Bella Ciao#19: Όμορφα που είναι τα ξενύχτια

Ένας χορός που κράτησε 24 ώρες. Με πόσους διαφορετικούς τρόπους μπορούν να επικοινωνήσουν τα σώματα. Πόσο όμορφη, λεπτή, ψηλή, γαζέλα, ντυμένη στα κόκκινα, λουσμένη από το φως ενος κόκκινου τοπίου.

Μια δύναμη που έσπαγε το γυάλινο κλουβί, το πάθος, η απόγνωση, ο θυμός, η απορία, τα γέλια, η αγάπη όλα τα συναισθήματα μαζί και η Στεφανία που ξέρουμε, τα κοντινά πλάνα που γέμιζαν την οθόνη δίπλα της, δημιουργούσαν την βαθειά επιθυμία να απλώσεις το χέρι να την χαϊδέψεις, να την αγκαλιάσεις, να την φιλήσεις κι εσύ, ζηλεύοντας όλους τους άλλους που είχαν την τύχη να τους συμβεί.

Κι εγώ μέχρι το τέλος κατάφερα να είμαι στη πρώτη σειρά σε απόσταση αναπνοής μήπως και το άρωμα που φανταζόμουν ότι ίσως φορούσε, να κατάφερνε να γαργαλίσει τα ρουθούνια μου, γιατί αυτό που βίωνες είχε την δύναμη να σε ρουφήξει κι εσένα μέσα στο κόκκινο δωμάτιο να παλέψεις μαζί της σε ένα χορό ερωτικό, φωνάζοντάς της, σ΄ αγαπώ.

Ταχτοποιεί μόνη κι αυτές οι στιγμές της σιωπής είναι τόσο εκκωφαντικές, κάθεται, σηκώνεται και κάνει βουτιά στα εσωτερικά της σκοτάδια, το πόμολο στην πόρτα γυρίζει, κανένας μας δεν ξέρει ποιος, τι κάθε φορά και μια καινούργια έκπληξη. Κάποιος την φιλάει στην πλάτη, άλλος στα μαλλιά, στο μάγουλο.

Συγγνώμη… και η δύναμη αυτής της λέξης ηχεί στα αυτιά μου, όπως και να ακούγεται και από τα εκατό στόματα, νιώθεις την ευαισθητοποίηση για το άτομο που έχουν ταλαιπωρήσει, αναγνωρίζεις κάποιο λάθος που έχει γίνει στην υπάρχουσα σχέση, ακούγεται λυτρωτικό τόσο για τους δύο, όσο και για τη σχέση που βλέπουμε να ξεδιπλώνεται μεταξύ τους.

Οι δικαιολογίες ποικίλουν για τον καθένα, μόνο το συγγνώμη είναι σταθερά εκεί.
Τι κάνεις; Τι σκέφτεσαι;
Ζητάει …
Θα μου βάλεις κάτι να πιω

Και γιατί ζητάει ένα ποτό, ποια είναι η συναισθηματική της συνθήκη, πώς θα βοηθηθεί με ένα ποτό, σκέφτομαι ότι έχει να κάνει με τη χαλάρωση, είναι άλλωστε και ο βασικός λόγος που πίνουμε, βλέπουμε ξεκάθαρα ότι αυτή η ανάγκη της εκφράζεται έμμεσα.

Ταυτόχρονα όμως, όπως θα δούμε στη συνέχεια μέσα από ένα δεύτερο ποτό γεννούνται μια σειρά από συναισθήματα. Η ενδυνάμωση της αυτοπεποίθησης την ώρα που εκφράζει δυνατά τις σκέψεις της ότι δεν του αξίζει, έντονη επιθετικότητα στη συνέχεια όταν του πετάει τα noodles στα μούτρα, καθώς επίσης και μια περίεργη ενεργητικότητα που κορυφώνεται με έντονη σεξουαλικότητα. Διεγείρονται τα πάθη, αμβλύνονται οι συναισθηματικοί περιορισμοί. Καθρέφτης έκφρασης το πρόσωπο μεγεθυμένο στην οθόνη δίπλα, καθηλώνεσαι

Τι είναι ..
Θέλω κάτι να σου πω …
Ήρθε το τέλος του κόσμου;
Δεν ήρθε το τέλος του κόσμου…
Πιστεύω πως δεν σου αξίζω…
Μην το λες αυτό …
Ορίστε πάλι παρακαλάω….

Εκφράζεται με παράπονο, ικετεύει, υπό μια έννοια ζητάει από κάποιον να κάνει κάτι για χάρη της, προσπαθεί να πείσει κάποιον, να γίνει κάτι που αυτή θέλει. Η ίδια.
Σκηνή που επαναλαμβάνεται ίδιο στραβοπάτημα με το τακούνι επισημαίνοντας με μια κίνηση την περίμετρο της καρέκλας, φαγητό και πάλι, ο έρωτας περνά από το στομάχι.

Ξέρεις αν δε με βρίσκεις ενδιαφέρουσα μπορείς να μου το πεις ….
Δε μου το δείχνεις …
Ποτέ δεν με έβρισκες ιδιαίτερα έξυπνη…
Σε βρίσκω απίστευτα πολύπλοκη …
και στέκομαι σε αυτή την λέξη που επαναλαμβάνεται κάθε φορά από όλους.

Μας δίνει με σαφήνεια την προσωπικότητά της, είναι μια γυναίκα που έχει ξεκάθαρη αίσθηση του τι θέλει να πετύχει, που έχει τη δύναμη να αποφεύγει τους περισπασμούς γύρω της, η ζωή της είναι δυναμική, με την εναλλαγή των συντρόφων έχει μια δυναμική, δεν είναι καθόλου στάσιμη, κάνει συνεχώς διαφορετικές επιλογές και δε ζει το ίδιο σύνολο εμπειριών κάθε μέρα, βλέπουμε πόσο σημαντικό είναι να αφοσιώνεται στην πορεία της δράσης, προκαλεί συνεχώς τον εαυτό της, έρχεται αντιμέτωπη με όλο και με πιο δύσκολες προκλήσεις, ζει για να πετύχει το επόμενο επίπεδο.

Η Γουλιώτη εδώ ξεπερνά κάθε τι οικείο που εγώ σα θεατής έχω γνωρίσει
Δε με θεωρείς αρκετή…
Βουτιά σε αυτό που περιγράφει το μέτριο, αυτό που δεν εμπνέει και συνεχίζει

Αν πιστέψουμε ότι είμαστε αρκετοί είναι ξεκάθαρο ότι θα βρούμε την ελευθερία και θα λάμψουμε, θα έχουμε πληρότητα, θα αγαπήσουμε τον εαυτό μας, αλλά και χωρίς να κάνουμε τίποτα είμαστε άξιοι σεβασμού, αναγνώρισης, το «αρκετοί» καθορίζει την αξία μας και είμαστε αρκετοί όπως είμαστε.
Άλλωστε στην καρδιά της έννοιας του «αρκετά» βρίσκεται η έννοια της ισορροπίας.

Ο αντίλογος των άλλων, έξυπνη, όμορφη, κόκκινη, ξανθιά, σέξυ, ψηλή και… και …και … ο χορός γίνεται πάλη, έρωτας, βίαιο σεξ, έρχεται η πτώση, ακούω τον ήχο από το κασετόφωνο που κλείνει, ο ίδιος κάθε φορά, βάζει κάθε φορά το τέλος εκείνη,
Τέλος…
Νομίζω ότι πρέπει να φύγεις …
Προσφέρει χρήματα κάποιοι τα παίρνουν και ξεπουλιούνται, κάποιοι άλλοι, όχι
Να ξέρεις ότι εγώ σ΄αγαπώ, φωνάζουν μερικοί
ή να ξέρεις, εγώ δε σ΄ αγάπησα ποτέ, κάποιοι άλλοι
Εγώ Στεφανία, σ΄ αγάπησα.