Γιατί δεν κάνουμε ψυχοθεραπεία στην εμμηνόπαυση;
Γιατί δεν έχουμε εμπεδώσει πόσο μπορεί να μας βοηθήσει, αν όχι όλες πολλές από εμάς, καθώς η ψυχολογική επιβάρυνση σε συνδυασμό με τις ορμονικές εναλλαγές μπορεί να οδηγήσουν σε έντονα αρνητικά συναισθήματα.
Το γεγονός ότι η εμμηνόπαυση είναι μια φυσιολογική φάση της ζωής μας δεν σημαίνει ότι όλες οι γυναίκες τη βιώνουν θετικά, νιώθοντας σίγουρες για τον εαυτό τους, πατώντας στα πόδια τους στην προσωπική, την κοινωνική και την επαγγελματική τους ζωή. Ή ακόμη κι αν βιώνουν πολλά θετικά συναισθήματα, είναι πιθανό κάποιες στιγμές να βουλιάζουν σε αρνητικές σκέψεις που τις «ρίχνουν» και επιτείνουν την ψυχολογική επίπτωση των ορμονικών αλλαγών. Η επικοινωνία με έναν ψυχολόγο σε αυτό το ορόσημο της ζωής μας μπορεί να βοηθήσει να διαχειριστούμε τις αλλαγές αλλά να βάλουμε και μία «τάξη» στις σκέψεις και τα συναισθήματά μας.
Το γαϊτανάκι των συναισθημάτων στην εμμηνόπαυση«Καθώς μια γυναίκα πλησιάζει στην ηλικία της εμμηνόπαυσης, το να βιώσει τις πρώτες τις εξάψεις μπορεί να είναι ένα ορόσημο. Είναι ένα σημάδι της έναρξης της εμμηνόπαυσης και μαζί της μπορεί να υπάρξει μια αίσθηση τεράστιας απώλειας – της νεότητας, της ελκυστικότητας, της θηλυκότητας. Μπορεί επίσης η εμμηνόπαυση να οδηγεί σε μία υπαρξιακή κρίση όπου η γυναίκα μπορεί συνειδητά ή ασυνείδητα να αρχίσει να διαπραγματεύεται πού βρίσκεται όσον της ζωή της στο παρόν όσο και στο μέλλον. Αυτό το αίσθημα οδηγήσει τη γυναίκα στην αρχή ενός νέου δημιουργικού κεφαλαίου ή αντίθετα, σε ένα αίσθημα φόβου για αυτό που βρίσκεται μπροστά. Για μια γυναίκα δεν έχει κάνει παιδιά, η εμμηνόπαυση φέρνει τη συνειδητοποίηση ότι η μητρότητα δεν είναι πλέον δυνατή. Ακόμη και για άλλους που έχουν κάνει παιδιά, μπορεί να υπάρξει θλίψη και απώλεια στο τέλος αυτού του κεφαλαίου της ζωής τους – η ικανότητα δηλαδή να αντέχουν και να φέρνουν ζωή στον κόσμο» εξηγεί η Στρατηγούλα Παρασκευοπούλου, Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια και Επιστημονικός Συνεργάτης της Ελληνικής Εταιρείας Εμμηνόπαυσης.
«Η εμμηνόπαυση μπορεί να έχει σημαντικό αντίκτυπο και στις σχέσεις μέσα στην οικογένεια. Η απώλεια της λίμπιντο μπορεί να σηματοδοτήσει την απώλεια της αίσθησης της θηλυκότητας και της επιθυμίας και να ασκήσει πίεση στη σχέση με τον σύντροφό της. Μπορεί αυτή η φάση να την βρίσκει μεταξύ της ενασχόλησης με εφήβους και ηλικιωμένους γονείς, και αυτό μπορεί να είναι εξαιρετικά απαιτητικό. Μπορεί να είναι ανήσυχη εσωτερικά αλλά ταυτόχρονα να έχει χαμηλή ενέργεια. Επίσης το να έχει μια κόρη που μεγαλώνει και γίνεται όμορφη γυναίκα μπορεί να είναι δύσκολο όταν ταυτόχρονα νιώθει ότι η ελκυστικότητά της μειώνεται», συνεχίζει η ψυχολόγος.
Όταν μια γυναίκα εμφανίζει συμπτώματα εμμηνόπαυσης, είναι σημαντικό να επισκεφτεί τον γυναικολόγο της για να το διερευνήσει και να το αντιμετωπίσει τόσο από σωματική όσο και από ιατρική άποψη. Παράλληλα με αυτό, είναι σημαντικό να αντιμετωπίσει και από πλευράς συναισθηματικής και ψυχικής υγείας, ώστε να έχει επαρκή υποστήριξη κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας.
«Στην φάση αυτή η ψυχοθεραπεία μπορεί να είναι πολύ χρήσιμη. Η εμμηνόπαυση μπορεί να εκδηλωθεί με δύσκολα συμπτώματα όπως άγχος, κατάθλιψη, θυμό, κόπωση, αίσθημα υπερέντασης και προβλήματα σχέσεων. Μπορεί επίσης να είναι μια στιγμή που προηγούμενα τραύματα ή προβλήματα παιδικής ηλικίας μπορούν να έρθουν στο προσκήνιο.
Ακούγοντας και κατανοώντας πραγματικά τι συμβαίνει, ένας ψυχοθεραπευτής μπορεί να βοηθήσει τη γυναίκα να εξερευνήσει τα ζητήματα με τα οποία παλεύει ώστε μπορέσει να επαναπροσδιορίσει την άποψή της για το τι συμβαίνει στη ζωή της. Αυτό τη βοηθά να αποκτήσει περισσότερο χώρο και ανακούφιση ως προς αυτά τα ζητήματα και να βρει διαφορετικούς τρόπους αντιμετώπισής τους. Επίσης η ψυχοθεραπεία μπορεί να τη βοηθήσει στο να ανακαλύψει και άλλες εσωτερικές της δυνατότητες που μέχρι τώρα δεν ήξερε ότι διαθέτει καθώς και να βρει υποστήριξη από περισσότερους ανθρώπους γύρω της, ειδικά όταν αισθάνεται καταπονημένη και αντιμετωπίζει δυσκολίες.
Πολλές γυναίκες είναι σε θέση να αναγνωρίσουν και να περιγράψουν πηγές έντασης και συμπτώματα άγχους, αλλά μπορεί να δυσκολεύονται να αφιερώσουν χρόνο για τον εαυτό τους. Η αναγνώριση ενός προβλήματος είναι το πρώτο βήμα για την εύρεση τρόπων αντιμετώπισης. Αν και πολλοί στρεσογόνοι παράγοντες δεν μπορούν να αλλάξουν, οι δεξιότητες αντιμετώπισης μπορούν να επιτρέψουν στις γυναίκες να ανταποκριθούν στις προκλήσεις της ζωής και να δημιουργήσουν μια ανανεωμένη αίσθηση αυτοπεποίθησης, ισορροπίας και αρμονίας.
Τέλος, η ψυχοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει μια γυναίκα να έχει μια πιο ευρεία οπτική γύρω από τον αντίκτυπο της εμμηνόπαυσης στη ζωή της. Μια γυναίκα που βρίσκεται στην εμμηνόπαυση βιώνει τεράστιες αλλαγές, σωματικές, συναισθηματικές και πνευματικές. Όσο κι αν προσπαθεί να αντισταθεί στην εμμηνόπαυση, δεν μπορεί να τη σταματήσει. Είναι σημαντικό η απεραντοσύνη τέτοιων αλλαγών να αναγνωρίζεται τόσο από την ίδια όσο και από τους γύρω της. Πρέπει να αντιμετωπίσει το θάνατο της γονιμότητάς της, την απώλεια της νιότης της και να αποδεχθεί ότι δεν είναι πλέον σε θέση να τραβήξει την προσοχή που είχε κάποτε. Ωστόσο, εάν είναι σε θέση να συμβιβαστεί με αυτές τις αλλαγές, μπορεί να είναι σε θέση να αντιμετωπίσει το μέλλον με περισσότερη αποδοχή και ηρεμία και ίσως ακόμη και να το δει ως μια μετάβαση σε ένα άλλο κεφάλαιο της ζωής της, ένα κεφάλαιο που θα μπορούσε να φέρει μεγαλύτερη προσωπική ελευθερία και ανταμοιβές με τον δικό του τρόπο», συμπληρώνει η ψυχολόγος.