει και που, αδιαμφισβήτητα, πολλοί στο κοινό θα ήθελαν να ζήσουν. Έπειτα μας αποχαιρέτησαν για να επιστρέψουν με το encore που περιλάμβανε ένα επικό σόλο από τον Thomas, την φοβερή τους μπαλάντα με τίτλο “The Loneliest” και για μια τελευταία φορά το “I Wanna Be Your Slave”, που μεταξύ μας, ποτέ δεν είναι αρκετό.

Μια μέρα μετά, ο ενθουσιασμός δεν έχει φύγει. Στήθηκε ένα ροκ πάρτι με μια πολύ ευχάριστη και παρεΐστικη ατμόσφαιρα. Ο Damiano ανέβασε κατά πολύ τη θερμοκρασία και φωνητικά απέδειξε το ταλέντο του, που χωρίς μαθήματα, τον έφερε σε αυτό το επίπεδο. Η Victoria ήταν πιο ήσυχη στην σκηνική της παρουσία απ’ ότι φανταζόμουν αλλά δεν έπαυε να κάνει την παρουσία της αισθητή. Ο Ethan είχε τις δικές του στιγμές για να εκτιμήσουμε τα ντραμς ενώ, ο Thomas πραγματικά, κατ’ εμέ, έκλεψε την παράσταση. Του δόθηκε βέβαια η ευκαιρία για πάρα πολλά σόλο -υπήρχαν στιγμές που ένιωθα ότι σε σχεδόν κάθε τραγούδι προσέθεταν κι από ένα σόλο της κιθάρας- αλλά άξιζε και με το παραπάνω να τον ακούς να παίζει.

Η πιο έντονη σκέψη μου, όμως, είναι ότι αυτά τα παιδιά φαίνεται πως έχουν να προσφέρουν πολλά στο είδος της ροκ και της ποπ ροκ αλλά, ίσως κι ακόμη περισσότερα από ένα μέινστριμ είδος και αναμένουμε για τη συνέχεια του μουσικού τους ταξιδιού!