Λυκάνθρωπος

Άνεργος οικογενειάρχης συγγραφέας με προβλήματα στο γάμο του, μαθαίνει ότι ο πατέρας του με τον οποίο δεν είχε καμιά επαφή εδώ και πολλά χρόνια θεωρείται νεκρός. Η επιστροφή του στη γενέτειρα του στο Όρεγκον προκειμένου να τακτοποιήσει τις οικονομικές και νομικές εκκρεμότητες, τον φέρνει σε επαφή με ένα σκοτεινό μυστικό από το παρελθόν.

Η τάση του σκηνοθέτη προς τον εκμοντερνισμό και την φρέσκια ανάγνωση της μυθιστορίας του φανταστικού, ευτύχησε στην περίπτωση του «Αόρατου ανθρώπου» το 2020. Στο νέο φιλμ παρότι ξεκινά με ανάλογη διάθεση – και μάλιστα με δυνατό συγκερασμό του υπόγειου τρόμου με την δραματική αγωνία που πηγάζει από την πατρική ανασφάλεια του κεντρικού ήρωα- σταδιακά παραδίνεται σε μια αχρείαστη επίδειξη της σκηνοθετικής βιρτουοζιτέ στις σκηνές της μεταμόρφωσης του ήρωα στο ανθρωπόμορφο τέρας του δάσους. Ακόμη κι αν ο νέος «Λυκάνθρωπος» δεν καταφέρνει να μας ικανοποιήσει πλήρως βρίσκει τον τρόπο να μας τρομάξει και να μας κρατήσει ζωηρό το ενδιαφέρον χάρη στον οριακά λειτουργικό συγκερασμό του ψυχολογικού δράματος με την γκορ αισθητική.