Σε μία πιο αφηρημένη –και δική μας– αφήγηση των γεγονότων του προηγούμενου αιώνα, οι Αδελφοί Ράιτ δεν κατάφεραν να πείσουν την Άνοιξη του 1906 την πλέον ανερχόμενη πολεμική αυτοκρατορία του πλανήτη να επενδύσει στην ιδέα τους. Τα αεροπλάνα παρέμειναν «παρκαρισμένα» στο υποσυνείδητο των ΗΠΑ που προτιμούσαν πιο ασφαλή, για τα δικά τους δεδομένα, μέσα μεταφοράς.
Οι προσπάθειές τους να πουλήσουν μία ιδέα που πηγαίνει κόντρα στους νόμους της φυσικής, δεδομένου ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να πετάξει από μόνος του, δεν φαίνεται να ενθουσίασε τον στρατό των ΗΠΑ και των άλλων χωρών τις οποίες προσέγγισαν την πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα.
Η αμερικάνικη κυβέρνηση, όμως, τούς έκανε μία «χάρη» –όσο ανάλαφρα μπορεί να ειπωθεί αυτό. Οι Αδελφοί Ράιτ είχαν το πολυπόθητο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, τον τίτλο προστασίας που χορηγείται στον εφευρέτη και ξεκίνησαν το 1903 την πορεία για τα 35.000 πόδια, όσο πετούν δηλαδή τα αεροπλάνα.
Το χειροκρότημα στα αεροπλάναΌταν πέταξαν για πρώτη φορά στον αέρα του Παρισιού, οι Αδελφοί Ράιτ δεν είχαν καταλάβει ακόμη ότι εντάχθηκαν αυτόματα στη λίστα με τους κορυφαίους εφευρέτες όλων των εποχών, όπως τον Λεονάρντο ντα Βίντσι.
Ο μεγαλύτερος αδελφός, Γουίλμπουρ Ράιτ, εξάλλου είχε πεθάνει πριν τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο από τύφο. Δεν είδε ποτέ πολύ κόσμο να μπαίνει σε αεροπλάνα, πόσο μάλλον να πολεμάει μέσα σε αυτά και να αλλάζει τον ρού της ιστορίας στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους.
Αυτό που είναι σίγουρο, μάλλον, είναι ότι δεν θα καταλάβαινε για ποιο λόγο οι επιβάτες χειροκροτούν στην προσγείωση.
Διαβάστε περισσότερα στο Reader.gr
