Η Han Nah κάνει pop βγαλμένη από τα πιο μελωδικά μας όνειρα

Γεννημένη στην Αθήνα, η Han Nah, κατά κόσμον Άννα Στεφάνου, μεγάλωσε ακούγοντας 90s anthems, pop stars που καθόρισαν τα 00s, αλλά και rock stars – από την δισκοθήκη της δεν έλειπαν και Έλληνες pop stars, όπως ο Μιχάλης Χατζηγιάννης και η Δέσποινα Βανδή.

Σήμερα, έχοντας σπουδάσει Κοινωνιολογία στην Πάντειο και με μουσικές σπουδές στο London Music School, η Han Nah έχει όλα τα φόντα για να γίνει το next big thing της ελληνικής pop σκηνής, με έναν ήχο άμεσα εμπνευσμένο από τους ήχους των 90s και 00s, με ηλεκτρονικά και dream pop στοιχεία και μια φωνή, τόσο γλυκιά και μελωδική, που σε ταξιδεύει από την πρώτη νότα.

Πρώτη φορά την ακούσαμε πριν από τρία χρόνια, μέσα από το ντεμπούτο single της, Sundown, ενώ φέτος επέστρεψε με άλλο ένα αγγλόφωνο κομμάτι, το “Ultraviolent” – που συνοδεύεται από ένα φοβερό video clip. Πριν καν προλάβουμε να βγάλουμε το Ultraviolent από τα ακουστικά μας, η Han Nah μάς έδειξε μία ακόμη πλευρά της, διασκευάζοντας την “Ακατάλληλη Σκηνή” του Μιχάλη Χατζηγιάννη με τον δικό της μοναδικό τρόπο, φέρνοντας ένα από τα πιο αγαπημένα κομμάτια της εφηβείας μας, στο 2024.

Εμείς, βάζουμε την “Ακατάλληλη Σκηνή” στο replay και την γνωρίζουμε λίγο καλύτερα.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, συγκεκριμένα στην Αγία Παρασκευή. Θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια με πολλούς φίλους και έντονη ζωή στο σπίτι μας! Οι πιο έντονες αναμνήσεις που έχω από τα παιδικά μου χρόνια είναι αυτές της κατασκήνωσης, είμαι παιδί του καλοκαιριού και περίμενα όλη τη χρονιά να φτάσει στο τέλος της για να έρθει η κατασκηνωτική περίοδος. Θυμάμαι την αγαπημένη μου στιγμή που τραγουδούσαμε τα βράδια όλοι μαζί. Θυμάμαι όλα τα τραγούδια της κατασκήνωσης μέχρι και τώρα. Έκανα πολλούς φίλους που μας συνέδεσε η αγάπη μας για τη μουσική και με κάποιους από αυτούς ξεκινήσαμε τις πρώτες μας απόπειρες για μουσικές μπάντες από τα χρόνια του λυκείου.

Τα ακούσματα μου ήταν πολύ pop από μικρή. Έπαιρνα τα cd της αδερφής μου και μάθαινα απ’ έξω τα τραγούδι εξ ακοής. Οι αγαπημένοι μου artists ήταν Spice Girls, Britney Spears, Backstreet Boys, NSync και Aqua. Λάτρευα τα τραγούδια της Disney – ακόμα τα λατρεύω! Τα ξέρω όλα! Μου άρεσε επίσης πολύ η Jazz μουσική και το να αυτοσχεδιάζω πάνω σε αυτήν. Φυσικά από τη συλλογή με τα CD δεν έλειπε το «Γεια» της Δέσποινας Βανδή και η αγαπημένη μου «Ακατάλληλη Σκηνή» του Μιχάλη Χατζηγιάννη. Μεγαλώνοντας εκεί κοντά στο γυμνάσιο άκουγα πάρα πολύ Green Day, MCR, Nirvana, Sex Pistols, Doors, McFly… Μεγαλώνοντας λίγο ακόμα ήθελα να γράψω μουσική με storytelling σαν τη Lana Del Rey και την Taylor Swift και έφτιαχνα ολόκληρα concept βγαλμένα από ταινία για τα video clip που φανταζόμουν.

Το κατάλαβα από μικρό παιδάκι ότι ήθελα να υπάρχει η μουσική στη ζωή μου. Ήθελα να γράφω δικά μου τραγούδια, ήθελα να μιλάω για αυτά που σκέφτομαι τραγουδώντας. Βοήθησε πολύ το ημερολόγιο μου, όλα τα τραγούδια προέκυπταν στιχουργικά από αυτά που έγραφα εκεί και μετά έφτιαχνα μελωδίες. Ακόμα από εκεί προκύπτουν!

Η πρώτη φορά που ανέβηκα πάνω σε σκηνή για να τραγουδήσω ήταν σε μια παράσταση με τη χορωδία, στη Λυρική Σκηνή. Εντυπωσιάστηκα με τη σκηνή, με τον κόσμο με τα φώτα και ήθελα να τραγουδήσω πιο δυνατά από όλους (ευτυχώς δεν το έκανα) χαχαχαχα!
Κοίταζα τους ανθρώπους που παρακολουθούσαν την παράσταση και αισθανόμουν τα μάτια μου να λάμπουν.

Συνήθως απαντάω πως κινούμαι γύρω από την ηλεκτρονική ποπ με στοιχεία dream pop και με soul, R&B vibes σε κάποια τραγούδια.

Γενικά με εμπνέουν προσωπικά βιώματα, οι σχέσεις των ανθρώπων, η φαντασία και τα όνειρα μου! Τον τελευταίο καιρό τα τραγούδια μου προκύπτουν από μια πιο εσωτερική αναζήτησή και αυτόανακάλυψη, πιθανόν να το καταλάβετε κι από τις επόμενες κυκλοφορίες μου.

Το “Ultraviolent” είναι μάλλον το πιο αγαπημένο μου τραγούδι. Είναι ο ορισμός της φράσης “teamwork makes the dream work”. Ο τίτλος “Ultraviolent” προέκυψε από το συνδυασμό των λέξεων “ultraviolet” και “violent”. Στην ουσία ο τίτλος ξεκίνησε σαν ιδέα από την ιδιαίτερη σχεση που έχω με τα χρώματα. Όταν ξεκινάω να γράφω ένα τραγούδι πάντα το ονομάζω σύμφωνα με το χρωμα που μου βγαζει σαν αίσθηση. Το τραγούδι αυτό λοιπόν όσο το έγραφα σκεφτόμουν πόσο όμορφο είναι το συναίσθημα της αγάπης και του έρωτα, τα οποία βλέπω σαν ένα “ultraviolet” μαγικό για εμένα χρώμα (το υπεριώδες χρώμα), όμως όταν αυτά τα συναισθήματα συνδυάζονται με ένα άδοξο τέλος, τότε το όμορφο αυτό χρωμα μεταλλάσσεται όπως και το συναίσθημα.

Ήταν ομαδική δουλειά αυτό το τραγούδι και χρειάστηκε πολλή δουλειά και άλλη τόση προσπάθεια για να φτάσει εκεί που φανταζόμασταν. Πέρα από του στίχους μου, συμπεριέλαβα και ένα ποίημα της παιδικής μου φίλης Ιούς και όταν κάναμε την παραγωγή του τραγουδιού είπα στο Δημήτρη Δανόπουλο (producer) ότι θα εντάξω και ένα spoken μέρος στη ροή, ήταν πολύ θετικός και έντυσε παραγωγικά το κομμάτι με τον πιο ταιριαστό τρόπο!

Η «Ακατάλληλη Σκηνή» για μένα αποτυπώνει με τον πιο όμορφο τρόπο την επιθυμία για σύνδεση. Είναι το τραγούδι που μου έρχεται στο μυαλό κάθε φορά που σκέφτομαι τα πολύπλοκα συναισθήματα της αγάπης, της λαχτάρας, του έρωτα. Φυσικά η φωνή του Μιχάλη Χατζηγιάννη με μάγευε πάντα όταν τον άκουγα και είχα όνειρο να το τραγουδήσουμε μαζί μια μέρα (ακόμα το έχω αυτό το όνειρο)! Ήθελα όμως να φέρω και τη δική μου ερμηνεία στους μαγικούς στίχους της Ελεάνας Βραχάλη και να μοιραστώ τα συναισθήματα που προκαλεί σε μένα το τραγούδι. Έτσι, απευθύνθηκα στο Γιώργο Βερναρδάκη, γνωρίζοντας πως ένα τέτοιο τραγούδι θα άρεσε πολύ και σε εκείνον!

Ο τρόπος που διασκευάσαμε το κομμάτι εχει lofi στοιχεία και προκαλεί μια αίσθηση ταξιδιού και ανακάλυψης και στα αυτιά μου έχει έναν μοναδικό τρόπο να ηρεμεί αλλά ταυτόχρονα να ανακινεί συναισθήματα. Νιώθω ιδιαίτερα χαρούμενη που το πρώτο μου εγχείρημα σε ελληνόφωνο είναι το συγκεκριμένο τραγούδι γιατί είναι και προπομπός του EP που θα κυκλοφορήσω με ελληνικό στίχο. Ελπίζω αυτή η εκδοχή να αγγίξει την καρδιά σας όπως ακριβώς μας έχει όλους αγγίξει και η αρχική.

Η «Ακατάλληλη Σκηνή» αποτυπώνει με τον πιο όμορφο τρόπο την επιθυμία για σύνδεση

Η σχέση μου με τα Social Media είναι καθημερινή και σταματάει μόνο στις διακοπές μου (για λίγο). Τρέχω τη σελίδα μου στο instagram και έχω επαφή με πολύ κόσμο του χώρου της μουσικης. Μέσα από τα Social έχω γνωρίσει κόσμο και έχουν προκύψει συνεργασίες που δε θα μπορούσα καν να φανταστώ! Είναι τεράστια βοήθεια να υπάρχεις εκεί έξω ενεργά σαν καλλιτέχνης και να μπορείς να κάνεις το marketing του εαυτού σου, να προωθήσεις την τεχνη σου και να δικτυωθείς. Θεωρώ πως θέλει κάποια προσοχή το πως θα παρουσιάσεις τη δουλειά σου και τον εαυτό σου αλλα αυτό είναι και θέμα αισθητικής. Με το Tik Tok δυστυχώς δεν τα πάω πολύ καλά αλλα υπάρχω κι εκεί… λίγο πιο διακριτικά.

Han Nah, © Δημήτρης Δρακούλης

Όταν βρίσκω χρόνο με εμένα και μόνο, γράφω! Γράφω μουσική, στίχους, σκέψεις, γράφω τους στόχους μου σε σειρά και τους ανανεώνω συχνά. Όταν είμαι μόνη μου με βοηθάει να κάνω meditation να συγκεντρώνομαι στον εαυτό μου, να σκέφτομαι τα επόμενα μου βήματα με ψυχραιμία. Απολαμβάνω το χρόνο μόνη μου και τον έχω ανάγκη γιατί η καθημερινότητα είναι γεμάτη κόσμο και υποχρεώσεις και δε σε αφήνει να χαλαρώσεις. Φυσικά ο ελεύθερος χρόνος είναι πολύ περιορισμένος οπότε σίγουρα θέλω να τον περνάω και με την οικογένεια και τους φίλους μου μοιράζοντας στιγμές που με γεμίζουν ενέργεια από την συνύπαρξη μου μαζί τους!

Είναι τεράστια βοήθεια να μπορείς να προωθήσεις την τέχνη σου, μέσα από τα social media

Αχ! Συνήθως θα το πουν για το χαρακτηριστικό μου να λέω τα πράγματα ακριβώς όπως τα σκέφτομαι, χωρίς να «στρογγυλεύω» τις γωνίες.
Πιστεύω πως η αλήθεια, όσο σκληρή και αν είναι, μπορεί να βοηθήσει τους άλλους να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα και βοηθάει κι εμένα να είμαι εντελώς ειλικρινής. Θέλω να μου λένε αλήθειες. Αν δεν πω αυτό που αισθάνομαι εκείνη τη στιγμή η έκφραση μου μπορεί να αλλάξει αντανακλαστικά για να αντικατοπτρίζει τις σκέψεις μου άμεσα, άρα… δεν υπάρχει σωτηρία!

Ετοιμάζω αρκετά πράγματα. Γράφω νέα τραγούδια και σύντομα θα έχουμε κι ένα πολύ όμορφο video. Το πιο juicy νέο είναι πως για πρώτη φορά γράφω ελληνικό στίχο! Ανυπομονώ πολύ να ακούσετε το νέο υλικό.