Όταν γυναίκες ερωτεύονται γυναίκες: 4 γυναίκες μιλούν για την γυναίκα, την ελευθερία, τον έρωτα

Οι παγκόσμιες ημέρες μου προκαλούν ταυτόχρονα έναν απίστευτο εκνευρισμό αλλά και μία περίπλοκη γαλήνη. Θα εξηγηθώ. Με εξοργίζει λιγάκι το γεγονός ότι χρειαζόμαστε μία παγκόσμια ημέρα, όπως είναι για παράδειγμα η σημερινή Ημέρα της Γυναίκας, για να υπενθυμίσουμε στο φιλοθεάμον κοινό πράγματα αυτονόητα, καθημερινά και δεδομένα – ή που τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι (my point exactly). Ταυτόχρονα, ως λογικός (τις περισσότερες μέρες) άνθρωπος, κατανοώ πλήρως πως αυτές οι μέρες είναι αναγκαίες.

Και τα πιασάρικα τσιτάτα, τα κλισέ ή οι χιλιάδες προειρημένες φράσεις και απόψεις που μας υπενθυμίζουν πράγματα που θα έπρεπε ήδη να γνωρίζουμε, είναι αναγκαία. Είναι συνεχής ο αγώνας και η προσπάθεια για κάτι καλύτερο – όσο και αν αυτή η λέξη αλλάζει συθέμελα μορφή και στάνταρ από μέρα σε μέρα. Επιπλέον, όταν κοιτάζω πού και πού, με περισσότερη προσοχή, τον κόσμο σήμερα, ευγνωμονώ τη συνθήκη των παγκόσμιων ημερών, γιατί είναι ένα μέσο προς την πραγματικότητα που μας οφείλουμε.

Η Claudia και η Grace στην ταινία “My first Summer”.

Με αυτές λοιπόν τις σκέψεις στο κεφάλι μου, και μερικές ακόμα εντάξει, προσπάθησα να προσεγγίσω την Ημέρα της Γυναίκας κυρίως με ψυχραιμία και, βασικά, με τη σκέψη πως τέτοιες μέρες υπάρχουν – και πολύ καλά κάνουν-  γιατί εξασφαλίζουν και δημιουργούν εκ νέου, χώρο. Για απόψεις, για ιδέες και, κυρίως, για ανθρώπους των οποίων ο χώρος στην ιστορία, στην κοινωνία και στην καθημερινότητά τους στερήθηκε – και τους στερείται καθημερινά – σε κάθε επίπεδο και σε κάθε κλάδο. Σκεπτόμενη λοιπόν την ανάγκη για representation (η ελληνική μετάφραση της λέξης είναι αντιπροσώπευση), τις γυναίκες και τη σημασία που έχει το να βλέπεις και να ακούς διαφορετικά πράγματα, αλλά και να τους δίνεις χώρο να ανθίσουν και να αναπνεύσουν στη δημόσια σφαίρα ώστε να μπορούν να υπάρξουν, σκέφτηκα αμέσως τις γυναίκες που ερωτεύονται γυναίκες.

H Tina και η Bette, ένα από τα ζευγάρια της σειράς “The L word”.

Οι λεσβίες, οι bisexual ή οι queer γυναίκες, σύμφωνα με την κοινωνική εκπροσώπηση και τον κόσμο, σχεδόν δεν υπάρχουν. Μόνο που στην πραγματικότητα υπάρχουν και είναι παντού. Είναι υπέροχες, πανέξυπνες, δυνατές, αλληλέγγυες και τόσα άλλα πολλά επίθετα μαζί. Όσο και να το σκεφτόμουν ή να το συζητούσα με φίλους και γνωστούς, δεν μπορούσα να εξηγήσω γιατί ο κόσμος ή τα media επιλέγουν (γιατί επιλογή είναι) να αγνοήσουν απολύτως μία ολόκληρη μερίδα ανθρώπων. Ναι, μπορούμε να το συζητήσουμε και να καταλήξουμε σε μία ανάλυση που, στη βάση της, θα έχει την πατριαρχία και τον μισογυνισμό.  Σε αυτό το κείμενο όμως δεν κάνουμε αυτό.

Ως μία γυναίκα που βρίσκεται σε αυτή την κατηγορία των γυναικών που ερωτεύονται (και) γυναίκες, είχα μία τεράστια ανάγκη να βρω και να μιλήσω με άλλες τέτοιες υπέροχες γυναίκες. Να τους δώσω έστω λίγο από τον χώρο που τους αξίζει, να τους δώσω τον χρόνο μου και να τους αφιερώσω όλες τις λέξεις που χρειάζονται. Να τις δω και να τις “δείξω”. Δεν πιστεύω πως περίμεναν εμένα, ούτε πως “με χρειάζονται”, αλλά ίσως τις χρειάζομαι εγώ.

Σήμερα λοιπόν, στην Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, τις ρώτησα για τον έρωτα και τις γυναίκες. Τις ρώτησα τι δυσκολίες έχει ο έρωτας για το ίδιο φύλο, πώς το βιώνουν εκείνες, πώς τον γιορτάζουν και τι αγαπάνε περισσότερο στις γυναίκες. Εκείνες ήταν αρκετά ευγενικές ώστε να μου εμπιστευτούν τις λέξεις τους και να μου πουν ό,τι μα ό,τι εκείνες ένιωθαν– και τις ευχαριστώ βαθιά. Κυρίως γιατί επιβιώνουν και ζουν σε αυτόν τον κόσμο. Δώστε λοιπόν λίγο από τον χρόνο σας και χαθείτε στις παρακάτω γραμμές – σε μία ωδή στις γυναίκες που ερωτεύονται γυναίκες, σήμερα που γιορτάζουν – αλλά και κάθε μέρα.

Αθηνά Τσαγκαράκη (@athinoid) – Σεναριογράφος, content creator

Από μικρή, πριν καν να έχω συνείδηση, όλα τα αγαπημένα μου άτομα ήταν γυναίκες. Εκτός από τη μαμά και τη γιαγιά μου, στην οποία είχα τεράστια αδυναμία, έκανα παρέα και με όλες τις άλλες γιαγιάδες της γειτονιάς. Πλέκαμε, κεντούσαμε, μου έφτιαχναν να φάω ψωμί με βούτυρο και ζάχαρη ή ψωμί με ντομάτα και φέτα, ανάλογα με την όρεξη. Από πολύ νεαρή ηλικία, θαύμαζα αυτό το έμφυτο γυναικείο χάρισμα της φροντίδας. Αυτό το ένστικτο είναι και μέσα μου πολύ ανεπτυγμένο. Γίνομαι μάνα, προστάτιδα, ασπίδα και αγκαλιά για τους ανθρώπους και τα ζώα μου και θαυμάζω στον εαυτό μου αυτή την πτυχή όσο και στις υπόλοιπες θηλυκότητες γύρω μου. Χρειάζεται μεγάλη γενναιότητα το να διατηρείς τα τρυφερά σου ένστικτα μέσα στην τόσο σκληρή μας ύπαρξη, και πάντα με αφήνει άφωνη το πώς μια γυναίκα μπορεί να γίνει ανεξάντλητη πηγή τρυφερότητας, ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές!

Για μένα, υπήρξε ιδιαίτερα επίπονος ο φόβος του να μη μου επιτεθεί κάποιος στο δρόμο επειδή θα αγκαλιάσω, θα φιλήσω ή θα κρατήσω από το χέρι ένα άλλο κορίτσι. Κράτησε όμως λίγο.

Ο έρωτας τώρα, είναι περίπλοκος για όλα τα πλάσματα στη γη. Αυτή η συνείδηση, με την οποία θα χρειαστεί κάποια στιγμή να τον ισορροπήσεις, ή αυτά τα τοξικά πρότυπα που βαφτίζουν έρωτα κάτι εντελώς ασταθές, αγωνιώδες και λυπητερό, είναι παράγοντες που κάνουν όλο και πιο δύσκολο το να ερωτεύεσαι. Στις θηλυκότητες πολλά μπορεί να είναι πιο ζόρικα, όπως το γεγονός της παγερής σεξουαλικοποίησης μιας ομόφυλης σχέσης γυναικών, που κάνει μια μεγάλη μερίδα κόσμου να αμφισβητεί την ίδια μας την ύπαρξη. Για μένα, υπήρξε ιδιαίτερα επίπονος ο φόβος του να μη μου επιτεθεί κάποιος στο δρόμο επειδή θα αγκαλιάσω, θα φιλήσω ή θα κρατήσω από το χέρι ένα άλλο κορίτσι. Κράτησε όμως λίγο. Η ανάγκη να ζήσω αυτή τη μία ζωή που μου έχει δοθεί ως ο απόλυτος εαυτός μου, νίκησε τελικά. Ο έρωτας είναι δύσκολος, αλλά αν τον πιστέψεις, έρχεται και σε βρίσκει με μεγαλύτερη ευκολία απ’ όση θα περίμενες.

Η πρώτη μου επαφή με κοπέλα λοιπόν, δε σηματοδότησε απλώς την ανακάλυψη της σεξουαλικής μου υπόστασης, αλλά την απελευθέρωση του αληθινού μου εαυτού.

Ως ένα άτομο αγχώδες και καταθλιπτικό, έζησα πολλά χρόνια της ζωής μου τρομερά εγκλωβισμένη σε έναν εαυτό που δεν αναγνώριζα και ούτε πολύ συμπαθούσα, για να είμαι ειλικρινής. Η πρώτη μου επαφή με κοπέλα λοιπόν, δε σηματοδότησε απλώς την ανακάλυψη της σεξουαλικής μου υπόστασης, αλλά την απελευθέρωση του αληθινού μου εαυτού. Θυμάμαι σαν χθες και ταυτόχρονα σαν πριν δύο ζωές εκείνα τα δευτερόλεπτα, πριν φιλήσω το πρώτο εκείνο κορίτσι. Έτρεμα. Πίστευα πως, όταν αγγίξω τα χείλη της, θα ανατιναχθεί η γη. Ξέρετε, η αγχώδης διαταραχή έχει μια τρομερά εγωκεντρική διάθεση. Σε κάνει να πιστεύεις ότι μια δική σου πράξη μπορεί να ταρακουνήσει ολόκληρο το σύμπαν. Όταν ήρθε η στιγμή του πρώτου εκείνου φιλιού, συνέβη κάτι εξωπραγματικό. Δεν έγινε απολύτως τίποτα. Στο κεφάλι μου έπεσε σιωπή. Τίποτα δεν ταρακουνήθηκε στο σύμπαν. Μόνο το μέσα μου. Μόνο τα δισεκατομμύρια κομματάκια της ύπαρξής μου μπήκαν στη θέση τους. Ήξερα κατευθείαν πως ήταν σωστό, πως έτσι θα έπρεπε να μοιάζουν τα φιλιά. Με ένα ήσυχο, ολοκληρωμένο παζλ.

Μελίνα Κόλια (@melinakolia) – Stand Up comedian

Γενικά, δεν αγαπάω κάτι περισσότερο στις γυναίκες, καθώς είναι όλες μα ΟΛΕΣ διαφορετικοί άνθρωποι, το έχω τσεκάρει. Αλλά αν πρέπει να απαντήσω, θα πω ότι μου αρέσει το ότι δεν έχουν πάει στρατό, το θεωρώ μεγάλο green flag, και το ότι συνήθως δεν έχουν ψύχωση με την αρχαία Ελλάδα και τα smashed burgers.

Πολλές φορές το “τρίγκερ” το μεταφράζουμε ως έρωτα.

Όσον αφορά τον έρωτα, πιστεύω ότι είναι δύσκολος για όλους τους ανθρώπους. Πολλές φορές το “τρίγκερ” το μεταφράζουμε ως έρωτα και μπαίνουμε σε δίνες που, αν είναι μεγάλες, τις θεωρούμε ως μεγάλο έρωτα. Επίσης, όλο το dating και η πατριαρχική προσέγγιση για το τι αποζητάει μια γυναίκα έχουν κάνει τον έρωτα να φαίνεται σαν κάτι πολύ τετραγωνισμένο, με συγκεκριμένους όρους και προϋποθέσεις, που δυστυχώς καταπιέζουν και παραβιάζουν τις γυναίκες.

Ρεβέκκα Καμχή (@rebeccacamhi & @rebeccacamhigallery) – Photo credit Yannis Velissaridis – Γκαλερίστα

Οι άνθρωποι σε γενικές γραμμές είναι άνθρωποι. Με τις δυσκολίες τους και τα προβλήματα τους που κουβαλάνε. Οπότε σε ψυχικό επίπεδο τα πάθη και οι έρωτες και οι σχέσεις είναι πολύ παρόμοιες. Παρόλα αυτά με εξαιρέσεις φυσικά οι γυναίκες έχουν λίγο πιο πρακτικό μυαλό στα καθημερινά, στο νοιάξιμο, να βαστάνε τη γη στη θέση τους που φέρνουν παιδιά στον κόσμο και συνεχίζουν τη ζωή. Είναι νομίζω πιο πολύ στη φύση μας. Το να μεγαλώνεις ένα παιδί σου δίνει τρομερή δύναμη το ότι βγήκε μια ζωή από το σώμα σου είναι τόσο μαγικό και δυσνόητο όσο είναι και φυσικό. Νιώθω ότι σήμερα το έχουμε βάλει λίγο στην άκρη αυτό – θα μπορούσα οριακά να χωρίσω τον κόσμο δε δύο κατηγορίες. Άνθρωποι που έχουν παιδιά και άνθρωποι χωρίς- αυτή είναι η καίρια διαφορά. Δεν έχει σημασία αν είσαι γυναίκα ή άντρας, σημασία έχει αν είσαι γονιός και αυτό σε κάνει διαφορετικό. 

Θέλοντας να βοηθήσουμε τις γυναίκες να είναι ίσες με τους άντρες ξεχνάμε ότι είμαστε διαφορετικά ζώα

(Την πρώτη φορά που ερωτεύτηκα γυναίκα) πρέπει να ήμουν πάρα μα πάρα πολύ μικρή. Μπορεί και στο νηπιαγωγείο. Οπότε δεν θυμάμαι κάτι συγκεκριμένο. Θυμάμαι την εμμονή θαυμασμό και αγάπη που είχα για αυτή Τη δασκάλα. Σαν ενήλικη ένιωσα τον έρωτα όπως όταν είσαι νέος και σε συνεπαίρνει όπου η λογική πάει στη άκρη. Νομίζω ότι θέλοντας να βοηθήσουμε τις γυναίκες να είναι ίσες με τους άντρες ξεχνάμε ότι είμαστε διαφορετικά ζώα. Θέλει προσοχή γιατί δεν είμαστε ίδιοι δεν πρέπει να είμαστε ίδιοι και δεν θέλουμε να είμαστε ίδιες. (Για εμένα όμως) Στην ημέρα της γυναίκας πρέπει να θυμόμαστε τις γυναίκες που ζουν σε χώρες όπου δεν έχουν ανθρώπινα δικαιώματα.

Αλεξία Μπεζίκη (@alexiabeziki) – Ηθοποιός

Η ερώτηση τι αγαπώ περισσότερο στις γυναίκες με έβαλε σε σκέψη. Αφενός γιατί η πρώτη μου αντίδραση ήταν ότι δεν υπάρχει απάντηση σε αυτήν την ερώτηση καθώς είναι πολύ γενική και πάρα πολύ ειδική ταυτόχρονα και αφετέρου γιατί ένιωσα πως χρειάστηκε να μας υπερασπιστώ. Και πια, μετά από όποια διαδρομή έχω κάνει μέχρι εδώ, ως κόρη, αδερφή, εγγονή, σύντροφος, μαμά, συνάδελφος, μπορώ να πω ότι αυτό που αγαπώ στις γυναίκες είναι όλες οι παραπάνω ιδιότητες, ακριβώς επειδή είναι κοινωνικά φορτισμένες, ακριβώς επειδή αποτελούν ένα κράμα προσωπικών προσδοκιών και διαπολιτισμικών συνθηκών.

Όταν ερωτεύτηκα για πρώτη φορά γυναίκα, ένιωσα σαν την πρώτη φορά που ακούς το αγαπημένο σου τραγούδι.

Το δύσκολο στον έρωτα τώρα, είναι ότι αψηφά και διαταράσσει τις βασικές ανάγκες μας, δηλαδή τον ύπνο και το φαγητό μας, και πως μας φοράει ένα ζευγάρι γυαλιά με φακούς αμφιβόλου ποιότητας!Κατά τα άλλα ο έρωτας πάντα έβρισκε και θα βρίσκει χώρο να υπάρχει, με πολιτικές, θρησκευτικές, κοινωνικές και χιλιομετρικές δυσκολίες! Η αληθινή πρόκληση είναι να βρεις κάποιον με ωραίες ποιότητες, όπως ειλικρίνεια, ευγένεια, σεβασμό, οξυδέρκεια, χιούμορ, και την ικανότητα να βλέπει τον κόσμο με έναν τρόπο που να σε κάνει να θέλεις να τον γνωρίσεις καλύτερα. Όταν ερωτεύτηκα για πρώτη φορά γυναίκα, ένιωσα πως βρήκα το σπίτι του εαυτού μου. Σαν την πρώτη φορά που ακούς το αγαπημένο σου τραγούδι, δοκιμάζεις το αγαπημένο σου φαγητό, βγαίνεις έξω την πιο ηλιόλουστη μέρα και γνωρίζεις πως είσαι σε ευθεία σύνδεση με την ευτυχία.