Η μούσα του Μπονάρ

Ο δεσμός του διάσημου ζωγράφου του 20ου αιώνα Πιέρ Μπονάρ και της αινιγματικής μούσας του Μαρτ ντε Μελινί, με την οποία πέρασε σχεδόν όλη του τη ζωή μαζί της και ήταν εκείνη που αποτέλεσε το πρότυπο για κάποια από τα αριστουργήματα του.

Συνήθως στις κινηματογραφικές βιογραφίες καλλιτεχνών και ειδικά των ζωγράφων των περασμένων αιώνων, ο ακαδημαϊσμός είναι αναπόφευκτος. Ο Μαρτάν Προβόστ («Το χάρισμα της Σεραφίν») παρότι δεν επιλέγει κάποια γραφή που πάει κόντρα στο ρεύμα, πετυχαίνει να ξεφύγει από τα ακαδημαϊκά μέτρα, συνδυάζοντας αρμονικά την απαράμιλλη τεχνική που ακολουθούσε ο Μπονάρ (1867- 1947) με την τόλμη των ιδεών που χαρακτηρίζουν το σενάριο της ταινίας.

Το ελεύθερο πνεύμα των Πιέρ και Μαρτ, η ασυμβίβαστη ματιά πάνω στο κομμάτι των ερωτικών σχέσεων, η πρωτοτυπία των ιδεών πάνω στην αλλαγή των εποχών και ειδικά στο πέρασμα από τον ιμπρεσιονισμό στον μοντερνισμό, είναι στοιχεία που ο Προβόστ αξιοποιεί επιδέξια και με εικαστική αρτιότητα.

Δεν είναι λίγες οι στιγμές (το ερωτικό κάλεσμα της Μαρτ στον καλλιτέχνη και σύντροφο της) όπου ένας ακαταμάχητος λυρισμός ξεπηδά από τα ακαταμάχητα και όλο ζωντάνια ερωτικά κάδρα του σκηνοθέτη (το φιλμ πριν και πάνω από όλα είναι μια ωδή στον αληθινό έρωτα) που αρκετές στιγμές μας κάνει να πιστεύουμε ότι έχει αντιγράψει άψογα την τεχνική του ήρωα του και την έχει προσαρμόσει κατάλληλα στην κινηματογραφική φόρμα της ταινίας του. Η Σεσίλ ντε Φρανς προσδίδει φυσικότητα και αφτιασίδωτη χάρη στον απαιτητικό χαρακτήρα της κλέβοντας την παράσταση από τον πιο εγκρατή και εσωτερικό Μπονάρ του Βενσάν Μακέν.