Η 11η Biennale Νέων Ελλήνων Αρχιτεκτόνων ταξιδεύει στην Αθήνα
Τα διακεκριμένα έργα και όλες οι συμμετοχές του διαγωνισμού της 11ης Biennale Νέων Ελλήνων Αρχιτεκτόνων θα παρουσιαστούν τον Σεπτέμβριο, σε συνεργασία με τον ΟΠΑΝΔΑ, στο Πολιτιστικό Κέντρο «Μελίνα».
Tο Ελληνικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής σε συνέχεια της επιτυχημένης έκθεσης για την 11η Biennale Νέων Ελλήνων Αρχιτεκτόνων στη Θεσσαλονίκη, παρουσιάζει τα διακεκριμένα έργα και όλες τις συμμετοχές του διαγωνισμού στην Αθήνα.
Σε συνεργασία με τον Οργανισμό Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ) που παρέχει τον φιλόξενο εκθεσιακό χώρο στο πολιτιστικό κέντρο “Μελίνα”, συγκεντρώνεται ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα των δραστηριοτήτων των Ελλήνων αρχιτεκτόνων κάτω των 45 ετών. Εκτίθενται επιλεγμένα προπλάσματα των προτάσεων που ξεχώρισαν, προβάλλονται video των αρχιτεκτόνων που μιλούν για τη σύγχρονη ελληνική αρχιτεκτονική και παρουσιάζονται όλες οι μελέτες με σκοπό την ανταλλαγή απόψεων σχετικά με την ανάπτυξη της αρχιτεκτονικής σκέψης και την παραγωγή αρχιτεκτονικού έργου στην Ελλάδα σήμερα.
Τα μέλη της κριτικής επιτροπής, που εξέτασε διεξοδικά τα 165 έργα που υποβλήθηκαν στον διαγωνισμό και ξεχώρισε ως διακρίσεις τα 42 από αυτά, ήταν οι:
- Αναστάσιος Κωτσιόπουλος – Ομότιμος καθηγητής Α.Π.Θ. (συντονιστής)
- Αναστάσιος Τέλλιος – Καθηγητής Α.Π.Θ.
- Κωνσταντίνος Μωραΐτης – Ομότιμος καθηγητής Ε.Μ.Π.
- Μόρφω Παπανικολάου – Αρχιτέκτονας I.U.A.V.
- Δημήτρης Θωμόπουλος – Αναπληρωτής καθηγητής Α.Π.Θ.
«Ο μεγάλος αριθμός έργων και προτάσεων που υποβλήθηκαν επιτρέπει να σχηματιστεί μια εικόνα εξαιρετικά αισιόδοξη για την αρχιτεκτονική δημιουργία και πράξη στην Ελλάδα. Από πλευράς κλίμακος και θεματολογίας κυριαρχούν οι ανακαινίσεις αστικών και εξοχικών κατοικιών, όπως και οι νέες εξοχικές κατοικίες που, σε ορισμένες περιπτώσεις, στεγάζουν δραστηριότητες τουριστικού χαρακτήρα. Αξιοσημείωτη είναι επίσης η παρουσία μελετών τοπίου και αστικών αναπλάσεων, προϊόντων κατά κανόνα διαγωνισμών που δεν έχουν ακόμη υλοποιηθεί, ενώ περιορισμένη είναι η παρουσία κτηρίων και μελετών δημοσίου χαρακτήρα και μεγάλου μεγέθους ή συνθετότητας. Από πλευράς συνθετικών ιδεών, ευδιάκριτες είναι οι ιδέες που εντάσσονται στο ρεπερτόριο του λεγόμενου «ελληνικού νέου μοντέρνου» με καθαρές γεωμετρικές μορφές, συνήθως ορθογώνιες, και με «ειλικρινή» εμφάνιση και συσχέτιση των δομικών στοιχείων και υλικών. Διακρίνονται πάντως και διαφοροποιήσεις οφειλόμενες, πιθανώς, στις ιδιαιτερότητες της συνθετικής διδασκαλίας στις Σχολές Αρχιτεκτονικής. Πρέπει επίσης να σημειωθούν σχεδιαστικές επιλογές, όπως η δημιουργία υπόσκαφων κτηρίων, που έχουν ίσως κερδίσει την προτίμηση των νεωτέρων μελετητών. Διαπιστώθηκε επίσης ότι είναι γενικευμένη η χρήση εξελιγμένων υπολογιστικών εργαλείων, ενώ δεν φαίνεται να αξιοποιούνται πλήρως οι δυνατότητες των εργαλείων αυτών στο να περιγράψουν και να υποβοηθήσουν τους μετασχηματισμούς της κεντρικής ιδέας από την πρώτη σύλληψη μέχρι το τελικό έργο.
Εν κατακλείδι, τονίζεται, για μιαν ακόμη φορά, η σημασία του θεσμού για την προβολή του έργου των νέων αρχιτεκτόνων και, κατ’ επέκταση, για το ρόλο της νέας ελληνικής αρχιτεκτονικής στο συνεχώς και ταχύτατα εξελισσόμενο forum νέων ιδεών στην παγκόσμια αρχιτεκτονική σκηνή».
