ΤΡΙΤΗ
19
ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
Σε ένα γεμάτο συναυλιακό καλοκαίρι, ο Φοίβος Δεληβοριάς μετακόμισε για ακόμη μία χρονιά την «Ταράτσα» του στο Θέατρο Άλσος, καλώντας τους αθηναίους και τις αθηναίες αυτής της πόλης για «αυθεντική ψυχαγωγία», μέσα από μία εντελώς «χειροποίητη» – όπως την ονομάζει ο ίδιος – παράσταση.
Πάνε χρόνια από τότε που η πρώτη εκείνη «Ταράτσα του Φοίβου» μάς συστήθηκε – από μία actual ταράτσα στην Ιερά Οδό, με την πιο τεχνικολόρ θέα στο Γκάζι και κάτω από τον αττικό ουρανό. Η σκέψη τότε ήταν να στηθεί ένα μουσικοθεατρικό πολυθέαμα που θα αναβίωνε με τον πιο νοσταλγικό τρόπο την εποχή της θρυλικής Μάντρας του Αττίκ, όμως με μια πιο σημερινή ματιά στα πράγματα. Και κάπως έτσι, και με τα πιο αγνά υλικά, η «Ταράτσα» αυτή στήθηκε και συνδέθηκε απόλυτα με το αθηναϊκό καλοκαίρι. Περφόρμερς κάθε είδους και ξεχωριστοί καλεσμένοι από τον κόσμο της μουσικής, του θεάτρου και του stand up comedy, διαφορετικοί σε κάθε παράσταση, κατακλύζουν κάθε φορά τη σκηνή και μάς συστήνουν ένα συμπεριληπτικό «αναψυκτήριο» που τους χωράει όλους και όλα.
Φέτος, για ένα ακόμη καλοκαίρι και μετά από έναν ζόρικο χειμώνα που αφήσαμε πίσω, ο Φοίβος Δεληβοριάς και η παρέα του ανανέωσαν το ραντεβού τους στο Θέατρο Άλσος, δηλώνοντας εξαρχής πανέτοιμοι να μεταμορφώσουν κάθε συναίσθημα σε κέφι – κάτι που όλοι έχουμε ανάγκη περισσότερο σήμερα – και με αυτοσαρκαστική διάθεση να σχολιάσουν καυστικά όλη τη δυστοπία της ελληνικής πραγματικότητας σήμερα, βλέποντάς την όχι και πολύ διαφορετικά από το πώς τη βλέπουμε κι εμείς οι ίδιοι.
Ένας θίασος υπερ-ταλαντούχων ηθοποιών-χορευτών, ακροβατών- τραγουδιστών και μια φαντασμαγορική ορχήστρα επί σκηνής έδωσαν την πρώτη τους παράσταση για φέτος στις 29 Μαΐου και έκτοτε κάθε Τετάρτη μάς υποδέχονται να γίνουμε κι εμείς μέρος αυτής της μεγάλης και κεφάτης παρέας που ρίχνει φως (και άφθονο γέλιο, φυσικά) στα σκοτάδια μας.
Την Τετάρτη 24 Ιουλίου, η «Ταράτσα του Φοίβου» σήκωσε ξανά αυλαία με καλεσμένους αυτή τη φορά τον Πάνο Βλάχο και την Χρύσα Κατσαρίνη κι εγώ βρέθηκα στο Θέατρο Άλσος για να απολαύσω αυτή την παρέα που δεν παίρνει τον εαυτό της και τόσο στα σοβαρά και μιλάει ανοιχτά για όσα μας καίνε.
«Καλησπέρα ταρατσαίοι και ταρατσαίες», ο αιώνιος αυτός έφηβος, ο Φοίβος Δεληβοριάς, μάς καλωσορίζει στον «κήπο» του έχοντας στο πλευρό του τα σταθερά μέλη του θιάσου: τη μούσα του Ρένα Μόρφη, τον «πολυμορφικό» Θανάση Αλευρά και την Casta Diva της κωμωδίας – όπως την απεκάλεσε ο ίδιος ο Φοίβος – Γαλήνη Χατζηπασχάλη. Με χορό και με τραγούδι μας υποδέχτηκαν και πολύ σύντομα μπήκαμε όλοι μαζί σε αυτό το metaverse του ακομπλεξάριστου βαριετέ σόου τους.
Τρεις παρά κάτι ώρες πέρασαν αέρας, με τα απολαυστικά «νούμερα» – σε κείμενα του Φοίβου Δεληβοριά σε μια δημιουργική σύμπραξη με τους Βύρωνα Θεοδωρόπουλο και Δημήτρη Χριστοφορίδη – σαν χείμαρρος να ακολουθούν το ένα το άλλο, μπλέκοντας όλες τις τέχνες σε μια μεγάλη γιορτή και τη σάτιρα να πρωτοστατεί. Και σε αυτή τη σάτιρα η πολιτική ορθότητα δεν έχει θέση, ενώ η τέχνη ως εκφραστικό πεδίο δεν είναι καθόλου αποκομμένη από τη ζωή. Έρχεται μάλιστα να δράσει ως μορφή επιθετικότητας στηλιτεύοντας τα κακώς κείμενα, ασκώντας ανελέητη κριτική απέναντι στον ισχυρό, και δίνοντας φωνή στον αδύναμο.
Κι έτσι το νομοσχέδιο που επιβάλλει το 45% της μουσικής να είναι ελληνική και η Υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη δεν γινόταν να λείψουν από την παράσταση, ενώ στο μεταξύ το Οπενχάιμερ συνάντησε επί σκηνής την Υπολοχαγό Νατάσα, η Φόνισσα την Μπάρμπι, η Μπέλα Μπάξτερ τον Ζορμπά κι όλα αυτά όσο ο Οικονομίδης εισέβαλε στη Μελωδία της Ευτυχίας. Σουρεάλ; Κι όμως, γίνεται.
Η πάντα απολαυστική story teller Χρύσα Κατσαρίνη ανέβηκε τότε στη σκηνή και με τον τρόπο της και μέσα από τις δικές της εντελώς ιστορίες, σκέψεις, ανασφάλειες, μίλησε για το προπατορικό αμάρτημα, την εμπειρία στον γυναικολόγο, τον Λιγνάδη, και το όχι που είναι (;) όχι. Είπε όλα όσα σκέφτεσαι κι εσύ και δέχτηκε το δυνατό χειροκρότημά μας, αφού μαζί ξορκίσαμε κάθε τι τραυματικό, μέσα από τη μαγική συνταγή του χιούμορ. Κάτι που η ίδια διαθέτει μπόλικο και είναι πηγαίο.
Οι ορκισμένοι φανς του Φοίβου το ζήσαμε και λίγο παραπάνω όταν ο αγαπημένος μας «μοναχικός τραγουδοποιός» βρέθηκε μόνος στη σκηνή και τραγούδησε αγαπημένα παλιά κομμάτια του όπως «Η Κική κάθε βράδυ», «Αυτή που περνάει», «Ο καθρέφτης», «Ο μπάσταρδος γιος». Έτσι μια γλυκιά αίσθηση νοσταλγίας μιας άλλης εποχής έδινε και μια διαφορετική νότα στην όλη ατμόσφαιρα μιας διαφορετικής αθηναϊκής καλοκαιρινής νύχτας στο δροσερό «Άλσος», με θέα τον φωτισμένο Λυκαβηττό. Μια αίσθηση που επίσης είχαμε ανάγκη για να μάς χαλαρώσει, να μάς κάνει να τραγουδήσουμε δυνατά τα αγαπημένα μας «φοιβικά» ακούσματα που έχουμε συνδέσει με τις πιο αθώες και ρομαντικές μας στιγμές και στις οποίες θέλουμε πάντα να γυρνάμε.
Και κάπου μεταξύ των προγραμματικών δηλώσεων του Στέφανου Κασσελάκη, ενός ακόμη σουξέ που «σαν άλλος Γκάτσος» ο Φοίβος έγραψε για τη Σούλη Ανατολή, ενός ξέφρενου «Μουσικού Κουτιού» στην ΕΡΤ, παρέλαση εμβληματικών καλτ φιγούρων, πολλών διαφορετικών version του «Ζαριού» της Μαρίνας Σάττι και μιας τελευταίας καληνύχτας στον Κεμάλ, ο Πάνος Βλαχος μας επιφύλασσε το καλύτερο τέλος. Με κάποιες επιλογές από δικά του αγαπημένα κομμάτια – ξέρεις μωρέ, αυτά που «υποκινούν βίαιες και εγκληματικές πράξεις» – αλλά κι ένα απολαυστικό «νούμερο» για το «ξεβλάχεμα» των Ελλήνων, τους μεγάλους ευεργέτες, το AI και το L.A. άφησε το δικό του στίγμα στην νέα αυτή σελίδα που γράφεται τώρα στην ιστορία της αθηναϊκής νύχτας.
Η «Ταράτσα του Φοίβου» συνεχίζει τις παραστάσεις της στο Άλσος – μάλιστα θα είναι μαζί μας με κάποιες ακόμη το φθινόπωρο και αυτό μόνο ένα πράγμα σημαίνει: Τρέξτε και thank me later!
