Ο Bruno Podalydès μιλάει για την υπαρξιακή περιπέτεια ενός μεσήλικα που βρίσκεται πολύ κοντά στο πνεύμα του Antoine de Saint-Exupéry και του «Μικρού πρίγκηπα»!
Θεοπάλαβη και αντισυμβατική buddy movie με αμέτρητα σημεία αναφοράς: από το φευγάτο σενάριο και την αποδόμηση των κλισέ του φιλμ νουάρ έως την ξεκαρδιστική χημεία των δύο σταρ...
Όχι τόσο μια πιστή μεταφορά του δεύτερου βιβλίου που έγραψε ο Carol όσο ένα εφετζίδικο και πιασάρικο ταξίδι της Αλίκης στο Χρόνο, με τον τελευταίο να έχει σάρκα και οστά καθώς τον υποδύεται ο Sacha Baron Cohen!
Ενδιαφέρον αστυνομικό θρίλερ, βασισμένο σε μια αληθινή ιστορία - η δράση ενός σίριαλ κίλερ (;) στη Γαλλία της δεκαετίας του 1990 συγκλόνισε την κοινή γνωμή- που όμως αφήνει ανάμικτα συναισθήματα στο θεατή...
Το σίκουελ της επιτυχημένης εισπρακτικά αφροαμερικανικής κωμωδίας του 2002, συνεχίζει την θετική πορεία της σειράς φτάνοντας σε καλά νούμερα με πάνω από τα 55 εκατομμύρια δολάρια τις εισπράξεις του στο αμερικανικό box office.
Η συναυλία που έδωσαν οι Queen το 1975 στο “Hammersmith Odeon” στο Λονδίνο, εποχή που το συγκρότημα ήταν στο απόγειο της δημιουργικότητάς του με τραγούδια όπως τα “Killer Queen”, “Liar”, “Keep Yourself Alive”, “Now I am Here” και φυσικά “Bohemian Rhapsody”.
Επανέκδοση της κλασικής ταινίας του Konrad Wolf που τιμήθηκε με το βραβείο Κριτικής Επιτροπής στο φεστιβάλ Κανών 1959.
Ήταν ένα χορταστικό φεστιβάλ από κάθε άποψη. Γεμάτο δυνατές ταινίες, γεμάτο λαμπρούς σταρ, γεμάτο συγκινήσεις. Μεγαλύτερη όλων αυτή που επιφύλαξε ο βρετανός Ken Loach. Το φιλμ του «I, Daniel Blake» ανέτρεψε όλα τα προγνωστικά χάρη στην ικανότητα του δημιουργού του να δείχνει τη γυμνή αλήθεια ενός σκληρού κόσμου. Στο τέλος ο βετεράνος δημιουργός έφυγε από την Κρουαζέτ με το Χρυσό Φοίνικα.
Αν και το θέαμα δεν λείπει από τους 6ους “Xmen”, οι συγκρίσεις με το ξεχωριστό «Ημέρες ενός ξεχασμένου μέλλοντος» που είδαμε πριν από 2 χρόνια είναι σαφέστατα κατά της φετινής δημιουργίας του Singer.
Λίγα σίκουελ- ειδικά στις κωμωδίες- έχουν την εξυπνάδα ή την τόλμη να προχωρήσουν την ιστορία τους ένα (κωμικό και σεναριακό) βήμα παρακάτω αντί να επαναλάβουν τη γνωστή, δοκιμασμένη συνταγή. Οι «Ανυπόφοροι γείτονες 2» το κάνουν.
Συμπαθητική «ταξική» κωμωδία που συνδυάζει το φαρσικό στοιχείο με την πολιτική ματιά γύρω από τη Γαλλία της σύγχρονης οικονομικής κρίσης και των κραυγαλέων κοινωνικών ανισοτήτων.
Βαρύ το θέμα της ταινίας (ένας χήρος πατέρας που καταρρέει ψυχολογικά παλεύει να επανακτήσει την κηδεμονία της κόρης του) που πιθανότατα να περνούσε απαρατήρητη χωρίς την παρουσία του Russell Crowe.
Το ντοκιμαντέρ των γερμανών Marcel Seehuber και Moritz Springer επιχειρεί ένα ταξίδι στα αναρχικά κινήματα της Ευρώπης.
Το βραβευμένο στο φεστιβάλ Κανών σενάριο του Michel Franco («Μετά τη Λουτσία») είναι απλώς η αναγνώριση για ένα σκληρό, πεσιμιστικό αλλά και ηθικά μεγαλειώδες φιλμ.
Επιστροφή στις καλές ταινίες για τον Atom Egoyan («Γλυκό πεπρωμένο», «Exotica») με ένα «δύσκολο» αλλά αφηγηματικά έντεχνο δραματικό θρίλερ που είναι χτισμένο πάνω στις μνήμες του Ολοκαυτώματος
H αληθινή και τραγική ιστορία του ινδού Σρινιβάσα Ραμανουτζάν, μιας διάνοιας των μαθηματικών, με τον Dev Patel του «Slumdog millionaire» στην πρωταγωνιστικό ρόλο.
H άγνωστη ιστορία του κινήματος του τρεξίματος, κατά τη διάρκεια των τελευταίων πέντε δεκαετιών, μέσα από τις μαρτυρίες κάποιων πρωτοπόρων του τζόκινγκ.
Στον απόηχο της οικονομικής κρίσης ο Αρης Χατζηστεφάνου παρακολουθεί τις «πραξικοπηματικές» παρεμβάσεις της ΕΕ και της ΕΚΤ σε χώρες, όπως η Ιταλία, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Κύπρος και η Ελλάδα.
Όπως και πέρσι έτσι και φέτος ο Γούντι Άλεν δίνει το “παρών” στις Κάνες. Ο «Παράλογος άνθρωπος» είχε παιχτεί εκτός συναγωνισμού και το ίδιο θα συμβεί και φέτος με το «Café society». Με τη διαφορά πως η νέα ταινία του 81χρονου δημιουργού, που έχει για πρωταγωνιστές τους Τζέσι Άιζενμπεργκ, Στιβ Καρέλ και Κρίστεν Στιούαρτ, σηκώνει την αυλαία του 69ου φεστιβάλ που θα διαρκέσει από τις 11 ως τις 22 Μαίου.
Δυνατό δράμα βασισμένο σε αληθινό περιστατικό, που συνέβη το 2007 όταν μέλη της μη κυβερνητική οργάνωσης «Zoe’s Arc» συνελήφθησαν να μεταφέρουν παράνομα, ορφανά παιδιά από το Τσαντ στη Γαλλία, με σκοπό να υιοθετηθούν από Γάλλους πολίτες.
Πρώτη φορά έχουν μαζευτεί τόσοι σούπερ ήρωες μαζί, σε μια ταινία που μπορεί να μην έχει και τόσο σπουδαία πλοκή αλλά αν μην τι άλλο διαθέτει αυτοσαρκασμό, ψυχαναλυτική ανάλυση των περισσότερων χαρακτήρων και έξυπνη συσχέτιση πολιτικής και θεάματος!
Το θέμα της απώλειας διαχειρίζεται με παράπλευρες σεναριακές... απώλειες ο νορβηγός Joachim Trier κι αφήνει ανεκμετάλλευτη την παρουσία τόσων σπουδαίων σταρ (Byrne, Huppert, Eisenberg) στην ταινία του.
Ήταν θέμα χρόνου το Facebook να μπει στη θεματολογία των νεανικών techno θρίλερ, με το γνωστό στους χρήστες «αίτημα φιλίας» να μετατρέπεται σε πρόσκληση μακάβριων...εκπλήξεων!
Η ιστορικοπολιτική τριλογία του Nikita Mikhalkov «Ψεύτης ήλιος» ολοκληρώνεται με άλλη μια επική τοιχογραφία εποχής.
Γυρισμένο στα μαγευτικά τοπία του Ουάντι Ραμ και Ουάντι ‘Αραμπα της Ιορδανία (όπου γυρίστηκε ο «Λόρενς της Αραβίας»), με ερασιτέχνες ηθοποιούς από μια από τις τελευταίες νομαδικές φυλές Βεδουίνων, το «Theeb, ο Λύκος της Ερήμου» είναι μια σπάνια κινηματογραφική εμπειρία.
Περιμένοντας να συναντήσω σε γνωστό καφέ του κέντρου της Αθήνας, την Κίκα Γεωργίου, την πρωταγωνίστρια του «Silent» είχα στο νου μου την αυστηρή, σκληρή εικόνα της σοπράνο Διδούς που έχει χάσει τη φωνή της στην ταινία του Γιώργου Γκικαπέππα και βρίσκεται παγιδευμένη στη σιωπή και το «πένθος». Η εικόνα της πρόσχαρης, χαμογελαστής κοπέλας που αντίκρυσα ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Η κουβέντα μου μαζί της ήταν μια άλλη, ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη...
Η ιστορία αγάπης –και μίσους- ανάμεσα στους δύο πιο διάσημους αργεντίνους χορευτές στην ιστορία του τάνγκο, μέσα από τις διαφορετικές «εξομολογήσεις» τους on camera.
Η μεγάλη κινηματογραφική επιτυχία στη Γαλλία (που μετρά περίπου 1,5 εκατομμύρια εισιτήρια), ακολουθεί πιστά τη συνταγή των 2 πρώτων ταινιών και βάζει τους ταξιδιώτες του χρόνου Christian Clavier και Jean Reno στην καρδιά της Βαστίλης.
Μια αποτυχημένη απόπειρα του Gus Van Sant να αφηγηθεί μια πειστική ιστορία αγάπης με άσχημο τέλος. Η ταινία έφαγε άγριο κράξιμο στο φεστιβάλ των Κανών.
Ήρθε η ώρα να μάθουμε και τα υπόλοιπα πρόσωπα του παραμυθιού της Χιονάτης, σε μια ιστορία που μας ταξιδεύει πριν από την αρχή αλλά και μετά από το τέλος των γνωστών γεγονότων.
Δυστυχώς δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος για να... γιορτάσει κανείς σε τούτη την άνοστη «Γιορτή της μητέρας», αφού όλα- μα όλα- είναι η επιτομή του αποτυχημένου χιούμορ και της παρέλασης των κλισέ.