Χριστούγεννα στο θέατρο #2: Έργα κλασικών & σύγχρονων ξένων δημιουργών

Φωτογραφία: Ελίνα Γιουνανλή

Το «Festen» του Τόμας Βίντερμπεργκ, η πρώτη και πιο εμβληματική ταινία του κινήματος «Δόγμα 95», παρουσιάζεται στο Θέατρο Άλμα, σε θεατρική διασκευή των Μπο Χάνσεν και Μόγκενς Ρούκοφ, και σε δραματουργική επεξεργασία – σκηνοθεσία Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου. Ένα σύνολο από 11 ηθοποιούς (Ναταλία Τσαλίκη, Γιώργος Ζιόβας, Προμηθέας Αλειφερόπουλος, Αναστάσης Λαουλάκος, Ιωάννα Κολλιοπούλου, Ιωάννα Τζίκα, Γιάννης Καπελέρης, Μιχάλης Αφολαγιάν, Μαριάννα Πουρέγκα, Πένυ Παπαγεωργίου και Νικόλας Seymour Σταθόπουλος) μάς καλεί στους χώρους του Θεάτρου Άλμα, για να δώσουμε ζωή στην συνταρακτική ιστορία αυτής της «γιορτής», σε μια θεατρική απόδοση που «σπάει» τα όρια της σκηνής, αλλά και τα όρια μεταξύ θεατή και ηθοποιού, δημιουργώντας μία πραγματική «συνάντηση», στην οποία όλοι θα λάβουμε μέρος. Το «Festen» είναι η ιστορία μιας οικογενειακής γιορτής, παρουσία όλης της οικογένειας καθώς και πλήθους φίλων, για τα 60α γενέθλια του πατέρα. Όλοι τον αγαπούν και τον σέβονται. Ή μήπως όχι;
Κερδίστε προσκλήσεις

Ο ηθοποιός Πάνος Βλάχος και η σκηνοθέτις Λητώ Τριανταφυλλίδου, συνθέτουν μια νέα αφήγηση γύρω από τον εμβληματικό αντιήρωα και επανεξετάζουν τη θέση του άντρα στον σύγχρονο κόσμο. Μεγάλος καρδιοκατακτητής, βλάσφημος και αδιάφορος για τις συνέπειες των πράξεών του. Από τον Μολιέρο μέχρι τον Λόρδο Βύρωνα, ο Δον Ζουάν συμβολίζει την απόρριψη των παραδοσιακών αξιών και την αναζήτηση της προσωπικής ελευθερίας. Ωστόσο, σε μια κοινωνία έντονων αντιπαραθέσεων και ιδεολογικής σύγχυσης, ο Δον Ζουάν επιβιώνει αναπαράγοντας ιδεολογήματα που εξυπηρετούν τις δικές του φιλοδοξίες και επιθυμίες. Έτσι, σε αυτήν την αναθεωρημένη εκδοχή, ο Πάνος Βλάχος – ως Δον Ζουάν – μεταμορφώνεται σε έναν ναρκισσιστικό ηγέτη που προσφέρει απλοϊκές απαντήσεις απέναντι σε έναν ιδεολογικά πολύπλοκο κόσμο, που ζωντανεύουν με τις ερμηνείες τους οι Κώστας Φιλίππογλου, Παναγιώτης Κατσώλης, Ηλέκτρα Φραγκιαδάκη, Ειρήνη Μπούνταλη και Μελίνα Βαμπούλα.
Κερδίστε προσκλήσεις

Φωτογραφία: Κατερίνα Τσατσάνη

Ο Γιώργος Νανούρης ανεβάζει – για δεύτερη χρονιά – το βραβευμένο με Πούλιτζερ έργο του Άρθουρ Μίλερ, «Ο Θάνατος του Εμποράκου», με τον Βλαδίμηρο Κυριακίδη στον εμβληματικό ρόλο του Γουίλι Λόμαν. Γραμμένο το 1949, «Ο Θάνατος του Εμποράκου» θεωρείται το κορυφαίο έργο του Αμερικανού συγγραφέα. Πραγματεύεται την ζωή του Γουίλι Λόμαν, ενός πλανόδιου πωλητή, που ζει μπερδεμένος ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν, εγκλωβισμένος από το αμερικάνικο όνειρο. Το δυσβάσταχτο κυνήγι της επιβίωσης, σύμφωνα με τα πρότυπα που επιτάσσει η άκρως καπιταλιστική κοινωνία, τον οδηγεί παραληρηματικά στην διάλυση ολόκληρης της ζωής του. Τον Βλαδίμηρο Κυριακίδη πλαισιώνουν οι: Έφη Μουρίκη, Ρένος Ρώτας, Γιώργος Κοσκορέλλος, Δημήτρης Γεροδήμος, Κατερίνα Μάντζιου, Παναγιώτης Παπαδούλης και Σωκράτης Αγγελής.
Κερδίστε προσκλήσεις

Φωτογραφία: Γκέλυ Καλαμπάκα

Το θρυλικό έργο του Τενεσί Ούλιαμς, «Λεωφορείο ο Πόθος», ξαναζωντανεύει στη σκηνή του Θεάτρου Προσκήνιο, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά, με την Αλεξία Καλτσίκη στον ρόλο της Μπλανς Ντιμπουά. Η Μπλανς Ντιμπουά, μια έκπτωτη μεγαλοαστή από τον Αμερικανικό νότο, φτάνει αιφνίδια στη Νέα Ορλεάνη, στο σπίτι της αδερφής της Στέλλας, όπου ζει με τον Πολωνό σύζυγό της Στάνλεϊ Κοβάλσκι, για να μείνει μαζί τους. Η συγκατοίκηση αυτών των τριών θα είναι οριακή. Η σύγκρουση της κοινωνίας των ψευδαισθήσεων και της προσκόλλησης στο παρελθόν (Μπλανς) με την κοινωνία της επιβίωσης, της ορμής και του πραγματισμού (Στάνλεϋ) θα είναι συντριπτική. Ο Τενεσί Ουίλιαμς με το αριστουργηματικό του έργο “Λεωφορείο ο Πόθος” μας παραδίδει μια σκληρή πραγματεία για το πώς ο ρομαντισμός καταπνίγεται και σαρώνεται από την πραγματικότητα, από το σκληρό πόδι της ανάπτυξης που δεν αφήνει χώρο στην ποίηση. Το όνειρο της ανάπτυξης πνίγει στο πέρασμά του την παρέκκλιση, την ασθένεια, οτιδήποτε δεν χωράει σ’ αυτήν και εμποδίζει τον καλπασμό της. Η Μπλανς σ’ αυτόν τον τερματικό σταθμό που την αφήνει το λεωφορείο με το παράδοξο όνομα «Πόθος», θα έρθει αντιμέτωπη με το τραύμα της και όλες τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες. Η αναμέτρηση της Μπλανς και του Στάνλεϋ είναι οριακή. Η μάχη για επικράτηση θα φτάσει στο πιο φρικιαστικό τέλος.
Κερδίστε προσκλήσεις

Φωτογραφία: Γκέλυ Καλαμπάκα

Ο Γιώργος Νανούρης σκηνοθετεί το αριστούργημα του Άρθουρ Μίλλερ, «Ήταν όλοι τους παιδιά μου», στο Θέατρο Αλκυονίς. Όπως τα περισσότερα έργα του Μίλλερ, έτσι και το «Ήταν όλοι τους παιδιά μου» βασίζεται σε αληθινή ιστορία. Ο εργοστασιάρχης Τζο Κέλλερ πουλάει ελαττωματικά εξαρτήματα πολεμικών αεροπλάνων στην Αμερικάνικη Αεροπορία. Κάποια αεροπλάνα πέφτουν και σκοτώνονται εικοσιένα άτομα. Ο Κέλλερ αθωώνεται. Ο ένας του γιος επιστρέφει σώος από τον πόλεμο, όμως ο άλλος είναι αγνοούμενος. H απληστία, το ιδιωτικό απέναντι στο δημόσιο συμφέρον, το κέρδος εις βάρος της ανθρώπινης ζωής, είναι οι βασικοί άξονες του έργου του Μίλλερ, που μετά από μια σειρά αλλεπάλληλων γεγονότων και αποκαλύψεων οδηγούν σε τραγωδία…Ο Γιώργος Γάλλος, η Άννα Μάσχα, ο Κωνσταντίνος Μπιμπής και η Λίλα Μπακλέση στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Μαζί τους οι πρωτοεμφανιζόμενοι Άννα Λουιζίδη και Δημήτρης Σέρφας.
Κερδίστε προσκλήσεις

Φωτογραφία: Ελίνα Γιουνανλή

Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης επιλέγοντας πάντα, πολύ προσεκτικά, σημαντικά έργα από τη σύγχρονη δραματουργία, παρουσιάζει για 2η χρονιά στο θέατρο Μουσούρη ένα έργο, που μιλά με διαύγεια, χιούμορ, τρυφερότητα και βαθιά αγάπη για «τη ζωή, όπως προσπαθούμε να τη ζήσουμε». Πρόκειται για το «The Humans» – το συναρπαστικό, βραβευμένο με Tony Award, θεατρικό έργο του Stephen Karam (Στίβεν Κάραμ), που έχει αποσπάσει διθυραμβικά σχόλια από κοινό και κριτικούς όπου έχει παιχτεί. Με ένα σύνολο εξαιρετικών πρωταγωνιστών επί σκηνής (Λάζαρος Γεωργακόπουλος, Θέμις Μπαζάκα, Κωνσταντίνος Ασπιώτης, Μαρία Πετεβή, Ειρήνη Μακρή, Ξένια Καλογεροπούλου) σε μετάφραση και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, το «The Humans» προσφέρει μια σπάνια ματιά στη συλλογική ανθρώπινη ψυχή. Γραμμένη με ένα φρέσκο μείγμα ντοκιμαντερίστικου νατουραλισμού και θεατρικής τόλμης, η τραγικωμωδία του Stephen Karam αποτυπώνει την ουσία της ανθρώπινης κατάστασης με ακρίβεια, συμπόνια και απαράμιλλη αυθεντικότητα. Το έργο ξετυλίγει το κουβάρι της ζωής της οικογένειας Μπλέικ, κατά τη διάρκεια ενός μόνο απογεύματος, προσκαλώντας το κοινό να παρακολουθήσει από κοντά τις αγωνίες, τα όνειρα και τους ανομολόγητους φόβους τους.
Κερδίστε προσκλήσεις

Φωτογραφία: Ελίνα Γιουνανλή

Το «Demons», το συνταρακτικό δράμα του Λαρς Νόρεν, ανεβαίνει στο Θέατρο Τζένη Καρέζη σε σκηνοθεσία Χρήστου Σουγάρη, με τον Ιωάννη Παπαζήση, την Ιωάννα Παππά, τον Γιάννη Κουκουράκη και την Μαρίζα Τσάρη. Την παραμονή μιας κηδείας, δύο ζευγάρια συναντιούνται για «χαλαρό» ποτό, σε ένα υπέροχο αστικό loft της Στοκχόλμης. Καθώς η νύχτα εξελίσσεται και υπό την επήρεια του αλκοόλ, οι χαρακτήρες αρχίζουν να προβάλλουν τις απογοητεύσεις για τη ζωή τους, δοκιμάζοντας σταδιακά όλο και πιο σουρεαλιστικά και μοχθηρά κοινωνικά παιχνίδια, με αποτέλεσμα τις μεταξύ τους συγκρούσεις και τη ρήξη με τους προσωπικούς τους δαίμονες. To «Demons» είναι ένα γκροτέσκο, συγκρουσιακό και προκλητικό έργο που σταδιακά κορυφώνεται και αγγίζοντας πιο σκοτεινά εδάφη, για να δοκιμάσει το χιούμορ και την ειλικρίνειά μας.
Κερδίστε προσκλήσεις

Φωτογραφία: Αθηνά Λιάσκου

Ο θεατρικός μονόλογος του Νταβίντ Λελαί-Ελό, «Όταν μεγαλώσω, θα γίνω Νάνα Μούσχουρη», σε ερμηνεία του Μάνου Καρατζογιάννη και σκηνοθεσία του Ελισσαίου Βλάχου, παρουσιάζεται στο Θέατρο Σταθμός. Ο Μιλού, ένας Γάλλος που μεγαλώνει σε μια επαρχιακή πόλη τη δεκαετία του ’80, ανέκαθεν διέφερε από τους συνομηλίκους του. Στα οκτώ του τρελαινόταν να μεταμφιέζεται σε πριγκίπισσα και να παριστάνει τη βασίλισσα της Αιγύπτου, ενώ απεχθανόταν τα παιχνίδια με τη μπάλα και καθετί αγορίστικο. Στα δεκατέσσερα, ακούγοντας στην τηλεόραση τη φωνή της Νάνας Μούσχουρη αποφασίζει: «Θα γίνω Νάνα Μούσχουρη!». Η αληθινή ιστορία του συγγραφέα Νταβίντ Λελαί-Ελό, ειπωμένη με ειλικρίνεια, χιούμορ και ανθρώπινη ζεστασιά, ξεδιπλώνεται σ’ έναν γοητευτικό μονόλογο, ενώ μέσα από το έργο ανασυντίθεται η εικόνα της Ελληνίδας καλλιτέχνιδας με τη διεθνή ακτινοβολία, της οποίας η μουσική διαδρομή, εκτός από αξιοθαύμαστο καλλιτεχνικό επίτευγμα, έχει αποτελέσει όχημα προβολής της ελληνικότητας σε όλο τον κόσμο.
Κερδίστε προσκλήσεις

Φωτογραφία: Ελίνα Γιουνανλή

Το αριστούργημα του σπουδαίου δραματουργού, συγγραφέα και ποιητή Μπέρτολτ Μπρεχτ, «Η Μάνα Κουράγιο και τα παιδιά της», παρουσιάζεται στην Κεντρική Σκηνή του κτηρίου Τσίλλερ, σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού, με την Μπέτυ Αρβανίτη στπον πρωταγωνιστικό ρόλο. Ένα έργο βαθιά αντιπολεμικό αλλά ταυτόχρονα εξόχως παραβολικό για τον αγώνα για επιβίωση, για την πιο τραγική απώλεια –αυτή που συνιστά ο θάνατος των παιδιών– και το πάντοτε ακριβό τίμημα του κέρδους. Η «Μάνα Κουράγιο και τα παιδιά της» γράφτηκε στη Σκανδιναβία το 1938-1939. Βασίζεται στη βιογραφία της αρχιαπατεώνισσας και τυχοδιώκτριας Κουράσσε (1669), μέρος του ογκώδους μυθιστορήματος Σιμπλίκιος Σιμπλικίσιμος του Χανς Γιάκοπ Κριστόφελ φον Γκρίμελσχάουζεν, που περιγράφει τον κόσμο της εξαπάτησης και της περιπλάνησης σε καιρούς πολέμου. Θέλοντας να παρουσιάσει «την κοινωνία ως ικανή να αλλάξει», όπως ο ίδιος υπογραμμίζει, ο Γερμανός συγγραφέας περιγράφει συμβάντα που διαδραματίζονται κατά τη διάρκεια του Τριακονταετούς Πολέμου στην Ευρώπη ως κραυγή αγωνίας για τον επερχόμενο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, που ξέσπασε έναν μόλις χρόνο αργότερα. Παρά την προφανή αντιπολεμική του διάσταση και το σαφές του μήνυμα για τα δεινά που φέρει ο καπιταλισμός, «το έργο του Μπρεχτ αποφεύγει το κήρυγμα, γι’ αυτό γίνεται πιο δυνατό!», όπως αναφωνεί με ενθουσιασμό ο Ρολάν Μπαρτ στην πρεμιέρα του έργου στο Παρίσι.
Κερδίστε προσκλήσεις

Φωτογραφία: Δομνίκη Μητροπούλου

O Μιχάλης Πανάδης με τη φρέσκια σκηνοθετική του ματιά σκηνοθετεί την Κόρα Καρβούνη και τον Χρήστο Κοντογεώργη στο «John» της βραβευμένης με Πούλιτζερ Annie Baker. Ένα μικρό πανδοχείο με «βούληση». Μια πρόσχαρη ξενοδόχος και η τυφλή φίλη της με το σκοτεινό παρελθόν. Ένα ζευγάρι που αντιμετωπίζει προβλήματα στη σχέση του και παλεύει να μείνει μαζί, ενώ κάνει tour σε μνημεία πολέμου. Παιδικά τραύματα, λατινικά ξόρκια, λίστες πουλιών, πλάσματα του Lovecraft, το άγρυπνο σύμπαν που παρακολουθεί, φαντάσματα και υπερφυσική δραστηριότητα, νεοπλατωνισμός, μια θυμωμένη κούκλα, δυσπιστία και απιστία. Ένα σκηνικό γεμάτο ένταση και μυστήριο, όπου κάθε λεπτομέρεια έχει σημασία. Χαρακτήρες πολύπλοκοι και βαθιά ανθρώπινοι, διάλογοι γεμάτοι υπονοούμενα και μία σιωπή εκκωφαντική. Η παράσταση «John» μας προσκαλεί να εξερευνήσουμε τις λεπτές αποχρώσεις των σχέσεων και της ανθρώπινης φύσης, καθώς εξετάζει θέματα όπως η μοναξιά, η απώλεια, και οι αδιόρατες δυνάμεις που επηρεάζουν την ανθρώπινη ύπαρξη. Στην παράσταση πρωταγωνιστούν, επίσης, η Γιούλη Τσαγκαράκη και η Καλλιόπη Παναγιωτίδου.
Κερδίστε προσκλήσεις

Φωτογραφία: Πηνελόπη Γερασίμου

Τι σε κάνει να αναπνέεις; Τι σου στερεί τον αέρα; Σε τι πιστεύεις; Σε τι ορκίζεσαι; Το «Οξυγόνο» του Ιβάν Βιριπάγιεφ, παρουσιάζεται ως αντίδοτο στην «ψυχοπολιτική ασφυξία» της Generation Z. Υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Γιώργου Κουτλή, ένας θίασος 25 ατόμων, εκπρόσωποι αυτής της γενιάς, μάς προσκαλούν, στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, για μια spiritual rave εμπειρία. Έργο-μανιφέστο της γενιάς των 00s, το Οξυγόνο (2002) γράφτηκε ως θεατρική πρόζα ειπωμένη από δύο πρόσωπα –ένα κορίτσι κι ένα αγόρι με το ίδιο όνομα–, συνοδεία live dj-set. Η παράσταση, δομημένη σε δέκα κεφάλαια, σαν μια μεταγραφή των Δέκα Εντολών, σαν μια νέα Καινή Διαθήκη, εκκινεί από το ανάποδο του «Ου φονεύσεις», καταλήγει σε μια βιβλική Αποκάλυψη, ενώ τη διατρέχει το εναγώνιο ερώτημα «τι είναι για σένα οξυγόνο;». Είκοσι χρόνια μετά, ο δημοφιλής Έλληνας σκηνοθέτης Γιώργος Κουτλής μεταγράφει το έργο στο σήμερα, σαν έναν αναστοχασμό μιας ολόκληρης γενιάς, μετατρέποντας την Κεντρική Σκηνή της Στέγης σε «αρένα» ενός rave party, με τους DJs Reign of Time στα decks, live video art κι έναν νεανικό θίασο, o οποίος, σαν μεταδραματικός Χορός, αποζητά, με τους όρους μιας βλάσφημης ποιητικής, το αντίδοτο στην ψυχοπολιτική ασφυξία των καιρών μας. Αυτοί οι νέοι δημιουργοί γίνονται ο καθρέφτης ολόκληρης της γενιάς τους και, μαζί, η εικόνα των προβληματισμών και των πόθων κάθε ανθρώπου που δεν σταματά να αγωνιά και να ελπίζει.
Κερδίστε προσκλήσεις

Στην Άσπρη Αίθουσα του Θεάτρου Δίπυλον, η Θεοδώρα Τζήμου, στον ρόλο της καθηγήτριας οδηγεί, και οδηγείται από, μια ομάδα νέων και ταλαντούχων ηθοποιών, στην παράσταση της Ζωής Χατζηαντωνίου, με τίτλο «Η Μέρα της Φούστας», βασισμένη στο ομότιτλο έργο του Ζ.Π. Λίλιενφελντ. Η Σόνια, καθηγήτρια λογοτεχνίας σε ένα δημόσιο λύκειο με παραβατικούς μαθητές, στοχοποιείται γιατί δε συμμορφώνεται με τις υποδείξεις του Διευθυντή προς τις καθηγήτριες και τις μαθήτριες να μην προσέρχονται στο σχολείο φορώντας φούστα. Ένα πρωί κατά τη διάρκεια του μαθήματος ένα τυχαίο συμβάν θέτει σε κίνηση μια χιονοστιβάδα απρόβλεπτων εξελίξεων. Η Σόνια, σε κατάσταση ακραίας σύγχυσης – ή ακραίας διαύγειας του μυαλού, κρατά ομήρους τους μαθητές της τάξης και τους κάνει μάθημα θεάτρου διά της βίας. Η κατάσταση ξεφεύγει από τον έλεγχό της καταλήγοντας σε ένα μεταδραματικό φινάλε. Το έργο, σαν ένα ψυχολογικό θρίλερ με δομή αρχαίου δράματος και στοιχεία επικού θεάτρου, εκτυλίσσεται μέσα από μια σειρά κωμικοτραγικών επεισοδίων όπου οι ρόλοι θυτών και θυμάτων εναλλάσονται διαρκώς γεννώντας ερωτήματα που αφορούν τη δύναμη της βίας και τη διαχείριση της ανθρώπινης ελευθερίας.
Κερδίστε προσκλήσεις

@Marilena Anastasiadou

Ο σπουδαίος και πολυβραβευμένος Ιταλός σκηνοθέτης Antonio Latella έρχεται για πρώτη φορά στο Θέατρο Τέχνης για να σκηνοθετήσει ένα καστ Ελλήνων ηθοποιών, σε ένα κορυφαίο έργο του διεθνούς δραματολογίου. Ο λόγος για τον «Γυάλινο κόσμο», το εμβληματικό έργο του Τενεσί Ουίλιαμς που γράφτηκε το 1944 και αποτέλεσε την πρώτη του μεγάλη θεατρική επιτυχία. Για τον Antonio Latella θεμελιώδες είναι το ζήτημα της μνήμης: τι είναι ιστορική και τι ατομική μνήμη, η οποία συχνά δεν είναι παρά μια ανάμνηση. Στον «Γυάλινο κόσμο» η δράση ξεκινάει με τις αναμνήσεις ενός γιου. Ένας γιος που επιστρέφει στον τόπο από όπου κάποτε έφυγε, για να μπορέσει να ξαναπεράσει τις τελευταίες μέρες του μαζί με την οικογένειά του. Το τι είναι αληθινό και τι αλλοιωμένο από τη μνήμη του δεν είμαστε σε θέση να το ξέρουμε, αλλά ούτε είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε εάν τα γεγονότα όντως εκτυλίχθηκαν όπως τα θυμάται και όπως μας τα αφηγείται εκείνος. Αυτό είναι και το πραγματικό μυστήριο αυτού του σπουδαίου και συγκινητικού έργου όπου το θέμα της διαφάνειας γίνεται θέμα αναζήτησης. Ο «Γυάλινος Κόσμος» είναι η πρώτη του σκηνοθεσία του Latella στην Ελλάδα, που πραγματοποιείται χάρη στη συνάντησή του με την ηθοποιό Μαρία Καλλιμάνη, η οποία ερμηνεύει τον κεντρικό ρόλο της Αμάντα.
Κερδίστε προσκλήσεις

Φωτογραφία: Ελίνα Γιουνανλή

Το «Μεμοράντουμ» του Βάτσλαβ Χάβελ, ένα πολιτικό σχόλιο για την παραφροσύνη της δημόσιας διοίκησης και της κεντρικής εξουσίας, παρουσιάζει η ομάδα The Young Quill, στο Θέατρο Μπέλλος, σε σκηνοθεσία Αικατερίνης Παπαγεωργίου. Η παράσταση αναδεικνύει την πιο κωμική, γελοία αλλά και τρομακτική πλευρά του συστήματος. Μια φάρσα που γίνεται πραγματικός εφιάλτης θα αποδείξει ότι στο τέλος χάνει ο μόνος που δεν φταίει. Τίθενται καίρια ερωτήματα γύρω από τη σχέση του ανθρώπου με το κράτος, την επικαιρότητα, τη δημόσια διοίκηση, τη γραφειοκρατία, τις επιβεβλημένες συνθήκες και τις καθεστωτικές αρχές. Το «Μεμοράντουμ» είναι ένα αλληγορικό και απόλυτα επίκαιρο κοινωνικοπολιτικό έργο, μολονότι γράφτηκε ως σχόλιο κατά του σοβιετικού καθεστώτος της Τσεχοσλοβακίας και στην Ελλάδα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τη δεκαετία του ’70, ως σχόλιο κατά της Χούντας των Συνταγματαρχών. Μπορεί κανείς να επιβιώσει αν δεν αφομοιωθεί από το σύστημα;
Κερδίστε προσκλήσεις

Το θεατρικό ισπανικό έργο της Μάρτα Μπαρτσελό, με τον ελληνικό τίτλο «Μαμά Μου!», παρουσιάζεται, στο Θέατρο Μουσούρη, σε σκηνοθεσία Νίκου Καραγεώργου. Πόσο εφικτό θα ήταν να «ενοικιάσεις» μια μάνα; «Ζητείται κόρη» ή «Ενοικιάζεται μάνα»! Θα μπορούσε να υπάρξει μια τέτοια αγγελία; Θα μπορούσε ποτέ να γίνει μια ιδιωτική συμφωνία ή ακόμα κι ένα επίσημο συμβόλαιο, ώστε δυο γυναίκες -άγνωστες μεταξύ τους- να αποκτήσουν τη σχέση μητέρας και κόρης; Θα ήταν ηθικό και νόμιμο να πληρώνει μια «κόρη» μια άγνωστη γυναίκα, μόνο και μόνο για να υποδυθεί τη «μάνα» της; Η συμφωνία υπήρξε. Το συμβόλαιο έγινε… Πέρα από τα κοινωνικά στερεότυπα ή μη, το συγκεκριμένο έργο αποτελεί έναν ύμνο στην αγάπη άνευ «όρων». Η Σοφία Βογιατζάκη ερμηνεύει τον σπουδαίο ρόλο της μάνας, ενώ η Νίκη Λάμη ενσαρκώνει τον ανατρεπτικό ρόλο της κόρης.
Κερδίστε προσκλήσεις

Φωτογραφία: Πάτροκλος Σκαφιδας

Το «Περιμένοντας τον Γκοντό», ένα από τα γνωστότερα και επιδραστικότερα έργα της παγκόσμιας δραματουργίας, παρουσιάζεται στο Θέατρο Πόρτα. Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί το αριστούργημα του Σάμιουελ Μπέκετ, αναδεικνύοντας το τραγικωμικό του σύμπαν και επιχειρώντας ταυτόχρονα μία ανάγνωση ακριβείας που ακουμπά όσο ποτέ στις μέρες μας. Για τους περισσότερους το έργο δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, καθώς η φήμη του είναι δεδομένη ακόμα και σε αυτούς που δεν το έχουν δει ποτέ επί σκηνής. Στην διανομή συναντάμε κατ’ αποκλειστικότητα νέους σε ηλικία ερμηνευτές, σε αντίθεση με τη συνήθη πρακτική του να ανατίθενται οι δύο τουλάχιστον κεντρικοί ρόλοι σε μεγαλύτερους σε ηλικία ηθοποιούς. Έτσι, η διανομή εξ’ αρχής αποτελεί ένα σχόλιο για τα αδιέξοδα της νέας γενιάς, που στην εποχή μας βρίσκει τον εαυτό της καθηλωμένο από τις καταστάσεις, πριν καν ξεκινήσει την πορεία της…
Κερδίστε προσκλήσεις

Φωτογραφία: Πάτροκλος Σκαφιδας

Το Σύγχρονο Θέατρο παρουσιάζει ένα από τα πιο σημαντικά έργα της σύγχρονης παγκόσμιας δραματουργίας, «O Πουπουλένιος» (The Pillowman), του αγαπημένου συγγραφέα του ελληνικού κοινού Μάρτιν ΜακΝτόνα σε σκηνοθεσία του Νικορέστη Χανιωτάκη. Ένας συγγραφέας που ζει σε ένα κράτος με αυταρχικό καθεστώς, ανακρίνεται για το φρικιαστικό περιεχόμενο των διηγημάτων του και τις ομοιότητές τους με μια σειρά από ανεξιχνίαστες παιδοκτονίες που συμβαίνουν στην πόλη. Ο κόσμος της φαντασίας μπλέκεται με τον πραγματικό κόσμο, δημιουργώντας ένα σύμπαν όπου όλα είναι πιθανά και απίθανα. Τους ρόλους του έργου ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Αργύρης Αγγέλου, Νίκος Πουρσανίδης, Γεράσιμος Σκαφίδας, Αλέκος Συσσοβίτης.
Κερδίστε προσκλήσεις

Φωτογραφίες: Χρήστος Συμεωνίδης

«Η Κόρη του λοχαγού», ένα από τα πρώτα αριστουργήματα της ρωσικής λογοτεχνίας του Αλεξάντρ Σεργκέγιεβιτς Πούσκιν, ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στο Σύγχρονο θέατρο, σε θεατρική διασκευή και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Ασπιώτη. Το έργο παρακολουθεί την ιστορία του Πιοτρ Αντρέγιεβιτς Γκρινιόφ από τη στιγμή της ενηλικίωσης του. Ο ήρωας θα διανύσει μια μακρά διαδρομή ανάμεσα στον έρωτα και τον πόλεμο, με στόχο την τελική κατάκτηση της γαλήνης. Μια διαδρομή, με συγκλονιστικά περιστατικά, γεμάτη από συμπτώσεις της ζωής και τρομερές ανατροπές. Μία υπέροχη ιστορία που διαδραματίζεται στις ρωσικές στέπες, ξεκίνησε ως μια ιστορική καταγραφή της αγροτικής λαϊκής εξέγερσης του 1773 και εξελίχθηκε σε έναν ύμνο για τον έρωτα, τη φιλία, τα υψηλά ιδανικά και την αξία της ηθικής.
Κερδίστε προσκλήσεις

Φωτογραφία: Χρήστος Συμεωνίδης

Ένα από τα πλέον συζητημένα θεατρικά έργα των τελευταίων ετών, η «Αμφιβολία» του John Patrick Shanley, ανεβαίνει στο Θέατρο Δημήτρης Χορν σε σκηνοθεσία του Γιώργου Παπαγεωργίου. Η αδελφή Αλοίσιους (Φιλαρέτη Κομνηνού) κατηγορεί τον πατέρα Φλυν για σεξουαλική παρενόχληση προς έναν 12χρονο, μαύρο μαθητή στο καθολικό σχολείο που διευθύνει η ίδια. Ο πατέρας Φλυν υπερασπίζεται τον εαυτό του και τις πράξεις του. Ισχυρίζεται πως επιθυμία του είναι η εκκλησία του Θεού να είναι ανοικτή σε όλο τον κόσμο και το εκπαιδευτικό σύστημα να γίνει πιο προοδευτικό. Η αδελφή Αλοίσιους σέβεται και τηρεί την παράδοση, είναι πειθαρχημένη, προστατευτική προς τους μαθητές του σχολείου της και άκρως συντηρητική.  Απεχθάνεται τους νεωτερισμούς επίσης. Αυτές οι αρχές και οι βεβαιότητες κατευθύνουν τις σκέψεις και τις πράξεις της. Το ίδιο και η βαθιά πίστη της στην Καθολική Εκκλησία, εκεί που υπακούει πολλά χρόνια τώρα. Κι αν κάποια στιγμή αποδειχθεί ότι η κρίση της δεν είναι σωστή; Κι αν όλα όσα πίστευε μέχρι σήμερα αποδειχθούν ψεύτικα;
Κερδίστε προσκλήσεις

Φωτογραφία: Πάτροκλος Σκαφιδας

Για πρώτη φορά παρουσιάζεται στην Ελλάδα, το καινούργιο έργο του Μάριους φον Μάγενμπουργκ, «Νάχτλαντ» (Nachtland), στο θέατρο Αποθήκη. Την σκηνοθεσία υπογράφει ο Νικορέστης Χανιωτάκης. Σήμερα, κάπου στην Γερμανία. Δύο αδέρφια, η Νίκολα κι ο Φιλίπ τσακώνονται καθώς καθαρίζουν το σπίτι του νεκρού πατέρα τους. Μόλις βρίσκουν έναν παλιό πίνακα στη σοφίτα με την υπογραφή του καλλιτέχνη «Α. Χίτλερ» (!) τα πράγματα ζορίζουν… Η Νίκολα θέλει να τον πουλήσει, ο Φιλίπ θέλει να τον κρατήσει κι η σύζυγός του, Τζούντιθ, θέλει να τον κάψει. Η κατάσταση δεν θα αργήσει να βγει εκτός ελέγχου… Το «Νάχτλαντ» είναι μία καυστική σάτιρα για τις σύγχρονες σχέσεις (ερωτικές, συγγενικές), το χρήμα, την τέχνη, τον φασισμό, την άνοδο της νέας δεξιάς και τις αντιλήψεις που έχουμε καταχωνιασμένες βαθιά στο υποσυνείδητό μας. *Η λέξη «Nachtland» είναι μία «κατασκευασμένη» γερμανική λέξη, που δηλώνει τον τόπο που βασιλεύει το αιώνιο σκοτάδι.
Κερδίστε προσκλήσεις

Φωτογραφία: Κωνσταντίνος Ρήγος

Το γεμάτο ευαισθησία διήγημα της Άννι Πρου για την περίπλοκη αγάπη ανάμεσα σε δύο καουμπόηδες που κράτησε μια ζωή, έγινε παγκοσμίως γνωστό από την ομώνυμη κλασική πλέον κινηματογραφική ταινία και ακολούθησε η θεατρική διασκευή του Άσλεϊ Ρόμπινσον, ανεβαίνει στη σκηνή για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Οι εικοσάχρονοι Ένις ντελ Μαρ και Τζακ Τουίστ γνωρίζονται μέσα σε ένα γραφείο εύρεσης εργασίας, όταν πιάνουν εποχική δουλειά ως βοσκοί στα άγρια βουνά του Γουαϊόμινγκ. Μέσα στην απομόνωση του τοπίου, στα βοσκοτόπια και τις κορυφές όπου το καλοκαίρι δεν φτάνει ποτέ, τα δυο αγόρια αναπτύσσουν μια βαθιά και απροσδόκητη σύνδεση. Η σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Ρήγου συλλαμβάνει την ωμή και οικεία ουσία της πρωτότυπης ιστορίας, μεταφέροντας ατόφιο το βίωμα του Ένις ντελ Μαρ και του Τζακ Τουίστ μέσα στην απαγορευμένη αγάπη και τους κοινωνικούς περιορισμούς. Ο Δημήτρης Καπουράνης και ο Μιχαήλ Ταμπακάκης στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. *Η παράσταση περιέχει σκηνές σεξ – γυμνό. Κατάλληλη για άνω των 15 ετών.
Κερδίστε προσκλήσεις

Φωτογραφία: Πάτροκλος Σκαφιδας

Ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος παρουσιάζει, στην Κεντρική Σκηνή του Θεάτρου του Νέου, το έργο της Βορειοϊρλανδής συγγραφέως Μέγκαν Τάϊλερ με τίτλο «Ο τρόμος του κροκόδειλου». Πρόκειται για μια σουρεαλιστική μαύρη κωμωδία εκδίκησης, φτιαγμένη με τα υλικά ενός δράματος, που βάζει στο στόχαστρο την πατριαρχία, ενώ ταυτόχρονα είναι ένας ύμνος στους γυναικείους δεσμούς. Βρισκόμαστε στη Βόρεια Ιρλανδία το 1989, εποχή συγκρούσεων με τον βρετανικό στρατό. Η θεοσεβούμενη Αλάννα κρατάει το σπίτι καθαρό, τρίβοντας σχολαστικά τον νεροχύτη με οδοντόβουρτσα και κρύβοντας τις αμαρτίες της –τσιγάρα και πατατάκια– μακριά από αδιάκριτα μάτια. Σπάζοντας το τζάμι της κουζίνας, εισβάλλει μέσα στο σπίτι η αδερφή της Φιάννα, που λείπει χρόνια, έχοντας καταδικαστεί σε φυλάκιση για εμπρησμό, που στοίχισε τη ζωή της μητέρας τους. Άκουσε πως ο κακοποιητικός πατέρας τους πέθανε, όμως δεν είναι αλήθεια. Ο τύραννος κοιμάται πάνω, ο κροκόδειλος που ήρθε η στιγμή να αντιμετωπίσουν…
Κερδίστε προσκλήσεις

Φωτογραφία: Κική Παπαδοπούλου

Η ομάδα ΠΥΡ επανασυστήνει στο κοινό το εμβληματικό έργο της ρώσικης και παγκόσμιας λογοτεχνίας «Άννα Καρένινα» μέσα από μία πρωτότυπη μεταφορά στο σήμερα. Μία γυναίκα κι ένας άνδρας, η Άννα και ο Λέβιν, σε δύο παράλληλες ιστορίες αναζητούν το νόημα της ύπαρξής τους διεκδικώντας με τον δικό τους τρόπο την προσωπική ελευθερία μέσα σε μια ασφυκτικά συμβατική κοινωνία που κατηγοριοποιεί στερεοτυπικά τους ανθρώπους και καταλήγει να συνθλίβει τη φύση τους. Η πορεία του αγώνα τους και τελικά η μοίρα τους θα είναι εντελώς διαφορετικές. Ο Λέων Τολστόι στο κλασικό αυτό αριστούργημα ανατέμνει την σύμβαση του γάμου και της οικογένειας όπως αυτή υπάρχει τον 19ο αιώνα. Αν ωστόσο κάθε μεγάλο έργο είναι προορισμένο να ξεπερνά την εποχή του, τότε οι άλυτες συγκρούσεις του ασυνείδητου, της φύσης, της ψυχής του ανθρώπου με την κοινωνία όπου ζει και την ταυτότητα που αποκτά μέσα σε αυτή, όπως τις φωτίζει ο μεγάλος Ρώσος κλασικός, αποτελούν σήμερα ένα νέο, ζωντανό πεδίο μάχης. Με την «Καρένινα» οι ΠΥΡ δημιουργούν ένα ιδιοσυγκρασιακό εγχείρημα  ειδικά σχεδιασμένο για τρεις ηθοποιούς και για το Θησείον, ένα θέατρο για τις τέχνες.
Κερδίστε προσκλήσεις

Φωτογραφία: Δημήτρης Μαόφης

Το έργο της, βραβευμένης με Νόμπελ, Σβετλάνα Αλεξίεβιτς, «Ο πόλεμος δεν έχει πρόσωπο γυναίκας», παρουσιάζεται, για 2η σεζόν, στο Θέατρο Φούρνος, σε σύλληψη-ερμηνεία Κάτιας Γέρου και Ναταλίας Γεωργοσοπούλου. Δύο γυναικείες φιγούρες στη σκηνή καταθέτουν ένα σύγχρονο μαρτυρολόγιο για τη συμμετοχή της σοβιετικής γυναίκας στον Β’ παγκόσμιο πόλεμο. Αφηγούνται την τραγική ιστορία της θηλυκότητας μέσα στα πεδία των μαχών, δημιουργώντας ένα τοπίο μνήμης, όπου συνδέονται το παρόν με το παρελθόν, το πραγματικό με το ονειρικό. Ο σκηνικός χρόνος, γεμάτος ρωγμές και ρήγματα, δημιουργεί τον τόπο όπου ανασαίνει η ανθρώπινη ψυχή. Οι δύο θηλυκές φιγούρες αποκαλύπτουν προσωπικά βιώματα γεμάτα συγκρούσεις και αντιφάσεις και την ίδια στιγμή φωτίζουν το ανείπωτο βάθος των συναισθημάτων τους, των απόκρυφων επιθυμιών και των ονείρων τους. Μεταξύ έρωτα και πολέμου, μνήμης και ιστορίας, οργής και χιούμορ, οι γυναίκες αυτές επαναδιεκδικούν τις ζωές τους, τα σώματά τους, τα συναισθήματά τους, τους εαυτούς τους. Κατά τη διάρκεια της παράστασης η σκηνή μετατρέπεται σε χώρο εξέγερσης του ανθρώπινου πάθους απέναντι σε κάθε μορφή καταπίεσης.
Κερδίστε προσκλήσεις

Φωτογραφία: Αναστασία Γιαννάκη

Το ευρηματικό, σατιρικό διήγημα του Άντον Τσέχωφ, «Το Τυχερό Λαχείο» παρουσιάζεται στο Θέατρο 104, με τη σύγχρονη ματιά της Λουκίας Ανάγνου, η οποία υπογράφει τη διασκευή και τη σκηνοθεσία. Ο Ιβάν Ντμίτριτς, ένας μετρημένος μικροαστός, με ετήσια οικογενειακά έξοδα που δεν ξεπερνούν τα διακόσια ρούβλια, είναι πολύ ευχαριστημένος με τη ζωή του. Η Μάσιπ Ντμίτριτς, μία εγκρατής μικροαστή που έχει στην κατοχή της ένα μικρό παντοπωλείο, είναι πολύ ευχαριστημένη με τη ζωή της. Οι δυο τους, από το υστέρημά τους, ανανεώνουν εβδομαδιαία το λαχείο. Τι θα γινόταν όμως εάν κέρδιζαν;
Κερδίστε προσκλήσεις

«Το πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος», ο καταιγιστικός μονόλογος του Ζουζέπ Μαρία Μιρό έχει επιστρέψει για ακόμη μια σεζόν στο Θέατρο Θησείον, σε σκηνοθεσία Ζωής Ξανθοπούλου. Ο Αργύρης Ξάφης πρωταγωνιστεί ερμηνεύοντας και αποκαλύπτοντας όλους τους εμπλεκόμενους χαρακτήρες γύρω από το νεκρό σώμα ενός έφηβου αγοριού και παρουσιάζει ένα συγκλονιστικά αιχμηρό tour-de-force που πραγματεύεται την καταστροφή της ομορφιάς και τα βάθη της ανθρώπινης σεξουαλικότητας και επιθυμίας. Παιδεραστία, ομοφοβία, ένοχα μυστικά, καταπιεσμένες ζωές κι ένα τραγούδι που ξυπνά τις πιο εφιαλτικές αναμνήσεις. Όσα δε λέγονται, οδηγούν στον αφανισμό των ηρώων, πραγματικό και υπαρξιακό. Ζωντανοί- νεκροί βυθισμένοι στους πόθους και στα ένστικτά τους, εγκλωβισμένοι στον καθωσπρεπισμό και σε στερεοτυπικές κατασκευές.
Κερδίστε προσκλήσεις

Φωτογραφία: Αντωνία Κάντα

Μετά την εξαιρετικά επιτυχημένη παρουσίασή της τον Μάιο του 2023, η παράσταση «Ο Γλάρος» του Άντον Τσέχωφ από την Ομάδα Σημείο Μηδέν σε σκηνοθεσία Σάββα Στρούμπου, επανήλθε στο Θέατρο Άττις – Νέος Χώρος.  Για τις ανάγκες της παράστασης δημιουργήθηκε νέα μετάφραση του έργου από τα ρωσικά την οποία υπογράφει ο Δαυίδ Μαλτέζε. Η παράσταση τιμήθηκε από την Ένωση Κριτικών Θεάτρου και Παραστατικών Τεχνών με το Βραβείο Καλύτερης Παράστασης για την καλλιτεχνική περίοδο 2023-2024 καθώς και με το Βραβείο Νέας Ηθοποιού στην Άννα Μαρκά Μπονισέλ. «Ο Γλάρος είναι αινιγματικό έργο ανοιχτής δομής. Οι δημιουργοί χρειάζεται να αναλάβουν το ρίσκο της κατάβασης στις πιο σκοτεινές περιοχές του υλικού, τότε μονάχα μένουν έκθαμβοι από τον πλούτο, τις πολλαπλές διαστάσεις και τη συνθετότητα του έργου του Τσέχωφ. Και πάλι, όμως, η κατάβαση στον πυρήνα του υλικού δεν είναι αρκετή. Το έργο χρειάζεται να “διαβαστεί” με τέτοιον τρόπο που να επιτρέπει ταυτόχρονα το ρίζωμα στον πυρήνα και την αποκάλυψη όλων των εγκάρσιων διαδρομών του κειμένου. Στον Γλάρο ο Τσέχωφ προσκαλεί τους δημιουργούς να συμπορευθούν μαζί του στις κειμενικές ατραπούς και σε όλη τη δαιδαλώδη περιπέτεια εξόρυξης των πολύτιμων μετάλλων του υλικού. Δεν μπορείς παρά να ακούσεις και να ανταποκριθείς θετικά σε αυτό το κάλεσμα», αναφέρει ο Σάββας Στρούμπος.
Κερδίστε προσκλήσεις

Το συγκλονιστικό έργο του Γερμανού συγγραφέα Φέρντιναντ φον Σίραχ, «Terror», έχοντας γνωρίσει τεράστια επιτυχία σε εβδομήντα και πλέον σκηνές στην Ευρώπη και την Αμερική, παρουσιάζεται για τέταρτη σεζόν και δεύτερη χρονιά στο θέατρο Βασιλάκου – Μαριάννα Τόλη, σε σκηνοθεσία Γιώργου Οικονόμου, μετάφραση Ευαγγελίας A. Νάνου και διασκευή Μιρέλλας Παπαοικονόμου, με έναν εξαιρετικό θίασο πρωταγωνιστών. Στις 26 Μαΐου και λίγο μετά τις οχτώ το απόγευμα, ένα αεροπλάνο της Lufthansa ταξιδεύει από το Βερολίνο προς στο Μόναχο με 164 επιβάτες, υπό καθεστώς ομηρίας. Η διαταγή του τρομοκράτη προς τον πιλότο είναι να το ρίξει στο γήπεδο Allianz Arena του Μονάχου, κατά τη διάρκεια του αγώνα Γερμανίας – Αγγλίας, τον οποίο παρακολουθούν 70.000 φίλαθλοι. Η Γερμανική κυβέρνηση ενημερώνεται άμεσα και δύο μαχητικά αεροσκάφη απογειώνονται . Παρακολουθούν την κατάσταση από απόσταση αναπνοής περιμένοντας οδηγίες. Ο νόμος απαγορεύει ρητά στους πιλότους των μαχητικών να καταρρίψουν το πολιτικό αεροσκάφος. Δεν σκοτώνεις αθώους για να προστατέψεις άλλους αθώους. Παραβαίνοντας τις διαταγές όμως ο σμηναγός Λαρς Κοχ το καταρρίπτει για να προστατέψει τους φιλάθλους του γηπέδου. Επικαλείται την αριθμητική διαφορά. Το έργο Terror είναι ένα δικαστικό δράμα όπου οι θεατές ως ένορκοι καλούνται να κρίνουν, να αθωώσουν ή να καταδικάσουν τον Λαρς Κοχ για αυτήν του την πράξη που είχε ως αποτέλεσμα τον βίαιο θάνατο 164 ανθρώπων…
Κερδίστε προσκλήσεις

«Δυο γυναίκες χορεύουν», η βραβευμένη δραματική κομεντί του Ζουζέπ Μαρία ΜπενέτΖουρνέτ κάνει πρεμιέρα, στο Θέατρο Διάνα, σε σκηνοθεσία Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη, με τις Κατιάνα Μπαλανίκα και Ιωάννα Ασημακόπουλου. Μία ηλεκτρισμένη σχέση μιας μοναχικής γυναίκας με τη νεαρή κοπέλα που την φροντίζει θα δημιουργήσει αποκαλύψεις και ανατροπές στις ζωές και των δυο, όταν κληθούν να ανακαλύψουν πόσο θάνατο έχει η ζωή και πόση ζωή έχει ο θάνατος και ενώ φαινομενικά τίποτα δεν τις ενώνει, είναι έτοιμες να «χορέψουν» στον δικό τους ρυθμό… Ένα έργο – ύμνος για τη ζωή και την αγάπη που έχει αποσπάσει παγκοσμίως διθυραμβικές κριτικές και διακρίσεις.
Κερδίστε προσκλήσεις

Φωτογραφίες: Mike Rafail (That Long Black Cloud)

O «Δον Κάρλος» του Φρίντριχ Σίλλερ, του μεγάλου ρομαντικού ποιητή της γερμανικής λογοτεχνίας, σε παραγωγή του ΚΘΒΕ ανεβαίνει στο Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, μέσα από την καινοτόμο οπτική του Γιάννη Χουβαρδά. Έρωτες, ίντριγκες, ψίθυροι, σκιές και φλογισμένα όνειρα μπλέκονται σε ένα δράμα ερωτικό και ταυτόχρονα πολιτικό, ποιητικό και φιλοσοφικό, καθώς μέσα από τη σύνθετη πλοκή αλλά και από τους πολυδιάστατους χαρακτήρες, ο συγγραφέας αναπτύσσει διαλεκτικά τη σύγκρουση μεταξύ απολυταρχικής εξουσίας και ελεύθερης δράσης, αυταρχισμού και ανυπακοής, ηθικής επιταγής και νέων ιδανικών, ιδεαλισμού και πραγματικότητας.
Η παράσταση αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου.
Κερδίστε προσκλήσεις