Hot or Not #131: Όλα όσα μας άρεσαν (ή μας χάλασαν) αυτή την εβδομάδα

Την εβδομάδα που πέρασε κάναμε βόλτες στην πόλη, είδαμε σειρές και ταινίες, ακούσαμε μουσική, παρακολουθήσαμε την επικαιρότητα – και κάποια από αυτά θέλουμε να τα μοιραστούμε μαζί σας. Συγκεντρώσαμε ότι μάς κέντρισε το ενδιαφέρον και μάς ενθουσίασε ή μας απογοήτευσε!

Φωτογραφία: Ιωάννα Παπανικολοπούλου

«Βασίλη ζούμε για να σε ακούμε». Αυτό ήταν το σύνθημα που επί δύο ώρες ακουγόταν συνεχώς από το ενθουσιώδες κοινό στο κατάμεστο θέατρο Πέτρας εκείνο το δευτεριάτικο βράδυ του Σεπτέμβρη, οπότε και απολαύσαμε τον «Βασίλη μας» να μας ταξιδεύει με τις μεγαλύτερες επιτυχίες του. Και λέμε «μας» και το τονίζουμε γιατί πραγματικά τον νιώσαμε και τον νιώθουμε σαν φίλο μας, που σε κάθε συναυλία του μας περιμένει όλους να τραγουδήσουμε παρέα.

Έτσι λοιπόν μας περίμενε και στο θέατρο Πέτρας, έχοντας φτιάξει μια ατμόσφαιρα «Πετροπουλιώτικη», όπως είπε κι ο ίδιος χαρακτηριστικά. Με την επαναστατική-αιώνια εφηβική- και ροκ του διάθεση, μας καλωσόρισε, μας ξανασυστήθηκε και με τον μοναδικό τρόπο που έχει να ερμηνεύει-αφηγηματικό, ακόμα και μαεστρικό θα έλεγε κανείς, καθώς οι κινήσεις των χεριών του συνοδεύουν τις λέξεις του-μας έδωσε τα «χαιρετίσματά του» και μας παρακίνησε να ονειρευτούμε ένα «βράδυ Σαββάτου». Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει να γίνει και στους μουσικούς του, τη δική του «οικογένεια», που με το ταλέντο της μας κράτησε συντροφιά την ώρα του διαλείμματος.

Στα 74 του χρόνια ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου-και ευχόμαστε ολόψυχα ο Θεός να του χαρίσει άλλα τόσα-έχει την ίδια ενέργεια και το ίδιο πάθος σαν να είναι η πρώτη του συναυλία. Έτσι άλλωστε εξηγείται και το πλήθος των ανθρώπων που κάθε φορά μαζεύεται και με λαχτάρα περιμένει να τον ακούσει. Εμείς κρατάμε την ευχή της «καλής αντάμωσης» και ήδη ανυπομονούμε για την επόμενη φορά..!
Μιλένα Αργυροπούλου

Η σειρά KAOS στο Netflix, αποτελεί ίσως την πιο φρέσκια και εντυπωσιακή σειρά που παρακολούθησα το τελευταίο διάστημα. Παρά το γεγονός πως το στοιχείο της μυθολογίας με κερδίζει πάντα, ξεκίνησα τη σειρά διστακτικά και αυτό γιατί το τρέιλερ ομολογώ πως ήταν λιγάκι cringe(ίσως και αρκετά).

Η σειρά γρήγορα όμως ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Κλασικοί μύθοι προερχόμενοι από την ελληνική μυθολογία, αλλά και ένα εξαιρετικό καστ ηθοποιών δένουν μοναδικά, παρουσιάζοντας μας κάτι αρκετά καινοτόμο. Στο KAOS οι θεοί του Ολύμπου, διατηρώντας τον εγωισμό και την αλαζονεία τους, επιδεικνύουν μια άλλη πλευρά του εαυτού τους. Είναι ανώριμοι και σχεδόν γραφικοί. Ο αρχηγός Δίας, παρατηρεί μια άσπρη τρίχα και από εκεί αρχίζει μια άνευ μεγέθους υπαρξιακή κρίση, ενώ η σύζυγός του, Ήρα, κάνει φιλότιμες προσπάθειες να διατηρήσει μια εξουσία που όπως όλα δείχνουν, έχει χαθεί εδώ και καιρό.

Η σειρά θα κινδύνευε να παραμείνει άβολη και cringe, αν δεν υπήρχε ένα εξαιρετικό καστ ηθοποιών να την πλαισιώνει. Με ιδιαίτερη αναφορά στον Δία, ή κατά κόσμον Τζεφ Γκόλντμπλουμ( ο οποίος επισκέφτηκε για ένα μήνα την Ελλάδα, με απώτερο σκοπό να προσκομίσει όσα περισσότερα ελληνικά χαρακτηριστικά πρόλαβε) που προσδίδει έντονες πινελιές κωμωδίας, αλλά και θυμού, η Janet McTeer, ο Killian Scott και η Aurora Perrineau προσεγγίζουν καινοτόμα την ιστορία διατηρώντας ωστόσο, τις μυθολογικές παραδόσεις.

Η σειρά μας οδηγεί από την κωμωδία στο δράμα, ενώ παράλληλα δεν ξεχνάει να θίξει προβλήματα εξουσίας, απληστίας και ηθικής. Η φάρσα που εκτυλίσσεται στον σύγχρονο κόσμο, όπου οι θεοί εξακολουθούν να επηρεάζουν τη ζωή των θνητών, αντικατοπτρίζει τη διαφθορά και την αναλγησία που βλέπουμε και στη δική μας κοινωνία. Ακόμα και αν μιλάμε για σενάριο επιστημονικής φαντασίας-λογικό αν σκεφτεί κανείς πως αναφερόμαστε σε θεούς, που ζουν σε ένα υπερπολυτελές σπίτι στην Ελλάδα, η αλληγορία για τη σύγχρονη κοινωνία είναι διάχυτη και προσφέρει με έξυπνο τρόπο, τροφή για σκέψη. Όσοι δεν την έχετε δει, δείτε την και θα με θυμηθείτε.
Μαρία Βέλμαχου

Photo by Brett Jordan/Unsplash

Την προηγούμενη εβδομάδα, έκανε τον γύρο του διαδικτύου, η είδηση του νέου νομοσχεδίου των Ταλιμπάν, επιβεβαιώνοντας μας ότι ο σκοταδισμός και ο φονταμενταλισμός «καλά κρατούν». Σύμφωνα με την Σαρία – τον ισλαμικό θρησκευτικό κώδικα διαβίωσης – οι γυναίκες του Αφγανιστάν θα απαγορεύεται να μιλούν, να δείχνουν το πρόσωπο τους δημόσια, να απαγγέλουν ή να διαβάζουν δυνατά. Επιπλέον, οι Αφγανές γυναίκες θα είναι υποχρεωμένες να έχουν όλο τα σώμα τους καλυμμένο και δεν θα πρέπει να σηκώνουν το βλέμμα τους σε άντρες που δεν είναι οι σύζυγοί τους ή δεν τους ενώνει κάποιος δεσμός αίματος. Όλοι αυτοί οι άκρως «φιλελεύθεροι» νόμοι ήρθαν να προσθέσουν το «κερασάκι στην τούρτα» σε μια σωρεία παλαιότερων απαγορεύσεων που κατακρεουργούν κάθε ατομικό δικαίωμα και «χειροκροτούν» δυνατά την έμφυλη ανισότητα. Οι γυναίκες στο Αφγανιστάν δεν έχουν δικαίωμα στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση, στην εργασία, στο σύστημα δικαιοσύνης και τώρα θεωρούνται και επίσημα ως «οι σειρήνες» του κακού. Και επειδή «ό,τι δεν λύεται κόπτεται», ο ισλαμικός νόμος αποφάσισε να «πνίξει» κάθε είδους γυναικεία φωνή και να τις «σβήσει» από κάθε δημόσια «παρουσία». Οι γυναίκες που δεν συμμορφώνονται με τους νέους νόμους, θα αφήνονται στη τιμωρητική διάθεση των αξιωματούχων Ταλιμπάν που θα λειτουργούν ως θεσμοφύλακες της «ηθικής».

Ενάντια στους απάνθρωπους νόμους των Ταλιμπάν, οι Αφγανές γυναίκες κάνουν εφαλτήριο τους, ακριβώς τις ίδιες τις φωνές που προσπαθούν να τους «φιμώσουν» και δηλώνουν ηχηρά την παρουσία τους στην δημόσια σφαίρα με βιντεάκια που κάνουν τον γύρω του κόσμου, τραγουδώντας «Καμία εντολή, κανένα σύστημα ή άνδρας δεν μπορεί να κλείσει το στόμα μιας Αφγανής γυναίκας», χρησιμοποιώντας hashtags όπως «#Η φωνή μου δεν απαγορεύεται» και «#Όχι στους Ταλιμπάν». Και αν αυτή η είδηση μας φαίνεται πολύ μακρινή και θεωρούμε ότι οι γυναίκες στον υπόλοιπο πλανήτη είναι σε πολύ καλύτερη θέση – και φυσικά αυτό θα έπρεπε να είναι ανακουφιστικό – ας σημειώσουμε ότι σύμφωνα με έρευνες του ΟΗΕ, διενεργούνται 50.000 γυναικοκτονίες κάθε έτος – γυναικοκτονίες και όχι δολοφονίες επειδή αφορούν σε στέρηση της ζωής των γυναικών λόγω του φύλου τους – και η Σαρία ή αλλιώς ο ισλαμικός νόμος εφαρμόζεται στον Μουσουλμανικό λαό της Θράκης έως και σήμερα. Ίσως λοιπόν να έχει ακόμα λογική, οι γυναίκες στα πέρατα του κόσμου να αγωνίζονται για τα ίσα δικαιώματα, ανυψώνοντας τις φωνές τους εντός και εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ελένη Ανδρεάτου

Πηγή: Unsplash

Ανάμεσα στις θλιβερές ειδήσεις που αφορούν σε ποτάμια και λίμνες που στερεύουν, νεκρά ψάρια, λειψυδρία, και ρεκόρ θερμοκρασιών το φετινό καλοκαίρι, να και ένα πιο αισιόδοξο νέο. Αυτό αφορά στις θαλάσσιες χελώνες που για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά σημειώνουν σημαντική αύξηση στις φωλιές τους στους βασικούς βιότοπους αναπαραγωγής τους στην Ελλάδα, δηλαδή στη Ζάκυνθο, την Πελοπόννησο και την Κρήτη. Αυτή η συνεχιζόμενη αύξηση των χελωνών, χάρη στους αρκετά βελτιωμένους αριθμούς αναπαραγωγής τους, φέρνει την ευχάριστη είδηση πως το είδος δεν απειλείται πια με εξαφάνιση και αφαιρείται πια από τον Κόκκινο Κατάλογο των Απειλούμενων Ειδών της χώρας μας (μάλιστα ανήκει πλέον στην κατηγορία του χαμηλού κινδύνου). Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα πρόσφατα διαθέσιμα στοιχεία καταγράφηκαν περισσότερες από 2.350 φωλιές, οι οποίες αναμένεται να γίνουν 2.500 μέχρι το τέλος της χρονιάς. Ένα νέο που μάς κάνει να αισιοδοξούμε, έστω και λίγο, με την προϋπόθεση η είδηση αυτή να μη φέρει εφησυχασμό, αλλά συνέχιση των περιβαλλοντικών δράσεων διατήρησης του είδους, προκειμένου να συνεχίζονται να καταρρίπτονται εντυπωσιακά ρεκόρ για τις θαλάσσιες χελώνες, που όχι μόνο αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του πολιτισμικού μας πλούτου, αλλά και σήμα κατατεθέν ορισμένων περιοχών. Και να μια καλή ευκαιρία να ενημερωθούμε, επιπλέον, για το πώς μπορούμε να συμβάλλουμε με διάφορες δράσεις, αλλά και για όσα πρέπει να γνωρίζουμε ώστε να βοηθήσουμε τα νεογέννητα χελωνάκια να φτάσουν με επιτυχία στη θάλασσα. Μια πρόσφατη ανάρτηση του Συλλόγου για την Προστασία της Θαλάσσιας Χελώνας ΑΡΧΕΛΩΝ, στο Facebook, θα σε κατατοπίσει με όσα χρειάζεται να ξέρεις σε περίπτωση που βρεθείς σε παραλία και εμφανιστούν νεογέννητα χελωνάκια, κάτι που μπορεί να συμβεί οπουδήποτε και όχι μόνο στις παραλίες ωοτοκίας που επιτηρεί ο Σύλλογος.
Ευδοκία Βαζούκη

Μπαίνεις στην ουρά μπροστά από πολλούς χιλιάδες ακόμη θαυμαστές, περιμένεις ατελείωτες ώρες κι όταν τελικά έρχεται η σειρά σου, αντικρίζεις το διπλάσιο ποσό εισιτηρίων από αυτό που ήξερες…τα αγοράζεις ή όχι; Σε αυτό το δίλημμα μπήκαν χιλιάδες θαυμαστές των Oasis το περασμένο Σάββατο, έπειτα από την ανακοίνωση της επανένωσής τους μετά από 15 χρόνια. Ή τέλος πάντων, όσοι κατάφεραν να φτάσουν ως το στάδιο της αγοράς εισιτηρίων. Κι ενώ στην αρχή γελούσα με τα άπειρα memes και βιντεάκια του στυλ «όσο περιμένεις στην ουρά των εισιτηρίων, τα αδέρφια Gallagher τσακώνονται και το διαλύουν», μετά συνειδητοποίησα ότι δεν θα ήταν αυτό το ζήτημα που θα εμπόδιζε χιλιάδες θαυμαστές από το να τους ακούσουν ζωντανά. Διότι το οικονομικό ζήτημα που προέκυψε, οδήγησε μέχρι και σε έρευνα για τη διαδικασία της προπώλησης…

Συγκεκριμένα, το κοινό είχε ενημερωθεί για τις τιμές των 14 συναυλιών σε Ηνωμένο Βασίλειο και Ιρλανδία πριν την ημέρα έναρξης της προπώλησης (τιμές που κυμαίνονταν από 77 έως 297 ευρώ, ενώ στο Μάντσεστερ θα υπήρχε μόνο η τιμή των 160 ευρώ). Αλλά τελικά στην Ticketmaster τούς περίμενε η έκπληξη της διπλάσιας τιμής των εισιτηρίων! Κι αυτό λόγω της «δυναμικής τιμολόγησης» που επιτρέπει να αλλάξει η τιμή και να καθοριστεί την ώρα της πώλησης ανάλογα με τη ζήτηση. Μετά από πολλά παράπονα, το ζήτημα έφτασε στην Αρχή Ανταγωνισμού και Αγορών (CMA) του Ηνωμένου Βασιλείου, η οποία διεξάγει έρευνα με στόχο να εξετάσει την ύπαρξη αθέμιτων εμπορικών πρακτικών αλλά και την σαφή ενημέρωση των καταναλωτών για το καθεστώς τιμολόγησης. Από την άλλη, τα αδέρφια Gallagher δήλωσαν ότι δεν γνώριζαν ότι θα εφαρμοστεί η «δυναμική τιμολόγηση».

Πλέον το μέλλον των συναυλιών, κυρίως, από οικονομικής άποψης είναι δυσοίωνο. Ήδη στην χώρα μας έχουν ανέβει οι τιμές, μια κατάσταση που είναι εύκολα αντιληπτή τα τελευταία δύο χρόνια, αλλά και στο εξωτερικό μεγάλα ονόματα, όπως η Taylor Swift, αγγίζουν τα 500 ευρώ, μπορεί και περισσότερα. Για να γεμίζουν τα στάδια, σίγουρα θα υπάρχει κόσμος που μπορεί να τα διαθέσει αλλά, με το τελευταίο φιάσκο των Oasis, θα έπρεπε να απαιτούμε τουλάχιστον μια σωστή διαχείριση των καταναλωτών από τις αρμόδιες υπηρεσίες. Με την έρευνα στο Ηνωμένο Βασίλειο, μια κάποια αρχή έγινε. Μέχρι να -και εάν ποτέ- σταθεροποιηθούν και πάλι τα πράγματα, ένα δάκρυ θα κυλάει κάθε φορά που θα ακούω κάποιον να λέει «Είχα δει την Χ μπάντα, μόνο με 20 ευρώ» και θα εύχομαι να μη λένε οι επόμενες γενιές «Είχα δει τον τάδε ΜΟΝΟ με 600 ευρώ».
Φωτεινή Νικολίτσα