Μικρά πράγματα που πήγαν λάθος

Ο Φάνης ύστερα από την εφήμερη τηλεοπτική δόξα (ήταν ο νικητής του πρώτου Big bother) βλέπει τη ζωή του να έχει πάρει την κάτω βόλτα. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τον πετυχημένο χρηματιστή Παύλο, που βρίσκεται ξαφνικά άνεργος αλλά αρνείται να αποδεχτεί την κατάσταση και κρύβει από την σύζυγό του ότι είναι άνεργος.

Το ελλειπτικό σενάριο του Βαφειάδη (πολύ εύστοχα δεν αναφέρονται τα πράγματα που πήγαν λάθος αφού όλοι φανταζόμαστε ποια είναι αυτά) φωτογραφίζει ένα γνώριμο σκηνικό. Η Ελλάδα της κοινωνικοπολιτικής κρίσης, της φούσκας του χρηματιστηρίου, των λαμπερών Ολυμπιακών Αγώνων που άφησαν πίσω τους αποκαίδια, της εμμονικής θρησκοληψίας, της κοινωνικής αναλγησίας και των κλονισμένων οικογενειών. Οι θρυμματισμένες ζωές των δύο αντρών-πρωταγωνιστών γίνονται τα κατάλληλα οχήματα για να ξετυλίξει ο σκηνοθέτης τις αιχμηρές ιδέες του. Άλλες φορές το καταφέρνει με ευκολία και χωρίς πολλά βοηθήματα (η κωμικοτραγική εικόνα του ντυμένου αρχαίου πολεμιστή Φάνη που εκλιπαρεί για δύο ευρώ τους τουρίστες να βγάλουν μαζί του φωτογραφία είναι όλα τα λεφτά), κάποιες άλλες όμως παγιδεύεται σε έναν φαύλο κύκλο, όπου το στυλιζάρισμα έχει το πάνω χέρι.

Από τις δύο ιστορίες εκείνη του Φάνη είναι πιο πειστική καθώς το αδύναμο κομμάτι της ζωής του Παύλου (που έχει κοινά στοιχεία με την γαλλική ταινία «Ελεύθερος ωραρίου» του Λοράν Καντέ που βασιζόταν σε υπαρκτό συμβάν) δεν πείθει και τόσο με τις «ανατροπές» του. Ακόμη κι έτσι πάντως, η αφήγηση του Βαφειάδη κυλάει με άνεση και με τις κωμικές σκηνές να είναι σαφώς πιο πετυχημένες από τις δραματικές.