Η ταινία «Μαγικός καθρέφτης» του Χρήστου Δήμα έχει κατακτήσει ήδη ένα ρεκόρ καθώς είναι το πρώτο τρισδιάστατο ελληνικό φιλμ που φτιάχτηκε ποτέ (παραγωγή Black Orange SA και συμπαραγωγή OTE TV). Η κωμωδία φαντασίας του σκηνοθέτη – ο οποίος μας έχει δώσει μια από τις πιο αγαπητές κωμωδίες των τελευταίων ετών («Η νήσος») - περιγράφει τις περιπέτειες ενός καταπιεσμένου παντρεμένου αρχαιολόγου (Μάκης Παπαδημητρίου) ο οποίος βρίσκει ένα μαγικό καθρέφτη που πραγματοποιεί κάθε ευχή. Όμως όλο και κάτι πάει στραβά στη ζωή του. Ο δημιουργός της ταινίας μάς αποκαλύπτει τα μυστικά αυτού του «Καθρέφτη»...

Το φαβορί για την κατάκτηση του φετινού Όσκαρ Α ρόλου, η αποκαλυπτική Brie Larson πρωταγωνιστεί σε μια από τις πιο σπαραχτικές ταινίες που έχουν γίνει ποτέ γύρω από τη σχέση μητέρας- γιου...

Η καθημερινή ζωή των παιδιών σε ένα ορφανοτροφείο στην Αιθιοπία δίνεται με πιστότητα, ανθρωπιά και αφοπλιστικό ρεαλισμό από την κάμερα του Βαγγέλη Καλαμπάκα.

Η πρώτη ελληνική ταινία που γυρίστηκε σε 3D - δια χειρός Χρήστου Δήμα και της ομάδας που μας έδωσε την επιτυχία «Νήσος»- είναι μια κωμωδία για τους losers της ζωής που ονειρεύονται μαγικούς καθρέφτες και ωραίες... Ελένες!

Στο «Κορίτσι από τη Δανία», η αληθινή ιστορία του εικαστικού Einar Wegener, συγκλονίζει. Ο Wegener ήταν ένας από τους πρώτους ανθρώπους που στις αρχές του 20ού αιώνα αποφάσισε να προβεί σε αλλαγή φύλου, κάτι αδιανόητο από ιατρικής και κοινωνικής άποψης για εκείνη την εποχή. Πού βρίσκεται όμως η αλήθεια των ιστορικών γεγονότων σε σχέση με την κινηματογραφική εκδοχή του Tom Hooper;

Επανέκδοση της ταινίας του Joseph Losey (ο αμερικανός σκηνοθέτης ήταν από τα σημαντικότερα θύματα του Μακαρθισμού κι αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα του) που βασίζεται στο θεατρικό έργο του Bertolt Brecht, με τον Topol στον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Ύστερα από τη μεταμόρφωση του σε Stephen Hawking που του χάρισε πέρσι το Όσκαρ, ο Eddie Redmayne υποδύεται ένα άλλο υπαρκτό πρόσωπο, το δανό διεμφυλικό ζωγράφο Einar Veneger και ετοιμάζεται για την... επιστροφή!

Η προσωπική ιστορία του Stallone έχει πολλά κοινά με αυτή του Ρόκι: το ελπιδοφόρο ξεκίνημα, η κατάκτηση της κορυφής και η αυξανόμενη φήμη στα ‘70ς, δίνουν τη θέση τους στην παρακμή – αν όχι την απαξίωση- των ‘80ς και ‘90ς και την πλήρη απομυθοποίηση στα ‘00ς, για να έρθει στο φινάλε η ώρα της αναγνώρισης. Ένα Όσκαρ στον κύριο παρακαλώ...

Είναι μόλις η 4η ταινία σε διάστημα 25 ετών για τον Βέλγο Jaco Van Dormael, δημιουργό του «Τοτό ο ήρωας», ο οποίος με την «Ολοκαίνουργια Καινή Διαθήκη» του αποδεικνύει πως δεν έχει το Θεό του!

Η μεταναστευτική κρίση είναι το θέμα της ταινίας του ταλαντούχου Jonas Carpignano που έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο τμήμα Εβδομάδα Κριτικής του φεστιβάλ Κανών.

Ένα απομονωμένο αρχοντικό σπίτι στη βρετανική ύπαιθρο. Μια αμερικανίδα babysitter που θέλει να σβήσει το παρελθόν της. Και μια ανατριχιαστική πορσελάνινη κούκλα. Τρία αρχετυπικά σύμβολα του φιλμ τρόμου σε ικανοποιητική συγχορδία...

Όταν γύριζε ο Tom Hooper το 2008 το «Λόγο του βασιλιά», διάβασε το σενάριο του «Danish Girl». «Ήταν το καλύτερο σενάριο που είχα διαβάσει ποτέ», λέει και συμπληρώνει: «Με συγκίνησε τόσο πολύ που έκλαψα 3 φορές. Και δεν είμαι καθόλου συναισθηματικός τύπος»...

Ύστερα από το «Jobs» με τον Άστον Κούτσερ το 2013, τούτη είναι η δεύτερη απόπειρα – και περισσότερο πετυχημένη αυτή τη φορά- να μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη, η αμφιλεγόμενη προσωπικότητα του ιδρυτή της Apple.

Σκηνοθετικό ντεμπούτο του ισπανού Zoe Berriatúa, που αφηγείται το πέρασμα τριών φίλων από την αθωότητα στο επώδυνο και βίαιο τέλος της εφηβείας.

Το ομότιτλο μυθιστόρημα του γερμανοεβραίου Jurek Becker πρωτοδημοσιεύτηκε το 1969. Πέντε χρόνια αργότερα έγινε ταινία από τον Frank Beyer που αποτέλεσε τη μοναδική οσκαρική υποψηφιότητα της πρώην Ανατολικής Γερμανίας, ενώ στα 1999 το χολιγουντιανό ριμέικ της είχε ως πρωταγωνιστή τον Robin Williams.

Η νέα ταινία του Τάσου Μπουλμέτη («Πολίτικη κουζίνα») είναι ένα χρονικό ενηλικίωσης με φόντο την Αθήνα της δεκαετίας του '70 και έντονο αυτοβιογραφικό χαρακτήρα.

Με το βραβείο καλύτερου φιλμ στο Ένα Κάποιο Βλέμμα των Κανών αλλά και στο πρόσφατο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, το ισλανδικό χαμηλότονο, ιλαροτραγικό «Δεσμοί αίματος» αποδεικνύει γιατί κάποιοι δεσμοί είναι πιο δυνατοί από κάποιους άλλους.

Το 2009 το αργεντίνικο «Μυστικό στα μάτια της» γνώρισε μια σπουδαία διεθνή καριέρα με αποκορύφωμα το ξενόγλωσσο Όσκαρ. Το 2016 το αμερικανικό ριμέικ του είναι έτοιμο να ακολουθήσει αντίθετη πορεία...

Παλιοί (Jackson, Russell, Roth) και νέοι (Leigh, Goggins, Bichir) συνεργάτες του Tarantino σε ένα αρχετυπικό, στιλάτο γουέστερν με όλα τα κλασικά μοτίβα του είδους σε δράση και τον 87χρονο θρύλο Ennio Morricone στην (μουσική) ενορχήστρωση τους!

Αν αναρωτιέστε πως φτάσαμε ως εδώ, η ταινία του Adam McKay βυθίζεται στα χρηματιστηρικά άδυτα που περιγράφει ο Michael Lewis στο βιβλίο του «The big short» και αποκαλύπτει την απαρχή της παγκόσμιας κρίσης το 2008.

Βραβευμένο στις Κάνες ντεμπούτο για την ιρανή Ida Panahandeh που ακολουθεί πιστά τα πετυχημένα βήματα του συμπατριώτη της Asghar Farhadi και της κανόνων της «Ιρανικής Άνοιξης».

Αν και κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ Κανών η ταινία του Hsiao-hsien Hou είναι υπερβολικά αργή και παγιδευμένη στην εικαστική μεγαλοπρέπεια αλλά και το στείρο ναρκισσισμό της.

Το θεωρητικό πλεονέκτημα της ταινίας – που είναι η καταγραφή της «πραγματικής ιστορίας» που κρύβεται πίσω από τον «Μόμπι Ντικ»- ακυρώνεται στην πράξη λόγω της αδυναμίας του Ron Howard να προσδώσει ουσιαστικό ενδιαφέρον στα καρέ του και αυθεντικότητα στους ήρωες.

Βασισμένοι στο αριστούργημα του Boccaccio «Το Δεκαήμερο», οι Taviani επικεντρώνονται σε πέντε από τις εκατό ιστορίες που περιλαμβάνονται σε αυτό, για να αποτίσουν φόρο τιμής σε έναν από τους μεγαλύτερους παραμυθάδες όλων των εποχών.

Ξεχωρίζουμε τις 10 κορυφαίες κινηματογραφικές στιγμές που χαρακτηρίζουν τη χρονιά που μας αφήνει.

Η αναγέννηση ενός κορυφαίου κινηματογραφικού μύθου, δεν θα μπορούσε να γίνει με πιο πετυχημένο και θεαματικό τρόπο.

Ο Nanni Moretti θυμίζει τις παλιές, όμορφες σελίδες του «Caro Diario»: ανθρώπινος, καυστικός, χιουμορίστας, συγκινητικός, αυτοβιογραφικός, πολιτικοποιημένος και πάνω από όλα φανατικός σινεφίλ!