Νοσφεράτου

Βίσμποργκ, 1830. Ο νιόπαντρος μεσίτης Τόμας Χάτερ αναγκάζεται να ταξιδεύει στη Τρανσυλβανία για μια σημαντική αποστολή. Ο πάμπλουτος κόμης Όρλοκ σχεδιάζει να αγοράσει μια παλιά έπαυλη στη γερμανική πόλη και χρειάζεται την επαγγελματική συνδρομή του Χάτερ. Όμως η αλήθεια που κρύβεται πίσω από την υπόθεση είναι ιδιαίτερα νοσηρή.

Ο μύθος του απέθαντου κόμη Δράκουλα έχει μεταφερθεί αρκετές φορές στο σινεμά με πιο ξεχωριστές τις περιπτώσεις των Μουρνάου, Χέρτζογκ και Κόπολα ενώ ειδικής σημασίας είναι η εμφάνιση του ούγγρου Μπέλα Λουγκόζι στην πρώτη παραγωγή του Χόλιγουντ («Dracula» του 1931 σε σκηνοθεσία Τοντ Μπράουνινγκ και Καρλ Φρόιντ).

Ο Ρόμπερτ Έγκερς, μάστορας στο σχεδιασμό του μεταφυσικού τρόμου και της υποβλητικής ατμόσφαιρας, καταπιάνεται εκ νέου με τον αρχετυπικό ήρωα του Μπραμ Στόκερ.

Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι όχι μόνο για να ανιχνεύσει τη φύση του Κακού (σε μια ιστορία με προφανή επίκαιρο χαρακτήρα λόγω των πονηρών καιρών με τα έντονα σημάδια πολιτικής και πολιτισμικής παρακμής) αλλά για να υπογραμμίσει κυρίως το κομβικό σημείο της γυναικείας χειραφέτησης.

Δεν είναι τυχαίο ότι σε αρκετά σημεία του έργου η Eλεν της εξαιρετικής Λίλι-Ρόουζ Ντεπ (η κόρη του Τζόνι Ντεπ και της Βανέσα Παραντί έχει όλο το μέλλον δικό της) στέκει με δυναμισμό και αποφασιστικότητα μπροστά στην μεταφυσική απειλή που την κατατρέχει. Ένα σπάνιο δείγμα γοτθικού τρόμου είναι ο νέος «Nosferatu» με εξαίσια χρήση της μουσικής, τρομερή καλλιτεχνική διεύθυνση κι έναν αγνώριστο βρικόλακα από τον θαρραλέο Mπιλ Σκάρσγκαρντ που δίνει τη δική του αξεπέραστη παράσταση στο ρόλο του ερωτευμένου κόμη.