Status Update: Κωνσταντίνα Μεσσήνη, ηθοποιός

Όλα τα καλοκαίρια των παιδικών μου χρόνων τα περνούσα με τους γονείς μου σε ένα τροχόσπιτο κοντά στην θάλασσα. Κάθε μέρα με τους φίλους μου κάναμε βόλτες με ποδήλατα, σκαρφαλώναμε σε δέντρα, παίζαμε κρυφτό, φτιάχναμε χορογραφίες. Θυμάμαι τον μπαμπά μου να ζωγραφίζει στην πλάτη μου με στυλό χάρτες θησαυρού, έθαβε στο χώμα παιχνίδια και χρήματα και εμείς ψάχναμε να τα βρούμε.

Ο πατέρας μου ήταν ηθοποιός και κλόουν. Από μικρή μου μάθαινε να κάνω μαγικά, να κάνω μαντίλια να αλλάζουν χρώματα. Πάντα με τους φίλους μου κάναμε παραστάσεις στην αυλή. Η μητέρα μου επίσης είναι καλλιτέχνης. Είναι λογίστρια αλλά έχει πολύ ταλέντο στη ζωγραφική. Όλα αυτά ήταν ερεθίσματα που είχα από μικρή. Επίσης φοίτησα σε καλλιτεχνικό σχολείο. Εκεί είχα καθηγητές που με ενέπνευσαν πολύ και μου έμαθαν το πως γίνεται η ζωή να είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την τέχνη, να συμβαδίζει. Στο σχολείο μου είχα μια υπέροχη καθηγήτρια αγγλικών η οποία μου έδινε λίστες με διάσημες ταινίες του ευρωπαϊκού κινηματογράφου. Μέχρι τότε δεν είχα ξαναδεί ποτέ κάτι αντίστοιχο. Εκείνη ήταν που με έκανε να αγαπήσω το σινεμά και να θέλω να υπάρξω μέσα σε αυτόν τον μαγικό κόσμο.

Ήθελα να αφηγούμαι ιστορίες μέσα από εικόνες και ήταν μια ευκαιρία να γνωρίσω διαφορετικά μέσα και να εξελιχθώ στο τεχνικό κομμάτι. Εκεί ασχολήθηκα κυρίως με το βίντεο, τη φωτογραφία και τη ζωγραφική, ενώ παράλληλα ήρθα σε επαφή με νέα πράγματα για μένα, όπως το stop motion animation, τα 3d γραφικά, τα προγράμματα επεξεργασίας εικόνας κ.α. Μέσα στα χρόνια έχει αλλάξει ο τρόπος που θέλω να αφηγούμαι ιστορίες και αισθάνομαι ότι πλέον η κατεύθυνση προς την οποία κινούμαι είναι πιο ξεκάθαρη. Οι γνώσεις που έχω πάρει από την σχολή είναι ενα χρήσιμο εργαλείο για μένα και με έχουν βοηθήσει στην δουλειά μου ως ηθοποιός.

Ανάλογα με την περίοδο της ζωής μου μπορεί να είναι σε διαφορετική σειρά. Τους τελευταίους μήνες ασχολούμαι περισσότερο με τη φωτογραφία. Δουλεύω πάνω σε ένα προσωπικό πρότζεκτ με πορτρέτα αγνώστων.

Την πρώτη θέση στην λίστα έχει ο Wim Wenders!

Η Κωνσταντίνα Μεσήνη σε σκηνή από το Buzzheart

Το θέμα του ντοκιμαντέρ είναι το ιερό δάσος της Αγίας Παρασκευής που βρίσκεται στο Ανατολικό Ζαγόρι και ο μύθος γύρω από αυτό. Ο μύθος λέει πως όποιος κόψει κάποιο δέντρο από το συγκεκριμένο δάσος πεθαίνει. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το δάσος να παραμένει απείραχτο και όπως λένε οι κάτοικοι του χωριού “τα δέντρα να πεθαίνουν όρθια” χωρίς την ανθρώπινη παρέμβαση. Κατα την διάρκεια των γυρισμάτων πέρασα πολλές ώρες μέσα στο δάσος με την ομάδα μου αλλά και μόνη μου, αυτό ήταν μια μοναδική εμπειρία. Επίσης είχε πολύ ενδιαφέρον η συνύπαρξη με τους κατοίκους του χωριού. Περάσαμε πολύ χρόνο μαζί τους, μας εμπιστεύτηκαν και μοιράστηκαν μαζί μας τις ιστορίες τους.

Ενώ το ντοκιμαντέρ συμμετείχε σε πολλά φεστιβάλ, λόγω του covid δεν έπαιξε σε αίθουσες. Την επόμενη χρόνια όμως κάναμε μια προβολή στην πλατεία του χωριού όπου μαζεύτηκαν όλοι φορώντας τα καλά τους ρούχα και ήταν πολύ περήφανοι για αυτό που συν-δημιουργήσαμε. Εκείνη την μέρα θα τη θυμάμαι για πάντα. Η μεγαλύτερη πρόκληση για μένα ήταν η διαχείριση του μεγάλου όγκου υλικού που είχαμε καταγράψει. Η ταινία άρχισε να παίρνει τη μορφή της στο μοντάζ και εκεί έπρεπε να παρθούν καθοριστικές αποφάσεις σχετικά με το τι θα κρατήσουμε και τι όχι.

Ήταν μια υπέροχη και πολύ έντονη εμπειρία. Οι απαιτήσεις ήταν μεγάλες. Είχαμε πολλές έντονες σκηνές σωματικά και συναισθηματικά. Ο Ντένης Ηλιάδης έχει την ικανότητα να προσεγγίζει τα πάντα με απλότητα και να αποφορτίζει τις δύσκολες σκηνές. Ως σκηνοθέτης σε κάνει να αισθάνεσαι πολύ μεγάλη ασφάλεια και εμπιστοσύνη. Δίνει πολύ χώρο στους ηθοποιούς του και τους “βλέπει” πραγματικά. Θυμάμαι πολύ έντονα το σπίτι που το νιώθαμε σαν δικό μας σπίτι και το δωμάτιο της Μαίρης που πέρασα αμέτρητες ώρες μέσα σε αυτό. Τις μουσικές που έβαζε ο Ντένης ανάμεσα από όλες τις λήψεις… Όταν είχαμε χρόνο κάναμε όλοι μαζί τραμπολίνο, κάναμε μεγάλες βόλτες στο χωριό, παίζαμε ποδοσφαιράκι. Θυμάμαι τα πάντα από τα γυρίσματα, αλλά κυρίως την ομάδα του Buzzheart. Περάσαμε πολύ χρόνο μαζί, γίναμε μια οικογένεια.

Η Μαίρη είναι μια κοπέλα που έχει βιώσει μια πολύ δύσκολη παιδική ηλικία και αυτό την έχει διαμορφώσει. Βασίζεται μόνο στον εαυτό της και της είναι πολύ δύσκολο να εμπιστευτεί τους ανθρώπους γύρω της. Δεν της έχουν δοθεί πολλές ευκαιρίες στη ζωή της, όμως η ίδια προσπαθεί να τις δημιουργεί για τον εαυτό της και θέλει να παίζει το “παιχνίδι” με τους δικούς της όρους. Αυτό που με γοητεύει σε εκείνη είναι η δύναμη και η αποφασιστικότητα που έχει μέσα της. Δεν ζει μια ζωή με ευκολίες και καθημερινά προσπαθεί για την επιβίωση της. Η Μαίρη είναι ένας χαρακτήρας που καταλαβαίνω, την κατανοώ. Μπορεί να έχουμε διαφορετικά βιώματα, αλλά δεν μου είναι άγνωστη. Της έδωσα πολλά δικά μου κομμάτια και αντίστοιχα πήρα δικά της. Σίγουρα ένα από τα χαρακτηριστικά που μοιραζόμαστε είναι ότι και οι δύο βασιζόμαστε κυρίως στον εαυτό μας και στις δικές μας δυνάμεις.

Ο Ντένης είναι σπουδαίος σκηνοθέτης και πανέξυπνος σεναριογράφος. Σέβεται πολύ τους συνεργάτες του και έχει έναν τρόπο να βγάζει σε όλους τον καλύτερο τους εαυτό. Η Εβελίνα Παπούλια είναι ένας πολύ φωτεινός άνθρωπος και πολύ γενναιόδωρη ηθοποιός. Ήταν σπουδαίο να βλέπω τη μεταμόρφωση της στην Σάντρα. Έχω μάθει πολλά από αυτήν. Ο Γιώργος Λιάντος είναι η ψυχή της παρέας, αφηγείται τις πιο ωραίες ιστορίες και μου έχει δώσει πολύτιμες συμβουλές. Έχει παρά πολύ χιούμορ και με αυτό μπορεί να αποφορτίσει ακόμα και τις πιο δύσκολες σκηνές. Ο Κλαούντιο Κάγια έχει την πιο ευγενική ψυχή που έχω γνωρίσει. Δουλεύει πάρα πολύ σκληρά και είναι ακούραστος. Όλη η ομάδα του Buzzheart αποτελείται από υπέροχους, ταλαντούχους ανθρώπους που ο καθένας έβαλε το δικό του προσωπικό κομμάτι σε αυτή την ταινία. Θα μπορούσα να μιλάω ώρες για τον καθένα ξεχωριστά.

Με κάνει να νιώθω παρά πολύ χαρούμενη και πάρα πολύ τυχερή! Η Μαίρη είναι ένα σπουδαίο δώρο για εμένα.

Είναι από τον Tadashi Suzuki, “work hard”.

Μου αρέσει πολύ να χορεύω, να πηγαίνω σινεμά, να φροντίζω τα φυτά μου, να ακούω μουσική…