Για τον Κωστή Μαραβέγια, τα Χριστούγεννα είναι ένα μικρό καλοκαίρι

Κωστής Μαραβέγιας ίσον καλοκαίρι – για τους περισσότερους από εμάς, τουλάχιστον. Ίσως γιατί έχει “ντύσει” τα τελευταία δεκάδες καλοκαίρια με τη μουσική του – από τη “Λόλα“, μέχρι το “Καλοκαίρι έφυγε” και από τον “Φάρο” μέχρι το δικό του “Love in Portofino“, δεν θα μπορούσα να μετρήσω όλα εκείνα τα κομμάτια του που έχουν συνδεθεί με όμορφες καλοκαιρινές αναμνήσεις. Όπως και δεν θα μπορούσα ποτέ να μετρήσω όλες εκείνες τις καλοκαιρινές συναυλίες του που έχουν γίνει συνώνυμες με τα καλοκαίρια μας την τελευταία δεκαετία και κάτι – για εμένα το πρώτο εκείνο πικ νικ του το μακρινό 2013 στον Κήπο του Μεγάρου παραμένει μια από τις αγαπημένες μου αναμνήσεις μέχρι σήμερα. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, ακόμα κι αν αρχίσω να ξεχνώ, αυτό το καλοκαιρινό βράδυ δεν θα το ξεχάσω και είμαι σίγουρη ότι κι εσύ που μας διαβάζεις αυτή τη στιγμή, θα έχεις μια αντίστοιχη ανάμνηση.

Και ο ίδιος, δηλαδή, παραδέχεται ότι λειτουργεί “με όρους χειμερίας νάρκης”. Με το που ζεστάνει ο καιρός, εκεί γύρω στον Απρίλιο, επιστρέφει και εκείνος, με μουσικές, τραγούδια και συναυλίες, όλα εκείνα τα ωραία. Κάτι, όμως, άλλαξε φέτος. Ο Κωστής Μαραβέγιας κυκλοφόρησε το πρώτο ever τραγούδι του εν μέσω βαρυχειμωνιάς, ένα χριστουγεννιάτικο κομμάτι, με τίτλο “Τα Χριστούγεννα αυτά“, ενώ ετοιμάζει ένα μεγάλο pre-Christmas Party, για να καλωσορίσει τα Χριστούγεννα, όπως μόνο εκείνος ξέρει.

Αν το καλοσκεφτείς, δεν είναι και τόσο περίεργο βέβαια. Εξάλλου, όπως λέει και ο ίδιος – και θα συμφωνήσω – “τα Χριστούγεννα είναι ένα μικρό καλοκαίρι”. Μια σπάνια ευκαιρία να γιορτάσουμε, να χορέψουμε, να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε, να εκτιμήσουμε τη ζωή. Όπως συμβαίνει σε κάθε live του Κωστή Μαραβέγια, δηλαδή.

Έτσι και στις 22 Δεκεμβρίου στο Floyd, σε μία γιορτή που ξεκινάει από νωρίς, θα υποδεχτούμε την πιο όμορφη εποχή του χρόνου, μέσα από ένα πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα, γιρλάντες, λαμπιόνια και guests-έκπληξη. Μέχρι τότε, ο Κωστής Μαραβέγιας μάς μιλά για τα Χριστούγεννα των παιδικών του χρόνων, την πρώτη του επαφή με τις ζωντανές εμφανίσεις ως δεινός performer με σύμμαχο μια μελόντικα στα κάλαντα, τα αγαπημένα του χριστουγεννιάτικα τραγούδια, αλλά και για το 2024 που ήταν για εκείνον μια χρονιά “ξεχασμένης ενηλικίωσης”.

Ναι, το πρώτο Χριστουγεννιάτικο και η πρώτη μου κυκλοφορία στην καρδιά του χειμώνα. Αν κάποιος παρακολουθήσει τη συναυλιακή μου και τη δισκογραφική μου δραστηριότητα θα δει πως λειτουργώ με όρους χειμερίας νάρκης (γέλια). Με το που τελειώνει το καλοκαίρι, εκεί γύρω στα τέλη Σεπτέμβρη κατεβάζω ρολά και τα ανεβάζω γύρω στον Απρίλιο. Φέτος, λοιπόν, είχα την ανάγκη να γράψω και να επικοινωνήσω. “Τα Χριστούγεννα αυτά” τα έγραψα εν μέσω μιας προσωπικής απώλειας, μια συνεχούς και συχνής επίσκεψης στα όνειρα μου και είναι ένα τραγούδι αναπόλησης και μνήμης. Είναι ένα ειλικρινές χάδι στο αγαπημένο μου πρόσωπο, ένας ζεστός αποχαιρετισμός που είμαι σίγουρος πως φτάνει στον παραλήπτη, έτσι υπερβατικά, όπως μόνον η μουσική μπορεί να το πετύχει. Είναι πολύ συγκινητικό το πόσοι πολλοί φίλοι μου στέλνουν, σχεδόν ταυτισμένοι με τον στίχο. Και το προσωπικό γίνεται οικουμενικό. Κι εγώ νιώθω ένα βάλσαμο, μια ζεστή αγκαλιά στην καρδιά του χειμώνα.

Η σωστή μελαγχολία όταν ανθίζει σωστά βγάζει καρπούς και γλυκαίνει τη ζωή. Τα Χριστούγεννα, από την παιδική μας ηλικία, αλλά και το καλοκαίρι περισσότερο, είναι ένα πρώτο γερό δείγμα του πεπερασμένου, όπως άλλωστε είναι και η ζωή. Στολίζουμε, αφιερώνουμε χρόνο, μαγειρεύουμε, ανταλλάσσουμε επισκέψεις, ευχές, κάλαντα, σταματάνε τα σχολεία, άδεια από τις δουλειές μας – τουλάχιστον οι περισσότεροι-, ένα πανηγύρι χαράς, χρωμάτων και ματζόρε διάθεσης για να έρθει η κορύφωση της Πρωτοχρονιάς και μετά να σιωπήσουμε και να προσγειωθούμε στην πεζή καθημερινότητα. Από όταν ήμουν μικρός λοιπόν θυμάμαι έντονα το ξεστόλισμα δέντρου, ή την άδεια παραλία στα τέλη Αυγούστου στη Νικιάνα της Λευκάδας. Μια γλυκιά μελαγχολία που μου υπενθύμιζε πως όλα τελειώνουν νομοτελειακά, αλλά και συγχρόνως όλα αποτυπώνονται μέσα μας, φωλιάζουν και μας θυμίζουν πως ζήσαμε. Δεν χρειάζεται λοιπόν να ξορκίσει κανείς τίποτε. Ας δει με τρυφερότητα και κατανόηση τις γιορτές, τα πανηγύρια και την ανθρώπινη επιθυμία για χαρά σαν μια φυσική ανάγκη κι αν δεν μπορεί να μπει στο πνεύμα είναι οκ. Και τα christmas blues παραμένουν Christmas.

Όταν ανθίζει σωστά, η σωστή μελαγχολία βγάζει καρπούς και γλυκαίνει τη ζωή

Ως εκκολαπτόμενος μουσικός και πιανίστας δεν είχα κάποιο κοινό εκτός των γονιών μου και του αδερφού μου. Οπότε η πρώτη επαφή με τη “δημόσια μουσική εκτέλεση” ήταν τα θρυλικά κάλαντα. Εκεί καταλάβαινα τη χαρά του να παίξεις με τη μελόντικα ή να τραγουδήσεις σε έναν άνθρωπο που σου ανοίγει την πόρτα με χαμόγελο και έχει καλή διάθεση να σε ακούσει. Αν το σκεφτείτε ακόμη και σήμερα αυτό κάνω. Ψάχνω ανοιχτές πόρτες να πω την ιστορία μου τραγουδιστά, να παίξω τα μουσικά μου όργανα. Για μένα ήταν μαγικά τα Χριστούγεννα και για αυτό. Οι πρώτες μου μουσικές επισκέψεις στον έξω κόσμο με όχημα μια μελόντικα και τα κάλαντα.

Για τον Κωστή Μαραβέγια, τα Χριστούγεννα και το καλοκαίρι μοιράζονται “μια γλυκιά μελαγχολία που υπενθύμιζε πως όλα τελειώνουν νομοτελειακά, αλλά και συγχρόνως όλα αποτυπώνονται μέσα μας, φωλιάζουν και μας θυμίζουν πως ζήσαμε”

Είναι μια μουσική γιορτή ανάμεσα σε λαμπιόνια, dj sets και στολίδια που θα ξεκινήσει από νωρίς και θα κορυφωθεί με τις συναυλίες μας μέχρι μετά τα μεσάνυχτα. Επέλεξα να συμμετέχουν με τις δικές τους μπάντες δυο νέες εξαιρετικές μουσικοί η Έλενα Λεώνη και η Χριστίνα Σαμαρά. Τις έχω ξεχωρίσει τον τελευταίο καιρό και ήθελα πολύ να φέρουν τον μουσικό τους κόσμο και να ανοίξουν το συναυλιακό πάρτυ. Θα ήθελα για αυτό το λόγο το κοινό να τις τιμήσει και να έρθει από νωρίς καθώς τα live θα ξεκινήσουν από τις 19.00 το απόγευμα. Μετά θα ανέβω με τη μπάντα μου και θα συναντηθούμε όλοι μαζί καθώς και γκεστς έκπληξη για το μεγάλο φινάλε.

Πολλά και διάφορα, αλλά από πέρυσι που μπήκε στην μπάντα το λατινοαμερικάνικο αίμα του Αργεντίνου μας ντράμερ Ντεμιάν Γκόμεζ, την αποκλειστικότητα του christmas tune την κέρδισε το Feliz Navidad καθώς το τραγουδάμε παρέα. Είμαι τυχερός γιατί από τότε που ξεκίνησα έχω εξαιρετικούς συνεργάτες και μια μπάντα που χαίρεται τη μουσική και τη συνάντηση με το κοινό.

Τα Χριστούγεννα είναι ένα μικρό καλοκαίρι για τους περισσότερους. Είναι ο Ερίκ Ρομέρ του χειμώνα μας.

Τα Χριστούγεννα, όπως είπα και πριν, είναι ένα μικρό καλοκαίρι για τους περισσότερους. Είναι ο Ερίκ Ρομέρ του χειμώνα μας. Της ξενοιασιάς, της αναπόλησης, του μικρού αναστοχασμού. Βασικά στοιχεία που εμπλουτίζουν τις αισθήσεις του ανθρώπου, την όρεξη και τη διάθεση του. Οπότε η συναυλία γίνεται ακόμη μεγαλύτερη γιορτή και φτάνει σε υψηλά επίπεδα μέθεξης και ψυχικής ανάτασης.

Θα ήταν μάλλον ο Φάρος, καθώς προτρέπει σε άφθονη και ανιδιοτελή αγάπη.

Κωστής Μαραβέγιας: “Το μουσικό μου ταξίδι δεν έχει στενά στυλιστικά όρια. Αγαπώ τη μουσική και θέλω αν συνεχίσω να δημιουργώ με ελευθερία και ανοιχτούς ορίζοντες”

Κρατάω κάθε συνάντηση, ανταλλαγή κουβέντας, αγκαλιάς, ματιάς με κάθε αγαπημένο μου πρόσωπο ή και με κάθε νέα γνωριμία. Κρατάω τους ανθρώπους και τίποτε περισσότερο. Ό,τι κάνω και ό,τι με προσδιορίζει έρχεται μέσα από συναντήσεις. Οι μουσικές, τα τραγούδια, το σινεμά, το Milky Way, οι γονείς μου, η σύντροφος, οι φίλοι, ο έρωτας, τα ξενύχτια στο ΝΒΑ, η απώλεια, τα Χριστούγεννα αυτά, μπορώ να αραδιάζω δεκάδες ακόμη περιπτώσεις, σε όλα αυτά πρωταγωνιστούν άνθρωποι που κάνουν τον κόσμο μου όμορφο και τον νοηματοδοτούν καθολικά.

Αν δείτε τις λίστες μου στο Spotify θα καταλάβετε την σχιζοειδή μου μουσική φύση. Από ηλεκτρονικό μινιμαλισμό μέχρι ρεμπέτικα περνώντας από Olivia Rodrigo και Chappell Roan με μια στάση σε Morricone & Max Richter. Το μουσικό μου ταξίδι είτε ως ακροατής είτε ως δημιουργός δεν έχει στενά στυλιστικά όρια. Αγαπώ τη μουσική και θέλω, αν συνεχίσω, να δημιουργώ με ελευθερία και ανοιχτούς ορίζοντες. Μια διαρκή αναζήτησή θα το χαρακτήριζα, μια ευκαιρία για περιπλάνηση. Σε λίγους μήνες θα κυκλοφορήσει και το σάουντρακ που έγραψα για τη νέα ταινία του Βασίλη Κεκάτου. Κι εκεί έχω πειραματιστεί με νέους ήχους και ηχοτοπία που με ‘φέραν πιο κοντά σε αυτή την περιπλάνηση που σας περιγράφω.

Το 2024 ήταν η χρονιά της “ξεχασμένης ενηλικίωσης”. Επαναπροσδιόρισα τις προτεραιότητες μου και το πώς αξιοποιώ την καθημερινότητα μου.

Εκτός από τη μουσική για την ταινία που σας είπα ναι, έχω ένα πρότζεκτ στο μυαλό μου που θέλω να υλοποιήσω άμεσα. Με το που τελειώσω με τις συναυλίες μου θα μπω στο στούντιο πάλι για να το γράψω. Είναι κάτι που θέλω χρόνια και ανυπομονώ να ηχογραφηθεί.

Ξέρετε φέτος, το 2024 ήταν η χρονιά της “ξεχασμένης ενηλικίωσης” για ‘μένα. Επαναπροσδιόρισα κάπως τις προτεραιότητες μου και το πώς αξιοποιώ την καθημερινότητα μου. Είχα μια θεωρητική προσέγγιση για τη θνητότητα, νόμιζα πως την κατείχα αλλά μόλις φέτος την εμπέδωσα πραγματικά. Θέλω να συνεχίσω λοιπόν να μην αφήνω το χρόνο μου να περνάει σαν ξόδεμα ανάμεσα σε κοινωνικά δίκτυα, ανούσιες συναντήσεις και ιντερνετικό χαζολόγημα. Να τον διαθέτω σε ανθρώπινες συναντήσεις με ουσία και πολλή μουσική. Εύχομαι να έχουμε όλοι μας υγεία και αγάπη, καταλύτες για αυτά που σας περιέγραψα. Δεν νομίζω πως θα μπορούσα να κάνω ποτέ κάποιο δώρο άξιο αναφοράς στην ανθρωπότητα. Μακάρι να μπορούσα. Εύχομαι μόνο το πέρασμα μου και η παρουσία μου σε αυτούς που με γνωρίζουν είτε από κοντά είτε μέσα από τη μουσική μου να είναι ένα μικρό χαμόγελο, μια καλή παρέα.