Κόκκινος Ιπποπόταμος, του Γιάννη Παπάζογλου στο Θέατρο ΕΝ-Α

Μια καθηγήτρια Ιστορίας. Το αστείο όνομα ενός μπαρ. Ο πιανίστας. Με το τσιγάρο να κρέμεται στα χείλη. Σαν φιγούρα από νουάρ. Η μελαγχολική τζαζίστικη μελωδία. Η μοιραία συνάντηση. Το πάθος. Εκρήξεις βομβών σε τράπεζες. Η εξαφάνισή του. Οι αρχές τον θεωρούν αρχηγό της οργάνωσης. Αλήθεια ή σκευωρία; Τον επικηρύσσουν. Εισβάλλουν στο διαμέρισμά της. Τη συλλαμβάνουν. Προσωρινή κράτηση. Ανάκριση. Αρνείται να τον αποκηρύξει. Η ερωτική σχέση ενοχοποιείται.

Ο έρωτας στην εποχή της βαρβαρότητας. Η σύνθλιψη του ατόμου απ’ τους κατασταλτικούς μηχανισμούς. Η απόπειρα άλωσης της μνήμης από τους κρατούντες. Ένας ερωτικός μονόλογος χτισμένος με τα υλικά του θρίλερ και της τζαζ.

Η γυναίκα, η αγάπη, ο έρωτας, η φωτιά, η προσφορά, η θυσία.

Έσκυψε βαθιά μέσα της, εξουδετέρωσε τους ηθικούς πόνους και απόκτησε την δύναμη προχωρώντας στον Γολγοθά και τη σταύρωση.

Ήταν ελεύθερη γιατί δεν φοβήθηκε τον θάνατο.

Όταν η ανθρωπότητα  βγάλει το πέπλο που καλύπτει το πρόσωπο της γυναίκας και το σκοτάδι που καλύπτει τα μάτια και τη καρδιά τουάντρα, το φως θα έρθει και τότε η ανθρωπότητα θα  αναγεννηθεί.