Ο «Άγιος Παΐσιος» έχει επιστρέψει δυναμικά στις οθόνες μας – Όσα μας υπόσχεται ο β’ κύκλος

Με φόντο τον ξεριζωμό της προσφυγιάς, τα παιδικά χρόνια της βαθιάς πίστης μέχρι και την ενηλικίωση που συνοδεύει την ένθερμη επιθυμία του νεαρού Αρσένιου για τη μοναστική ζωή, η ιστορική-αυτοβιογραφική σειρά «Άγιος Παΐσιος-Από τα Φάρασα στον Ουρανό» είχε πρωτοσυστηθεί και αγαπηθεί ιδιαίτερα από μια μεγάλη μερίδα τηλεθεατών. Και καθόλου άδικα αν θέλετε τη γνώμη μου, εφόσον αφενός πραγματεύεται τη ζωή ενός σύγχρονου και εξαιρετικά αγαπητού αγίου της Ορθοδοξίας, αφετέρου το σύνολο των συντελεστών και κατά βάση οι πρωταγωνιστές κατόρθωσαν να μεταδώσουν στο έπακρο στο τηλεοπτικό κοινό όλο αυτό το περιβάλλον του δέους και της κατάνυξης που είναι απολύτως συνυφασμένο με τον βιωματικό και θρησκευτικό χαρακτήρα της σειράς.

Το βράδυ της προηγούμενης Παρασκευής ο β’ κύκλος επέστρεψε επιτέλους στους δέκτες μας και… κάτι μας λέει ότι αναμένεται να μας χαρίσει ακόμη περισσότερες συγκλονιστικές και συνάμα βαθιά συγκινητικές στιγμές.

Με τα γραφικά πλάνα, την εμβληματική μουσική και τις σκηνές γεμάτες δέος, το νήμα της ιστορίας μας πιάστηκε ξανά από εκεί που το αφήσαμε, λες και ο α΄κύκλος είχε ολοκληρωθεί μόλις πριν λίγες μέρες. Οι ήρωές μας-άνθρωποι απλοί, αγράμματοι, που η δύναμη της πίστης τους ξεπερνά εκείνη κάθε ‘διανοούμενου’- καλούνται να συμβιβαστούν με τον χρόνο που περνάει και καθένας να έρθει αντιμέτωπος με τις επιλογές του, αλλά και με τις επικρατούσες συνθήκες, οι οποίες δεν είναι πάντοτε οι ευνοϊκότερες. Με πρώτο φυσικά τον-μοναχό πια-Παΐσιο, που ναι μεν μέσα του ‘καίει’ η φλόγα του μοναχικού βίου, την ίδια ώρα ωστόσο θα αντικρίσει κατάματα τον βαθμό δυσκολίας του. Με μεγαλύτερη από όλες, να είναι εκείνη της διαρκούς παρουσίας του πειρασμού-που ήδη μας χάρισε δυνατές ερμηνευτικά και σκηνοθετικά σκηνές-ο οποίος καραδωκεί να θέσει υπό αμφισβήτηση τη συνειδητή επιλογή του -μέχρι πρότινος- Αρσένιου να εγκαταλείψει τα εγκόσμια.

Ο Προκόπης Αγαθοκλέους κουβαλά ένα ‘βαρύ’ ερμηνευτικά φορτίο, το οποίο όμως σηκώνει επιτυχώς με την υποκριτική του δεινότητα. Και, όπως όλα δείχνουν, θα σταθεί επάξια στις σκηνές με μεταφυσικό στοιχείο στις οποίες περιμένουμε να τον απολαύσουμε. Ο β’ κύκλος λοιπόν για εκείνον δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια αναμέτρηση με τις αντοχές του και τη συνειδητότητα της επιλογής του, που σταδιακά θα οδηγήσουν στην αποκάλυψη της αγιότητάς του.

Το άλλο μεγάλο κεφάλαιο είναι βέβαια η Χριστίνα Παυλίδου, που δεν θα ήταν καθόλου υπερβολή πιστεύω να παραδεχόμασταν ότι δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας. Ήδη μας είχε δώσει δείγματα από τον α’ κύκλο, οι σκηνές όμως της καταφυγής της στην Παναγία, η παράκληση, η προσευχή, τα ικετευτικά της λόγια για το παιδί της στην πρεμιέρα του β΄ κύκλου ήταν κάτι παραπάνω από ανατριχιαστικές-γι αυτό άλλωστε και το twitter αποθέωσε την ερμηνεία της. Η μητρική αγάπη και αγωνία σε συνδυασμό με τη βαθιά της πίστη στην πρόνοια του Θεού-χάρη στην οποία η Ευλογία λειτουργεί ως στυλοβάτης για τους γύρω της-είναι αυτά που θα συνοδεύουν τον συγκεκριμένο ρόλο σε όσα αναμένεται να δούμε. Και σε αυτό έγκειται και η δυσκολία του εξάλλου, γι΄αυτό και η Χριστίνα Παυλίδου έχει έναν ακόμη λόγο να κερδίζει τον θαυμασμό μας. Στο ότι θα κληθεί να υπερβεί και εκείνη τα ανθρώπινα όρια της μητρικής ιδιότητάς της και-όπως και η Παναγία κάποτε-να αναγνωρίσει τον γιο της ως υπηρέτη του Θεού πέρα από σπλάχνο της.

Ενδιαφέρον έχει να σταθούμε και στον χαρακτήρα της Χριστίνας Εζνεπίδη. Η μικρή αδερφή του Αγίου Παϊσίου παλεύει ανάμεσα στα προσωπικά της θέλω και το εξωτερικό περιβάλλον, που επιτάσσει τον επιτυχημένο γάμο και τη δημιουργία απογόνων για τις νεαρές κοπέλες. Ανάμεσα στην προσπάθειά της να μην κακοκαρδίσει τους γονείς της που θέλουν να τη δουν ευτυχισμένη και στη θέλησή της να ακολουθήσει τον μοναστικό- ή απλώς τον εργένικο βίο, θα βιώσει πλήθος εσωτερικών συγκρούσεων, τις οποίες και θα παρακολουθήσουμε στο πρόσωπο της Γεωργίας Κουβαράκη. 

Μία βαθιά, κατ’ εμέ υπαρξιακή σειρά, που ξέρει να εισδύει στον εσωτερικό κόσμο των ηρώων και να ‘φωτογραφίζει’ την όποια καθημερινή τους πάλη, η οποία συντελείται με μία πίστη που, αν και δοκιμάζεται, ποτέ δεν χάνεται. Για αυτό και έχει κερδίσει τη θέση που της αξίζει στη συνείδηση του τηλεοπτικού κοινού-θρησκευόμενου και όχι μόνο. Με προσήλωση λοιπόν θα παρακολουθούμε όλες τις εξελίξεις τις Παρασκευές τα βράδια. Και προσωπικά είμαι σίγουρη, πως δεν θα χάσουμε!