Η πιο αγαπημένη μας τηλεοπτική villain δεν είναι πια εδώ

Η Καίτη Κωνσταντίνου γεννήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου του 1963 στη Ροδοδάφνη Αχαΐας. Ήθελε να σπουδάσει Ιατρική, όμως τελικά βρέθηκε να σπουδάζει στη Φιλοσοφική φοιτώντας παράλληλα και στη Δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης, από όπου και αποφοίτησε το 1986. Μια αόρατη κλωστή έλεγε πως την τράβηξε στο να γίνει ηθοποιός, μια δουλειά καθόλου εύκολη, που ήθελε γερό στομάχι. Και ηθοποιός έγινε. Δεν κυνήγησε τη δημοσιότητα, όμως αυτή ήρθε και τη βρήκε. Γιατί μπορεί να διέγραψε μία σημαντική πορεία στο θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο, όμως έγινε γνωστή και αγαπήθηκε ευρέως μέσα από τον ρόλο της Σωσώς Παπαδήμα στη σειρά «Εγκλήματα» του ΑΝΤ1 το 1998.

Η Καίτη Κωνσταντίνου έγραψε ιστορία ως Σωσώ – κι αυτό είναι αδιαμφισβήτητο – γιατί κατάφερε να δημιουργήσει έναν από τους πιο εμβληματικούς και αντισυμβατικούς γυναικείους ρόλους στην ελληνική τηλεόραση, σε μια εποχή που σε σχέση με σήμερα αποδείχθηκε πιο τολμηρή, αυθεντική και πιο μπροστά από της εποχή της – και που φυσικά μάς σύστησε τους πιο ξεχωριστούς και διαχρονικούς χαρακτήρες.

Η Καίτη Κωνσταντίνου έδωσε τέτοια φυσική πνοή στην αδίστακτη Σωσώ, αποδίδοντας με απόλυτο ρεαλισμό το ρεσιτάλ κακίας της που οδηγούσε στα πιο πανούργα σχέδια εξόντωσης του άντρα της Αλέκου και στο πιο αγαπημένο της χόμπυ · να κάνει τον βίο των ανθρώπων γύρω της… αβίωτο.

Κι ήταν αυτό το βιτριολικό της χιούμορ που γέννησε ακραία επιτυχημένες ατάκες – όπως το αγαπημένο «Πλήττω!» ή το «Στόλισα λίγο έτσι για το κακό» – που έγιναν viral (πριν καν ακόμη υπάρξουν τα social media) και τις ακούς/βλέπεις να χρησιμοποιούνται μέχρι και σήμερα από ανθρώπους που ήταν κυριολεκτικά αγέννητοι το ’98.

Μπορεί ένας τέτοιος χαρακτήρας να είναι αγαπητός; Ναι μπορεί. Και αυτό το οφείλει KAI στην Καίτη Κωνσταντίνου που τού έδωσε ζωή, δυναμικότητα, ανεξαρτησία, ακόμη κι αν ήταν ένας ρόλος μιας πραγματικά αδίστακτης γυναίκας που ήθελε να έχει τον απόλυτο έλεγχο της ζωής της (και των… θανάτων των γύρω της). Η ωμή ειλικρίνεια, η αυθεντικότητα και η κωμική διάσταση μέσα στην υπερβολή της ήταν αυτά που έκαναν την Σωσώ έναν πραγματικά comfort character – ιδιαίτερα για εμάς τους millenials που μεγαλώσαμε μαζί της.

Άσε που φτάνοντας στο σήμερα νιώθουμε να ταυτιζόμαστε μαζί της – μπορεί όχι στις δολοφονικές της τάσεις, αλλά στο τρόπο που μάς έμαθε να χρησιμοποιούμε το χιούμορ για να διαχειριζόμαστε καταστάσεις. Ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές αυτή η αγαπημένη μας «κωμική ψυχοπαθής» έβρισκε κάτι να σαρκάσει και αυτός ήταν ο δικός της ιδιαίτερος τρόπος να κρύψει την ευαλωτότητά της. (Εδώ η ταύτιση, εδώ και η κατανόησή της σήμερα!).

Και κάπως έτσι αγαπήσαμε τη Σωσώ, και κάπως έτσι αγαπήσαμε την Καίτη. Η Καίτη δεν έπαιξε απλώς τη Σωσώ, έγινε η Σωσώ. Δεν φοβήθηκε να τσαλακωθεί, να γίνει υπερβολική. Αλλά δεν εγκλωβίστηκε. Συνέχισε να χαρίζει κομμάτια της ψυχής, του ταλέντου και της προσωπικότητάς της στην τέχνη της. Χωρίς να απασχολεί ποτέ παραπάνω. «Δεν θέλω ταρατατζούμ. Αγαπώ την ησυχία μου» δήλωνε σε συνεντεύξεις της. Για αυτό και δεν γνωρίζαμε πολλά από τη ζωή της. «Και γιατί να γνωρίζετε; Τι να την κάνετε τη ζωή μου; Δεν έχει και τίποτα φοβερό. Μια κανονική ζωή είναι», έλεγε η ίδια.

Η τελευταία της εμφάνιση στην τηλεόραση ήταν στη σειρά «Η Κατάρα της Τζέλας Δελαφράγκα», στο ρόλο της Αλέξις Βροντάκη, ενώ στο θέατρο ήταν την περασμένη σεζόν στο «Συνέβη στο Monterey» του Άκη Δήμου, που ανέβηκε στο Θέατρο Μικρό Χορν και όπου η ίδια πρωταγωνίστησε στο πλευρό της Λυδίας Φωτοπούλου.

«Ο χρόνος με απασχολεί, με φοβίζει ο θάνατος, δεν είμαι σαν κάποιους που λένε εντάξει… Το μέλλον μου το σκέφτομαι σε σχέση με το να κάνω πράγματα που να γουστάρω στην δουλειά. Να είμαι υγιής, υγιείς οι άνθρωποι που αγαπώ, να με αγαπάνε και να τους αγαπώ», είχε επίσης εξομολογηθεί στη Μυρτώ Λοβέρδου πίσω στο 2020. Λόγια που δείχνουν την ειλικρινή της σχέση με τον χρόνο και τη θνητότητα. Μια εξομολόγηση για τη βαθιά της επιθυμία να συνεχίζει να κάνει όσα αγαπά, να περιβάλλεται από αγάπη, να έχει υγεία που καμιά φορά τη θεωρούμε δεδομένη. Τα τελευταία χρόνια η ηθοποιός έδινε εντελώς αθόρυβα τη δική της μάχη με τον καρκίνο, από την οποία δεν κατάφερε να βγει νικήτρια και τελικά «έφυγε» πρόωρα αφήνοντας πίσω της – εκτός από έναν εμβληματικό τηλεοπτικό χαρακτήρα που έγραψε και συνεχίζει να γράφει ιστορία – μια γεμάτη ζωή. Και θα ζει για πάντα μέσα από τις φοβερές ατάκες και τις πιο απολαυστικές στιγμές που μας χάρισε μέσα από σπουδαίους ρόλους.

Ευχαριστούμε Σωσώ, ευχαριστούμε Καίτη!