Συμπόσιο του Πλάτωνα, σε σκηνοθεσία Άννας Κοκκίνου στο Θέατρο Σφενδόνη

Το Θέατρο Σφενδόνη παρουσιάζει τη νέα του παράσταση της Άννας Κοκκίνου, το Συμπόσιο του Πλάτωνα, από 22 Μαρτίου και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.

Το αριστουργηματικό φιλοσοφικό κείμενο του Πλάτωνα (427π.Χ-347π.Χ), εξετάζει τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα σ΄ένα εορταστικό συμπόσιο. Οκτώ πρόσωπα εγκωμιάζουν τον Έρωτα. Οκτώ εγκώμια φανερώνουν τις τάσεις της κοινωνίας για το θέμα του Έρωτα στην Αθήνα της εποχής. Η ευθυμία της συντροφιάς αποτελεί φόντο που τονίζει αντιθετικά τη μεγάλη σοβαρότητα του λόγου του μυστικιστή Σωκράτη.

Το Συμπόσιο προς τιμή του ποιητή Αγάθωνα για τη πρώτη νίκη του στη τραγωδία έγινε το 416 λίγους μόνο μήνες πριν από τον απόπλου του τεράστιου στόλου, για τη κατάκτηση της Σικελίας. Η Αθήνα στο υψηλότερο σημείο της δύναμής της. Ο Αλκιβιάδης έχει ήδη ονομαστεί αρχηγός της εκστρατείας, μεθυσμένος όχι μόνο με κρασί αλλά και με τις φιλοδοξίες που του αποδίδει ο Θουκυδίδης. Ο Αριστοφάνης παρουσιάζεται όπως θα ήταν την εποχή που οι ‘Ορνιθες και η Λυσιστράτη έμελλαν να γραφτούν, γεμάτος πνεύμα και ευθυμία και δροσερότητα, κι όχι ο τσακισμένος άνθρωπος που γνώρισε ο Πλάτων.

Απουσιάζει κάθε υπαινιγμός για όσα τραγικά έμελλε να συμβούν στην Αυτοκρατορία. Με αυτόν τον τρόπο επαυξάνεται η αίγλη των προσώπων. Χωρίς εκτιμήσεις εκ των υστέρων περιγράφει σταθερά και αντικειμενικά το πνεύμα της εποχής και τη δεσπόζουσα προσωπικότητα της στιγμής, τον άνδρα τον γεμάτο ξιπασιά και κρασί – τον Αλκιβιάδη- στήνοντας το σκηνικό που χρειάζεται για να προβάλλει ανάγλυφα η φιλοσοφία την οποία ενσαρκώνει ο Σωκράτης.

Το Συμπόσιο όταν γράφτηκε το 386 περίπου, κανένα από τα πρόσωπα δεν ήταν στη ζωή.

Ο διάλογος έχει τη μορφή δράματος εξιστορημένου σε πλάγιο λόγο. Ο πραγματικός αφηγητής, ο Απολλόδωρος ο Φαληρέας (αναφέρεται γι’ αυτόν ότι ξέσπασε σε υστερικά κλάματα όταν ο Σωκράτης άδειασε το ποτήρι με το κώνειο) εξιστορεί όσα του έχει αφηγηθεί ο Αριστόδημος που ήταν παρών σε αυτό το Συμπόσιο προς τιμή του ποιητή Αγάθωνα για τη πρώτη νίκη του στη τραγωδία. Διηγείται λοιπόν πώς αποφασίζει η συντροφιά να περάσουν τη βραδιά εκφωνώντας ο καθένας ένα εγκώμιο για τον Έρωτα. Ο Σωκράτης συμφώνησε αμέσως με την ιδέα αφού η ΄τέχνη του έρωτα΄ ήταν η μόνη που κατείχε.