Το βράδυ της Δευτέρας 6 Ιανουαρίου, ο Γιάννης Μπέζος παραχώρησε μια συνέντευξη στην εκπομπή EQ του Action24, όπου μεταξύ άλλων μίλησε για την κατάσταση της ελληνικής τηλεόρασης και της μυθοπλασίας, αλλά και για τη δημοσιότητα, το ταλέντο, τη σκληρή δουλειά.
«Η τηλεόραση είναι άτολμη. Δεν έχουν γίνει σοβαρές δουλειές για πολύ σημαντικά θέματα»O Γιάννης Μπέζος αναφέρθηκε χαρακτηριστικά, φέρνοντας ως παράδειγμα τους Απαράδεκτους: «Στην τηλεόραση δεν υπάρχει καμία εξέλιξη. Είναι στάσιμη, είναι άτολμη. Το λέω κυρίως για τον δικό μας τομέα, την μυθοπλασία. Η θεματολογία είναι παρωχημένη. Ποτέ δεν ξεκινάμε μια σειρά με το σκεπτικό ότι θα γίνει επιτυχία. Το να αναμοχλεύουμε τους “Απαράδεκτους” είναι δείγμα ότι δεν πάμε μπροστά. Φτάνει με τους Απαράδεκτους. Έχω κάνει 100 σειρές. Φτάνει. Πάμε παρακάτω, είναι παλιά ρούχα αυτά. Πρέπει να τελειώνουμε με αυτή την ιστορία. Αυτό εννοώ όταν λέω ότι είναι άτολμη η τηλεόραση. Καμιά φορά μου λένε να κάνουμε remake. Τι remake να κάνουμε; Να βράσουμε κόλλυβα για να τα φάμε. Δεν ενδιαφέρει κανέναν αυτό. Θέλουμε καινούργια πρόσωπα».
«Αλλά κυρίως είναι η θεματολογία. Υπάρχουν τόσα θέματα που δεν τα πιάνουμε ποτέ, για παράδειγμα η ελληνική βία. Δεν έχουν γίνει σοβαρές προσπάθειες για ζητήματα, όπως η Ελληνική Επανάσταση, ο Εμφύλιος Πόλεμος, το τι έφερε την Δικτατορία των Συνταγματαρχών. Η απάντηση πάντα είναι ότι αυτά ενοχλούν. Μα, πρέπει να ενοχλήσουμε, αυτή είναι η δουλειά μας. Δεν κάνουμε αυτή τη δουλειά για να κοιμηθούμε ήσυχα».
«Κάθε φορά που έκανα μια δουλειά είχα την αίσθηση ότι είναι η καλύτερη δουλειά που έχει γίνει ποτέ, αλλιώς δεν θα είχε νόημα να την κάνω. Τα έχω αγαπήσει όλα. Και ποτέ δεν έχω γκρινιάξει , είτε ήταν επιτυχημένο, είτε αποτυχημένο, γιατί ήταν δικό μου έργο και με πολύ μόχθο από την πλευρά μου. Δεν έκανα τίποτα επειδή μου επιβλήθη, ούτε κάποιος ποτέ μου έβαλε τρικλοποδιές. Τα «κυκλώματα» κι όλα αυτά που ακούγονται, είναι αρλούμπες, είναι άλλοθι για την ανικανότητά μας πολλές φορές.Χωρίς ταλέντο δεν υπάρχει περίπτωση να προχωρήσεις στη δουλειά μας»
«Η δημοσιότητα ούτε εμποδίζει, ούτε και βοηθάει τον καλλιτέχνη. Εξαρτάται από το πώς τη διαχειρίζεται και από το ποια είναι η δημοσιότητα. Δημοσιότητα μπορεί να έχει ένας που γυρίζει σαν τον καραγκιόζη και λέει βλακείες και αυτό δημοσιότητα είναι. Δημοσιότητα έχει και κάπιος που λέει κάτι και το σκεφτόμαστε μετά. Έχει μια διαφορά. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που τους ξέρουμε και δεν τους εκτιμάμε και υπάρχουν άνθρωποι που τους ξέρουμε λιγότερο και τους εκτιμάμε πάρα πολύ», ανέφερε μεταξύ άλλων ο Γιάννης Μπέζος, τονίζοντας ότι η δημοσιότητα εξαρτάται από το πώς χειρίζεται ο καθένας τον εαυτό του.
«Δυστυχώς ασχολούμαστε με αυτούς που κάνουν ”θόρυβο”»«Μπορεί να μιλά ο καθένας, φυσικά αυτό είναι πολύ καλό, αλλά όσο έχουμε δημόσιο λόγο, έχουμε και την ευθύνη. Δεν συνηθίζουμε σε αυτό, δεν το μαθαίνουμε από μικροί. Οι άνθρωποι που δρουν, κοπιάζουν και τελικά προσφέρουν συνήθως είναι αθόρυβοι. Οι υπόλοιποι κάνουν λίγη φασαρία παραπάνω και δυστυχώς με αυτούς ασχολούμαστε περισσότερο».
Μιλώντας για την παράσταση Ένας ήρωας με παντούφλες, που σκηνοθετεί, ο Γιάννης Μπέζος είχε αναφερθεί χαρακτηριστικά στην ευθύνη του καλλιτέχνη να γίνεται δυσάρεστος. «Μετά από τόσα χρόνια, αισθάνομαι πως ο κόσμος δεν ακολουθεί τους ρόλους και τα έργα, αλλά τα πρόσωπα. Όταν έρχεται να με δει στο θέατρο το κάνει γιατί πιστεύει πως κάτι θα του πω. Όταν παρακολουθεί το Λαζόπουλο σημαίνει πως τον εμπιστεύεται. Οι θεατές δεν μας ανέδειξαν σε αυτή τη θέση για να μασάμε τα λόγια μας, αλλά για να μην τα μασάμε. Ασχέτως, αν ενοχλήσουν. Για να μην σας πω ότι όσοι ενοχλούνται μπορεί να σε εκτιμήσουν ακριβώς επειδή έχεις το θάρρος της γνώμης σου. Νομίζω ότι είμαστε υποχρεωμένοι να γινόμαστε έως και δυσάρεστοι. Αν εμείς κρυφτούμε στο καβούκι μας, οι άλλοι που δεν έχουν το βήμα τι θα κάνουν; Γι’ αυτό έρχονται στο θέατρο οι άνθρωποι: για όσα φανερώνονται» είχε πει σε συνέντευξη του στο Monopoli.
