Toxicity, των Γιώργου Νικολόπουλου και Μαρίας Δαμασιώτη στον Τεχνοχώρο Φάμπρικα

«Toxicity», το έργο των Γιώργου Νικολόπουλου και Μαρίας Δαμασιώτη παρουσιάζεται, από τις 5 Μαΐου 2025, στον Τεχνοχώρο Φάμπρικα.

Τρεις κρατούμενες. Ένα κελί. Ένα σχέδιο που δοκιμάζει τις σχέσεις τους. Θα καταφέρουν να αποδράσουν από τις προσωπικές τους «φυλακές»;

Εμπνευσμένο από το «American Buffalo» του David Mamet, το «Toxicity» είναι ένα σύγχρονο έργο στο τώρα. Είναι η παρατήρηση του ανθρώπου σε οριακές συνθήκες από έναν εξωτερικό παρατηρητή. Ο εγκλεισμός και η στέρηση της πραγματικότητας παραμορφώνουν την αντίληψη, προσδίδοντας στα πράγματα διαφορετική βαρύτητα και σημασία. Τα κατώτερα ένστικτα, τα συναισθήματα, οι σκοτεινές σκέψεις διογκώνονται και γίνονται δαίμονες. Ο άνθρωπος στρέφεται ενάντια στον άνθρωπο και το είδος μας οδηγείται στον κανιβαλισμό, την ανθρωποφαγία, είτε προς εαυτόν είτε προς τους άλλους. Ο φόβος του να εξαφανιστεί, να μην υπάρχει, να μην ανήκει κάπου τον οδηγεί να διαλύσει και να εξαφανίσει είτε με δόλο είτε ακούσια.

«Ο εγκλεισμός επηρεάζει τον τρόπο που λειτουργούν οι άνθρωποι σε συνθήκες πίεσης. Τους κάνει να αντιδρούν σπασμωδικά, με μια κανιβαλιστική διάθεση που μεταμορφώνει όλες τους τις σχέσεις σε τοξικές. Τα πιο δύσκολα συναισθήματα είναι εκείνα που εξαπλώνονται πιο εύκολα ανάμεσά μας, ο φόβος, η καχυποψία. Έχουμε μια τάση, ως άνθρωποι, να επαναπαυόμαστε σε αυτά. Να απομονωνόμαστε. Να σκεφτόμαστε εύκολα το χειρότερο.

Η μικροκοινωνία της φυλακής είναι ένας αντικατοπτρισμός και της κοινωνίας «έξω», με την διαφορά ότι στην κοινωνία έξω υπάρχουν περισσότεροι διέξοδοι διαφυγής. Όμως όταν αυτοί οι διέξοδοι χαθούν, είτε επειδή κάποιοι μας τις στέρησαν, είτε επειδή τις στερήσαμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας, τα πιο άγρια ένστικτα της επιβίωσης αναδύονται στην επιφάνεια.

Οι έννοιες της εμπιστοσύνης, της ενσυναίσθησης και της αλληλεγγύης χάνονται και δίνουν την θέση τους στον φόβο, την καχυποψία και τον ατομισμό. Κι έτσι, σε μια κοινωνία που επικρατούν αυτά τα συναισθήματα, γεννιέται το ερώτημα: πόσο ελεύθεροι είμαστε πραγματικά;

Επί σκηνής, τρεις ηθοποιοί. Τρεις γυναίκες. Τρεις κρατούμενες. Ένα mexican standoff χωρίς πραγματικό νικητή. Ένα τρίγωνο που η σύγκρουση θα περνάει από τον ένα στον άλλο σαν μπαλάκι. Το σκηνικό: ένα στενό κελί φυλακής. Η ατμόσφαιρα είναι ασφυκτική. Τα σώματα των ηθοποιών παλεύουν με τον χώρο. Σε μια καθημερινότητα όπου η κάθε μέρα μοιάζει ίδια με την προηγούμενη, η υπομονή εξαντλείται, οι θεματικές εξαντλούνται, η κούραση της στασιμότητας υπερκαλύπτει την όρεξη για ζωή και η γλώσσα αλλάζει. Ο λόγος γίνεται άμεσος, κοφτός, επιτακτικός, άναρχος και επαναληπτικός. Η φόρμα της παράστασης είναι ρεαλιστική. Δίνουμε μεγάλη έμφαση στις σχέσεις των χαρακτήρων και στη δυναμική μεταξύ τους, μέσα από μια προσέγγιση φυσικής υποκριτικής. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργήσαμε μια μαύρη κωμωδία, που ταξιδεύει τον θεατή μέσα από διαδοχικά στάδια συναισθημάτων». 

Είναι απόφοιτη της Ανωτέρας Σχολής Δραματικής Τέχνης Εθνικού Θεάτρου. Από το 2016 μέχρι σήμερα συνεργάστηκε με το Θέατρο Τζένη Καρέζη, το Θέατρο 104, το Θέατρο του Νέου Κόσμου, το Θέατρο Βεάκη (ως βοηθός σκηνοθέτη), το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, το Εθνικό Θέατρο καθώς και με το Μουσείο Μπενάκη και τις φυλακές Κορυδαλλού σε συνεργασία με το Εθνικό Θέατρο. Έχει παίξει σε έργα των: Oscar Wilde,  Ουίλιαμ Σαίξπηρ, Αριστοφάνη, Έρση Σωτηροπούλου, Bernard Friot,  Μιχαήλ Λέρμοντοφ, Σοφοκλή, Φρανκ Βέντεκιντ, Michael Morpurgo, Νάιτζελ Ουίλιαμς, Μαξ Φρις, Christofer Brett Bailey, Ευριπίδη, Νόελ Γκρεγκ,Chris Cooper,Γιώργου Καπουτζίδη και Μαρίας Ζαβάκου. Έχει συνεργαστεί με τους σκηνοθέτες: Άρη Τρουπάκη, Στρατή Πανούριο,  Κωνσταντίνο Αρβανιτάκη, Μαρία Σαββίδου, Δημήτρη Καραντζά, Βασίλη Καλφάκη, Σοφία Βγενοπούλου, Γεωργία Μαυραγάνη, Αργύρη Ξάφη, Θάνο Παπακωνσταντίνου, Γιάννη Καραούλη, Θάνο Τοκάκη, Ιώ Βουλγαράκη, Ελένη Ευθυμίου, Κωνσταντίνο Οικονόμου,Γιώργο Νικολόπουλο, Γιολάντα Μαρκοπούλου και Κατερίνα Μαυρογεώργη.

Σπούδασε Νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στη συνέχεια Θέατρο στη Σχολή Θεάτρου «δήλος-Δήμητρα Χατούπη». Αποφοίτησε το 2020 και από τότε ασχολείται επαγγελματικά με την υποκριτική και το τραγούδι. Έχει συνεργαστεί με διάφορα θέατρα και Φεστιβάλ, όπως: το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, το Φεστιβάλ off-off, το Εθνικό Θέατρο, το Ινστιτούτο Γκροτόφσκι (Wroclaw,Πολωνία), το θέατρο Φούρνος, Θέατρο Μπέλλος, θέατρο 104, Από μηχανής Θέατρο κ.ά. Έχει συνεργαστεί και με μουσικές σκηνές (Μπουάτ Απανεμιά, Μαγεμένος Αυλός κ.α.). Έχει εργασθεί τόσο ως performer, σε ομάδες, σε δικές της παραγωγές όσο και ως ηθοποιός σε παραγωγές άλλων σκηνοθετών, όπως οι: Έφη Θεοδώρου, Γιάννης Μόσχος, Παναγιώτης Λιαρόπουλος, Δημήτρης Αγοράς, Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης (βοηθός σκηνοθέτη) κ.ά.

Είναι απόφοιτη της Δραματικής Σχολής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και του τμήματος Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Από το 2018 μέχρι σήμερα έχει συνεργαστεί ως ηθοποιός με τους σκηνοθέτες Θάνο Τοκάκη, Γιώργο Σουλεϊμάν ,Βασίλη Κουκαλάνι ,Γιάννη Καραούλη, Μιχάλη Σιώνα, Πηγή Δημητρακοπούλου, Γιάννη Ρήγα, Ρεβέκκα Τσιλιγκαρίδου, Γιώργο Φριτζήλα. Συμμετείχε επίσης στο Διεθνές Φεστιβάλ Πανεπιστημιακού Θεάτρου “Venice Open Stage” με το έργο «Οι εν τάφω» σε σκηνοθεσία Ευτυχίας Σπυριδάκη.