Οι πλανήτες ευθυγραμμίστηκαν, ο ουρανός είναι ξαφνικά πιο γαλανός, ο καφές δεν έχει γεύση πια νεροζούμι. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά περιμένω αυτή την επιστροφή χρόνια τώρα, από τότε που στο MCU μεσουρανούσαν ακόμα οι ήρωες της χρυσής εποχής του σύμπαντος. Από τότε που το μεγαλύτερο πρόβλημα στο fandom ήταν το beef του Captain America και του Iron Man. Ωραία χρόνια.
Η Disney ανέστησε τον τυφλό εκδικητή του Hell’s Kitchen, ο οποίος τα τελευταία επτά χρόνια βρισκόταν κάπου θαμμένος στην άβυσσο των cancelled προγραμμάτων του Netflix. Πριν το κάνει βέβαια αυτό, φρόντισε να μας προετοιμάσει με αρκετά guests και cameos σε σειρές και ταινίες του MCU, με πρώτη τη στιγμή που εμφανίστηκε ως δικηγόρος του Peter Parker στο No Way Home, σκορπίζοντας ουρλιαχτά στο κοινό της κινηματογραφικής αίθουσας το 2021.
Η σειρά πρόκειται να συγχωνεύσει στοιχεία του σύμπαντος της Marvel του Netflix με το MCU γενικότερα. Αλλά θα συνεχίσει επίσης μια ιστορία που έχει δημιουργηθεί σε μια σειρά από σειρές του MCU: Hawkeye, Echo και She-Hulk: Attorney at Law.
Ο Ματ Μέρντοκ αποκτά έναν νέο πελάτη, ο οποίος είναι κάτι παραπάνω από αυτό που ισχυρίζεται. Ο Φισκ μαθαίνει τη δύναμη της οπτικής. Οι μακροχρόνιοι αντίπαλοι Ματ Μέρντοκ και Γουίλσον Φισκ προσπαθούν να ξεπεράσουν τις σκοτεινές τους προσωπικότητες για να υπηρετήσουν τη Νέα Υόρκη, αλλά το παρελθόν τους έρχεται ξανά στην επιφάνεια, συστήνοντας ξανά από την αρχή τον κόσμο του Daredevil.
Παλιοί γνώριμοι, νέοι χαρακτήρες, ευθυγραμμίζονται στο καινούριο τηλεοπτικό σύμπαν του κόκκινου δαίμονα που φαίνεται πολλά υποσχόμενο.
Είδαμε το πρώτο επεισόδιο της πολυαναμενόμενης σειράς της Marvel στο Disney+ και προασπαθώντας να μην είμαστε προκατειλημμένοι, μοιραζομαστε highlights, σκέψεις, αλλά και προβλέψεις!
Ένα συναισθηματικό roller coaster από τα πρώτα κιόλας 15 λεπτά
Κι εκεί που λέμε «Θα’ναι σαν να μπαίνει η άνοιξη, θα’ναι ουρανού κατάνυξη», φευγει η Βόσσου κι έρχεται η Μαρινέλλα με το «Άνοιξε Πέτρα». Ένα 15λεπτο fever dream είναι η εισαγωγή του Daredevil: Born Again, που δεν σου χαρίζεται.
Στα πρώτα δεκαπέντε λεπτά του πρώτου επεισοδίου έχεις πάει από το να χοροπηδάς καθιστό στον καναπέ σου, τραγουδώντας όπως – όπως το μουσικό χαλί που σε βάζει ήδη στο κλίμα, σε ένα μεγαλειώδες jump scare, μια ανατροπή που κανείς δεν ήθελε κι από κει στο να φτάνει σε απρεπείς φράσεις για το σπίτι του villain. Και μετά κλάμα. Πόνος. Απόγνωση. Κι όλα αυτά μέσα σε ένα τέταρτο, αδέλφια. Εντάξει το λάβαμε το μήνυμα, Disney. Έχει και η αναγέννηση το τίμημά της.
Απο εκεί κατάλαβα ότι ο Daredevil δεν ήρθε για να παίξει. Ήρθε να αφανίσει όλους τους υπόλοιπους παίκτες της Marvel. Και μεταξύ μας καιρός ήταν. Θέλαμε κι άλλο «οσάκις», αλλά όχι αυτό που μας έδιναν τα τελευταία χρόνια. Οι σειρές της Marvel είχαν αρχίσει να φαίνονται αρκετά επιτηδευμένες.
Τους έχουμε φάει με το κουταλάκι τους πονεμένους ήρωες μεσιέ Μέρντοκ. Οριακά μάθαμε το τροπάριο αυτό, πριν μάθουμε την οριστική υπερσυντελίκου του λύω.
Κακό σκυλί… ξέρετε
Μια δεκαετία έχει περάσει, αυτός ίδιος κι απαράλλακτος. Στο περίπου, δηλαδή. Από το πρώτο επεισόδιο που τον είδαμε, για πρώτη φορά, έχει μαλακώσει αρκετά. Μέχρι και με Hawaiian πουκάμισο και καπελάκι σαν άλλος Αντωνάκης (MCU’s Version) τον είδαμε.
Σε αυτό το κεφάλαιο τον βλέπουμε να είναι ακόμα ταραγμένος από το τέλος του Echo και ένα συγκεκριμένο γεγονός (για το οποίο θα βοηθούσε μια αναφορά, ένα flashback, κάτι) και αποξενωμένος αρκετά από την σύζυγο Vanessa, η οποία από την άλλη είναι στο savage era της και πολύ άργησε θα προσθέσουμε εμείς.
Ωστόσο, όλα αυτά δεν κλέβουν από την ανατριχίλα και την απέχθεια που συνήθως μας προκαλεί, οπότε περιμένουμε δυναμική συνέχεια.
Ποιος είπε ότι μια σειρά ή ταινία υπερηρώων δεν μπορεί να συνδυάζει εκπληκτικές ερμηνείες; Ο Martin Scorsese κάπως, αλλά δεν θα το πάρουμε και τοις μετρητοίς, sorry not sorry στον μύθο. Άλλωστε ας μην ξεχνάμε ότι η Angela Bassett κέρδισε το δεύτερό της Όσκαρ για τον ρόλο της Queen Ramonda της Wakanda, στο Black Panther: Wakanda Forever. Ξεφεύγω, αλλά έπρεπε να αναφερθεί! Ξέρετε, γιατί «Angela Bassett did the thing».
Από το πρώτο επεισόδιο το 2015, καταλάβαινες πως δεν επρόκειτο για ακόμα μια σειρά υπερηρώων. Αυτή η αίσθηση -ευτυχώς- συνεχίζεται και στο νέο αυτό κεφάλαιο.
Καταρχάς, ο Charlie Cox δεν παίζει απλώς τον ρόλο του κόκκινου δαίμονα. Είναι αυτός. Είναι από τις περιπτώσεις που δεν μπορείς και δεν θέλεις να φανταστείς. Το αποκορύφωμα στο 15λεπτο θρίλερ της εισαγωγής, με το κλάμα και τις κραυγές απόγνωσης που μας ράγισε την καρδιά, είναι μια από τις τρανταχτές αποδείξεις. Ήταν και η στιγμή που γούγκλαρα «Πώς να αγκαλιάσεις κάποιον μέσα από την οθόνη;». Η απόλυτη απόγνωση σας λέω.
Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τον Vincent D’Onofrio aka Wilson Fisk (εδώ ωστόσο γκούγκλαρα «πώς να χαστουκίσεις κάποιον μέσα από την οθόνη»). Δεν μπορώ να πω ότι είναι από τους villains που λατρεύεις να μισείς, αλλά από εκείνους που είναι αντάξιοι του ήρωά μας. Επίσης ο D’Onofrio είναι κυριολεκτικά ο villain των κόμικς, οπότε όταν δεν αναρωτιέμαι κακοποιώντας παράλληλα το λάπτοπ μου, φωνάζοντας «γιατί δεν πεθαίνεις ποτέ;», τον εκτιμώ.
Πού είναι ο Frank οεο;
Frank ψάχναμε και Frank δεν βρίσκαμε στο πρώτο επεισόδιο, ωστόσο ο αιμοβόρος αντι-ήρωας Punisher, θα κάνει την εμφάνισή του. Το πιστεύουμε και το προβλέπουμε. Άλλωστε, είναι στα σκαριά και μια ταινία κομμένη και ραμμένη πάνω του.
Σε γενικές γραμμές, η σειρά φέρνει πίσω την ποιοτική τηλεόραση με τον ίδιο τρόπο που το έκανε το εξαιρετικό The Penguin του HBO το 2024: η αφήγηση της ιστορίας κυλάει και ρέει, με αρκετό γκάζι και αρκετή αυτοσυγκράτηση στα σωστά σημεία για να δώσει στους χαρακτήρες και τις ιδέες τον κατάλληλο χρόνο να αναπτυχθούν.
Μπορεί να υπογραμμίζουμε το bare minimum, αλλά σίγουρα δεν είναι χαρακτηριστικά των σειρών του MCU, καθώς σε κανένα σημείο κατά τη διάρκεια του Born Again δεν αναρωτιέσαι γιατί δεν ήταν απλά μια ταινία.
Τιμά τα προηγούμενα, ενώ παράλληλα δημιουργεί ένα νέο status για το σύμπαν του Daredevil, το οποίο δημιουργεί την αρχή μιας ενδιαφέρουσας ιστορίας.
