Η πέμπτη και τελευταία συνεργασία ανάμεσα στον Roberto Rossellini και τη μούσα - και τότε σύντροφό του - Ingrid Bergman είναι ένα αισθηματικό δράμα βασισμένο στην ομώνυμη νουβέλα του Stefan Zweig.
Η πέμπτη και τελευταία συνεργασία ανάμεσα στον Roberto Rossellini και τη μούσα - και τότε σύντροφό του - Ingrid Bergman είναι ένα αισθηματικό δράμα βασισμένο στην ομώνυμη νουβέλα του Stefan Zweig.
Μεγάλη διάκριση για την ταινία του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου «Suntan», καθώς στο περιθώριο του 51ου Φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι έγινε η τελετή ανακοίνωσης των ευρωπαϊκών ταινιών που θα διεκδικήσουν φέτος το Βραβείο Lux (του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου) και η ελληνική ταινία επιλέχτηκε για την δεκάδα.
Ο έρωτας μεταξύ δύο γυναικών στη Γαλλία του 1971 μπορεί να θυμίζει κάτι από τη «Ζωή με την Αντέλ» αλλά ευτυχώς έχει πολλά ακόμα να μας πει...
Οικογενειακά μυστικά και ψέμματα σε μια ταινία που επινοεί τη φόρμουλα του «θρίλερ» για να πετύχει τον πραγματικό της στόχος που δεν είναι άλλος από τη συμφιλίωση με τον εαυτό μας...
Μοντέρνο επαναλανσάρισμα ενός κλασικού και διαχρονικού ήρωα, φτιαγμένο με φανταχτερό περιτύλιγμα αλλά και δυστοκία – μεταξύ σκηνοθεσίας και σεναρίου- να το συνοδεύουν.
Χάος, βία και ατιμωρησία - ακόμη και για τους δολοφόνους - στις δυστοπικές ΗΠΑ του κοντινού μέλλοντος όπου η μέρα της Κάθαρσης είναι η χαρά του κάθε εγκληματία αλλά και το άλλοθι για κάθε καταπιεσμένο μικροαστό.
Την προηγούμενη φορά που ο γερμανός σκηνοθέτης Tom Tykwer συνεργάστηκε με τον Tom Hanks, τα πράγματα δεν είχαν και τόσο καλή εξέλιξη. Μιλάμε για το «Cloud Atlas» φυσικά...
Πώς γίνεται να ταιριάξει η ιστορία ενός μικρού ορφανού κοριτσιού, με εκείνη ενός μεγάλου φιλικού γίγαντα και της βασίλισσας της Αγγλίας; Το παραμύθι του Roald Dahl και η σκηνοθεσία του Steven Spielberg έχουν τις απαντήσεις.
Από την εποχή που η Jodie Foster κάθισε για πρώτη φορά πίσω από την κάμερα έχουν περάσει 25 χρόνια και τρείς ταινίες της. Στην 4η και πιο καλοσκηνοθετημένη ταινία της αποδεικνύει ότι μπορεί να συνδυάσει άνετα τον κοινωνικό-πολιτικό σχολιασμό με την τεχνοτροπία του θρίλερ.
Εμβληματικό έπος-τοιχογραφία της αμερικανικής κοινωνίας και μια από τις κορυφαίες δημιουργίες όλων των εποχών δια χειρός Francis Ford Coppola με βάση το βιβλίο του Mario Puzo.
Ο έρωτας περνάει από το στομάχι λέει μια παλιά παροιμία αλλά οι δημιουργοί του ριμέικ του «Συζύγου της γυναίκας μου», μιας παλιάς γαλλικής ταινίας του 1963, φαίνεται να το παράκαναν...
Ενδιαφέρον – αν και κάπως εύπεπτο- φιλμ που φωτίζει τη φιλική σχέση του εκδότη Maxwell Perkins με τον Thomas Wolfe καθώς και τα γεγονότα που οδήγησαν τον τελευταίο στη συγγραφή ενός εμβληματικού έργου της αμερικανικής λογοτεχνίας του 20ου αιώνα...
Λιτή και τρυφερή σουηδική δραμεντί, χτισμένη γύρω από την προσωπικότητα του «δύστροπου» κυρίου Όβε, ο οποίος πίσω από τη σκληρή συμπεριφορά του κρύβει μια τραγική ιστορία...
Μεγαλόσχημη, ακραία και αφελής μιλιταριστική προπαγάνδα που ανεμίζει την αστερόεσσα απέναντι στους κακούς εξωγήινους την ημέρα της 4ης Ιουλίου, όπως ακριβώς συνέβη και προ εικοσαετίας...
Ένας ύμνος στον έρωτα από τον Wim Wenders που αξιοποιεί ιδανικά την απόκοσμη, ασπρόμαυρη εικόνα του διχοτομημένου Βερολίνου, από τον εξπέρ της φωτογραφίας Henri Alekan.
Σε αποκατεστημένη έκδοση το εξαίρετο φιλμ του Wim Wenders που απέσπασε το Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Κανών του 1984.
Ο έρωτας όπως θα έπρεπε να είναι (παιχνιδιάρικος, απρόβλεπτος και γεμάτος συγκινήσεις) σε μια ταινία-ταχυδακτυλουργικό τρικ που καταργεί κάθε σεναριακή ορθότητα, η οποία μας σύστησε πριν από 13 χρόνια τη Marion Cottilard.
Μια ακόμα ευτυχής συνάντηση των αστείρευτων αδελφών Coen με τον George Clooney είχε σαν αποτέλεσμα μια από τις καλύτερες κωμωδίες της περσινής χρονιάς.
Η διάσημη ηθοποιός θα πρωταγωνιστήσει στη νέα ταινία του βραβευμένου έλληνα σκηνοθέτη,
«Μπορεί να λένε ότι δεν μπορώ να τραγουδήσω. Αλλά κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν τραγούδησα». Η ίδια η Florence Foster Jenkins με την παραπάνω φράση της δίνει το στίγμα της απίστευτης ζωής της, η οποία στην ταινία του Frears παρουσιάζεται κάπως άστοχα σαν ανάλαφρο, κωμικό θέαμα.
Έχοντας προσελκύσει πάνω από 3,2 εκατομμύρια θεατές μόνο στη Γαλλία, το «All Gone South» που μας ταξιδεύει στην εξωτική Βραζιλία, είναι μία από τις πιο μεγαλύτερες εμπορικές επιτυχίες στη χώρα του «Euro 2016».
Τυπική χολιγουντιανή buddy movie με δύο αστέρες της δράσης και του χιούμορ, τους Dwayne Johnson και Kevin Hart, να ενώνουν τις δυνάμεις τους σε μια «αστυνομική» ιστορία με πολλές αναφορές στα τραύματα της εφηβείας!
Mια αληθινή ιστορία αποτέλεσε τον "καμβά" πάνω στην οποία ο Eddie Redmayne "ζωγράφισε" μια από τις σημαντικότερες ερμηνίες της περσινής σεζόν, που του χάρισε τη δεύτερη οσκαρική υποψηφιότητά του.
H Julie Delpy σκηνοθετεί μια συμπαθητική ρομαντική κωμωδία για τη δυσκολία των σχέσεων μεταξύ 45άρηδων, ειδικά από τη στιγμή που έχουν παιδιά στη δύσκολη εφηβεία!
H Julie Delpy σκηνοθετεί μια συμπαθητική ρομαντική κωμωδία για τη δυσκολία των σχέσεων μεταξύ 45άρηδων, ειδικά από τη στιγμή που έχουν παιδιά στη δύσκολη εφηβεία!
H Julie Delpy σκηνοθετεί μια συμπαθητική ρομαντική κωμωδία για τη δυσκολία των σχέσεων μεταξύ 45άρηδων, ειδικά από τη στιγμή που έχουν παιδιά στη δύσκολη εφηβεία!
Δυναμικό σκηνοθετικό ντεμπούτο για τον ισπανό Dani de la Torre με το φιλμ «Με απόκρυψη» το οποίο έκανε πρεμιέρα στο τμήμα «Venice Days», του Φεστιβάλ Βενετίας 2015.
Δυναμικό σκηνοθετικό ντεμπούτο για τον ισπανό Dani de la Torre με το φιλμ «Με απόκρυψη» το οποίο έκανε πρεμιέρα στο τμήμα «Venice Days», του Φεστιβάλ Βενετίας 2015.
Δυναμικό σκηνοθετικό ντεμπούτο για τον ισπανό Dani de la Torre με το φιλμ «Με απόκρυψη» το οποίο έκανε πρεμιέρα στο τμήμα «Venice Days», του Φεστιβάλ Βενετίας 2015.
Πολλά κόλπα, λίγη μαγεία... Το σίκουελ της προ τριετίας επιτυχίας, αποδίδει στην πλήρη ερμηνεία της τη ρήση «ότι λάμπει δεν είναι χρυσός»...
Πολλά κόλπα, λίγη μαγεία... Το σίκουελ της προ τριετίας επιτυχίας, αποδίδει στην πλήρη ερμηνεία της τη ρήση «ότι λάμπει δεν είναι χρυσός»...
Το έπος του κορυφαίου πολωνού σκηνοθέτη Andrzej Wajda προτάθηκε το 1975 για το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας αλλά το έχασε από το «Dersu Uzala» του Akira Kurosava.
Το έπος του κορυφαίου πολωνού σκηνοθέτη Andrzej Wajda προτάθηκε το 1975 για το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας αλλά το έχασε από το «Dersu Uzala» του Akira Kurosava.