Η Όλγα Βενέτη υπόσχεται να μοιράζεται πάντοτε μαζί μας το «Αγάπη μου πρώτη, τέλος κι αρχή»

Είναι Πέμπτη βράδυ και το Θέατρο Άλσος είναι κατάμεστο. Βρίσκομαι εδώ για να δω για πρώτη φορά από κοντά την Όλγα Βενέτη. Έχοντας διαβάσει ενθουσιώδεις κριτικές για το ρεπερτόριο που παρουσιάζει η “ερμηνεύτρια με το μοναδικό ταπεραμέντο” σε όποια σκηνή και αν βρεθεί -από το Μέγαρο Μουσικής και το Παλλάς έως το Half Note- οι προσδοκίες μου για αυτό το -sold out- live με τίτλο “Αγάπη μου πρώτη, τέλος και αρχή”, στο Άλσος είναι μεγάλες.

Τη σκηνοθεσία της παράστασης “Αγάπη μου πρώτη, τέλος και αρχή”, υπογράφει ο Γιώργος Λύρας

Λίγο μετά τις 21.00 η πρωταγωνίστρια της βραδιάς εμφανίζεται στη σκηνή. Με total black look που παραπέμπει σε γαλλική φινέτσα και αέρα μιας πραγματικής ‘ντίβας’ του πενταγράμμου, η Όλγα Βενέτη ως άλλη ‘Δαλιδά’ ξεπροβάλλει από τον κεντρικό διάδρομο που οδηγεί στη σκηνή και μας καλωσορίζει υπό τους ήχους του “J’envie de toi”, “Comme prima” και “Bésame Μucho”. Δεν θα ‘ταν υπερβολή να πει κανείς ότι ως ερμηνεύτρια φέρνει και κάτι από Lara Fabian-το γαλλικό ρεπερτόριο άλλωστε της ταιριάζει ‘γάντι’, δεν χωρά αμφιβολία ως προς αυτό.

Κοιτάζω σχεδόν μαγεμένη τη σκηνή, ξεχνώντας για λίγο ότι δεν βρίσκομαι σε κάποιο κέντρο του Παρισιού, αλλά στην καρδιά της Αθήνας. Το ρεπερτόριο που ακολουθεί με επαναφέρει στην πραγματικότητα. Η τραγουδίστρια αποχωρίζεται τη γούνα της, αφήνοντας ελεύθερες τις ξανθές της μπούκλες να φωτίζουν το σκουρόχρωμο φόρεμά της, κι από κι έπειτα «η νύχτα μας μυρίζει γιασεμί». Οι επιτυχίες γνωστών ερμηνευτριών – από τη Λίτσα Διαμάντη και τη Τζένη Βάνου μέχρι τη Μαρινέλλα και τη Χαρούλα Αλεξίου – διαδέχονται η μία την άλλη, με την Όλγα Βενέτη να μας παρασύρει στη μαγεία των κομματιών που άφησαν εποχή.

Και κάπως έτσι, με τη συνοδεία μιας μουσικής μπάντας που δείχνει να απολαμβάνει το κάθε της λεπτό πάνω στη σκηνή, βρισκόμαστε να ‘ταξιδεύουμε’ με τη «Σκλάβα», να αναρωτιόμαστε για το «Αν είναι η αγάπη αμαρτία», να φωνάζουμε για ‘την αγάπη αυτή που μας πεθαίνει’, να ερωτευόμαστε ξανά ακούγοντας το «Θα κλείσω τα μάτια», να ‘πιάνουμε’ ένα ανεπαίσθητο δάκρυ να κυλά στο μάγουλό μας όσο η Όλγα Βενέτη ερμηνεύει το «Όλα σε θυμίζουν». Και το σαξόφωνο που σολάρει να κάνει τη στιγμή ακόμα πιο ατμοσφαιρική..

Αυτό όμως που σίγουρα θα μας μείνει αξέχαστο από τη βραδιά είναι η ώρα που ο φωτισμός χαμηλώνει και η ερμηνεύτρια δηλώνει: «αυτό το τραγούδι θέλω να το αφιερώσω σε όλους εκείνους που είναι πράγματι μονάχοι, όχι μόνοι». Και με μια αλήθεια που μοιάζει να βγαίνει από την ψυχή της η Όλγα Βενέτη ερμηνεύει το «Άνθρωποι μονάχοι» κι εμείς απολαμβάνουμε την υπέροχη στιγμή που μας χαρίζει το πιάνο με τη φωνή της.

Εκτός από τη συγκίνηση όμως, δεν μας έλειψε και το κέφι. Την ώρα λοιπόν που ‘αναλαμβάνει’ το μπουζούκι οι παλμοί ανεβαίνουν κι εμείς χτυπάμε ρυθμικά παλαμάκια με τα «Δειλινά», το «Νύχτα στάσου», και το «Ζήλεια μου». Και όταν η ερμηνεύτρια στρέφει το μικρόφωνο προς το μέρος μας, σύσσωμοι όλοι τραγουδάμε για ‘την ευτυχία που δεν κόβεται στα τρία’.

Όταν ωστόσο έφτασε πια η ώρα για «της καληνύχτας τα φιλιά», φάνηκε πως αυτά δεν μας αρκούσαν. Η Όλγα Βενέτη όμως δεν θα άφηνε ποτέ δυσαρεστημένο το κοινό της, με το οποίο θέλει να μοιράζεται πάντοτε εκείνη “την πρώτη της αγάπη, που είναι για την ίδια και τέλος κι αρχή”, κι έτσι πραγματοποιεί το ιδανικό φινάλε με το «σ’ όποιον αρέσουμε» και μια γλυκιά αφιέρωση του «θα ‘θελα να ήσουν» προς όλους τους θαυμαστές της.

«Η αγάπη μου για εσάς είναι πολύτιμη σαν φυλαχτό». Αυτός είναι ο όμορφος αποχαιρετισμός της και εμείς είμαστε βέβαιοι πως κι άλλες μαγικές βραδιές σαν κι αυτή θα ακολουθήσουν σύντομα..