Σκηνή Μπέκετ: Η ομάδα Loxodox εγκαινιάζει έναν νέο θεατρικό χώρο στα Εξάρχεια

Πέντε μικρά έργα του Σ. Μπέκετ, όψεις μιας πραγματικότητας τριών ανθρώπων που ζουν κάτω από έναν θόλο αναμνήσεων, άλλες φορές σκοτεινό και αψύ, κάποτε χωρίς λόγια, πάντα όμως με έναν συγκεκριμένο τόνο, αυτόν της απόλυτης συνείδησης της θέσης του ανθρώπου στο σύμπαν. Με ένα βλέμμα σαν την βαθειά ανθρώπινη άβυσσο, ο Μπέκετ σε κοιτά στα μάτια. Μέσα από τον περιορισμό και το αυστηρό μέτρο, αρκεί κανείς να βρει τον σωστό βράχο για να βουτήξει στον ωκεανό του. Έπειτα κολυμπάς σαν το ψάρι. Με την δύναμη αυτού του δημιουργού η ομάδα Loxodox εγκαινιάζει, την Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου, την Σκηνή Μπέκετ, με μια παράσταση των μικρών του πρωτοποριακών όσο και avant-guard έργων του.

Σαν ένα γούρι η ανθρώπινη και διεισδυτική του ματιά στην τραγωδία της καθημερινότητας, μας δίνει θάρρος και ορμή για το καλλιτεχνικό μας έργο και το μέλλον αυτής της σκηνής.

Η παράσταση αποτελείται από πέντε εμβληματικά έργα του Σάμιουελ Μπέκετ: Footfalls, Play, Act Without Words II, Rockaby και Come and Go, τα οποία συνομιλούν μεταξύ τους μέσα από τη λιτότητα, την υπαρξιακή αγωνία και τη μοναδική γλώσσα του μεγάλου δραματουργού.

Σημειώνεται ότι τα έργα Play και Act Without Words II παρουσιάζονται για πρώτη φορά στην ελληνική σκηνή, προσφέροντας μια σπάνια ευκαιρία στους θεατές να γνωρίσουν νέες πτυχές του Μπέκετ.

«Η Σκηνή Μπέκετ, αφιερωμένη στην τέχνη του θεάτρου ανοίγει τις πόρτες της, φτιαγμένη με αγάπη για τον πειραματισμό, την θεατρική αναζήτηση και την συνάντηση δημιουργών και κοινού.

Το όραμα της Σκηνής Μπέκετ είναι να δώσει «φωνή» σε έργα νέων καλλιτεχνών και να λειτουργήσει ως σημείο σύνδεσης μεταξύ θεάτρου, μουσικής, χορού και εικαστικών τεχνών.

Θέλουμε η σκηνή μας να αποτελέσει έναν χώρο εξερεύνησης και ενδοσκόπησης, όπου κανείς μπορεί να αμφισβητήσει τις πεποιθήσεις του, να συνειδητοποιήσει την κενότητα ή την ομορφιά της ανθρώπινης ύπαρξης και να αναθεωρήσει την πραγματικότητα γύρω του.

Το όνομα  του νέου θεατρικού χώρου δεν είναι τυχαίο. Επιλέχθηκε ως φόρος τιμής στον Σάμιουελ Μπέκετ, έναν δημιουργό που μετουσίωσε την απλότητα σε φιλοσοφικό στοχασμό και τη σιωπή σε ισχυρή θεατρική παρουσία.

Το έργο του, με τον πυκνό συμβολισμό και την ένταση της σιωπής, ενσαρκώνει την ουσία αυτού του νέου χώρου: την ανάγκη για βάθος, απλότητα και ουσιαστική επαφή.

Το εναρκτήριο κάλεσμα γίνεται με ένα αφιέρωμα στον Σάμιουελ Μπέκετ, παρουσιάζοντας πέντε από τα πιο εμβληματικά μικρά έργα του.

H όψη, η φιγούρα, η μορφή, το πρόσωπο του Μπέκετ, πλάθουν τα χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου που μέσα του έχει καλά φυλαγμένο το θέατρο.

Υπάρχει μια απροσδιόριστη ζωντάνια στον κόσμο του Μπέκετ, η ομορφιά, πια, παίρνει άλλο νόημα. Η παρατήρηση των καθημερινών λεπτομερειών της ζωής, η συγκινητική ομορφιά σε αυτό που ¨περισσεύει¨, η συναισθηματική αξία των λέξεων πέρα από την λογική και η προδοσία της ανθρώπινης επιθυμίας για ολοκλήρωση.

Το δοκίμιο «Το καθημερινό τραγικό» από το βιβλίο Ο θησαυρός των ταπεινών του Maurice Maeterlinck περιγράφει τον τρόπο που εμείς βλέπουμε τον ψυχικό κόσμο των προσώπων του Μπέκετ.

 “Υπάρχει ένα τραγικό καθημερινό, που είναι πολύ πιο πραγματικό, πολύ πιο βαθύ και πολύ πιο σύμφωνο προς την αληθινή μας ύπαρξη από όσο το τραγικό των μεγάλων περιπετειών. Είναι εύκολο να το αισθανθεί κανείς, αλλά δεν είναι εύκολο να το δείξει , διότι αυτό το ουσιώδες τραγικό δεν είναι απλώς ψυχολογικό. Δεν πρόκειται πλέον εδώ για τον καθορισμένο αγώνα ενός όντος ενάντια σε ένα άλλον ον, για τη σύγκρουση μιας επιθυμίας με κάποια άλλη επιθυμία, ή για την αιώνια μάχη του πάθους και του καθήκοντος. Μάλλον θα ήταν ουσιώδες να δείξουμε τι το εκπληκτικό υπάρχει στο καθαυτό ζην. Το ζήτημα θα ήταν μάλλον να δείξουμε την ύπαρξη μιας ψυχής καθαυτήν, καταμεσής σε ένα άπειρο που δεν είναι ποτέ αδρανές”».