Ποιες ήταν οι γυναίκες της ζωής του Στέλιου Καζαντζίδη;

Οι βιογραφίες μεγάλων Ελλήνων καλλιτεχνών και προσωπικοτήτων είναι κάτι που τα τελευταία χρόνια βλέπουμε συχνά στη μεγάλη οθόνη. Η καλλιτεχνική ιστορία αυτής της χώρας, τα πρόσωπα που τη γέμισαν, τα βήματα που έκαναν, οι πόρτες που άνοιξαν και το ταλέντο που είχαν να χαρίσουν απλόχερα, δεν είναι κάτι που θα σταματήσει να αποτελεί έμπνευση για νέες δουλειές, για αρκετό καιρό αν με ρωτάτε. Ένας από εκείνους τους ήρωες της ιστορίας μας, που είναι μεγαλύτεροι από την ίδια τη ζωή, που δεν θα πεθάνουν ποτέ στ’ αλήθεια, γιατί αποτελούν μέρος της καλλιτεχνικής ιστορίας αυτής της χώρας, είναι και ο Στέλιος Καζαντζίδης.

Ένας τραγουδιστής και συνθέτης που θα είναι για πάντα γνωστός, ακόμα και στον πιο νέο, ακόμα και σε εκείνον που πιστεύει πως δεν έχει ακούσει ποτέ μια νότα τραγουδιού του· και όμως, σίγουρα έχει. Και ακριβώς όπως οι στίχοι στα τραγούδια του, έτσι και η ζωή του ήταν γεμάτη. Από όλα, από ό,τι μπορούσε μια ανθρώπινη ψυχή να νιώσει και ένα μυαλό να σκεφτεί, ειδικά σε εκείνη την Ελλάδα. Πόνος, αγάπη, φτώχεια, ξενιτιά, αγώνας. Το  «Υπάρχω» είναι μια ταινία για τη ζωή του, έτσι, γεμάτη με όλα.

Η ιστορία, και της ταινίας αλλά κυρίως της ζωής του, ξεκίνησε με πόνο – και κάποιος θα έλεγε πως αυτό δεν σταμάτησε ποτέ. Όμως, η συνέχεια της χαρακτηρίστηκε βασικά από τους ανθρώπους που την γέμισαν – άθελά του ή και με τη θέλησή του. Η ζωή και η μουσική, όλων μας αλλά κυρίως εκείνου, δεν θα είχε την ίδια ροή ή τροπή αν δεν υπήρχαν βασικά εκείνες οι γυναίκες. Οι γυναίκες της ζωής του. Εκείνες που συνάντησε, εκείνη που τον γέννησε, εκείνες που τον βρήκαν και μετά τον έχασαν ή τις έχασε, και εκείνη που έμεινε. Μία ιστορία για τις γυναίκες της ιστορίας του, που σίγουρα είναι πολύ μεγαλύτερες από το να είναι απλώς μέρος της ζωής κάποιου άλλου, αλλά είναι και αυτό.

Κομμάτια, κάποια μεγαλύτερα, κάποια μικρότερα, μίας ζωής ολόκληρης. Δεν είναι και μικρό πράγμα να έχεις υπάρξει μέρος της ζωής ενός ανθρώπου που μίλησε και μιλάει σε τόσους, σε όλους. Από την άλλη, δεν θα ήταν όσα ήταν εκείνη η ζωή χωρίς τις γυναίκες που τη γέμισαν. Ίσως ο Καζαντζίδης να ήταν ο ίδιος. Ο Στέλιος όμως σίγουρα δεν θα ήταν ο ίδιος χωρίς εκείνες.

Η ηθοποιός Κλέλια Ρένεση καλείται να ερμηνεύσει αυτόν τον εν ζωή θρύλο και, όπως είπε η ίδια για τη διαδικασία καθώς και για τη σχέση εκείνης και του Καζαντζίδη (Χρήστος Μάστορας): «Ζήσαμε πάρα πολύ στην ατμόσφαιρα, την εισπνέαμε, μπήκαμε σε ένα ταξίδι.» @Marilena Anastasiadou

Η πιο ακριβοπληρωμένη τραγουδίστρια της δεκαετίας του ’60 και ίσως η πρώτη γυναίκα με αυτόνομη καριέρα, πλούσια πορεία και μυθικές συνεργασίες. Η Καίτη Γκρέυ ήταν η πρώτη γυναίκα του Στέλιου Καζαντζίδη, ίσως όχι επίσημα, αφού μόνο μέχρι τον αρραβώνα έφτασαν, αλλά ήταν ο πρώτος έρωτάς του, η πρώτη του σύντροφος. Όταν εκείνοι γνωρίστηκαν, η «κυρία Γκρέυ» ήταν ήδη στο απόγειο της καριέρας της. Ο Στέλιος μαζί της έμαθε για το τραγούδι, για την καλλιτεχνική σκηνή της εποχής, αλλά βασικά για το τι σημαίνει πάθος, ένταση και έρωτας.

Για εκείνον, η ζωή ήταν προδιαγεγραμμένη και η οικογένεια και τα παιδιά φυσικό επόμενο. Κάπου στην πορεία της σχέσης τους, όμως, ξέχασε τη γυναίκα που ερωτεύτηκε. Την εμβληματική τραγουδίστρια, την εξαιρετική φωνή, την ήδη καταξιωμένη στην καριέρα της. Και η ιστορία τους ίσως να μην έληξε οριστικά κατευθείαν, είχε όμως ήδη τελειώσει. Καθώς, για τον Στέλιο, η γυναίκα ήταν κάτι πολύ συγκεκριμένο, και η Καίτη Γκρέυ ήταν πολύ μεγάλη για να χωρέσει μόνο σε αυτό, ασχέτως που εκείνος μπορεί να ξέχασε πως ακριβώς αυτός ήταν και ο λόγος που την ερωτεύτηκε.

Η ηθοποιός Ασημένια Βουλιώτη, που υποδύεται την “πρώτη κυρία”, είπε πως: «Δεν θα γίνω ποτέ η Μαρινέλλα και ούτε το προσπάθησα αυτό. Προσπάθησα να βρω κοινά στοιχεία και να μπορέσω να μπω για λίγο στα παπούτσια αυτής της γυναίκας». @Marilena Anastasiadou

Η μεγάλη κυρία του ελληνικού τραγουδιού, η “πρώτη κυρία” του ελληνικού τραγουδιού, η εν ζωή επιβεβαίωση του μεγαλείου της ιστορίας του ελληνικού τραγουδιού. Η Μαρινέλλα, ή όπως την γνώρισε και την ήξερε ο Στέλιος, η “Κίτσα”, από το Κυριακή, Παπαδοπούλου, γνώρισε τον Καζαντζίδη στην αρχή της καριέρας αλλά και της ζωής της, καθώς ήταν 18 χρονών όταν οι δυο τους ειδώθηκαν. Εκείνος ήταν ακόμα μαζί με την Καίτη Γκρέυ όταν «η παντελονού»  όπως την αποκαλούσε “Κίτσα” μπήκε στη ζωή του. Αυτό όμως δεν τους σταμάτησε από το να συνεργαστούν και να κάνουν στην πραγματικότητα μία καριέρα μαζί, με τα ντουέτα και τις φωνές τους, και επίσης να παντρευτούν το 1964 μόνο για να χωρίσουν δύο χρόνια αργότερα. Η πρώτη γυναίκα του Στέλιου με την επίσημη της έννοια, αν και ποτέ δεν ήταν δική του.

Η Μαρινέλλα γνώρισε έναν Καζαντζίδη που θαύμαζε και, όσο και να τον ερωτεύτηκε και να τον αγάπησε για 10 ολόκληρα χρόνια, στην πραγματικότητα ήθελε πάντα να γίνει όλα εκείνα που ήταν στην καριέρα του ο Στέλιος. Η ταινία βλέπει τον μύθο της Μαρινέλλας να γεννιέται σε μία καρέκλα δίπλα στον Καζαντζίδη σε μία λαϊκή σκηνή. Εκείνο το ανεπιτήδευτο, αλλά δυναμικό κορίτσι ήθελε πολλά παραπάνω για τη ζωή της, ήξερε πως το ταλέντο της άξιζε όχι μόνο ένα ντουέτο με τον Στέλιο αλλά και μία δισκογραφική καριέρα μόνο του. Αυτός ήταν και ο βασικός λόγος που η ιστορία τους έληξε. Μετά τον Στέλιο η “Κίτσα” ήταν πάντα Μαρινέλλα, και η ταινία μας κάνει μία ξενάγηση στην ιστορία της μέχρι εκεί – από το πάλκο μέχρι τη δισκογραφία της.

Η Άννα Συμεωνίδη είναι η Βάσω Καζαντζίδη.

Η γυναίκα του Στέλιου. Η τελευταία του σχέση, η δεύτερη του σύντροφος, «ο θησαυρός» του – όπως την έλεγε. Η Βάσω Καζαντζίδη ήταν η καλύτερη του φίλη και ο άνθρωπος που στάθηκε στο πλευρό του για 24 χρόνια. Εκείνη τον ήξερε πριν τον γνωρίσει, τον θαύμαζε από τις φτωχογειτονιές της Θεσσαλονίκης. Όταν το 1978 γνωρίστηκαν, τα πράγματα άλλαξαν για πάντα, και για τους δύο. Εκείνος έγινε κάτι περισσότερο από τον Καζαντζίδη που θαύμαζε, και ο Στέλιος βρήκε στη Βάσω τη γυναίκα και τη φίλη ζωής που έψαχνε πάντα. Σε αντίθεση με τις δύο προηγούμενες περσόνες γυναικών που καθόρισαν τη ζωή του, η Βασούλα ήταν η αγάπη που έμεινε δίπλα του και η ζωή της έγινε ο Στέλιος.

Όταν η Άννα Συμεωνίδου πήρε τον ρόλο της Βάσως, ήξερε εξ αρχής «ότι πρόκειται για μία πολύ απλή, πολύ αυθεντική γυναίκα». Ο βασικότερος λόγος όμως που αυτός ο γάμος και η σχέση διέφερε από όλες τις προηγούμενες δεν είχε τόσο να κάνει με τις καλλιτεχνικές φιλοδοξίες που δεν είχε εκείνη, αλλά με την έγκριση και τη σχέση που είχε με μία άλλη γυναίκα στη ζωή του, τη μητέρα του.

Στέλιος Καζαντζίδης: «Δυο πράγματα κοιτούσα στην γυναίκα: να της αρέσει το ψάρεμα και να τα πηγαίνει καλά με την μάνα μου.»

«Λάτρευε τον γιο της, κάτι παραπάνω από αγάπη έχω την εντύπωση. Ήταν όλος της ο κόσμος», λέει η Αγορίτσα Οικονόμου, που υποδύεται τη δυναμικότερη γυναίκα ίσως στη ζωή του Στέλιου.

Άφησα για το τέλος τη σημαντικότερη γυναίκα της ζωής του. Όποια γυναίκα ήταν μέρος της ιστορίας του, όποια έφυγε και κυρίως εκείνη που έμεινε, ήταν όλα εξαιτίας της κυράς Γεσθημανής, της μάνας του. Έχοντας δει τον πατέρα του να σκοτώνεται μπροστά στα μάτια του και μένοντας μόνος του με τη μητέρα του από πολύ μικρός, ο χαρακτήρας του και η συμπεριφορά του καθορίστηκαν από εκείνη. Η Γεσθημανή ήταν μία γυναίκα που έζησε τον πόλεμο, ξεριζώθηκε από το σπίτι της, αναγκάστηκε να αφήσει το δεύτερο της παιδί, έχασε τον άντρα της και μεγάλωσε ένα αγόρι που θα γινόταν αργότερα η σημαντικότερη αντρική φωνή του λαϊκού τραγουδιού. Όλα τα στερεότυπα και οι δυσκολίες της Ελληνίδας ή, καλύτερα, της Μικρασιάτισσας μάνας βρίσκονταν στο πρόσωπο αυτής της γυναίκας.

Ο Στέλιος αγάπησε υπέροχες γυναίκες στη ζωή του, όμως καμία δεν θα ήταν σημαντικότερη από τη μητέρα του. Ήταν η αρχή και το τέλος του, και για μία γυναίκα σαν εκείνη αυτό ήταν πολύ φυσικό για τότε. «Λάτρευε τον γιο της, κάτι παραπάνω από αγάπη έχω την εντύπωση. Ήταν όλος της ο κόσμος», λέει η Αγορίτσα Οικονόμου, που υποδύεται τη δυναμικότερη γυναίκα στη ζωή του Στέλιου. Οι επιλογές του δεν την έβρισκαν πάντα σύμφωνη, και αυτό είχε σημασία, γιατί τον τελευταίο λόγο στη ζωή του, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, τον είχε πάντα εκείνη. Η πρώτη γυναίκα της ζωής του: η μητέρα του.