5 λόγοι για να δεις την «Άννα Χ» στο Θέατρο Άνεσις

Η αληθινή ιστορία της Άννας Σορόκιν ή Ντέλβι ή…της οποιασδήποτε Χ, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Γίνεται ένα σύμβολο των καιρών και μια οπτικοποίηση της απάτης, αφού παρουσιαζόμενη ως κληρονόμου μιας αμύθητης περιουσίας καταφέρνει και πλοηγείται στην κοσμική ελίτ της Νέας Υόρκης με την ταυτότητα που εκείνη έχει διαλέξει. Φοράει τη συναρπαστική ζωή που θα ήθελε να έχει και έτσι πράγματι την κάνει δική της: χρηματοδοτείται από πλούσιους μεγιστάνες, μοστράρει την γκαλερί τέχνης και τον πλουσιοπάροχο τρόπο ζωής της. Το σύγχρονο έργο ξεσκεπάζει ένα θεματικό εύρος από την ανάγκη αλλαγής ταυτότητας, στην εμφάνισή μας στα κοινωνικά δίκτυα, στην δύναμη του «φαίνεσθαι» που γίνεται το «είναι» μέχρι να γκρεμιστεί σαν χάρτινος πύργος…

Η Αναστασία Παντούση

Σύγχρονο κείμενο με γρήγορη μετάφραση και απανωτές ατάκες με λεξιλόγιο των καιρών μας κάνει την παράσταση αυτή τελείως επίκαιρη και ζωντανή. Το «δράμα» της Άννας μάς αφορά έτσι όπως εκτυλίσσεται στον φρενήρη ρυθμό των γνωριμιών και των εξελίξεων και η σπιρτάδα των διαλόγων ενεργοποιεί τον ρυθμό της παράστασης. Η μετάφραση της Λίλλυς Μελεμέ είναι συγχρονισμένη με τη γλώσσα των νέων αλλά και της κοινωνίας που αντιπροσωπεύεται στην παράσταση.

Είναι εύλογο σε μια παράσταση που αφορά το χτίσιμο μιας διαδικτυακής και πραγματικής περσόνας, η τεχνολογία να συνεισφέρει στην θεατρική μεταφορά, τονίζοντας περαιτέρω τον κόσμο και την εποχή στην οποία μία τέτοια (και πολλές αντίστοιχες) ιστορίες μπορούν να ευοδωθούν με απόλυτη επιτυχία. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η αξιοποίηση της είναι άκρως πετυχημένη με ένα διαιρετό video wall που λειτουργεί ως φόντο και ως αισθητικό στοιχείο, αποτελώντας ταυτόχρονα ένα διαρκώς εναλλασσόμενο σκηνικό, που βοηθά την σκηνή να γίνει τα πάντα: από techno club, σε δωμάτιο ξενοδοχείου, ταράτσα σε ουρανοξύστη της Νέας Υόρκης, γκαλερί…

Η υπογραφή της Gelly Pedefu στα ειδικά εφέ και η πρωτότυπη μουσική της ECATI, συνδημιουργούν μια ατμόσφαιρα που ενώνει τεχνικές projection mapping σε ένα διαδραστικό περιβάλλον που σε βυθίζει στον κόσμο του.

Γιώργος Νούσης και Αναστασία Παντούση

Ο Γιώργος Νούσης και η Αναστασία Παντούση υποδύονται δυναμικά, με ωραία χημεία και δουλεμένες ερμηνείες τους ρόλους της Άννας και του Άριελ, ενός νεόπλουτου που δημιούργησε την εφαρμογή Genesis, ένα Tinder για εκλεκτούς και είδε την αξία της ιδέας του να εκτινάσσεται. Οι δύο χαρακτήρες συναντιούνται σε ένα πάρτι και έκτοτε συνδέονται, μεταβαίνουν από ρόλο σε ρόλο χωρίς δυσκολία και αφηγούνται μια ιστορία συνυφασμένη με μια ολόκληρη εποχή στην οποία κάθε προφίλ μπορεί να εφευρεθεί από το μηδέν, οι ανθρώπινες σχέσεις μένουν στην επιφάνεια, η ανάγκη για σύνδεση πέφτει στο κενό και η αδρεναλίνη της επιτυχίας και του χρήματος αποτελεί μοχλό κίνησης στον κόσμο του φαίνεσθαι. Μεταξύ τους, οι δύο ηθοποιοί καταλαμβάνουν τον χώρο και ανταποκρίνονται στον γρήγορο ρυθμό με άνεση, χτίζοντας παράλληλα με τις προσωπικές ιστορίες και την κοινή τους πορεία μέχρι το τέλος της παράστασης.

Η μελέτη περίπτωσης της Άννας Σορόκιν δίνει το βήμα σε μια πολύπλοκη αφήγηση να ξεδιπλώσει μια κοινωνική πραγματικότητα. Η μεταμοντέρνα κατάσταση, με την διπλή ζωή στα κοινωνικά δίκτυα και στη πραγματικότητα, η πλοήγηση ανάμεσα σε ταυτοτικά ζητήματα, ο εθισμός αλλά και ο υλισμός, ως αποτέλεσμα της ανάγκης για κοινωνική επίδειξη, η εξουσία και οι δυναμικές που διαμορφώνει το χρήμα μπαίνουν στο μικροσκόπιο ενός έξυπνου σχολιασμού. Η Άννα αποτελείται από στρώσεις ενδιαφέροντος: η ικανότητα χειρισμού των ανθρώπων γύρω της, η καταγωγή της, η κοινωνική ανέλιξη τροφοδοτούνται και τροφοδοτούν ένα ολόκληρο σύστημα χωρίς ηθικούς φραγμούς, με επίμονη και ατελείωτη φιλοδοξία για… πολλά παραπάνω.

Με διαφορετικές αφετηρίες αλλά και εστίαση προσεγγίζουν την ιστορία της Άννας, η σειρά του 2022 “Inventing Anna” του Netflix και η θεατρική παράσταση. Μέσα στις 2 ώρες η θεατρική παράσταση έχει πετύχει να πει την ιστορία της Άννας και να σχολιάσει επαρκώς τα ζητούμενα. Η σειρά 9 επεισοδίων του Netflix, εμπνευσμένη από την έρευνα της δημοσιογράφου Jessica Pressler, φλυαρεί και είναι επιφανειακή, αδυνατεί να μάς δώσει κάτι παραπάνω πάνω και γύρω από την ιστορία της Άννας και αποδίδει μια εκκεντρική προσωπικότητα χωρίς να την κάνει ιδιαίτερα συμπαθητική ή να χρωματίζει το πλαίσιο της «δημιουργίας» της. Ενώ στην σειρά μου έλειψε περισσότερη ουσία πίσω από τις flashy σκηνές, τους συμπληρωματικούς χαρακτήρες, τον σχολιασμό των θεματικών, στην παράσταση δεν αισθάνθηκα έτσι. Οι ηθοποιοί εναλλάσσονταν στους ρόλους, κάνοντάς τους υπαρκτούς μέσα από την αλληλεξάρτησή τους, η ιστορία της Άννας μεταμφιεζόταν σε μια μεγαλύτερη μεταφορά και το πραγματικό δράμα εντοπιζόταν πέρα από τα χρήματα και τα αδικήματα που διέπραξε. Εκεί που η σειρά αποτυγχάνει, η παράσταση έρχεται να δώσει νέα αισθητική, πραγματικό σασπένς, δραματικές σκηνές και βάθος στους χαρακτήρες. Δείτε και τα δύο και κρίνετε!