ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
22
ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
Αν είσαι zillenial ή από τους “μεγάλους” της Γενιάς Ζ τότε σίγουρα θυμάσαι τις στοιχειωτικές διαφημίσεις του Compact Disc Club. Αν είσαι νεότερος, ψάξε στο TikTok, θα καταλάβεις τι εννοώ όταν λέω ότι οι διαφημίσεις αυτές μας στοίχειωσαν. Πάντως, αν το Compact Disc Club έκανε κάτι σωστά (πέρα από το να μας μάθει τα ρεφρέν εκατοντάδων κομματιών) είναι ότι πράγματι ξεχώριζε τα classics και τα συγκέντρωνε σε συλλογές γεμάτες essentials – που μεγαλώνοντας έχω πολύ εκτιμήσει. Γιατί κάνω αυτή την φαινομενικά άκυρη εισαγωγή; Γιατι μπορεί να απόρησες αν είδες το ιδιαίτερο εξώφυλλο του νέου δίσκου του Saske, Get Loved or Die Tryin’, το οποίο αποτελεί φόρο τιμής στις καλτ αυτές συλλογές – και αν έχω καταλάβει καλά προδίδει όλο το concept του δίσκου, που στο δικό μου μυαλό δεν είναι άλλο από έντεκα άκρως καλοκαιρινά κομμάτια, που θα βάλεις στην playlist σου και δεν θα χρειαστεί να κάνεις κανένα απολύτως skip. Όπως με τις συλλογές της Compact Disc Club, ένα πράγμα, που τις βάζαμε στο CD Player και τις ακούγαμε ξανά και ξανά.
Βέβαια, τώρα έχουμε 2024 και όλο και πιο σπάνια θα ακούσεις έναν δίσκο από την αρχή μέχρι το τέλος, σωστά; Ίσως γι’ αυτό πολλοί καλλιτέχνες προτιμούν να βγάζουν μεμονωμένα singles, που θα έχουν περισσότερες πιθανότητες να γίνουν hits, παρά να ρισκάρουν με έναν ολοκληρωμένο δίσκο, με αρχή μέση τέλος, όραμα και συνοχή. Σε αυτούς τους καλλιτέχνες προφανώς δεν συγκαταλέγεται ο Saske, που μόνο φέτος έχει κυκλοφορήσει δύο τέτοιους δίσκους – και όχι μόνο αυτό, μιλάμε για δύο δίσκους με εντελώς διαφορετικό ύφος, με έναν Saske να πειραματίζεται με άλλα beats και flows, να ψάχνεται και να βγάζει στο χαρτί ένα πολύ συγκεκριμένο κομμάτι του εαυτού του, που μπορεί να έχουμε ξανασυναντήσει σε άλλα κομμάτια, αλλά όχι έτσι, όχι μέσα σε έναν ολόκληρο δίσκο.
Εδώ, λοιπόν έχουμε να κάνουμε με την Offbeat Disc Club – τουλάχιστον έτσι ακούμε στην εισαγωγή του πρώτου κομματιού με τίτλο OLA – με την Offbeat Records και τον Saske να έχουν βαλθεί να ξαναβάλουν τους δίσκους στη ζωή (και τις playlists) μας.
View this post on Instagram
Εννοείται ότι ο δίσκος έχει τα highlights του, ειδικά στα πολύ εύστοχα feats, αλλά από την αρχή μέχρι το τέλος δεν υπάρχει ούτε ένα filler κομμάτι. Το OLA με τον Sidarta είναι η ιδανική εισαγωγή, που δίνει και τον τόνο για το υπόλοιπο άλμπουμ. Το αμέσως επόμενο κομμάτι, με τίτλο, Το Ξέρεις, είναι μια ευχάριστη έκπληξη, το jersey club style ταιριάζει πολύ στον Saske. Το πιο ερωτικό Απόψε Βράδυ και το φουλ χορευτικό 10′ έχουν πιο disco διάθεση, με την Ελένη Φουρέιρα στο δεύτερο να δίνει την απαραίτητη pop διάθεση σε ένα από αυτά τα “θεραπευτικά” κομμάτια, που σε γεμίζουν αυτοπεποίθηση και σε κάνουν να θες να χορέψεις.
Στο Unnecessary Rappin’ o Saske δεν κάνει καθόλου αχρείαστο rap, στο Dejavu Interlude δίνει λίγο storytelling σε ένα από τα πιο δυνατά του δίσκου για να μην επαναπαυτούμε ούτε στιγμή και φυσικά το Στάχτη χαρίζει απλόχερα ατόφιο καλοκαιρινό vibe, ενώ το πιο jazzy Δε Θα Πω είναι πολύ διασκεδαστικό και από άποψη στίχων και από άποψη παραγωγής και μας προετοιμάζει για το (κατ’ εμε) κορυφαίο του δίσκου OULALALA. Kareem Kalokoh και Saske μάς θυμίζουν πόσο ταιριάζουν – καλά το θυμόμασταν και από το εκπληκτικό Mal Di Luna του 2020. Στο Αύριο – το οποίο εντωμεταξύ στην εισαγωγή σαμπλάρει το “Με τα Αλάνια” και με προετοίμασε για κάτι εντελώς διαφορετικό είναι η αλήθεια – μάς συστήνεται η Danae με την πολύ μελωδική φωνή της να κολλάει άψογα στο υπνωτιστικό vibe του τραγουδιού, ενώ το απόλυτο highlight έρχεται στο φινάλε με τον ΝΤΜ να συνοψίζει όλο το ελληνικό καλοκαίρι σε ένα verse.
Με την ίδια “σοβαρότητα”, λοιπόν, που προσέγγισε το φοβερό Deluxe που κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο, ο Saske προσέγγισε και το Get Loved or Die Tryin’. Και όταν λέω σοβαρότητα, δεν εννοώ ότι αυτός είναι ένας σοβαροφανής δίσκος. Το αντίθετο, είναι ανάλαφρος, φρέσκος, chill, όπως ακριβώς θα έπρεπε να είναι ένας δίσκος που στην ουσία είναι ένας ύμνος στον καλοκαιρινό έρωτα σε όλες του τις εκφάνσεις, από το κυνήγι και την εξερεύνηση, μέχρι και τον χωρισμό. Σοβαρή είναι η δουλειά που έγινε για να έχουμε τώρα στα χέρια μας έναν απολύτως ολοκληρωμένο δίσκο.
Σίγουρα το αποτέλεσμα δεν συγκρίνεται με το Deluxe – δεν νομίζω να ήταν αυτο το ζητούμενο εξάλλου – εκπλήρωσε όμως τον σκοπό του. Και το πραγματικό ζητούμενο, στα δικά μου μάτια, το πέτυχε. Ο Saske πειραματίστηκε με διαφορετικά στυλ, για να μας χαρίσει έντεκα κομμάτια, το ένα καλύτερο από το άλλο, που μπορεί να είναι αυτό που λέμε “καλοκαιρινά”, αλλα είναι και καλοδουλεμένα. Είτε το πιστεύετε είτε όχι, έχουμε βαρεθεί κάθε καλοκαίρι να ακούμε τα ίδια ρεγκετόν, τσιφτετελοtrap “hits”, που αν είμαστε ειλικρινείς δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν στο είδος. Ο Saske έχει καταλάβει τον ρόλο του ως καλλιτέχνης – όπως λέει και στο OULALALA “δεν είμαι hitmaker, είμαι κουλτούρα”. Και αυτό βγαίνει προς τα έξω, με δουλειές όπως το Get Loved or Die Tryin’. Καλό καλοκαίρι, λοιπόν, και ραντεβού στο Θέατρο Λυκαβηττού τον Οκτώβριο για την παρουσίαση του Deluxe και το Saskepticism Festival.
