Όλα όσα έγιναν στην παρουσίαση του βιβλίου «Η Ζωή Μου... Τα Τραγούδια Μου», αφιερωμένου στη ζωή και την μουσική πορεία του μουσικοσυνθέτη Χρήστου Νικολόπουλου.
Η ηρωική εποχή των ελληνικών συγκροτημάτων της δεκαετίας του '80 αναβίωσε στην συναυλία που διοργάνωσε το Vinyl is back το Σαββατόβραδο της 12ης Δεκεμβρίου στο upstage του Cine Κεραμεικού που γέμισε από 700 και πλέον άτομα.No Man's Land - Cpt. Nefos - Libido Blume - Χωρίς Περιδέραιο
Κάποτε όλα αυτά τα τραγούδια που έχει γράψει ο Κώστας Λειβαδάς, τα όποια έχει τραγουδήσει ο ίδιος, αλλά και έχει δώσει σε άλλους καλλιτέχνες, έπρεπε να συγκεντρωθούν σε ένα δίσκο ! Που να χωρέσουν όμως όλα; Έτσι το πρώτο επίσημο best of του με τίτλο «18 Χρόνια Δρόμος» βγαίνει διπλό και χωρά, σε μια πολύ αυστηρή επιλογή, σχεδόν το ένα τέταρτο του συνολικού έργου του!Ο Λειβαδάς είναι από τους τραγουδοποιούς που έχει καθημερινή επαφή με την μουσική. Κάθεται στο πιάνο και γράφει με άνεση συνέχεια μουσικές και τραγούδια. Είναι από τους τελευταίους ρομαντικούς καλλιτέχνες της γενιάς του, παλιομοδίτικης αντίληψης, αλλά και ταυτόχρονα καινούργια κοπής!Συνέντευξη στον Γιάννη Αλεξίου
"Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να ζήσει όση ζωή επιθυμήσει. Είμαστε τα ΔΙΑΦΑΝΑ ΚΡΙΝΑ "
Φανατικός Mod-άς. Ένθερμος υποστηρικτής της «κανονικότητας», μιας δικής του θεωρίας, που μας αγγίζει όλους.
Χέντριξ και Καζαντζίδης 10.000 Watt να κλάσουνε πατάτες οι μπάτσοι και τα Ματ!Οι μαλιάδες ήμασταν μετρημένοι, οι γυναίκες λίγες αλλά προσεγμένες, ο κόσμος πολύς γέμισε ασφυκτικά το «Κύτταρο» τουλάχιστον μια ώρα πριν αρχίσει η συναυλία. Ουρές για να πάρουν τα εισιτήρια στο χέρι όσοι είχαν κρατήσεις από το διαδίκτυο, αλλά και όσοι τα είχαν προπληρώσει σε γνωστές αλυσίδες βιβλιοπωλείων των Αθηνών. Νέα ήθη, νέα έθιμα. Γράφει ο Γιάννης Αλεξίου
Όταν ανοίξει κανείς την πόρτα του δισκάδικου «Μουσικό Εργαστήρι» είναι σαν να πηγαίνει με την μηχανή του χρόνου κατευθείαν στη δεκαετία του '70. Στον τοίχο έχει μια μεγάλη φωτογραφία του Καζαντζίδη μαζί με τον Μπιθικώτση. Δίσκοι βινυλίου, κασέτες, βιντεοκασέτες και σχεδόν πάντα μια παρέα φίλων να αφηγείται παλιές ιστορίες! Το δισκάδικο που διατηρεί ο θρυλικός «πειρατής», ο Sky Master, κατά κόσμον Αχιλλέας Σιάνος, από το 1977, είναι το πιο παλιό των Αθηνών! Βρίσκεται στην οδό Χατζηχρήστου 12, στου Μακρυγιάννη, απέναντι από το Μουσείο της Ακρόπολης.Συνέντευξη στον Γιάννη Αλεξίου
Όπως έχει τεθεί το ερώτημα Rolling Stones ή Beatles, στην ξένη μουσική, ένα αντίστοιχο δίλημμα βασανίζει και την ελληνική μουσική: Μάρκος ή Τσιτσάνης;Από τον Γιάννη Αλεξίου
Καθόταν καλοντυμένος με το γκρι κοστούμι και τη γραβάτα του, στο βάθος, πιο πέρα από τον πιανίστα, όταν εκείνος αναφώνησε «Bona sera»! Τότε ο ευτραφής 73χρονος στενός συνεργάτης του James Brown έβγαλε ένα μαύρο μαντήλι και σκούπισε τον ιδρώτα στο μέτωπό του! «Είστε έτοιμοι για Funk;», ρώτησε ο πιανίστας. Το κοινό ανταποκρίθηκε και αμέσως σηκώθηκε ο «γίγαντας» από την καρέκλα του και άρχισε να πλησιάζει στην σκηνή χορεύοντας στο funk ρυθμό που έπαιζε η μπάντα του.Από τον Γιάννη Αλεξίου
Είναι πραγματικά συναρπαστικό να έχεις ξεπεράσει τα 70 και να γράφεις τραγούδια για αλητάμπουρες! Αυτό συνεχίζουν να κάνουν οι Rolling Stones που φαίνεται να κέρδισαν το στοίχημα με το διάβολο και επιβίωσαν χωρίς να πουλήσουν την ψυχή τους σ' αυτόν, αν και έπαιξαν αμέτρητες φορές το κεφάλι τους βάζοντας ακόμα και τον Έντγκαρ Άλαν Πόε σε σκέψεις που έγραψε κάποτε το βιβλίο «Μη στοιχηματίζεις ποτέ το κεφάλι σου με το Διάβολο». Του Γιάννη ΑλεξίουΠηγή: jalexiou67.blogspot.gr
Όλο και πιο περιζήτητοι γίνονται τον καιρό αυτό οι δίσκοι 45 στροφών, τα γνωστά 45άρια που σημάδεψαν την μουσική και πάνω σ' αυτά «πάτησαν» οι μεγάλοι δίσκοι των 33 στροφών. Ας πάμε όμως πίσω στο χρόνο τότε που η Αθήνα των 2 εκατομμυρίων κατοίκων είχε την τύχη να παρακολουθεί τα μεγαλύτερα μουσικά φαινόμενα στην ιστορία του Rock'n' Roll να παρουσιάζουν τη δική τους επανάσταση μέσα από τις 45 στροφές. Μια βόλτα στην ιστορία των πάντα γοητευτικών μικρών δίσκων που γέννησαν τόσες πολλές επιτυχίες και εξακολουθούν να τους ψάχνουν μετά μανίας οι συλλέκτες καθώς πολλά τραγούδια που βγήκαν σε μικρά δισκάκια ουδέποτε κυκλοφόρησαν σε μεγάλους δίσκους...Του Γιάννη Αλεξίου
Αν έχεις δισκοθήκη, το πιο βασανιστικό ερώτημα που μπορείς να θέσεις στον εαυτό σου είναι να διαλέξεις ανάμεσα στους δίσκους σου, τους 50 ή τους 100 καλύτερους. Πραγματικά χαώδης η απάντηση του ερωτήματος καθώς κάθε δίσκος έχει τη δική του ιστορία και το συναισθηματικό δέσιμο με τον καθένα θα σε φέρει πραγματικά σε δύσκολη θέση. Όμως αν ξεπεράσει κανείς το δίλημμα της επιλογής του ενός ή του άλλο δίσκου και αντιμετωπίσει το θέμα πιο ρεαλιστικά πάλι τον περιμένουν πολλές επιλογές με τι κριτήρια θα επιλέξει τους καλύτερους δίσκους της δισκοθήκης του, ανεξάρτητα εάν είναι μεγάλη η μικρότερη η συλλογή του.Του Γιάννη Αλεξίου
Λίγες μέρες πριν από τη μεγάλη γιορτή του βινυλίου που θα γίνει στην Τεχνόπολη το τριήμερο 7, 8 και 9 Μαρτίου, ένας φανατικός εραστής των... 45 στροφών καταγράφει τις βασικές αρχές που πρέπει να γνωρίζει κάθε επίδοξος συλλέκτης δίσκων!Από τον Γιάννη Αλεξίου
Τα κόμικς αποτελούν την 9η τέχνη. Η λέξη «κόμικς» προέρχεται ετυμολογικά από την λέξη «κωμικός» κι αυτό γιατί οι πρώτες ιστορίες ήταν κωμικού περιεχομένου. Σύμφωνα με τον ορισμό, «κόμικς» είναι η τέχνη της αφήγησης ιστοριών με διαδοχή σχεδιασμένων εικόνων στη τυπογραφική επιφάνεια. Σύμφωνα με τον ορισμό τα κόμικς αφηγούνται πάντα ιστορίες οποιουδήποτε περιεχομένου. Για να υπάρξει κόμικς πρέπει να υπάρχουν διαδοχικές εικόνες όπου η μία συνεχίζει το νόημα της άλλης. Μία ιστορία κόμικς είναι πάντα τυπωμένη σε χαρτί.Από τον Γιάννη Αλεξίου
Αν βάλεις κάτω τον Lou Reed, είναι σαν να αναλύεις την τετραγωνική ρίζα του rock' n' roll. Εμπεριέχει όλα εκείνα τα στοιχεία που έδωσαν χαρακτήρα σε αυτή την γλυκόπικρη υπόθεση όπως έχει εξελιχθεί η μουσική βιομηχανία. Το σίγουρο για τον Λου είναι ότι παραμένει άριστος χειριστής του μαγικού ραβδιού του rock' n' roll, διασώζοντάς του, αν μη τι άλλο, την πληγωμένη αξιοπρέπειά του. Στην πρόσφατη συναυλία των Love στη Αθήνα χρειάστηκε ο ευφυής, την ώρα εκείνη, d. j. να διαλέξει το "Satellite of Love" του Lou Reed για να δώσει την ευκαιρία στο συνεπαρμένο κοινό να ξεκινήσει τη διαδικασία αφομοίωσης των όσων έζησαν τις προηγούμενες δύο ώρες και ενώ επί μία ώρα το γκρουπ έκανε αλλεπάλληλα encore. Αυτό άλλωστε κάνει εδώ και περισσότερα από 30 χρόνια ο Reed φέρνοντας το rock' n' roll στα δικά του μέτρα μέσα από τον άγριο δρόμο που διάλεξε.
Αν βάλεις κάτω τον Lou Reed, είναι σαν να αναλύεις την τετραγωνική ρίζα του rock' n' roll. Εμπεριέχει όλα εκείνα τα στοιχεία που έδωσαν χαρακτήρα σε αυτή την γλυκόπικρη υπόθεση όπως έχει εξελιχθεί η μουσική βιομηχανία. Το σίγουρο για τον Λου είναι ότι παραμένει άριστος χειριστής του μαγικού ραβδιού του rock' n' roll, διασώζοντάς του, αν μη τι άλλο, την πληγωμένη αξιοπρέπειά του. Στην πρόσφατη συναυλία των Love στη Αθήνα χρειάστηκε ο ευφυής, την ώρα εκείνη, d. j. να διαλέξει το "Satellite of Love" του Lou Reed για να δώσει την ευκαιρία στο συνεπαρμένο κοινό να ξεκινήσει τη διαδικασία αφομοίωσης των όσων έζησαν τις προηγούμενες δύο ώρες και ενώ επί μία ώρα το γκρουπ έκανε αλλεπάλληλα encore. Αυτό άλλωστε κάνει εδώ και περισσότερα από 30 χρόνια ο Reed φέρνοντας το rock' n' roll στα δικά του μέτρα μέσα από τον άγριο δρόμο που διάλεξε.
Στο σπίτι μας πιτσιρικάς δεν είχαμε δίσκους του Μάνου, αλλά σχεδόν όλους τους Μίκη Θεοδωράκη. Ήταν η αδυναμία της μητέρας μου ο Μίκης και οι τραγουδιστές και τραγουδίστριές του. Τον Μάνο τον...κρυφάκουγε ο πατέρας μου στ' ακουστικά, μάρκας Sennheiser, ηχογραφώντας τα προγράμματα του Τρίτου Προγράμματος σε κασσέτες.Από τον Γιάννη Αλεξίου
ΒΙΝΥΛΙΟ... Μεγάλη ιστορία... Μεγάλο πάθος. Αν σκεφτεί κανείς ότι η μουσική είναι ο πιο πιστός φίλος του ανθρώπου τότε σίγουρα για να τη χορτάσει δεν φτάνει μια ζωή. Ο δίσκος, το βινύλιο που λέμε, είναι ίσως το μόνο πράγμα που όλοι οι άνθρωποι στον πλανήτη έστω και μια φορά στη ζωή τους αγόρασαν, δώρισαν, άκουσαν, χάρηκαν τον ήχο του, χόρεψαν ή έσπασαν ακόμη σε πιο ειδικές περιπτώσεις.Από τον Γιάννη Αλεξίου
ΒΙΝΥΛΙΟ... Μεγάλη ιστορία... Μεγάλο πάθος. Αν σκεφτεί κανείς ότι η μουσική είναι ο πιο πιστός φίλος του ανθρώπου τότε σίγουρα για να τη χορτάσει δεν φτάνει μια ζωή. Ο δίσκος, το βινύλιο που λέμε, είναι ίσως το μόνο πράγμα που όλοι οι άνθρωποι στον πλανήτη έστω και μια φορά στη ζωή τους αγόρασαν, δώρισαν, άκουσαν, χάρηκαν τον ήχο του, χόρεψαν ή έσπασαν ακόμη σε πιο ειδικές περιπτώσεις.Από τον Γιάννη Αλεξίου
