«Ο Άνθρωπος Ελέφαντας» έτσι τον είπαν, της Τζούλιας Διαμαντοπούλου στο Θέατρο Άνεσις

Η αληθινή ιστορία του Ανθρώπου Ελέφαντα που έγινε γνωστή από την πολυβραβευμένη κινηματογραφική ταινία του David Lynch και δεν έχει σταματήσει να εμπνέει το κοινό από την πρώτη της καταγραφή το 1920, ζωντανεύει σε μία καινούργια συγκινητική εκδοχή στο Θέατρο Άνεσις, από τις 23 Οκτωβρίου 2024.

Το νέο θεατρικό έργο της Τζούλιας Διαμαντοπούλου, βασισμένο στα τεκμήρια που αφήσαν πίσω τους οι πραγματικοί πρωταγωνιστές της ιστορίας, επιχειρεί να φωτίσει κάποια από τα πιο σκοτεινά ερωτήματα της ανθρώπινης φύσης:

Τι μας κάνει ανθρώπινους; Η βιολογία μας, ο τρόπος που μας αντιμετωπίζουν οι άλλοι, ή μήπως η ίδια, η σπαρακτική μας ανάγκη για εκείνους; Σε τι διαφέρει αλήθεια η λαχτάρα μας για αγάπη και αποδοχή από οποιαδήποτε εξάρτηση; Μπορούμε ποτέ να αποδεχτούμε πραγματικά εκείνο που διαφέρει από εμάς; Μπορούμε ποτέ να αγαπήσουμε πραγματικά, αν δεν έχουμε πρώτα αγαπηθεί;

Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Αγιοπετρίτης-Μπογδάνος συνθέτει μία επίλεκτη ομάδα συντελεστών και μαζί με τους ερμηνευτές (αλφαβητικά) Άρη Λεμπεσόπουλο, Βίκυ Παπαδοπούλου, Γιώργο Στάμο και Μιχάλη Συριόπουλο, αφηγούνται τα όσα έζησε κατά τον πολύπαθο βίο του ο Joseph Merrick. Ένας εμβληματικός αντιήρωας του οποίου το μονοπάτι είναι αφενός σπαρακτικό αλλά ταυτόχρονα και μία φωτεινή πηγή δύναμης και ελπίδας.

Γεννημένος στην Αγγλία το 1862 με ένα σπάνιο σύνδρομο, υπέφερε ήδη ως παιδί από σοβαρές σωματικές δυσμορφίες. Εξαιτίας της όψης του παραγκωνίστηκε πλήρως από την οικογένειά του και φυσικά από την κοινωνία, οδηγώντας τον στη μοναδική του λύση για επιβίωση, το τσίρκο. Παρά τα σκληρά βλέμματα και τη βαναυσότητα που υπέμεινε, ο Merrick κατάφερε να διαφυλάξει την ευγένεια της ψυχής του, το χιούμορ και την ενσυναίσθησή του ανέπαφα. Μέχρι το τέλος της ζωής του το ταλαιπωρημένο σώμα του ήταν γεμάτο από όνειρα.

Σε μια εποχή που αντιμετώπιζε τη διαφορετικότητα με φόβο και αποστροφή, ο Joseph Merrick αντιστάθηκε με σπάνια ψυχική ανθεκτικότητα και αξιοπρέπεια στις αντιλήψεις και τις προκαταλήψεις της κοινής γνώμης. Η οδύσσεια αυτού του ανθρώπου που αναγκάστηκε κατά τη διαδρομή του να αμφισβητήσει κάθε εγγενές χαρακτηριστικό του αλλά και που τελικά είχε τη γενναιότητα να σταθεί ακέραιος μπροστά στον καθρέπτη του, αποτελεί φάρο για κάθε πλάσμα που διαφέρει από την πλειοψηφία.

“Πρόθεσή μας να αναδείξουμε την οικουμενικότητα της ιστορίας του Merrick. Ενός ανθρώπου που βρέθηκε από το περιθώριο των freak shows, να “πρωταγωνιστεί” στα αστικά σαλόνια του βικτωριανού Λονδίνου. Από θέαμα περιφρόνησης και περίγελου, σε θέαμα της υψηλής τάξης με λαμπερό περιτύλιγμα. Οι δύο όψεις ενός ιδίου νομίσματος. Μέσα από την ιστορία του βασανισμένου Joseph Merrick, αντιλαμβανόμαστε την κοινωνική αλλά και απολύτως ανθρώπινη υποχρέωσή μας να φροντίζουμε ο ένας τον άλλο. Σήμερα, η ιστορία του Joseph Merrick αντηχεί πιο δυνατά από ποτέ. Η ζωή του μας υπενθυμίζει τη σημασία της συμπόνιας και της αξίας κάθε ατόμου, ανεξάρτητα από την εμφάνισή του, την καταγωγή του, το φύλο του ή την όψη του. Η ανθρωπιά, η αποδοχή, ο έρωτας, οι γονεϊκές σχέσεις μπαίνουν στο μικροσκόπιο. Σε έναν κόσμο που εξακολουθεί να αντιμετωπίζει ζητήματα ένταξης , το παράδειγμα του Merrick χρησιμεύει ως ένα οδυνηρό κάλεσμα να κοιτάξουμε κάτω από την επιφάνεια, να αγκαλιάσουμε τη διαφορετικότητα και να γιορτάσουμε τη μοναδική ομορφιά μέσα μας.”

«Ο Άνθρωπος Ελέφαντας», έτσι τον είπαν είναι ένα ταξίδι στα βάθη της ανθρώπινης φύσης, που υμνεί την πίστη απέναντι στο είδος μας και εξετάζει την αντοχή μας ενάντιά του. Τι απόσταση έχουμε διανύσει ως κοινωνία και πόσο δρόμο έχουμε ακόμα μέχρι το διαφορετικό να ενταχθεί στο όλον ανώδυνα, εγκάρδια κι αληθινά;

Η δυστυχία είναι ο κλήρος όλων μας. Αλλά αν αποτελεί ένα μέσο για να σωθούν κάποιοι άλλοι, μήπως τότε η δυστυχία αποκτά νόημα;.”