ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
21
ΜΑΡΤΙΟΥ
Αν έχεις δει πολλές true crime σειρές στη ζωή σου, ξέρεις ότι οι περισσότερες δίνουν τη μεγαλύτερη έμφαση στους θύτες. Είτε μιλάμε για περιβόητους serial killers, είτε ακόμα και για ανεξιχνίαστες υποθέσεις, οι σειρές αυτές πολύ συχνά μοιάζουν να δίνουν την προσοχή τους περισσότερο στα κίνητρα και το backstory του δράστη (επιβεβαιωμενου ή μη) – πολλές φορές φτάνοντας στο σημείο της θεοποίησης, λες και η εμμονή και τα fan club των serial killers δεν ήταν ήδη ανησυχητικά – παρά στα ίδια τα θύματα. Ακόμα πιο σπάνια θα δεις true crime για εκείνους που έμειναν πίσω και αναγκάστηκαν να ζήσουν τις επιπτώσεις των φρικτών αυτών εγκλημάτων.
Αυτό είναι κάτι που έχει βαλθεί να αλλάξει η νέα δραματική true crime σειρά του Paramount+ και η Melissa Moore Jesperson, κόρη του Keith Hunter Jesperson, γνωστού και ως “δολοφόνου με το χαμόγελο”. Ο Τζέσπερσον έμεινε γνωστός ως Happy Face Killer για τον τρόπο που υπέγραφε τα ανατριχιαστικά γράμματά του προς τα ΜΜΕ, κάθε φορά που ανακοίνωνε μία δολοφονία του. Με μία – εντελώς ανατριχιαστική – χαμογελαστή φατσούλα, δηλαδή. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’90 βίασε και δολοφόνησε οχτώ γυναίκες – τουλάχιστον τόσα είναι τα επιβεβαιωμένα θύματα. Ο ίδιος είχε κάποτε ισχυριστεί ότι ήταν πάνω από 160, μεταξύ αυτών λέγεται πως είναι και η Ylenia Carissi, η εξαφανισμένη κόρη των Ιταλών σταρ Al – bano και Romina Power. Αυτή τη στιγμή, ο Happy Face Killer είναι 70 ετών και βρίσκεται στη φυλακή καταδικασμένος σε ισόβια κάθειρξη. Η ζωή του έχει ήδη μεταφερθεί στην μικρή οθόνη για πρώτη φορά το 2014, με πρωταγωνιστή τον David Arquette. Έστω και για λίγο κατάφερε να πάρει, αυτό που πάντα ήθελε: προσοχή και φήμη – έστω και κακή.
Η κόρη του, Melissa, δεν μπορούσε να ζήσει με αυτό. Ακόμα κι όταν είπε για πρώτη φορά, δημόσια, την ιστορία της το 2008 στον διάσημο Αμερικανό τηλε-ψυχολόγο Dr. Phil, ένιωσε ότι πάλι έστρεφε την προσοχή στον πατέρα της. Έτσι, ξεκίνησε ένα podcast,, με τίτλο Happy Face, στο οποίο θέλησε να μοιραστεί την ιστορία του Happy Face Killer, μέσα από μία άλλη οπτική: Εκείνη των ανθρώπων που έζησαν με τον δολοφόνο και πρέπει να αντιμετωπίσουν το στίγμα αυτό για την υπόλοιπη ζωή τους. Σε αυτό το podcast βασίστηκε η νέα δραματική σειρά της Paramount+, με πρωταγωνιστές τον Dennis Quaid και την Annaleigh Ashford.
Με την υπογραφή της Jennifer Cacicio και του διάσημου διδύμου παραγωγών Robert και Michelle King (Evil, The Good Wife), το Happy Face είναι ακόμα ένα βήμα στην σωστή κατεύθυνση για την “εκστρατεία” της Moore να “ρίξει” αυτή την κουλτούρα θεοποίησης και ρομαντικοποίησης των serial killers – που πολύ έχει τροφοδοτήσει και η τηλεόραση.
Εμπνευσμένο από την πραγματική της ιστορία, το Happy Face έχει εμπλουτιστεί με αρκετή μυθοπλασία, ώστε να γίνει ξεκάθαρο το μήνυμα της Moore και των απανταχού θυμάτων – κυρίως των δολοφόνων, αλλά και του δικαστικού συστήματος.
Όταν η Melissa (Annaleigh Ashford) ήταν 15 ετών, ανακάλυψε ότι ο αγαπημένος της πατέρας, ένας οδηγός φορτηγών που την γέμιζε με δώρα και αναμνηστικά μετά από κάθε του ταξίδι, ήταν βιαστής και δολοφόνος τουλάχιστον οχτώ γυναικών. Με την καταδίκη του, καταδικάζεται και η ίδια σε μία ζωή γεμάτη αμφιβολίες και ενοχές. Τι κι αν ήταν μόλις 15; Έπρεπε να είχε δει τα σημάδια, να είχε μιλήσει νωρίτερα, να μην τον δικαιολογούσε στο μυαλό της, επειδή ήταν πατέρας της, να μην κρατούσε τις καλές τους στιγμές.
Σήμερα, αν και ενήλικη, ακόμα κι αν έχει αλλάξει το όνομά της και κρύβει την πραγματική της ταυτότητα σχεδόν από κάθε άτομο στη ζωή της, ζει ακόμα με το μετατραυματικό στρες ενός παιδιού που μεγάλωσε με έναν ναρκισιστή, χειριστικό πατέρα. Με έναν ψυχοπαθή δολοφόνο.
Η σειρά ξεκινάει με την Melissa να ζει μια φαινομενικά φυσιολογική ζωή, με τον σύζυγό της Ben (James Wolk) και τα δύο παιδιά τους Hazel (Khiyla Aynne) και Max (Benjamin Mackey). Σε μία ειρωνεία της τύχης, δουλεύει ως μακιγιέζ για την εκπομπή του Dr. Greg. Έτσι, την βρίσκει και ο “αγαπημένος” της πατέρας, του οποίου τα γράμματα και τις κλήσεις αγνοούσε επί δεκαετίες. Μόνο που αυτή τη φορά δεν μπορεί να τον αγνοήσει. Ο πατέρας της, Κιθ Χάντερ Τζέσπερσον, είναι ο Happy Face Killer και κάνει μια πολύ σοβαρή αποκάλυψη για τη δολοφονία ενός 9ου θύματος – ένας γρίφος που μόνο η κόρη του μπορεί να λύσει.
Μάλιστα, για τη δολοφονία αυτή έχει καταδικαστεί αδίκως ο σύντροφος του θύματος, ο Elijah (Damon Gupton), ένας Αφροαμερικανός που έχει μόλις 50 μέρες για να αποδείξει την αθωότητά του – μιας και έχει καταδικαστεί σε θάνατο. Έτσι, η Melissa αναγκάζεται να τον αντιμετωπίσει και να αποκαλύψει σε όλους την ταυτότητά της.
Από το πρώτο κιόλας επεισόδιο, καταλαβαίνεις, ότι αυτή δεν είναι μία συνηθισμένη true crime σειρά. Κι αυτό γιατί δεν αναζητά τα κίνητρα του serial killer, δεν ψάχνει τι τον οδήγησε σε αυτά τα εγκλήματα, ούτε φυσικά τις “καλές” πλευρές του. Με λίγα λόγια δεν ψάχνει να βρει τον “άνθρωπο” πίσω από το τέρας. Και αυτό το εκτίμησα πολύ.
Σίγουρα, υπάρχουν αρκετές σκηνές με τον – καταπληκτικό – Dennis Quaid στη φυλακή, αλλά και σε flashback, όμως το βάρος δεν πέφτει στον θύτη, το ζητούμενο είναι εντελώς διαφορετικό. Από τη μία να λυθεί η υπόθεση της δολοφονίας και να σωθεί ένας αθώος, από την άλλη να ανακαλύψουμε ένα πολύ συγκεκριμένο τραύμα, αυτό των θυμάτων – είτε πρόκειται για τους γονείς, τα αδέλφια και τα παιδιά των γυναικών που σκότωσε ο Τζέσπερσον και αναζητούν δικαίωση, είτε για την κόρη του, που πρέπει να διαχειριστεί το γεγονός ότι ένας άνθρωπος που κάποτε αγαπούσε ήταν ικανός για τόσο φριχτά εγκλήματα.
Νομίζω ότι αυτό ήταν που απόλαυσα περισσότερο: ότι το Happy Face δεν είναι άλλη μια καταγραφή μιας (συγκλονιστικής ομολογουμένως) υπόθεσης, αλλά ένα δράμα με μπόλικο μυστήριο. Στην ουσία, η μυθοπλασία έρχεται και δένει το μυστήριο με το δράμα, ώστε να εξελιχθούν οι χαρακτήρες και εμείς να μπούμε στον κόσμο του παιδιού ενός serial killer, με όλες τις ενοχές και τις αμφιβολίες που δικαίως εχει. Η Melissa αναρωτιέται αν κι εκείνη έχει τις σκοτεινές πλευρές του πατέρα της, αν ποτέ την αγάπησε πραγματικά, αν τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά. Και σε μεγάλο βαθμό, το απαντάει.
Νομίζω ότι μπορείς να καταλάβεις ότι αυτή ειναι μια σειρά που έφτιαξε ένα θύμα, γιατί δεν μένει μόνο στην επιφάνεια του ζητήματος. Πέρα από το διαγενεακό τραύμα που διαχειρίζεται, η σειρά καταφερνει να κάνει και το δικό της σχόλιο στο άδικο και γεμάτο εμπόδια δικαστικό σύστημα, αλλά και στην άκρως εκμεταλλευτική κουλτούρα των απανταχού αστυνομικών “αποκαλυπτικών” εκπομπών, που τελικά δεν ενδιαφέρονται για τα θύματα, αλλά για να ξεζουμίσουν την ιστορία τους για τηλεθέαση – έχουμε πολλά παραδείγματα και στην ελληνική τηλεόραση, νομίζω δεν χρειάζεται να πω περισσότερα.
Δεν θα κάνω spoiler, θα πω μόνο ότι η σειρά αργεί λίγο να βρει τον ρυθμό της, αλλά αξίζει σίγουρα να της δώσεις τον χρόνο αυτό. Από την μέση και μετά, βρίσκει την ισορροπία της ανάμεσα στην κυνική και την δραματική πλευρά της και επιτρέπει στην Analeigh Ashford να δώσει μια φοβερή ερμηνεία, με αποκορύφωμα το φινάλε – που μας δίνει ελπίδα και για δεύτερη σεζόν, που πολύ θα θέλαμε να δούμε.
Η σειρά Happy Face κάνει πρεμιέρα στην COSMOTE TV, με διπλό επεισόδιο, την Παρασκευή 21 Μαρτίου.
