Διάφανος Ύπνος, σε σκηνοθεσία Σταύρου Στάγκου στο Θέατρο Olvio
Βασισμένη στο βιβλίο της Charlotte Beradt «Τα όνειρα στο Τρίτο Ράιχ» η παράσταση «Διάφανος Ύπνος» παρουσιάζεται, στο Θέατρο Olvio, σε σκηνοθεσία Σταύρου Στάγκου.
Βασισμένη στο βιβλίο της Charlotte Beradt «Τα όνειρα στο Τρίτο Ράιχ» η παράσταση «Διάφανος Ύπνος» παρουσιάζεται από τις 30 Οκτωβρίου στο θέατρο OLVIO κάθε Τετάρτη και Πέμπτη.
«Διάφανος Ύπνος»: Λίγα λόγια για το έργοΑπό το 1933 έως το 1939 η Γερμανοεβραία δημοσιογράφος Charlotte Beradt, κατέγραψε σχεδόν 300 όνειρα Γερμανών πολιτών, γιατρών, νοικοκυρών, δημοσιογράφων, μαθητών και άλλων, Εβραίων και μη, που ζούσαν, όπως και η ίδια, κάτω από την σκληρή πραγματικότητα του πρώιμου Τρίτου Ράιχ. Τα όνειρα προσλαμβάνουν χαρακτήρα ιστορικής πηγής και αφηγούνται τη ζωή υπό τη μόνιμη απειλή της ναζιστικής τρομοκρατίας, άλλοτε μοιάζοντας να αντλούν έμπνευση από τις σκοτεινές εικόνες του Κάφκα και άλλοτε προαναγγέλλοντας τον εφιάλτη του οργουελικού Μεγάλου Αδελφού.
Τα όνειρα καταδεικνύουν έτσι την ικανότητα του ολοκληρωτικού καθεστώτος να ασκήσει απόλυτο έλεγχο πάνω στους πολίτες, δεδομένου ότι ακόμα και κατά τη διάρκεια του ύπνου, όταν οι άνθρωποι υποτίθεται πως είναι μόνοι με τον εαυτό τους, η προπαγάνδα και οι απάνθρωπες απαγορεύσεις, εισέβαλλαν άλλοτε απροκάλυπτα και άλλοτε ύπουλα στα όνειρά τους για να τους συνθλίψουν.
Η παράσταση παρακολουθεί την πορεία πέντε ανθρώπων διαφορετικών ηλικιών, διαφορετικής κοινωνικής θέσης και διαφορετικών απόψεων που συναντώνται κάθε χρόνο από το 1933 μέχρι το 1939 στην ετήσια χοροεσπερίδα της μικρής τους πόλης στην Νότια Γερμανία για να χορέψουν Swing και Charleston. Στην διάρκεια αυτών των συναντήσεων και μέσα από μια αυθόρμητη ανάγκη τους, αναβιώνουν μια παλιά μεσαιωνική παράδοση και μοιράζονται κάποιο όνειρο τους από την χρονιά που πέρασε. Σιγά σιγά ο φόβος, η απόγνωση και η φρίκη εισβάλλουν στον ύπνο των ανθρώπων και τους καθιστούν ευάλωτους στον έλεγχο και την τιμωρία από την ναζιστική εξουσία που παραμονεύει. Η καχυποψία που διαπερνά τις επί σκηνής σχέσεις, δεν αφορά μόνο τις πράξεις ή τις θέσεις τους – αλλά ακόμα και αυτό που θα μπορούσε να κάνει, να σκεφτεί ή να ονειρευτεί ο καθένας τους. Έτσι καμιά συμπεριφορά ακόμα και η πιο «υποδειγματική», δεν καθιστά κάποιον υπεράνω υποψίας: η μοναδική επιλογή που έχει το άτομο για να επιβιώσει είναι να ευθυγραμμιστεί απόλυτα με το καθεστώς, ακόμα και όταν ονειρεύεται.
Ταυτόχρονα ένας αφηγητής μας εισάγει στις αλλαγές που συμβαίνουν στην ζωή τους μεταφέροντας μας πραγματικά γεγονότα της εποχής και αλήθειες για τους ήρωες, που δεν τους επιτρέπεται να μοιραστούν μεταξύ τους.