Bella Ciao#23: Μια πάλη με τις νότες και τα κρυφά πάθη
To Bella Ciao είδε το Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής να παρουσιάζει μια παράσταση χορού για τη ζωή του σπουδαίου Ρώσου συνθέτη Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι σε χορογραφία του Καγετάνο Σότο.
…Το τραγούδι Bella Ciao, ένα αντιφασιστικό σύμβολο αντίστασης που συνδέεται με τους αγώνες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ακούγεται εμβόλιμα, φέρνει στο χώρο μια πολιτική και κοινωνική διάσταση, ενσωματώνει μια μορφή διαμαρτυρίας και αντίστασης. Η ταύτιση του κομματιού Bella μ’ εμένα το Bella, λειτουργεί αυτόματα και υπογραμμίζει το μήνυμα της παράστασης για ισότητα, σε σχέση με το χρώμα του δέρματος, το φύλο, την εθνικότητα και τη θρησκεία, χωρίς πόνο και διακρίσεις.
Οι συνθέσεις του Τσαϊκόφσκι συγκινούν, ξεδιπλώνουν την αλήθεια της δικιάς του μουσικής τέχνης, τη δική του εξομολόγηση η οποία με παρασέρνει, αγγίζει τα σωθικά μου, ταράζει τον εσωτερικό μου κόσμο και ταυτόχρονα ενδυναμώνει την εσωτερική μου γαλήνη σε κείνα τα κρυφά μονοπάτια, τα απάτητα και αναμοχλεύει τα πάθη δημιουργώντας συγκινήσεις ανείπωτες, μέσα από την δική του εξομολόγηση.
Αν και γεννήθηκε στη Ρωσία του 19ου αιώνα και αν και φυλακισμένος στις κοινωνικές συμβάσεις που καταπίεζαν την προσωπική του ελευθερία, ο Τσαϊκόφσκι έδωσε την πάλη του μέσα από τις νότες του ζώντας ταυτόχρονα την ελευθερία του, η τέχνη του έγινε η εξομολόγηση της ψυχής του.
@Γιάννης Αντώνογλου
Αποσπάσματα από τα γράμματα που διαβάστηκαν στην παράσταση με την μορφή εξομολόγησης, ανακαλύφθηκαν το 2009 και εκδόθηκαν στα ρωσικά και τα αγγλικά το 2018. Γίνονται η αφετηρία της έμπνευσης, οι Cayetano Soto και Dario Susa δημιούργησαν ένα μεταμοντέρνο μπαλέτο, το οποίο, χορευτές τις δικής μας Λυρικής Σκηνής γέμισαν με ταλέντο, κάλλος, κομψότητα, ενσυναίσθηση και ταύτισαν την υπάρχουσα δημιουργία με άψογη τεχνική.
Ζήσαμε όμορφες στιγμές που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από άλλες χορευτικές σκηνές παγκοσμίως, ένιωσα ότι με τη σωστή καθοδήγηση, οι χορευτές της λυρικής, μπορούν και ανεβάζουν σε υψηλά επίπεδα την τέχνη του χορού.
Μας βάζουν σε ένα κόσμο γεμάτο πάθη, έρωτες, γάμους, επαναστάσεις, φόβους, θριάμβους και όλα αυτά με μια τελετουργία σε απόλυτη ισορροπία της μουσικής και του χορού, με αναπόσπαστο κομμάτι τα υπέροχα κουστούμια με queer προσέγγιση όπως επίσης και τα πιο παραδοσιακά σε μια συνεχή εξέλιξη. Έκαναν πασαρέλα μπροστά στο λιτό σκηνικό όπου ο φωτισμός δημιούργησε ενα μονοπάτι της δικής μας συναισθηματικής διαδρομής και νοητικής πρόσκλησης ως θεατές…
