Bella Ciao#23: Το τρίγωνο του θανάτου

Το τελετουργικό άρχισε πατώντας το πόδι μου στις κυλιόμενες σκάλες που οδηγούν στο Υποσκήνιο Β΄της Αίθουσας Αλεξάνδρα Τριάντη του Μεγάρου Μουσικής. Μια σουρεάλ κατάβαση στον τάφο, στο σπίτι που κατοικούν οι ζωντανοί – νεκροί ήρωες του Αουγκούστ Στρίντμπεργκ.

Μέσα από μια δαιδαλώδη διαδρομή, η εσωτερική μου ησυχία συναντήθηκε με “κουφάρια” αυτοκινήτων και άλλων που άφηναν την τελευταία τους πνοή και η οσμή από τον καυστήρα που έσβησε, ενεργοποίησε ακόμα περισσότερο τη σωματική και συναισθηματική μου κατάσταση έτσι ώστε να φτάσω στο Υποσκήνιο Β.

Σιωπηλά κάθησα και συστήθηκα ανταλλάσοντας ματιές με τον Έντγκαρτ, την Άλις που ήταν  ήδη εκεί, περιμένοντας αλλά και τον Κούρτ στον οποίο συμπτωματικά κάθισα δίπλα, νιώθοντας τη ζεστασιά του κορμιού του και την ένταση των μυών του, διαπιστώνοντας ότι είναι εκεί ένα αληθινά ζωντανό πρόσωπο.

Η Έλενα Τοπαλίδου ερμηνεύει την Άλις @Κάρολ Γιάρεκ

Όλοι καλεσμένοι σε αυτή την ιδιαίτερη βραδιά ενός συναρπαστικού ζευγαριού που γιορτάζει τα 25 χρόνια γάμου, την «αργυρή» του επέτειο. Το όραμα του Γιάννη Χουβαρδά αποκτά οντότητα μπροστά στα μάτια μου.

Ξεκινήσαμε πολύ καλά σκέφτομαι, η διαδρομή, το υπόγειο που είναι ο τόπος, το απομονωμένο νησί αρχιπελάγους της Στοκχόλμης και ο χώρος έτσι όπως είναι στημένος, έχει όλες τις προϋποθέσεις να θέσει τα ερωτήματα του έργου, μέσα από την δική του σκηνοθετική ματιά.

Το έργο επικεντρώνεται στους ηθοποιούς, κάτι που φαίνεται από την πρώτη επαφή και πολύ έξυπνα επιλέγει δυνατά χαρτιά της ελληνικής υποκριτικής σκηνής, επενδύει και εκπαιδεύει σε πρόσφορο έδαφος που καρπίζει μέσα στα μάτια, την κίνηση, τον λόγο αβίαστα.

Ο ηθοποιός γίνεται ρόλος και με έναν τελείως εξπρεσιονιστικό τρόπο ταυτίστηκα με τα όνειρα, τους φόβους, τις επιθυμίες των ηρώων, σκεπτόμενος αν όλα αυτά που βλέπω συμβαίνουν στην πραγματικότητα ή είναι στο μυαλό τους.

Ο Σίμος Κακάλας ερμηνεύει τον Έντγκαρ @Κάρολ Γιάρεκ

Είδαμε φανερά μπροστά μας, πώς ένας άντρας και μια γυναίκα οδηγούνται από την αγάπη που τόσο πολύ αναζητούσαν στη ζωή τους, στο μίσος και τη ζήλια, σε μια πάλη υστερίας και τρέλας.

Σε αυτό το φρούριο που στο παρελθόν λειτουργούσε σα φυλακή, είναι φυλακισμένη τώρα η Άλις από τον ίδιο το λοχαγό άντρα της. Με την χλωμάδα της φυλακής και τα μαλλιά να ασπρίζουν σιγά σιγά, έχουν αποκοπεί από τον έξω κόσμο ζώντας μια άνευ όρων βαναυσότητα στη σχέση τους.

Ο Χάρης Φραγκούλης στον ρόλο του Κουρτ @Κάρολ Γιάρεκ

Αυτή η γκροτέσκα εναλλαγή τραγικού-κωμικού που τόσο καλά υποστηρίζουν η ηθοποιοί, πόσες  φορές δε με έκανε να γελάσω.

Ξεκάθαρα οι ήρωες έχουν χάσει το νόημα της ζωής τους, γνωρίζοντας ότι στο τέλος θα έρθει ο θάνατος σαν ένα παίγνιο του Θεού.

Φυλακισμένοι και απομονωμένοι μέσα στην μοναξιά μας, στο πέρασμα από τη ζωή στο θάνατο, δια μέσου της αγάπης και του μίσους, εγείρεται το αιώνιο αναπάντητο ερώτημα του αστείου της ανθρώπινης μοίρας και της λύτρωσης του θανάτου.

Ή ζωή ως θάνατος ή ο θάνατος ως ζωή…