Η αφοπλιστικά αληθινή Kovacs – Όσα ζήσαμε στο live της

Η Kovacs θα έχει για πάντα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου μιας και ήταν η πρώτη συναυλία που πήγα ποτέ μόνη μου, τότε το 2019, που την είδα για πρώτη φορά ζωντανά. Ήταν απόλυτα απελευθερωτικό και ίσως η κατάλληλη συναυλία για να καταλάβω ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος που να με κρατάει από το να “συναντώ” ακόμα και μόνη μου όποιον καλλιτέχνη θαυμάζω. Από εκείνο το live δεν θα ξεχάσω τη ζεστή ατμόσφαιρα που δημιούργησε η Kovacs με την μπάντα της και την ενέργεια που μετέδιδε από τη σκηνή. Ήθελα, λοιπόν, να επιστρέψω σε ένα live της, να ξαναζήσω όλο αυτό ή βασικά να δω αν θα το ξαναζούσα -spoiler alert, το ξαναέζησα!

Έτσι, σε ένα από τα τελευταία Σαββατόβραδα του 2024, βρέθηκα στο Fuzz Club για να ακούσω ζωντανά την Sharon Kovacs λίγο πριν την κυκλοφορία του τέταρτου άλμπουμ της.

Ντυμένη στα κόκκινα, με ένα styling που θύμιζε αρλεκίνο, με ένα μαύρο σακάκι κι έναν μαύρο κορσέ αλλά και με το χαρακτηριστικό clown makeup που έχει υιοθετήσει τώρα τελευταία, η Kovacs πήρε τη θέση της πίσω από το μικρόφωνο, τα φώτα χαμήλωσαν και τραγούδησε το πρώτο τραγούδι της βραδιάς, το “Bang Bang”. Λες και δεν ήθελε να χάσει χρόνο με χαιρετούρες και πολλά λόγια -της είναι αρκετά γνώριμο άλλωστε πια το ελληνικό κοινό- είπε απανωτά το “Cheap Smell”, το “Wolf in Cheap Clothes” και το “The Devil You Know”.

Η Kovacs κατέλαβε την σκηνή του Fuzz Club με ένα λουκ που θύμιζε αρλεκίνο. Φωτογράφος: Γιώργος Κρίκος

Το κοινό χόρευε και τραγουδούσε στα περισσότερα. Κάπου εκεί, πριν το επόμενο τραγούδι ήταν που μας πρωτοείπε κάτι σε “έλα μ@λακίες… με την καλή έννοια”, που το συνηθίζει να το λέει και προκαλεί πάντα γέλιο και χαλαρώνει τους τόνους. Ακολούθησε το καινούργιο της τραγούδι “Mycose” αλλά κι ένα ακόμη καινούργιο και ακυκλοφόρητο τραγούδι, που όπως είπε το βρήκε όμορφο να το μοιραστεί μαζί μας. Ο τίτλος του είναι “Leave the Sun Behind” και περιμένω τη στιγμή που θα μπορέσω να το ξανακούσω.

Την προηγούμενη φορά που την είχα δει ζωντανά είχε μια πιο δωρική σκηνική παρουσία. Ως δημιουργικό και ανήσυχο πνεύμα, πέντε χρόνια μετά δεν θα μπορούσε να είναι η ίδια (όχι πως και τις δύο φορές δεν ήταν επιβλητική). Με αυτό το λουκ του αρλεκίνου, η ίδια έχει υιοθετήσει και μια πιο σκανταλιάρικη παρουσία πάνω στη σκηνή. Χόρευε από άκρη σ’ άκρη κι έκανε διάφορες γκριμάτσες. Ήταν απολαυστική να την βλέπεις -πέρα από το να την ακούς. Στο “Tutti Frutti”, για παράδειγμα”, τέλειωσε το τραγούδι με έναν υποτιθέμενο εμετό λέγοντας “όχι ακόμη, ίσως αργότερα σήμερα το βράδυ”. Άλλες φορές έπεφτε στο πάτωμα ή όταν έβγαλε το παντελόνι κι έμεινε με το κορμάκι και το καλσόν της, είπε ένα “Ουπς!”. Ένιωθε απόλυτα ο εαυτός της και πλήρως ελεύθερη να δράσει αυθόρμητα. Αυτό εξέπεμπε…

Η Kovacs υιοθέτησε μια πιο σκανταλιάρικη παρουσία πάνω στη σκηνή. Φωτογράφος: Γιώργος Κρίκος

Αλλά μέσα σε όλη αυτή την παιχνιδιάρικη διάθεση, δεν αμελούσε τις πιο ευάλωτες συναισθηματικά στιγμές, όπου βουτούσε θαρραλέα στην ερμηνεία και έφευγε από τον ρόλο που είχε επιλέξει. Τέτοιες στιγμές όπως στο “Fragile” με ένα μονάχα φως πάνω της, με έκαναν να ανατριχιάσω και, σίγουρα, πολύ κόσμο γύρω μου.

Κovacs. Φωτογράφος: Γιώργος Κρίκος

Παρόλο που όλοι ήταν υπέροχοι, ξεχώρισα την τρομπέτα που σε κάθε σόλο έδινε άλλη πνοή στο τραγούδι και του προσέδιδε αυτό το πιο τζαζ ύφος. Το ίδιο ύφος που είχε και η Kovacs όταν έκανε πιο αυτοσχεδιαστικά πράγματα με τη φωνή της.

Στην τρομπέτα ο Jan Dekker. Φωτογράφος: Γιώργος Κρίκος

Το πολύ ενδιαφέρον στη βραδιά ήταν οι ζωντανές εκτελέσεις των τραγουδιών που, όσο κι αν πατούσαν στο γνωστό, ηχογραφημένο, κάπου μπορεί να έκρυβαν ένα τουίστ. Να έδιναν περισσότερη ένταση σε ένα συγκεκριμένο μουσικό όργανο ή σε ένα μικρό σημείο του κομματιού ή και στο πόσο η ίδια η Kovacs αποφάσιζε να τα αλλάξει τραγουδώντας, πού να είναι πιο εγκρατής και πού να ξεδιπλώνει όλο το μεγαλείο της φωνής της. Κι αυτό στα αυτιά μου τους κάνει όλους εξαιρετικούς μουσικούς.

Τραγούδια όπως το “Diggin'” ή το “Freedom” χάρηκα που τα άκουσα ζωντανά με τον τρόπο που τα άκουσα και που είχαν μια μοναδικότητα. Ενδιαφέρον είχε και όταν είπε το “I’ve Seen That Face Before” της Grace Jones, σε μια εντελώς δική τους εκτέλεση, απόλυτα ταιριαστή στο ύφος της Kovacs.

Δεν γινόταν να μη πει το τραγούδι που την ανέδειξε στην χώρα μας. Όλοι τραγουδήσαμε  τους στίχους “My love, diamond rings and Chevrolets. My love, aces high and cigarettes”. Όμως, πιστεύω το έχουμε “ξεπεράσει” πια κι έχουμε γίνει θαυμαστές με τα όλα μας, όχι μόνο για ένα γνωστό τραγούδι.

Κovacs Φωτογράφος: Γιώργος Κρίκος

Η βραδιά έκλεισε με το “Child of Sin”, ένα βαθιά προσωπικό κομμάτι για την ίδια, γεγονός που φάνηκε ερμηνευτικά. Για την ακρίβεια ήταν τόσο ακατέργαστα αληθινή αυτή η ερμηνεία που σου έκοβε την ανάσα. Μαζί με την σκηνική παρουσία που η Kovacs έσβηνε το μακιγιάζ με τα χέρια της όσο τραγουδούσε.

Η Kovacs διαρκώς εξελίσσεται και ωριμάζει καλλιτεχνικά και η δημιουργικότητά της δεν φαίνεται να έχει περιορισμούς. Όποιος βρεθεί σε συναυλία της, θα βιώσει μια εμπειρία που θα κουβαλάει μέσα του για καιρό. Κι αν ξέρετε μόνο το “My Love”, μη διστάσετε να πάτε την επόμενη φορά που θα έρθει. Σας εγγυώμαι ότι την επόμενη κιόλας μέρα θα “λιώσετε” όλα τα άλμπουμ της!

Όλοι μαζί αγκαλιασμένοι υποκλίθηκαν και μάς αποχαιρέτησαν Φωτογράφος: Γιώργος Κρίκος