Ziria Festival 2024: Ονειρεύομαι τον ήλιο αλλά χορεύω και με την βροχή!

 -Πότε πέρασαν τα χρόνια; Σε θυμάμαι από τόσο δα! Πωπω, τι ωραίο παιδί που έγινες Ζήρεια. Για πες, τι σκέφτεσαι να σπουδάσεις;
-Δεν ξέρω ακόμα. Περιβαλλοντολογία ή ελευθεριακό πολιτισμό…

Κάπως έτσι θα πήγαινε η κουβέντα με την, σχεδόν ενήλικη, κόρη των φίλων μου που συναντώ κάθε τέλος καλοκαιριού στο οροπέδιο εδώ και μιάμιση δεκαετία. Μετά θα έφευγε με το τσούρμο των πολλών παιδιών που γεννήθηκαν εδώ, κάτω απ’ τον μεγάλο ουρανό. Ίσως την έβλεπα μια, δυο φορές ακόμα, να βουτάει απ’ την κεντρική σκηνή πάνω σε πλήθος φίλων ή και κάποιο πρωί, στους DIY νιπτήρες του φεστιβάλ να βουρτσίζει τα δόντια της πριν πέσει για ύπνο, ενώ εγώ θα είχα μόλις ξυπνήσει.

credit: Κλειώ Ξηρού

Φέτος όμως, λόγο δυσμενών καιρικών προγνώσεων, ζήσαμε ένα Ziria Festival διαφορετικό. Το προγραμματισμένο line-up συρρικνώθηκε και η μουσική εστία μεταφέρθηκε απ’ την φαντασμαγορική σκηνή του οροπεδίου στο προαύλιο του σαλέ. Ούτε το επικό ηχοσύστημα, ούτε τα φώτα που κόβουν το νυχτερινό κρύο σαν νυστέρι. Και για μένα προσωπικά, ούτε camping. Μα, γιατί το φετινό φεστιβάλ ήταν τόσο ΩΡΑΙΟ με τόσα “μείον”; 

credit: Κλειώ Ξηρού

Γιατί το Ziria Festival είναι μια ιδέα που τα χωράει όλα, ήλιο και βροχή, μικρούς και μεγάλους, κατασκηνωτές και ημερήσιους επισκέπτες, πρωινούς τύπους και βρικόλακες. Και όσο διαμορφώνει μια κουλτούρα με τις μουσικές του επιλογές, τις φυσιολατρικές δραστηριότητες και την επιμονή του να παραμένει χωρίς εισιτήριο, τόσο διαμορφώνεται το ίδιο απ’ την μικρή εφήμερη κοινωνία που φυτρώνει κάθε αποκαλόκαιρο στον κήπο της Κυλλήνης.

credit: Κλειώ Ξηρού

Να σταθώ σε αυτά τα πολύχρωμα άνθη, κοινό και καλλιτέχνες, όμορφα παιδιά που μέτρησαν τις προγνώσεις για καθημερινές καταιγίδες και ήρθαν μάχιμοι αλλά χωρίς προσδοκίες, κάποιοι για πρώτη φορά. Μην παρεξηγηθώ. Χωρίς προσδοκίες σημαίνει δρω σύμφωνα με τις δεδομένες συνθήκες, όχι βάσει κάποιας προκαθορισμένης ιδέας ή αλλιώς, ονειρεύομαι τον ήλιο αλλά χορεύω και με την βροχή. 

0-100seirene – credit: Κλειώ Ξηρού

Βαρέθηκα να ακούω για τους κακομαθημένους “νέους” που τα θέλουν όλα στο χέρι. Εγώ μόνο χαμόγελα είδα, ευγένεια, υπομονή, καλοσύνη, χιούμορ, αλληλοβοήθεια. Και βγάζω το καπέλο στο πραγματιστικό ένστικτό τους, που δέχεται την αμερόληπτη βία της καταιγίδας, ενώ φτύνει και μάχεται ενάντια σε κάθε είδους διακρίσεις στο πάλκο και στους δρόμους. Αυτά τα “παιδιά” ανήκουν σε μια radical, ακομπλεξάριστη γενιά και θα φτιάξουν ό,τι εμείς αφήσαμε στη μέση.

“αφού επέλεξαν να τα βάλουν με τις αγριοcat, τελειώσανε οι μέρες που δεν ακουγόμασταν, τώρα σου λέω φέρμα, αυτοί που πρέπει θα τις φαν’” @mhden_ekato.

“ρίξε πιστόλι και κλείσε τηλέφωνο φτάνει με τα δωδεκάωρα, έλα στο λιμάνι μεσάνυχτα, πάμε μια βόλτα Αστυπάλαια, έτσι κι αλλιώς στην Αθήνα ο χειμώνας θα έρθει και πάλι χωρίς λεφτά, όλο μετράω και τα βάζω κάτω όμως δεν βγαίνουν τα νούμερα” @turboflow3000/@scifiriver

Ο καιρός, οι καιροί και το κοινό φαίνεται να εξέπεμψαν το ίδιο σήμα: στοπ στη συνεχή “ανάπτυξη”. Δεν μας λείπουν τα μεγάλα ονόματα και οι εντυπωσιακές εγκαταστάσεις. Μας λείπουν οι ελεύθερες φωνές και οι ελεύθεροι χώροι. Για αυτό ήρθε τόσος κόσμος κόντρα στις προγνώσεις. Και για αυτό περάσαμε τόσο καλά.

Turboflow3000/Sci-Fi River – credit: Κλειώ Ξηρού

Στα χρονικά του Ziria Festival, δεν κατάφερα ποτέ να δω όλες τις μπάντες. Το μεσονύκτιο κάλεσμα του Μορφέα υπερνικούσε οποιοδήποτε FOMO. Για τα άφτερ, ούτε κουβέντα. Φέτος λειτούργησα ακόμα πιο απενοχοποιημένα και απόλαυσα το πολυφωνικό line-up με έναν εντελώς δικό μου ρυθμό.

Turboflow3000/Sci-Fi River – credit: Κλειώ Ξηρού

Οι ονειρικοί Psycada και No Clear Mind γλύκαναν την πρώτη δύσκολη βραδιά της Πέμπτης. (Είχε προηγηθεί η μοναδική νεροποντή του τριημέρου.)

Η πειραγμένη παράδοση των KoYaMan διασκέδασαν τα πλήθη της Παρασκευής και οι ζωντανοί θρύλοι Μήτσος Πουλικάκος & Γεια Σου Τάκη απέδειξαν ότι το ροκ δεν είναι μόνο μουσική, αλλά και τρόπος ζωής. Αυτή η εμφάνιση ήταν ιδιαίτερα συγκινητική καθώς λειτούργησε και ως φόρος τιμής στην μουσική σκηνή, και συγκεκριμένα στον εκλιπόντα Ξυλοκαστρινό μουσικό Νίκο Δόικα, που ήταν η αφορμή για το αρχικό Κυλλήνειο αλπικό αντάμωμα.

Έτσι χαλαρά έφτασα να απολαμβάνω το πρώτο μέρος του εμπνευσμένου Σαββατιάτικου line-up, με το “ραπ του μέλλοντός μας”  Turboflow3000/Sci-Fi River (με guest PanPan) και 0-100seirene στους οποίους δηλώνω πιστή ακόλουθη. Έφυγα με την ελπίδα μου “στον όγδοο μήνα” (αχ, Ρασούλη) ενώ το Παιδί Τραύμα μπουσούλαγε προς τη ρωγμή του χρόνου και ο PanPan ετοίμαζε την ανάσταση.

Στις καθημερινές νυχτερινές μου διαδρομές προς το Ξυλόκαστρο, σειρά αυτοκίνητων “ανηφόριζαν” προς το οροπέδιο. Φήμες λένε ότι τα μεταμεσονύχτια λάιβ του Ziria Festival 2024 ήταν όντως ονειρικά. Άντε, και του χρόνου με υγεία.

credit: Κλειώ Ξηρού