Η Ευανθία Ρεμπούτσικα μάς έκανε να ονειρευτούμε την ειρήνη

Μια διαμάχη στη Μέση Ανατολή που κρατά δεκαετίες. Που μοιάζει να μην έχει τέλος. Ένα αναπάντητο “γιατί” μέσα μας στο άκουσμα του αριθμού των αδικοχαμένων ψυχών. Αλλά κι ένα “πόσο ακόμα” στη θλιβερή σκέψη όσων αναμένεται να ακολουθήσουν. Μέσα σε αυτό το σκοτεινό τοπίο η Ευανθία Ρεμπούτσικα έδωσε με τις «Γέφυρές της» τη δική της φωτεινή απάντηση, αποδεικνύοντας τη θεραπευτική δύναμη της μουσικής, μα και της τέχνης γενικότερα. Οι νότες ξεπήδησαν απ’ το βιολί της εκείνο το φθινοπωρινό βράδυ του Οκτωβρίου και ήρθαν να αγγίξουν τα πιο ενδόμυχα σημεία του ψυχισμού μας. Αυτά που έχουν ποθήσει βαθιά έναν κόσμο ειρηνικό, δίκαιο και αλληλέγγυο. Με περισσότερη ανθρωπιά και ελπίδα.

Το κατάμεστο Ηρώδειο για τη συναυλία της Ευανθίας Ρεμπούτσικα

Πλαισιωμένη από 14 ταλαντούχους μουσικούς και από πλήθος οργάνων -ειδικά το κανονάκι έχει τον τρόπο του να σε κερδίζει με τον ιδιαίτερο ήχο του-που μας ταξίδεψαν μέχρι τα βάθη της Ανατολής, η γνωστή βιολονίστρια γέμισε τη βραδιά μας με τις συνθέσεις της, έτσι όπως μόνο εκείνη ξέρει να τις αποδίδει: μέσω της ζωντανής και αεικίνητης παρουσίας της, που μαρτυρά πόσο πάθος έχει για αυτό που υπηρετεί.

Η Ευανθία Ρεμπούτσικα “αγκαλιάζει” το κοινό και ερμηνεύει με τη συνοδεία ακορντεόν την εμβληματική μουσική από την ‘Πολίτικη Κουζίνα’, ίσως το γνωστότερο και περισσότερο αγαπητό της έργο.

Φυσικά, η μεγάλη “κυρία” του βιολιού μπορεί να ήταν η πρωταγωνίστρια της βραδιάς, όμως σπουδαίες φωνές βρέθηκαν στο πλάι της για να μας μεταφέρουν το μήνυμα της ειρήνης. Η Ισραηλινή Γιασμίν Λεβί, η Παλαιστίνια Μίρα Αγουάντ και η Ελληνίδα σοπράνο Χριστίνα Πουλίτση βρέθηκαν επί σκηνής και ερμήνευσαν στίχους που μαρτυρούν μια βαθιά ‘παράκληση’, μια προσευχή, μια ικεσία για κατάπαυση του πυρός.

Μίρα Αγουάντ, Γιασμίν Λεβί, Χριστίνα Πουλίτση και Ευανθία Ρεμπούτσικα

Εδώ οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι ένα συγκεκριμένο στιγμιότυπο της βραδιάς μας συγκίνησε ιδιαίτερα. Μεταξύ των κομματιών που ερμηνεύει, η Γιασμίν Λεβί βγάζει από την τσέπη της ένα χαρτί και μας απευθύνεται: «Μου λείψατε πολύ. Είστε η οικογένειά μου». Η συγκίνηση και το δυνατό χειροκρότημα που ακολούθησε έφεραν και την ακόλουθη συνειδητοποίηση: όσο κι αν επιμένουμε να το αμφισβητούμε, κάθε λαός είναι οικογένειά μας και κάθε άνθρωπος αδερφός μας. Και η μουσική ξέρει να μας το διδάσκει αυτό καλύτερα από όλους.

Όσα ωραία ωστόσο κι αν έχουμε να θυμόμαστε από αυτήν τη μουσική βραδιά, τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με τη γλυκιά γεύση που μας άφησε το κλείσιμο. Τότε που Γιασμίν Λεβί και Μίρα Αγουάντ τραγούδησαν αγκαλιασμένες για το “φως της ειρήνης”. Και ευχόμαστε αυτή να μην είναι η μόνη φορά που Ισραήλ και Παλαιστίνη σημάνουν την “εκεχειρία”. Αλλά το σύνθημα «ΕΙΡΗΝΗ» που ακούστηκε δυνατά από το πλήθος να αποτελέσει την απαρχή για να λάβει αυτή η ευχή σάρκα και οστά.

Μίρα Αγουάντ, Γιασμίν Λεβί και Χριστίνα Πουλίτση τραγουδούν μαζί σε ένα συγκινητικό φινάλε

Εκείνο το βράδυ στο Ηρώδειο το φως της ειρήνης ‘έλαμψε’. Μένει πια να λάμψει και μέσα μας. Και ίσως τότε, όσα φανταστήκαμε, να μπορέσουμε να τα κάνουμε πράξη…