Kabul: Είδαμε την πιο συναρπαστική νέα σειρά που γυρίστηκε στην Ελλάδα

Πριν από μερικούς μήνες, είχαμε βρεθεί στη Χαλυβουργική για τις ανάγκες των γυρισμάτων του “Kabul”, της μέχρι τώρα μεγαλύτερης διεθνούς συμπαραγωγής της COSMOTE TV – με τη συμμετοχή περισσότερων από 10 ευρωπαϊκών εταιρειών, όπως οι Cinétévé, 2425 Films, New8, European Alliance, France Télévisions, Blonde και RAI και ένα διεθνές καστ, που περιλαμβάνει τον Jonathan Zaccaï (Le Bureau des Légendes), τον Eric Dane (Euphoria), τον Olivier Rabourdin (Taken) και την Jeanne Goursaud (Pax Massilia).

Εκεί είχαμε πάρει μία πρώτη γεύση από το μέγεθος του εγχειρήματος: η Χαλυβουργική είχε μεταμορφωθεί για να θυμίζει το αεροδρόμιο της πρωτεύουσας του Αφγανιστάν, Έλληνες και διεθνείς ηθοποιοί και συντελεστές παρήλαυναν μπροστά μας σε ένα άκρως επιβλητικό σκηνικό, ενώ γυριζόταν μία φοβερά συγκινητική σκηνή της σειράς, που επιδιώκει να μεταφέρει στη μικρή οθόνη τα γεγονότα της εισβολής των Ταλιμπάν στην Καμπούλ, τον Δεκαπενταύγουστο του 2021 – μέσα από την οπτική των ανθρώπων που έμειναν πίσω.

Συνολικά στη σειρά συμμετείχαν 55 διεθνείς ηθοποιοί και περίπου 4.500 κομπάρσοι, ενώ η Χαλυβουργική είναι μία μόνο από τις τοποθεσίες που χρησιμοποιήθηκαν για να πάρει ζωή το “Kabul”. Για πάνω από τρεις μήνες, η Αττική, από την Ελευσίνα και τον Βοτανικό μέχρι το αεροδρόμιο του Τατοϊου και το ΟΑΚΑ, είχε μεταμορφωθεί στην αφγανική πρωτεύουσα και όλα έδειχναν ότι αυτή θα είναι μια από τις πιο φιλόδοξες σειρές που έχουν γυριστεί ποτέ σε ελληνικό έδαφος.

Η ιδέα να γυριστεί εδώ η σειρά ανήκει στην έμπειρη επικεφαλής παραγωγής, Sandrine Paquot. Η ίδια μας αποκάλυψε ότι επέλεξε για τα γυρίσματα την Ελλάδα ανάμεσα σε πολλές χώρες, που ίσως φαίνονταν πιο προφανείς επιλογές, όπως το Μαρόκο ή Ιορδανία. Επίσης ο διάσημος σεναριογράφος Olivier Demangel, επέλεξε για την κεντρική τοποθεσία γυρισμάτων της «Καμπούλ», το εγκαταλελειμμένο αεροδρόμιο, όπου είχε γυρίσει την ταινία του «November».

photo: © Δομνίκη Μητροπούλου

Θα μπορούσαμε να πούμε, όμως, ότι ακόμα και η ιδέα της σειράς γεννήθηκε στην Ελλάδα. Όπως αφηγήθηκε στο Variety, η παραγωγός, Fabienne Servan-Schreiber, βρισκόταν στην Ελλάδα για διακοπές, όταν έμαθε για την πτώση της Καμπούλ. Μάλιστα, ήταν ανάμεσα σε εκείνους που προσπάθησαν να μαζέψουν χρήματα και να ενορχηστρώσουν τη διάσωση δεκάδων καλλιτεχνών και οικογενειών, με τη συμβολή διάσημων Γάλλων, όπως η Τζέιν Μπίρκιν.

Για εκείνους, αυτή δεν είναι μια ακόμη σειρά, αλλά μια προσωπική υπόθεση, μια ευκαιρία να ρίξουν φως στα γεγονότα, όπως τα έζησαν άνθρωποι, από κάθε πλευρά της γης, που κατέβαλαν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να σώσουν εκείνους που κινδύνευαν περισσοτερο.

Οχτώ μήνες πέρασαν από αυτό το set visit και επιτέλους ήρθε η ώρα να δούμε πώς μεταφράστηκε όλη αυτή η προσπάθειά στην οθόνη. Πριν από μία εβδομάδα, το “Kabul” έκανε πρεμιέρα στην COSMOTE TV, με τα έξι επεισόδιά του να είναι διαθέσιμα στην on demand υπηρεσία της COSMOTE TV – κι εμείς κάναμε ένα binge watching που περιμέναμε καιρό.

Όπως είπαμε, αυτή είναι μια σειρά που εμπνέεται από πραγματικά γεγονότα και συγκεκριμένα από όσα ακολούθησαν μετά την εισβολή των Ταλιμπάν στην Καμπούλ, στις 15 Αυγούστου 2021, δεκαπέντε μέρες νωρίτερα από την ημερομηνία που είχε ορίσει η συμφωνία τους με τις ΗΠΑ.

photo: © Δομνίκη Μητροπούλου

Πρόκειται για μία δραματική σειρά που έχει στο επίκεντρο ανθρώπινες ιστορίες. Με μια πολυεπίπεδη αφήγηση και παράλληλες ιστορίες να εκτυλίσσονται σε πραγματικό χρόνο, βλέπουμε πώς διαφορετικοί άνθρωποι βίωσαν τις συνέπειες της καταστροφής. Οι ξένοι αξιωματούχοι προσπαθούν μάταια να εκκενώσουν και να φύγουν από την χώρα, καταλήγοντας να έχουν τη μοίρα χιλιάδων Αφγανών οικογενειών στα χέρια τους.

Ένας επικεφαλής ασφαλείας της πρεσβείας της Γαλλίας, ένας Ιταλός αξιωματούχος και μια Γερμανίδα αξιωματικός κάνουν τα πάντα, για να σώσουν όσους περισσότερους πολίτες γίνεται, χωρίς να γίνουν στόχος των Ταλιμπάν – αλλά και του ISIS.

Από την άλλη, η οικογένεια Nazany αποτελεί το συναισθηματικό επίκεντρο κι εμείς ουσιαστικά “ζούμε” τα γεγονότα μέσα από τα μάτια τους. Η Zahara (Darina Al Joundi) είναι γυναίκα – εισαγγελέας, κάτι που από μόνο του θα μπορούσε να την κάνει στόχο για τους Ταλιμπάν – ακόμα κι αν δεν είχε καταδικάσει δεκάδες μέλη τους για τρομοκρατία. Όταν βρίσκεται καταζητούμενη από το νέο καθεστώς, ο σύζυγός της, Baqir (τον οποίο υποδύεται ο εξαιρετικός Βασίλης Κουκαλάνι) κάνει τα πάντα για να τη φυγαδεύσει στη γαλλική πρεσβεία, με την ελπίδα ότι θα μπορέσουν από εκεί να φύγουν για τη Γαλλία.

Ο γιος της οικογένειας, ο Fazal (Shervin Alenabi), πρώην στρατιώτης του αφγανικού στρατού, είναι εκείνος που πρωταγωνιστεί στην πιο “κατασκοπική” πλευρά της σειράς, όταν αναγκάζεται να διεισδύσει στους κόλπους των Ταλιμπάν, μετά τη “διάσωσή” του από έναν πράκτορα της CIA (Eric Dane), οποίος δεν διστάζει να τον “αξιοποιήσει” για τα σχέδια του. Την ίδια στιγμή, η κόρη τους Amina (Hannah Abdoh), μια νεαρή γιατρός επιμένει να μείνει πίσω, για τους ασθενείς της, για τη χώρα της και τα όνειρά της, γνωρίζοντας ότι για τους Ταλιμπάν μια γυναίκα γιατρός είναι πρόκληση.

photo: © Δομνίκη Μητροπούλου

Η σκηνοθετική προσέγγιση των Πολωνών Kasia Adamik (Spoor) και Olga Chajdas (Imago) δίνει ιδιαίτερο βάρος στην εμπειρία των γυναικών υπό την κυριαρχία των Ταλιμπάν. Εξαλλου, η επιστροφή του θεοκρατικού καθεστώτος στο Αφγανιστάν σήμαινε την άμεση καταπίεση των γυναικών, κάτι που αποτυπώνεται συγκλονιστικά στη σειρά, όπως στη σκηνή όπου οι Ταλιμπάν χτίζουν τοίχους στο νοσοκομείο για να διαχωρίσουν τους άνδρες ασθενείς από τις γυναίκες ή όταν η Amina επιμένει ότι δεν σπούδαζε τόσα χρόνια “για να γίνει νταντά στην Ευρώπη”.

Σε έναν κόσμο που τα θύματα των πολεμικών συγκρούσεων αποτελούν απρόσωπα στατιστικά, το Kabul αποτυπώνει με ρεαλισμό τον αγώνα επιβίωσης των Αφγανών, την πολιτική ανικανότητα, τις συγκρούσεις των διπλωματών και των στρατιωτικών. Δεν πρόκειται απλά για ένα δράμα επιβίωσης, αλλά για μια σειρά που ρίχνει φως στις πολύ πραγματικές συνέπειες ενός αυταρχικού καθεστώτος, που καταργεί βασικές ελευθερίες. Και όλα αυτά σε μια από τις πιο συναρπαστικές απόπειρες της ευρωπαϊκής τηλεόρασης να καταγράψει πρόσφατα ιστορικά γεγονότα, με μία κινηματογραφική ματιά που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από χολιγουντιανές παραγωγές.