Κωνσταντίνος Ασπιώτης: «Όσο μεγαλώνουμε, καταλαβαίνουμε ότι ο χρόνος μας τελειώνει» (vid)
Καλεσμένος του Φώτη Σεργουλόπουλου και της Τζένης Μελιτά βρέθηκε ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης, ο οποίος αναφέρθηκε στη σχέση του με τον χρόνο, αλλά και στην «Κόρη του λοχαγού» του Πούσκιν, που σκηνοθετεί φέτος.
Στο πλατό του «Πρωίαν σε είδον» βρέθηκε ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης , o οποίος μίλησε για το πώς βιώνει τη σχέση του με τον χρόνο. «Το θέμα του χρόνου πρέπει να μάθεις κάπως να το διαχειρίζεσαι. Εμένα αυτό που με ηρεμεί είναι ότι έχουμε βάλει όλα αυτά, τις ώρες, τα λεπτά, τους μήνες, για να συνεννοούμαστε μεταξύ μας. Αλλά στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ο χρόνος σε κουτάκια, δηλαδή μια στιγμή μπορεί να είναι αιώνας για κάποιον και δέκα χρόνια να μην περνάνε με τίποτα. Προσωπικά είναι λίγο τρομοκρατικό ώρες ώρες να σκέφτεσαι ότι ‘πρέπει να το ζήσω, γιατί θα περάσει και θα φύγει και μεγαλώνουμε και τελειώνουμε, κακά τα ψέματα. Όσο μεγαλώνουμε, καταλαβαίνουμε ότι ο χρόνος μας τελειώνει. Μικρότερος-μέχρι μια μεγάλη ηλικία-είχα μια αίσθηση αιωνιότητας».
Ο γνωστός ηθοποιός, που πρωταγωνιστεί για 2η χρονιά στο “The Humans” στο θέατρο Μουσούρη σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, αναφέρθηκε ακόμη στην «Κόρη του Λοχαγού» του Πούσκιν, που σκηνοθετεί φέτος. «Είναι ένα καταπληκτικό μυθιστόρημα, δεν είναι γνωστό. Γενικά ο Πούσκιν είναι ένας πασίγνωστος συγγραφέας, που όμως δεν ξέρουμε στ’ αλήθεια τη δουλειά του-στην Ελλάδα τουλάχιστον-και μ’ αρέσει πάρα πολύ που θα έχουμε την ευκαιρία να μοιραστούμε αυτήν την πολύ ωραία ιστορία του, που την έχω κάνει θεατρική διασκευή. Είναι υπέροχο έργο. Μιλάει για την αγάπη, που είναι πάρα πολύ βασικό, είναι μυθιστόρημα, που μου δίνει ένα πλαίσιο να δουλέψω-δηλαδή να κάνω τη μισή δουλειά εγώ και την άλλη μισή ο θεατής, όπως όταν διαβάζουμε ένα μυθιστόρημα που φανταζόμαστε τις εικόνες- έχω μια καταπληκτική ομάδα ηθοποιών, τον Παντελή Δεντάκη, τον Μιχάλη Οικονόμου, τον Σταύρο Σβήγκο, τη Θάλεια Σταματέλου και τη Μαρία Ρουχάτζε. Γράφει τη μουσική ο Γιώργος Χριστιανάκης, ένας από τους σπουδαιότερους μουσικούς που έχουμε-ειδικά στο θέατρο τα ‘σπάει’- και είναι μία ιστορία που μιλάει για τον έρωτα και την αγάπη μέσα σε μια κατάσταση πολέμου. Και έχει και happy end, είναι και ευχάριστο δηλαδή», σημείωσε ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης.
