“Πραγματικότητα είναι αυτό, το οποίο κι όταν παύεις να το πιστεύεις, δεν εξαφανίζεται.” – Φίλιπ Κ. Ντικ.
Ο Ιάσονας γνωρίζει την Πηνελόπη στο σπίτι του, σ’ ένα δείπνο με κοινούς φίλους. Όλα ξεκινούν εδώ. Όλα θα αρχίζουν από εδώ. Βγαίνουν, γνωρίζονται και κάποια στιγμή η Πηνελόπη μετακομίζει σπίτι του. Μαζί της μπορεί να μοιραστεί τα πάντα, ακόμα και εκείνο το παιδικό παιχνίδι να καθοδηγεί τα όνειρά του. Μέχρι που ένα πρωινό, ο Ιάσονας ξυπνά και η Πηνελόπη έχει εξαφανιστεί. Δεν ξέρει ούτε που βρίσκεται, ούτε γιατί έφυγε. Δεν μπορεί να θυμηθεί τι μεσολάβησε. Φταίνε οι χρόνιοι πονοκέφαλοι ή ένα μυστικό που έρχεται από το παρελθόν και τον απομακρύνει από την πραγματικότητα;
Ο Ιάσονας αποφασίζει να κερδίσει πίσω τη μνήμη και τη ζωή του. Αλλά κάτι τον εμποδίζει διαρκώς. Είναι το παιδικό παιχνίδι που “επιστρέφει”; Απειλείται από μία μορφή ψυχικής διαταραχής; Ή μήπως από ένα ανεξήγητο φυσικό φαινόμενο, μια χρονική δίνη που τον τραβάει όλο και πιο βαθιά μέσα της;
