Γράμμα στον Πατέρα, από την ομάδα Αbnormal για 2η χρονιά στο Ηu.g
Tο έργο του Φραντς Κάφκα, «Γράμμα στον Πατέρα», παρουσιάζεται, για δεύτερη χρονιά, στο Human Underground ( Ηu.g), σε σκηνοθεσία Πηνελόπης Φλουρή και ερμηνεία Οδυσσέα Ζήκα.
Η Ομάδα Αbnormal παρουσιάζει, στο Human Underground ( Ηu.g), από τις 29 Νοεμβρίου, το έργο του Φραντς Κάφκα, «Γράμμα στον Πατέρα», σε σκηνοθεσία Πηνελόπης Φλουρή.
Λίγα λόγια για το έργοΤο 1919 ο Φραντς Κάφκα, σε ηλικία 36 ετών, ύστερα από μια έντονη λογομαχία με τον πατέρα του, απομονώνεται για 9 μέρες σε μια πανσιόν, πενήντα χιλιόμετρα βόρεια της Πράγας. Εκεί συντάσσει με δικηγορική ακρίβεια μια επιστολή 103 σελίδων η οποία αρχίζει με την προσφώνηση: Αγαπημένε μου Πατέρα «Lieber Vater» και τελειώνει με την υπογραφή «Franz». Για λόγους άγνωστους η επιστολή αυτή παρέμεινε στο συρτάρι και δεν παραδόθηκε ποτέ στον πατέρα.
Στο δωμάτιό του, ο Φραντς, ανίκανος να κοιμηθεί για μέρες, προσπαθεί με απόλυτη ακρίβεια, να συνθέσει τα γεγονότα της ζωής του προκειμένου να συντάξει κάτι μεταξύ απολογίας, ομολογίας και κατηγορίας απέναντι στον πατέρα του. Σε αυτή την εφιαλτική δίκη αποζητά μια –έστω περιστασιακή– κατάπαυση πυρός και δυνητικά μια σύναψη ειρήνης προκειμένου η ζωή, ο ύπνος, ακόμα και ο θάνατος να αποκτήσουν μια πιο γαλήνια όψη.
Η παράσταση «Γράμμα στον Πατέρα», είναι μια κατάδυση στον εσωτερικό λαβύρινθο ενός ανθρώπου όπου η ενοχή, ο φόβος, η απομόνωση, η αρρώστια και η αϋπνία κατοικούν. Σκάλες που δεν οδηγούν ούτε πάνω, ούτε κάτω, σκάλες που δεν οδηγούν πουθενά. «Είναι τρομερό να είσαι μόνος» γράφει ο Φραντς, καθώς οι λέξεις του γίνονται μια σιωπηρή κραυγή σε μια προσπάθεια να βρει την φωνή του μέσα στον κόσμο. Η γραφή του, πλημμυρισμένη από το υπαρξιακό του αδιέξοδο, γίνεται τσεκούρι που σπάει την παγωμένη θάλασσα μέσα μας.
«Ο κόσμος του Φραντς Κάφκα είναι φτιαγμένος από τα υλικά που είναι φτιαγμένα τα όνειρα. Μέσα σε αυτόν αισθάνεσαι ρευστός, εκτεθειμένος και εύθραυστος. Η λογική, το παράλογο, το οικείο και το ανοίκειο συνυπάρχουν και παλεύουν να νοηματοδοτηθούν. Σε κάθε όνειρο υπάρχει μια ασάφεια που διεκδικεί ένα νόημα. Το Γράμμα στον Πατέρα το αντιλαμβάνομαι σαν μία συνέχεια ενός επαναλαμβανόμενου ονείρου που μας φέρνει αντιμέτωπους με ζητήματα πανανθρώπινα και διαχρονικά. Μέσα στον κόσμο όπου μας περιβάλλει το ακατανόητο, η ατέρμονη αναζήτηση νοήματος της ύπαρξής μας, πλημμυρισμένοι από αδιέξοδα και σκοτάδια, χρειαζόμαστε κι εμείς όπως ο Φραντς Κάφκα λίγη ενθάρρυνση, λίγη φιλικότητα, ένα ήρεμο βλέμμα, μήπως καταφέρουμε να ανασυνθέσουμε τον θρυμματισμένο εαυτό σε μια ενιαία αυτόνομη οντότητα. Το Γράμμα στον Πατέρα είναι για μένα, μια προσευχή και ταυτόχρονα μια κραυγή συμφιλίωσης με το ακατανόητο του κόσμου».
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
- Αθήνα